Το νήμα για την παιδεία

[SBE]

Επειδή η μαυρίλα είναι κολλητική, φαντάζομαι. Να τα προσέχουν αυτά, μην αρπάξουν και τίποτα. Και άμα δουν κανένα κοριτσάκι με μαντήλα, από το απέναντι πεζοδρόμιο και με το μαλακό, δαγκώνουν και δεν έχει βγει και εμβόλιο.

Κυρίως επειδή οι συγκεκριμένες ομάδες ανήκουν στα χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα και έχουν στατιστικά τη χειρότερη απόδοση στο σχολείο. Είπαμε, αν ήταν το παιδί του Νιγηριανού πρέσβη θα ήταν αλλιώς, γιατί το θέμα είναι ταξικό κι όχι φυλετικό.
Άλλωστε ζούμε σε κοινωνία ταξική (εμείς, εσείς λέτε πως όχι) κι αυτές οι μικρές διαβαθμίσεις έχουν μεγάλη σημασία για το μέλλον των παιδιών στο ΗΒ. Και δεν ρισκάρεις, ειδικά όταν η θέση σου ήδη είναι ελαφρώς μειονεκτική γιατί είσαι ξένος.

 

[panadeli]

Έχει ένα γιο (να της ζήσει) που πηγαίνει στη Δευτέρα Λυκείου. Ο γιός της, όμως πηγαίνει σε ιδιωτικό Σχολείο (στου Γείτονα στη Βάρη) και μάλιστα ΔΕΝ παρακολουθεί το Ελληνικό πρόγραμμα αλλά το IB(Διεθνές Μπακαλορεά).

Όλα αυτά σημαίνουν δύο πράγματα:
1. Δεν έχει εμπιστοσύνη στο.... Δημόσιο Σχολείο.
2. Δεν έχει εμπιστοσύνη στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, αφού είναι γνωστό ότι όποιος παρακολουθεί το ΙΒ δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στις Πανελλήνιες εξετάσεις και πρέπει να συνεχίσει τις σπουδές στο εξωτερικό.

Ποια είναι αυτή η μητέρα;.....
Μα η Άννα Διαμαντοπούλου, Υπουργός Παιδείας, που το απόγευμα υπεραμύνθηκε στη Βουλή του Δημόσιου Σχολείου και Πανεπιστημίου!
G.P.

Λοιπόν, εμένα με ενοχλεί πολύ αυτή η ανάρτηση, για δύο πολύ διαφορετικούς λόγους. Και δεν είμαι σίγουρος ποιος με ενοχλεί περισσότερο.

Ο πρώτος είναι ότι, ενώ όλοι σχεδόν αναγνωρίζουν τα χάλια της δημόσιας εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένου πιθανώς του συντάκτη αυτού του μικρού λίβελου, το συγκεκριμένο δικαίωμα δεν αναγνωρίζεται στην Υπουργό Παιδείας! Αντιθέτως, ψέγεται επειδή, λέει, "δεν έχει εμπιστοσύνη στο Δημόσιο Σχολείο". Και ερωτώ: ποιος ακριβώς έχει εμπιστοσύνη στο ελληνικό σχολείο; Και αν κάποιος σας πει ότι όντως έχει εμπιστοσύνη στο ελληνικό σχολείο, και μάλιστα τυφλή, θα τον πάρετε στα σοβαρά; Θα τον ψηφίζατε για υπουργό παιδείας;
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ θεωρώ απαραίτητο προσόν για κάθε υποψήφιο υπουργό παιδείας να μην έχει εμπιστοσύνη στο ελληνικό δημόσιο σχολείο. Γιατί μόνο τότε μπορεί να πάρει κάποιες πρωτοβουλίες για να το αλλάξει. Αν λοιπόν το γεγονός ότι ο γιος της Διαμαντοπούλου πηγαίνει σε ιδιωτικό σχολείο σημαίνει πράγματι ότι η Διαμαντοπούλου δεν έχει εμπιστοσύνη στο δημόσιο σχολείο, τότε εγώ αυτό το προσμετρώ στα θετικά της υπουργού.

Ο δεύτερος -και ίσως ακόμα πιο εξωφρενικός- λόγος είναι ότι θεωρείται υπόλογη η Διαμαντοπούλου για το γεγονός ότι ο 17χρονος γιος της παρακολουθεί το (αγγλόφωνο) ΙΒ. Προσπερνώ τον κομπλεξισμό απέναντι στα αγγλόφωνα προγράμματα σπουδών, γιατί κάτι άλλο με ενοχλεί πολύ περισσότερο εδώ: ότι ο συντάκτης δεν λογαριάζει καν τη πιθανότητα η επιλογή να ανήκει στον γιο. Θεωρεί δεδομένο ότι είναι απόφαση της μαμάς. Προφανώς, κατά τον συντάκτη, de facto τα ελληνόπουλα δεν έχουν λόγο για το περιεχόμενο ή την κατεύθυνση των σπουδών τους. Και για να το γενικεύσω λίγο, οι επιλογές συνολικά των εφήβων μας προφανώς δεν είναι δικές τους, και υπόλογοι για αυτές δεν είναι οι ίδιοι αλλά οι γονείς τους.
Δυστυχώς, αυτή είναι μια πολύ διαδεδομένη ιδεοληψία στην ελληνική κοινωνία. Και πιστεύω ότι είναι υπεύθυνη για πολλές από τις παθογένειές της. Γιατί αν αφαιρέσεις από τους εφήβους την ευθύνη των αποφάσεων και των πράξεών τους, δεν θα ενηλικιωθούν ποτέ.

Δεν μπορώ φυσικά να ξέρω αν η επιλογή να πάει ο γιος της Διαμαντοπούλου στο ΙΒ ανήκε στον ίδιο, στη μαμά, στον μπαμπά ή στον σκύλο της οικογένειας, αλλά δεν μπορώ να δεχθώ έτσι αυθαίρετα την παραδοχή ότι ο έφηβος γιος, στα 17 του, ακολουθεί τυφλά τις επιθυμίες της μαμάς, και ότι υπόλογη για τις πράξεις του γιου είναι η μαμά. Σόρι, αλλά δεν τη δέχομαι ούτε σαν αστεϊσμό ούτε σαν τίποτα.

 

[SBE]

Επειδή έχω κάτι φίλους εδώ στο Λονδίνο που ο γιός τους θα κάνει το ΙΒ, μπορώ να σου πω ότι η επιλογή γίνεται από πολύ νωρίς, όταν το παιδί δεν επιλέγει ανεξάρτητα. Εκτός αν αναφέρονται μόνο στο πρόγραμμα απολυτηρίου, που είναι δύο χρόνια. Αλλά για να είσαι στα 16 σου καλός στην ξένη γλώσσα σε βαθμό που να μπορείς να παρακολουθήσεις το πρόγραμμα, χωρίς να είσαι στο πρόγραμμα από πριν, το βλέπω δύσκολο.

Από κει και πέρα, ναι, είναι σημαντικό οι πολιτικοί να μην δείχνουν εχθρότητα σ' αυτά που παρέχει το δημόσιο, και σίγουρα υπάρχει κάποιο δημόσιο σχολείο που δεν είναι προβληματικό, που έχει έμπειρους καθηγητές κλπκλπ. Υπάρχει και το Αρσάκειο, το οποίο δεν ξέρω πώς είναι τώρα, αλλά τότε οι καθηγητές του ήταν δημόσιοι υπάλληλοι διορισμένοι κανονικά (αλλά τους επέλεγε το σχολείο).

Και φυσικά το θέμα είναι, ωραία, όποιος μπορεί γυρίζει την πλάτη στο ελληνικό σχολείο. Όποιος δεν μπορεί δηλαδή τι κάνει;
Παιδεία για την οικονομική ελίτ μόνο; Αυτό είναι το μέλλον της παιδείας στην Ελλάδα;

 

[Alexandra]

1) Απ' ό,τι γνωρίζω, ο Panadeli διδάσκει σε δημόσιο σχολείο, όπως δίδαξα κι εγώ επί 23 χρόνια, άρα ξέρει πολύ καλά τι λέει. Εγώ δίδαξα και δύο χρόνια σε ένα από τα δυο-τρία κορυφαία (σε ζήτηση) ιδιωτικά της Αθήνας, κι έτσι είδα από μέσα κι αυτή την πλευρά.

2) Πριν αρχίσω να διδάσκω στο δημόσιο σχολείο και πριν γεννηθεί το παιδί μου, ορκιζόμουν ότι "εγώ ποτέ δεν θα στείλω κανένα (μελλοντικό) παιδί μου σε ιδιωτικό, μαζί με τα παιδιά των σουσούδων". Αφού δίδαξα μερικά χρονάκια στο δημόσιο, κατάλαβα ότι γι' αυτά τα λίγα χρόνια που διαρκεί η εκπαίδευση του παιδιού σου, ειδικά στο Γυμνάσιο/Λύκειο, δεν αξίζει τον κόπο να το παίρνεις πατριωτικά, σε βάρος ακριβώς του παιδιού σου.

3) Στο Δημοτικό έστειλα το παιδί μου πρώτα στο δημόσιο, και ενθουσιάστηκα με την καταπληκτική δασκάλα που είχε στην Α' Δημοτικού. Ο ενθουσιασμός μού κόπηκε στη μέση του δευτέρου τριμήνου, όταν η δασκάλα έφυγε με άδεια κύησης και αντικαταστάθηκε από μια αναπληρώτρια που γύρισε τα παιδιά πίσω στο νηπιαγωγείο. Αντί για μάθημα τούς έκανε τραγούδια και παραμύθια. Την επόμενη χρονιά το πήγα σε ιδιωτικό. Δεδομένου δε ότι τότε δεν υπήρχε ο θεσμός του ολοήμερου στα δημόσια, η επιλογή αυτή ήταν η πιο βολική, για να μπορώ να το παίρνω στις 2 ή στις 3, γυρίζοντας από τη δουλειά μου, και όχι στις 12.30-1.00, που σχολούσε το δημόσιο.

4) Όταν ήρθε η ώρα να επιλέξω αν το παιδί θα πάει στο Γυμνάσιο της γειτονιάς ή σε ιδιωτικό, επέλεξα ιδιωτικό, και η απόφαση αυτή αποδείχτηκε μάλλον πετυχημένη, ειδικά την πρώτη φορά που το δημόσιο της γειτονιάς έκλεισε με κατάληψη επί πολλές μέρες, και τα περισσότερα παιδιά γύριζαν στους δρόμους, ενώ το ιδιωτικό συνέχισε να λειτουργεί κανονικά. Στη συνέχεια το φαινόμενο των καταλήψεων έγινε μόδα και συνεχίστηκε και τα έξι χρόνια που το παιδί μου φοιτούσε στη δευτεροβάθμια. Στο τέλος της Γ' Λυκείου μπήκε, χωρίς να έχει κάνει καθόλου φροντιστήριο, στο Μαθηματικό.

5) Όχι, δεν μπορείς να διαλέξεις "δημόσιο σχολείο που δεν είναι προβληματικό, που έχει έμπειρους καθηγητές κλπκλπ", γιατί υποχρεωτικά πηγαίνεις σ' αυτό που υπάρχει στη γειτονιά σου. Στο δημόσιο λύκειο του Παλαιού Ψυχικού, π.χ., κάποιοι καθηγητές παραπέμφθηκαν σε δίκη και καταδικάστηκαν για εκβιαστικά και ληστρικά ιδιαίτερα μαθήματα στους μαθητές τους, αλλά σύμφωνα με τη γνωστή τακτική του κουκουλώματος στο δημόσιο, όχι μόνο δεν απολύθηκαν, αλλά το αποτελούμενο από συναδέλφους τους πειθαρχικό τούς τιμώρησε με τη βαριά ποινή της... επίπληξης.

6) Το αγγλόφωνο ΙΒ, ναι, στην Ελλάδα είναι στα δύο τελευταία χρόνια του Λυκείου, απ' ό,τι ξέρω.

7) Αν θεωρείται έγκλημα των γονιών το ότι δεν ενδιαφέρονται για το απώτερο "μέλλον της παιδείας στην Ελλάδα", αλλά μόνο για το εδώ και τώρα μέλλον του παιδιού τους, ρίξτε τους "στην πυρά, στην πυρά", όπως λέει κάποια τραγουδίστρια.

 

[panadeli]

Από κει και περα, ναι, είναι σημαντικό οι πολιτικοί να μην δείχνουν εχθρότητα σ'αυτά που παρέχει το δημόσιο

Δεν έχω εκλάβει από κάπου ότι η Διαμαντοπούλου δείχνει εχθρότητα στο δημόσιο σχολείο. Θεωρείς δείγμα εχθρότητας το ότι ο γιος της πηγαίνει σε ιδιωτικό; Αν ναι, τότε φαντάζομαι ότι κάθε πολιτικός που έχει Ι.Χ. εχθρεύεται τα δημόσια μέσα μεταφοράς, κάθε υπουργός που βλέπει ειδήσεις στο Μέγκα εχθρεύεται τη δημόσια τηλεόραση, κάθε σινεφίλ βουλευτής που επιλέγει το Ιντεάλ ή το Αττικόν εχθρεύεται τους δημοτικούς κινηματογράφους, κ.ο.κ.
Για το δεύτερο που λες, απ' όσο γνωρίζω από παραδείγματα συγγενών και γνωστών, το πρόγραμμα του ΙΒ στην Ελλάδα αφορά μονάχα τα τελευταία δύο χρόνια του Λυκείου, οπότε η επιλογή γίνεται στο τέλος της Α' Λυκείου.

Εν πάσει περιπτώσει, το κείμενο αυτό δεν είναι παρά ένα φτηνό χτύπημα κάτω από τη μέση, και ως τέτοιο με ενοχλεί. Πέραν αυτού, πιστεύω ότι αποκαλύπτει και μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία της παθογένειάς μας, όπως τον κομπλεξισμό μας απέναντι στους άλλους, ο οποίος συχνά συνδυάζεται με την απροθυμία να επιλύσουμε τα δικά μας προβλήματα, αλλά και την εύκολη προσφυγή στον λαϊκισμό, που συνήθως υποκαθιστά την ανάπτυξη λογικών επιχειρημάτων.

Στην τελική, ένα από τα βασικά προβλήματα του ελληνικού σχολείου είναι ότι δεν διδάσκει στα παιδιά να είναι αυτοδύναμα, να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους, να επιδιώκουν την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, να γίνουν κοντολογίς ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Αυτά είναι τα σοβαρά προβλήματα και όχι το τι κάνει ή τι δεν κάνει ο γιος της Διαμαντοπούλου.

 

[Costas]

Επειδή το είδα σε δύο διαφορετικές αναρτήσεις σ' ετούτο το νήμα, να επισημάνω ότι η ορθογραφία επιτάσσει τη γραφή "εν πάση περιπτώσει". (Ένας οπαδός τις φονιτικίς ορθογραφίας)

 

[nickel]

Είχα ξεκινήσει κι εγώ να γράψω κάτι για το δημοσιογραφικό σχόλιο. Υπάρχει και σχετικό γιουτιουμπάκι

. Δεν ξέρω αν δείχνει τον κομπλεξισμό του αντιπολιτευόμενου σχολιαστή ή κάνει αντιπολίτευση απευθυνόμενο στον κομπλεξισμό των αναγνωστών.

Περισσότερο θα με ενδιέφερε να μάθω τι είπε η υπουργός στη Βουλή όταν «υπεραμύνθηκε του Δημόσιου Σχολείου και Πανεπιστημίου». Και τι κάνει για να γίνουν καλύτερα, γιατί αποκλείεται να τα βρήκε επαρκή.

Αν η κυρία Διαμαντοπούλου καταφέρει να αφήσει πίσω της μισή ντουζίνα σωστά μέτρα, ας έρθει ο κάθε εξυπνάκιας να λέει για τα προσωπικά της. Αν τα κάνει μαντάρα, ποιος θα κάτσει να ενδιαφερθεί για τα προσωπικά της; Πάντως, αν δεν έχει περάσει η ίδια το IB, ας ρωτάει πότε πότε το γιο της, να μαθαίνει. ;)

 

[SBE]

Κι εγώ πήγα στο δημοτικό σε ιδιωτικό σχολείο και στο γυμνάσιο σε δημόσιο, αλλά προφανώς ήταν άλλες εποχές γιατί ούτε απεργίες ούτε καταλήψεις είχαμε. Αυτό για να μη λέτε ότι μιλάω χωρίς να έχω περάσει από το σύστημα. Δεν ξέρω πόσο έχει αλλάξει το σχολείο τώρα, αλλά αναρωτιέμαι μήπως γενικεύουμε υπερβολικά λέγοντας ότι τα δημόσια σχολεία είναι όλα χάλια.

Όπως είπα και πιο πάνω, δεν περιμένω να βγάλει το φίδι από την τρύπα ο κάθε γονιός, και είναι δικαίωμά του να επιλέξει άλλο σχολείο.

Αυτό που βλέπω όμως είναι ότι η μαζική έξοδος από το δημόσιο σχολείο έγινε την εποχή που ο μέσος Έλληνας απόκτησε την οικονομική άνεση για δίδακτρα. Δεν ξέρω αν είναι πιθανό με την ύφεση να επιστρέψει στο δημόσιο σχολείο, και να απαιτήσει καλύτερο δημόσιο σχολείο.

Ο γονιός που ζει στην επαρχία που δεν έχει ιδιωτικά σχολεία ή στις φτωχογειτονιές κλπ, δεν έχει επιλογές, οπότε τι έχουμε καταφέρει; Να χαθεί και το μόνο πράγμα που μας εξίσωνε. Γιατί ακόμα κι αν το επαρχιακό σχολείο είναι το καλύτερο σχολείο της Ελλάδας, ο καλύτερος απόφοιτός του θα θεωρείται χειρότερος από τον απόφοιτο του χειρότερου ιδιωτικού της χώρας, αφού "η δημόσια παιδεία είναι χάλια".

Αναρωτιέμαι επίσης πότε θα έρθει η ώρα που θα αρχίσουν κάποιοι γονείς να γκρινιάζουν που πληρώνουν φόρους για την παιδεία, αφού δεν επωφελούνται τα παιδιά τους από αυτή, άρα στην ουσία επιδοτούν τα φτωχόπαιδα για να σπουδάσουν κλπ κλπ. Αυτό έχει ήδη συμβεί στο ΗΒ.

Επίσης αυτό που δεν βλέπω να ξεχωρίζουμε είναι αν το πρόβλημα είναι του σχολείου, του εκπαιδευτικού προγράμματος ή και τα δύο μαζί.

 

[panadeli]

Δεν ξέρω αν δείχνει τον κομπλεξισμό του αντιπολιτευόμενου σχολιαστή ή κάνει αντιπολίτευση απευθυνόμενο στον κομπλεξισμό των αναγνωστών.

Εύστοχο σχόλιο. Πολύ πιθανό να ισχύουν και τα δύο.
Στη χώρα μας, δυστυχώς, για να παραφράσω ένα διάσημο αγγλικό ρητό, ο λαϊκισμός είναι το προσφιλέστερο καταφύγιο του αχρείου.

 

[Alexandra]

αλλά αναρωτιέμαι μήπως γενικεύουμε υπερβολικά λέγοντας ότι τα δημόσια σχολεία είναι όλα χάλια.

Δεν είναι όλα τα δημόσια σχολεία χάλια, αλλά αν π.χ. είναι καλό το σχολείο της πιο πέρα γειτονιάς, τι ωφελεί, αφού δεν έχεις τη δυνατότητα να μετακομίσεις για να πας σ' αυτό;

Αυτό που βλέπω όμως είναι ότι η μαζική έξοδος από το δημόσιο σχολείο έγινε την εποχή που ο μέσος Έλληνας απόκτησε την οικονομική άνεση για δίδακτρα.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει μαζική έξοδος, αλλά κακά τα ψέματα, μερικοί δημόσιοι εκπαιδευτικοί είναι ικανοί να πείσουν ακόμα και τον πιο ένθερμο υποστηρικτή της δημόσιας παιδείας να πάρει το παιδί του και να το πάει στο ιδιωτικό.

Το κακό με το δημόσιο σχολείο είναι ότι δεν υπάρχει σταθερή ποιότητα εκπαιδευτικών. Δηλαδή, τη μια χρονιά μπορεί να έχεις έναν θαυμάσιο φιλόλογο και την άλλη να έχεις εκείνο το δυστυχισμένο πλάσμα που κοιτάζει το ταβάνι αντί να κάνει μάθημα, αλλά που δεν θα απολυθεί ποτέ. Και δεν ξέρω πόση οικονομική άνεση έχουν όλοι αυτοί που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά. Σίγουρα μερικοί απ' αυτούς θα κόβουν άλλα πράγματα και θα στερούνται, επειδή έχουν πειστεί ότι είναι για το καλό των παιδιών τους να μην πάνε στο σχολείο της γειτονιάς τους.

Όσο για την επαρχία, δυστυχώς τα σχολεία που έχονται τελευταία σε αριθμό εισαγομένων στα ΑΕΙ είναι σ' εκείνες τις περιοχές που οι εκπαιδευτικοί σνομπάρουν (ή σνόμπαραν, αν πιστέψουμε ότι η Διαμαντοπούλου θα κάνει κάτι για μειωθεί το φαινόμενο). Μόλις διοριστούν σ' ένα τέτοιο επαρχιακό σχολείο, σε χρόνο μηδέν έχουν πάρει την απόσπαση για αλλού, οπότε τι μάθημα να κάνουν τα παιδιά με διαρκώς εναλλασσόμενους αναπληρωτές και ωρομίσθιους;

 

[SBE]

Δεν είναι όλα τα δημόσια σχολεία χάλια, αλλά αν π.χ. είναι καλό το σχολείο της πιο πέρα γειτονιάς, τι ωφελεί, αφού δεν έχεις τη δυνατότητα να μετακομίσεις για να πας σ' αυτό;

Προφανώς στις μεγάλες πόλεις είναι πιο αυστηροί σε αυτά, γιατί το δικό μου σχολείο είχε παιδιά από τόσο μεγάλη περιοχή που έπιανε όλη την πόλη σχεδόν.

Το κακό με το δημόσιο σχολείο είναι ότι δεν υπάρχει σταθερή ποιότητα εκπαιδευτικών.

Γι' αυτό είπα ότι δεν ξέρω πώς έτυχε να θεωρείται το σχολείο μου καλό. Αλλά εμείς είχαμε μεγάλη σταθερότητα - οι ίδιοι καθηγητές με μια-δυο εξαιρέσεις, όλα τα χρόνια που ήμουνα μαθήτρια και μερικοί είναι ακόμα εκεί, άλλοι πήραν σύνταξη σ' αυτό το σχολείο. Όχι μόνο εμείς, αλλά και τα παιδιά μας έχουν περίπου τους ίδιους καθηγητές, και οι γονείς μας είχαν περίπου τους ίδιους καθηγητές.

Και δεν ξέρω πόση οικονομική άνεση έχουν όλοι αυτοί που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά. Σίγουρα μερικοί απ' αυτούς θα κόβουν άλλα πράγματα και θα στερούνται, επειδή έχουν πειστεί ότι είναι για το καλό των παιδιών τους να μην πάνε στο σχολείο της γειτονιάς τους.

Άνεση δε σημαίνει ότι δεν αισθάνονται το έξοδο. Σημαίνει ότι μπορούν να κάνουν περικοπές και να βρουν τα λεφτά. Αν δεν μπορούσαν με τίποτα, δεν θα πέρναγε από το μυαλό τους καν η ιδέα του ιδιωτικού σχολείου, όπως δεν περνάει η ιδέα της δεξίωσης με 500 καλεσμένους, η ιδέα της αγοράς τζιπ κλπ. Μόλις επομένως ο μέσος Έλληνας μπόρεσε να κανονίσει τα οικονομικά του έτσι ώστε να βγάζει τα δίδακτρα (με οποιοδήποτε τρόπο).

Μόλις διοριστούν σ' ένα τέτοιο επαρχιακό σχολείο, σε χρόνο μηδέν έχουν πάρει την απόσπαση για αλλού, οπότε τι μάθημα να κάνουν τα παιδιά με διαρκώς εναλλασσόμενους αναπληρωτές και ωρομίσθιους;

Αυτό είναι γνωστό και πρέπει να κοπεί, αλλά επαρχία είναι κι η Πάτρα, ο Βόλος, η Λάρισα, η Κέρκυρα. Στο σχολείο που πήγα από τους 21 της δέσμης μπήκαν σε ΑΕΙ-ΤΕΙ- στρατιωτικές σχολές οι 14. Και την επόμενη άλλοι πέντε. Είχαμε πολύ καλούς καθηγητές στα ειδικά μαθήματα στο σχολείο και αρκετοί μαθητές δεν έκαναν φροντιστήρια.

Από την άλλη, μια συμμαθήτριά μου που είχε διοριστεί στην Κλειτόρια Αχαϊας αρχές δεκαετίας '90 (στα δυσπρόσιτα, που τώρα που έχει χιονοδρομικό κέντρο εκεί έχουν γίνει της μόδας), μου έλεγε ότι πολλά παιδιά ήταν αδιάβαστα γιατί μετά το σχολείο πήγαιναν να βοσκήσουν τα πρόβατα, και γενικά δεν υπήρχε από το σπίτι καμία ενθάρρυνση. Ίσως επομένως το πρόβλημα να είναι πιο πολύπλοκο απ' ό,τι φαίνεται, δηλαδή ναι μεν φταίει η δυνατότητα απόσπασης κλπ αλλά ίσως όχι μόνο αυτή.

ΥΓ Πάντως, μια μέρα που αντί για μάθημα είπαν να μιλήσουν για το μέλλον τους στην τάξη, της είπαν μια-δυο βοσκοπούλες "Ηγουό κυρία θέλου να ασχουληθώ μι του μόντελιγκ".

 

[LostVerse]

Έχει ένα γιο (να της ζήσει) που πηγαίνει στη Δευτέρα Λυκείου. Ο γιός της, όμως πηγαίνει σε ιδιωτικό Σχολείο (στου Γείτονα στη Βάρη) και μάλιστα ΔΕΝ παρακολουθεί το Ελληνικό πρόγραμμα αλλά το IB(Διεθνές Μπακαλορεά).

Όλα αυτά σημαίνουν δύο πράγματα:
1. Δεν έχει εμπιστοσύνη στο.... Δημόσιο Σχολείο.
2. Δεν έχει εμπιστοσύνη στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, αφού είναι γνωστό ότι όποιος παρακολουθεί το ΙΒ δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στις Πανελλήνιες εξετάσεις και πρέπει να συνεχίσει τις σπουδές στο εξωτερικό.

Ποια είναι αυτή η μητέρα;.....
Μα η Άννα Διαμαντοπούλου, Υπουργός Παιδείας, που το απόγευμα υπεραμύνθηκε στη Βουλή του Δημόσιου Σχολείου και Πανεπιστημίου!
G.P.

Λοιπόν, εμένα με ενοχλεί πολύ αυτή η ανάρτηση, για δύο πολύ διαφορετικούς λόγους. Και δεν είμαι σίγουρος ποιος με ενοχλεί περισσότερο.

Ο πρώτος είναι ότι, ενώ όλοι σχεδόν αναγνωρίζουν τα χάλια της δημόσιας εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένου πιθανώς του συντάκτη αυτού του μικρού λίβελου, το συγκεκριμένο δικαίωμα δεν αναγνωρίζεται στην Υπουργό Παιδείας! Αντιθέτως, ψέγεται επειδή, λέει, "δεν έχει εμπιστοσύνη στο Δημόσιο Σχολείο". Και ερωτώ: ποιος ακριβώς έχει εμπιστοσύνη στο ελληνικό σχολείο; Και αν κάποιος σας πει ότι όντως έχει εμπιστοσύνη στο ελληνικό σχολείο, και μάλιστα τυφλή, θα τον πάρετε στα σοβαρά; Θα τον ψηφίζατε για υπουργό παιδείας;
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ θεωρώ απαραίτητο προσόν για κάθε υποψήφιο υπουργό παιδείας να μην έχει εμπιστοσύνη στο ελληνικό δημόσιο σχολείο. Γιατί μόνο τότε μπορεί να πάρει κάποιες πρωτοβουλίες για να το αλλάξει. Αν λοιπόν το γεγονός ότι ο γιος της Διαμαντοπούλου πηγαίνει σε ιδιωτικό σχολείο σημαίνει πράγματι ότι η Διαμαντοπούλου δεν έχει εμπιστοσύνη στο δημόσιο σχολείο, τότε εγώ αυτό το προσμετρώ στα θετικά της υπουργού.

Ο δεύτερος -και ίσως ακόμα πιο εξωφρενικός- λόγος είναι ότι θεωρείται υπόλογη η Διαμαντοπούλου για το γεγονός ότι ο 17χρονος γιος της παρακολουθεί το (αγγλόφωνο) ΙΒ. Προσπερνώ τον κομπλεξισμό απέναντι στα αγγλόφωνα προγράμματα σπουδών, γιατί κάτι άλλο με ενοχλεί πολύ περισσότερο εδώ: ότι ο συντάκτης δεν λογαριάζει καν τη πιθανότητα η επιλογή να ανήκει στον γιο. Θεωρεί δεδομένο ότι είναι απόφαση της μαμάς. Προφανώς, κατά τον συντάκτη, de facto τα ελληνόπουλα δεν έχουν λόγο για το περιεχόμενο ή την κατεύθυνση των σπουδών τους. Και για να το γενικεύσω λίγο, οι επιλογές συνολικά των εφήβων μας προφανώς δεν είναι δικές τους, και υπόλογοι για αυτές δεν είναι οι ίδιοι αλλά οι γονείς τους.
Δυστυχώς, αυτή είναι μια πολύ διαδεδομένη ιδεοληψία στην ελληνική κοινωνία. Και πιστεύω ότι είναι υπεύθυνη για πολλές από τις παθογένειές της. Γιατί αν αφαιρέσεις από τους εφήβους την ευθύνη των αποφάσεων και των πράξεών τους, δεν θα ενηλικιωθούν ποτέ.

Δεν μπορώ φυσικά να ξέρω αν η επιλογή να πάει ο γιος της Διαμαντοπούλου στο ΙΒ ανήκε στον ίδιο, στη μαμά, στον μπαμπά ή στον σκύλο της οικογένειας, αλλά δεν μπορώ να δεχθώ έτσι αυθαίρετα την παραδοχή ότι ο έφηβος γιος, στα 17 του, ακολουθεί τυφλά τις επιθυμίες της μαμάς, και ότι υπόλογη για τις πράξεις του γιου είναι η μαμά. Σόρι, αλλά δεν τη δέχομαι ούτε σαν αστεϊσμό ούτε σαν τίποτα.

Αν επιτρέπεται, γιατί όλα αυτά τα γράφεις εδώ και όχι (και) στο παραπάνω ιστολόγιο; Το λέω αυτό διότι με τον τρόπο αυτό θα πάρεις κάποια απάντηση για τις -κατά τα άλλα καθόλα βάσιμες- αιτιάσεις σου από τον καθύλην αρμόδιο.

 

[nickel]

Αν επιτρέπεται, γιατί όλα αυτά τα γράφεις εδώ και όχι (και) στο παραπάνω ιστολόγιο; Το λέω αυτό διότι με τον τρόπο αυτό θα πάρεις κάποια απάντηση για τις -κατά τα άλλα καθόλα βάσιμες- αιτιάσεις σου από τον καθύλην αρμόδιο.

Έχω την εντύπωση ότι (α) τον ενόχλησε που έγινε επανάληψη εδώ και (β) προτιμούσε να τον διαβάσουμε εμείς παρά οι αναγνώστες του άλλου. Έχουμε και τις αδυναμίες μας για κάποια πράγματα, τις παρέες μας, ξέρεις.

(Και μην έρθεις τώρα να μου πεις γιατί απαντάω εγώ αντί για τον ίδιο τον panadeli.) :)

 

[LostVerse]

Έχω την εντύπωση ότι (α) τον ενόχλησε που έγινε επανάληψη εδώ και (β) προτιμούσε να τον διαβάσουμε εμείς παρά οι αναγνώστες του άλλου. Έχουμε και τις αδυναμίες μας για κάποια πράγματα, τις παρέες μας, ξέρεις.

Αν είναι το α), διευκρίνισα ότι παράθεσα την ανάρτηση περισσότερο σαν προβληματισμό και τροφή για σκέψη και όχι επειδή την συμμερίζομαι. Αν είναι το β) είναι σαφώς κατανοητό και σεβαστό, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να πάρει απάντηση. Δηλαδή είναι στείρο και μάταιο να συζητάς για κάποιον και πολύ περισσότερο να τον κατηγορείς και να καταλήγεις σε συμπεράσματα εν αγνοία του (εφόσον υπάρχει εναλλακτική). Δεν ξέρω, έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον.

(Και μην έρθεις τώρα να μου πεις γιατί απαντάω εγώ αντί για τον ίδιο τον panadeli.) :)

Εντάξει, εδώ που τα λέμε λογικά είναι όλα αυτά, δεν είπες και τίποτα πρωτοφανές. Αν και σίγουρα θα ήθελα την άποψη του ίδιου.

 

[panadeli]

Αγαπητέ LostVerse, χαίρε.
Παρέθεσα την ανάρτηση εδώ (α) επειδή εδώ διάβασα την είδηση, και (β) επειδή θεωρώ το συγκεκριμένο ιστολόγιο έναν γόνιμο χώρο για την διατύπωση προβληματισμών και την ανάπτυξη επιχειρημάτων.

Τώρα, σε σχέση με αυτό που λες, δυστυχώς δεν ξέρω ποια είναι η πηγή του συγκεκριμένου λίβελου, και αμφιβάλλω κατά πόσο είναι εύκολο να τη βρει κανείς. Έκανα μια πρόχειρη αναζήτηση της πρώτης φράσης στο google και έβγαλε 14.900 ευρήματα! Τα 14.899 ιστολόγια προφανώς αναδημοσιεύουν την είδηση. Όσο νόημα έχει να γράψω κάτι σε οποιοδήποτε από αυτά, αλλό τόσο νόημα έχει να γράψω κάτι εδώ.
Ακόμα όμως κι αν έβρισκα την πηγή, και ακόμα κι αν ο λιβελογράφος έμπαινε στον κόπο να απαντήσει, πραγματικά αμφιβάλλω κατά πόσο θα απαντούσε επί της ουσίας. Σε δυο-τρεις περιπτώσεις που έκανα κάτι παρόμοιο στο παρελθόν, δηλ. να επικρίνω -με επιχειρήματα- τις απόψεις που εκφράζονταν σε διάφορα ιστολόγια, το μόνο που κατάφερα ήταν να με βρίσουν.

 

[LostVerse]

Καλησπέρα και σε σένα αγαπητέ panadeli, σε αυτό που λες για τα αποτελέσματα έχεις δίκιο, εξού και είπα στο αντίστοιχο μήνυμα ότι η πηγή δεν έχει μεγάλη σημασία οπότε απλά επέλεξα ένα ("light") έκδοχο που δεν είχε και υπερβολικά ακραία σχόλια. Ο κάτοχος του ιστολογίου εκείνου, προφανώς συμμερίζεται την ανάρτηση και την αναπαράγει. Δεν σκέφτηκα ότι όντως για τον ίδιο ακριβώς λόγο είναι απίθανο να εντοπιστεί ο αρχικός συντάκτης.

 

[nickel]

Σε δυο-τρεις περιπτώσεις που έκανα κάτι παρόμοιο στο παρελθόν, δηλ. να επικρίνω -με επιχειρήματα- τις απόψεις που εκφράζονταν σε διάφορα ιστολόγια, το μόνο που κατάφερα ήταν να με βρίσουν.

@panadeli: Φαντάζομαι ότι ο λόγος που θα δημοσίευε κανείς κάποια ανασκευή, αντίκρουση ή διάψευση κάτω από έναν λίβελο ή ένα μύθευμα, δεν θα ήταν οπωσδήποτε για να αλλάξει τα μυαλά του συντάκτη ή να τον κάνει να δει το φως το αληθινό, αλλά για να υπάρχει η διαφορετική άποψη εκεί και να τη διαβάζουν οι επισκέπτες — αν δεν πέσει διαγραφή, γιατί κι αυτό συμβαίνει.

Και τώρα που τα είπα αυτά, μπορείς να τα ξεχάσεις, μια κι εμείς προτιμάμε να γράφετε εδώ. :)


@LostVerse: έκδοχο! Oops! :)

 

[LostVerse]

@nickel: Σωστά φαντάζεσαι... ;) Ειδικά σε θέματα... χμ, ας πούμε υποκειμενικά, δεν είναι προϋπόθεση να πείσει (αλλάξει μυαλά) ο ένας συνομιλητής τον άλλο. Απεναντίας, κάποιες φορές, αυτή ακριβώς η τάση περισσότερα προβλήματα δημιουργεί παρά λύνει.

Ουπς... :)

 

[panadeli]

Βασική προϋπόθεση για έναν διάλογο είναι ο ένας συνομιλητής να προσπαθεί να πείσει τον άλλον. Ειδάλλως δεν έχουμε παρά παράλληλους μονολόγους. Δεν υποτιμώ καθόλου την αξία αυτού που λέει ο Νίκελ, δηλ. να αναρτήσεις την απάντησή σου αν μη τι άλλο για να υπάρχει η διαφορετική άποψη και να μπορεί κάποιος να τη διαβάσει, αλλά μάλλον δεν θα μου αρκούσε να πω τον μονόλογό μου και να φύγω. Θέλω την αλληλεπίδραση. Να προσπαθήσω να πείσω τον άλλον, να προσπαθήσει κι εκείνος να με πείσει, και μέσα από την όλη διαδικασία, καλώς εχόντων, να βγούμε και οι δύο με κάπως αλλαγμένα μυαλά.

 

[Ambrose]

Δεν έχω εκλάβει από κάπου ότι η Διαμαντοπούλου δείχνει εχθρότητα στο δημόσιο σχολείο. Θεωρείς δείγμα εχθρότητας το ότι ο γιος της πηγαίνει σε ιδιωτικό;

Καλό θα ήταν ως Υπουργός Παιδείας να τηρεί τα προσχήματα. Δεν επιτρέπεται να δείχνει τέτοια περιφρόνηση σε αυτό το οποίο υποτίθεται ότι υπηρετεί. Αν δεν ήταν Υπουργός Παιδείας, ποσώς θα με απασχολούσε αν στέλνει το παιδί της σε ιδιωτικό ή δημόσιο. Αλλά αυτή η κατάσταση με τους πολιτικούς που είναι υπουργοί υγείας, αλλά πάνε σε νοσοκομεία του εξωτερικού, που είναι υπουργοί παιδείας, αλλά στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, που είναι κομμουνιστές αλλά τα παιδιά τους σπουδάζουν στις ΗΠΑ, ε, όσο και να το κάνεις είναι προκλητική! Ή αν όχι προκλητική, τουλάχιστον όχι πολύ επαγγελματική. "Εμείς που έχουμε λεφτά διαλέγουμε για τον εαυτό μας το καλύτερο, αλλά όλοι οι υπόλοιποι χρησιμοποιήστε τη δωρεάν ελληνική παιδεία, την οποία άλλωστε ακριβοπληρώνετε." Σε μερικούς αυτό μπορεί να ακούγεται ως "λαϊκισμός" (η λέξη-πιπίλα για το νίπτω τα χείρας μου), αλλά ας μην ξεχνάμε ότι είναι δημόσια πρότυπα (θεωρητικά τουλάχιστον) και πρέπει να φέρονται αναλόγως.

Κατόπιν τούτου, ελάχιστα με απασχολεί αν το έστειλε σε ιδιωτικό ή δημόσιο. :)