bernardina
Moderator
Σαν τα βουνά να 'σαι γερός
που τους καιρούς 'ψηφάνε
και σαν τους γέροντες σοφός
καλέ μας Δεμάνε.
Φρέσκο μυαλό σαν τη δροσιά
και όρεξη καντάρια
σαν κάμα κοφτερή ματιά
και μια καρδιά καθάρια.
που τους καιρούς 'ψηφάνε
και σαν τους γέροντες σοφός
καλέ μας Δεμάνε.
Φρέσκο μυαλό σαν τη δροσιά
και όρεξη καντάρια
σαν κάμα κοφτερή ματιά
και μια καρδιά καθάρια.
...
Από καρδιάς ευχαριστώ
και στην ψυχή γλυκαίνω
αντιγυρίζω σας τς ευχές
κερνώ· σας ανιμένω :)
Άτιμε πανδαμάτορα
σαν τη κοπρά τ' αμπέλι
το θρέφεις· άντρας να γενεί
από μικιό κοπέλι
Μικιό μικιό και άβγαλτο
στα πόδια του κυρού του
ήμαθε αριθμητική
δε βγαίνει απ' το νου του
του '63 γεννηθείς
όπως κι αν το μετρήσεις
κοντεύεις δα εις τα μισά
για να τα κατοστήσεις
Κι αν φτάσω κι εκατό χρονώ
που δεν το πολυβλέπω
μικιό παιδί και να γελώ
και τς άλλους να προστρέχω
ν' αξιωθώ να μείνω γω
στο κέφι να διαπρέπω
τούτες τσι δάφνες ρέγομαι
ώστε* να ζω να δρέπω
*ώσπου (χρον.)
Η μουσική να παίζει, τα φώτα ανάβομε, όλοι οι καλοί κοπιάστε, να διασκεδάσομε
Ρογήρε, though all we ever wanted was everyhting, the passion of covers must do for now.
Από καρδιάς ευχαριστώ
και στην ψυχή γλυκαίνω
αντιγυρίζω σας τς ευχές
κερνώ· σας ανιμένω :)
Άτιμε πανδαμάτορα
σαν τη κοπρά τ' αμπέλι
το θρέφεις· άντρας να γενεί
από μικιό κοπέλι
Μικιό μικιό και άβγαλτο
στα πόδια του κυρού του
ήμαθε αριθμητική
δε βγαίνει απ' το νου του
του '63 γεννηθείς
όπως κι αν το μετρήσεις
κοντεύεις δα εις τα μισά
για να τα κατοστήσεις
Κι αν φτάσω κι εκατό χρονώ
που δεν το πολυβλέπω
μικιό παιδί και να γελώ
και τς άλλους να προστρέχω
ν' αξιωθώ να μείνω γω
στο κέφι να διαπρέπω
τούτες τσι δάφνες ρέγομαι
ώστε* να ζω να δρέπω
*ώσπου (χρον.)
Η μουσική να παίζει, τα φώτα ανάβομε, όλοι οι καλοί κοπιάστε, να διασκεδάσομε
Ρογήρε, though all we ever wanted was everyhting, the passion of covers must do for now.
Χρόνια πολλά, Ζεφ!
Σαν σήμερα θα μου άρεσε πάντα να έχω πολλές γνωστές μου Σοφίες, Ελπίδες, Αγάπες και Πίστες για να τους ευχηθώ. Δεν έχω· αλλά αν κάποια περνάει από εδώ, χρόνια της πολλά. Εντάξει, ξέρω ότι υποτίθεται ότι η εκκλησία τιμά ιστορικά (?) πρόσωπα και υπάρχει μαρτυρολόγιο κ.λπ., αλλά εμένα πάντα με συγκινεί ότι υπάρχει μια μέρα που μπορείς να ευχηθείς ό,τι το καλύτερο για σοφία, ελπίδα, αγάπη και πίστη.
Χρόνια πολλά σε όλες τις καλές κυρίες με τα καλά ονόματα, διπλά στις δικές μας.
Αυτή την υπόθεση με τα τέσσερα καλύτερα γυναικεία ονόματα τη θεωρούσα πάντα φτιαχτή. Άσε που με έπιανε το παράπονο γιατί να μην έχουμε και οι άντρες κάτι αντίστοιχο — αν εξαιρέσεις τους άγιους Ανάργυρους, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι ανά τους αιώνες μια χώρα σε χρεοκοπία είμαστε. Σήμερα έμαθα ότι δεν είναι τέσσερις οι χριστιανές, αλλά δύο φορές τέσσερις. Ορίστε τι λέει η Catholic Encyclopedia:
The names of two groups of Roman martyrs around whom a considerable amount of legendary lore has gathered; though the extent of sound historical data possessed concerning them is so slight, that until very recent times the most eminent scholars failed to distinguish between them. However, the extent and antiquity of their cult and the universality with which their names are found not only in the various early martyrologies of the Western Church, but also in the Menaia and Menologies of the Greeks, render the fact of their existence and martyrdom unquestionable. Setting aside the purely legendary accounts that have come down to us (see Migne, P.G. CXV, 497; Mombritius, Vitae Sanctorum, II, 204), we find that in the reign of Hadrian, a Roman matron Sophia (Wisdom), with her three youthful daughters, Pistis, Elpis, and Agape (Faith, Hope and Charity), underwent martyrdom for the Faith, and were interred on the Aurelian Way, where their tomb in a crypt beneath the church afterwards erected to St. Pancratius was long a place of resort for pilgrims, as we learn from various indubitable documents of the seventh century, such as an Itinerarium (or guide to the holy places of Rome compiled for the use of pilgrims) still preserved at Salzburg, the list, preserved in the cathedral archives of Monza, of the oils gathered from the tombs of the martyrs and sent to Queen Theodelinda in the time of Gregory the Great, etc.
Later surely than the reign of Hadrian, but at what time is uncertain, another band of martyrs, Sapientia (Wisdom) and her three companions, Spes, Fides and Caritas (Hope, Faith and Charity), suffered death and were buried near the tomb of St. Cecilia in the cemetery of St. Callistus on the Appian Way. Despite the meagreness of these authentic details, the explicit references in the documents cited to a band of martyrs, mother and daughters, whose names are always given in Greek, and who are buried on the Aurelian Way, and to another band of four martyrs, interred on the Via Appia, whose relationship is not indicated and whose names, though the same as those of the martyrs of the Aurelian Way, are yet always given in Latin, certainly point to distinct groups. Nor is the coincidence in names remarkable, seeing that the early Christians so often (according to De Rossi) took in baptism mystical names indicative of Christian virtues, etc. Thus Sophia, Sapientia, Fides and the like are common names in early Christian inscriptions and martyrologies. The Roman martyrology names on 1 Aug., "the holy virgins, Faith, Hope and Charity, who won the crown of martyrdom under the Emperor Hadrian" and, on 30 Sept., "St. Sophia, widow, mother of the holy virgins, Faith, Hope and Charity". In some places, on 1 Aug., St. Sapientia is also venerated; but generally owing to the confusion of the two groups, none of the second group receives special recognition. In the Eastern Church the feast is kept on 17 September.
Αυτή την υπόθεση με τα τέσσερα καλύτερα γυναικεία ονόματα τη θεωρούσα πάντα φτιαχτή. Άσε που με έπιανε το παράπονο γιατί να μην έχουμε και οι άντρες κάτι αντίστοιχο — αν εξαιρέσεις τους άγιους Ανάργυρους, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι ανά τους αιώνες μια χώρα σε χρεοκοπία είμαστε. Σήμερα έμαθα ότι δεν είναι τέσσερις οι χριστιανές, αλλά δύο φορές τέσσερις. Ορίστε τι λέει η Catholic Encyclopedia:
The names of two groups of Roman martyrs around whom a considerable amount of legendary lore has gathered; though the extent of sound historical data possessed concerning them is so slight, that until very recent times the most eminent scholars failed to distinguish between them. However, the extent and antiquity of their cult and the universality with which their names are found not only in the various early martyrologies of the Western Church, but also in the Menaia and Menologies of the Greeks, render the fact of their existence and martyrdom unquestionable. Setting aside the purely legendary accounts that have come down to us (see Migne, P.G. CXV, 497; Mombritius, Vitae Sanctorum, II, 204), we find that in the reign of Hadrian, a Roman matron Sophia (Wisdom), with her three youthful daughters, Pistis, Elpis, and Agape (Faith, Hope and Charity), underwent martyrdom for the Faith, and were interred on the Aurelian Way, where their tomb in a crypt beneath the church afterwards erected to St. Pancratius was long a place of resort for pilgrims, as we learn from various indubitable documents of the seventh century, such as an Itinerarium (or guide to the holy places of Rome compiled for the use of pilgrims) still preserved at Salzburg, the list, preserved in the cathedral archives of Monza, of the oils gathered from the tombs of the martyrs and sent to Queen Theodelinda in the time of Gregory the Great, etc.
Later surely than the reign of Hadrian, but at what time is uncertain, another band of martyrs, Sapientia (Wisdom) and her three companions, Spes, Fides and Caritas (Hope, Faith and Charity), suffered death and were buried near the tomb of St. Cecilia in the cemetery of St. Callistus on the Appian Way. Despite the meagreness of these authentic details, the explicit references in the documents cited to a band of martyrs, mother and daughters, whose names are always given in Greek, and who are buried on the Aurelian Way, and to another band of four martyrs, interred on the Via Appia, whose relationship is not indicated and whose names, though the same as those of the martyrs of the Aurelian Way, are yet always given in Latin, certainly point to distinct groups. Nor is the coincidence in names remarkable, seeing that the early Christians so often (according to De Rossi) took in baptism mystical names indicative of Christian virtues, etc. Thus Sophia, Sapientia, Fides and the like are common names in early Christian inscriptions and martyrologies. The Roman martyrology names on 1 Aug., "the holy virgins, Faith, Hope and Charity, who won the crown of martyrdom under the Emperor Hadrian" and, on 30 Sept., "St. Sophia, widow, mother of the holy virgins, Faith, Hope and Charity". In some places, on 1 Aug., St. Sapientia is also venerated; but generally owing to the confusion of the two groups, none of the second group receives special recognition. In the Eastern Church the feast is kept on 17 September.
Φυσικά και έχουμε. Έχουμε στις 2 Νοεμβρίου, την πιο αισιόδοξη μέρα του χρόνου, την εορτή των αγίων
Η ωραιότερη ημέρα για να ξεκινούν σχέδια. Λάβετέ το υπόψη όποτε πρόκειται να ξεκινήσει κάτι μεγάλο στη Λεξιλογία.
Χρωστώ του Δαεμάνου μας από καρδιάς σπολάτι
να ειπώ, και να του ευχηθώ πριν πέσω στο κρεβάτι.
Και να ’μαι στιχοπλέκοντας, η μέρα πριν περάσει,
και μπαγιατέψουν οι ευκές, του λέω να γεράσει
ορθός στο σώμα, αλύγιστος στη σκέψη και στο πνέμα
αλλά μικιός στους συνειρμούς, κι ας βράζει του το αίμα!
Δες το κι αλλιώς Δαεμάνε μας το παρά μια πενήντα:
εφτά φορές γύρους εφτά κάνει η ζωή σου, κ’ ίντα
φέρνει ο καιρός στην κεφαλή εξόν από σκοτούρα,
μπερδέματ΄, άγχη, χρέητα κι εφτάχρονη φαγούρα,
τώρα αχνοβλέπεις το: ειν’ αυτό του χρόνου το ρεγάλο,
δώρο βαρύ, αξετίμητο, κι απ’ όλα πιο μεγάλο.
Είναι η σοφία, που έχτισε σπίτι σ’ εφτά κολώνες,
εφτά φορές σε τύλιξε γι’ άλλους εφτά αιώνες.
Γι’ αυτό κι εγώ εφτάψυχος θέλω να βασιλεύεις,
εφτά φορές μ’ εφτά καρδιές σ’ εύχομαι να θεριεύεις.
να ειπώ, και να του ευχηθώ πριν πέσω στο κρεβάτι.
Και να ’μαι στιχοπλέκοντας, η μέρα πριν περάσει,
και μπαγιατέψουν οι ευκές, του λέω να γεράσει
ορθός στο σώμα, αλύγιστος στη σκέψη και στο πνέμα
αλλά μικιός στους συνειρμούς, κι ας βράζει του το αίμα!
Δες το κι αλλιώς Δαεμάνε μας το παρά μια πενήντα:
εφτά φορές γύρους εφτά κάνει η ζωή σου, κ’ ίντα
φέρνει ο καιρός στην κεφαλή εξόν από σκοτούρα,
μπερδέματ΄, άγχη, χρέητα κι εφτάχρονη φαγούρα,
τώρα αχνοβλέπεις το: ειν’ αυτό του χρόνου το ρεγάλο,
δώρο βαρύ, αξετίμητο, κι απ’ όλα πιο μεγάλο.
Είναι η σοφία, που έχτισε σπίτι σ’ εφτά κολώνες,
εφτά φορές σε τύλιξε γι’ άλλους εφτά αιώνες.
Γι’ αυτό κι εγώ εφτάψυχος θέλω να βασιλεύεις,
εφτά φορές μ’ εφτά καρδιές σ’ εύχομαι να θεριεύεις.
Έκλεισε τα 170! Χρόνια πολλά στην μπίρα Πίλσεν! :)
Σαν σήμερα, 5 Οκτωβρίου 1842, ο Βαυαρός ζυθοποιός Groll παρουσίασε τις επαναστατικές ιδέες του που οδήγησαν στην πρώτη μπίρα Πίλσεν (γουίκη). Ειδικό αφιέρωμα έχει σήμερα (στα γερμανικά) και η Welt.
Μια σύντομη ιστορία της μπίρας Πίλσεν (Pilsner) θα βρείτε και εδώ: A Brief History of Pilsner.
Προστ! Τσουμβόλ! Γεια μας! :)
Σαν σήμερα, 5 Οκτωβρίου 1842, ο Βαυαρός ζυθοποιός Groll παρουσίασε τις επαναστατικές ιδέες του που οδήγησαν στην πρώτη μπίρα Πίλσεν (γουίκη). Ειδικό αφιέρωμα έχει σήμερα (στα γερμανικά) και η Welt.
Μια σύντομη ιστορία της μπίρας Πίλσεν (Pilsner) θα βρείτε και εδώ: A Brief History of Pilsner.
Προστ! Τσουμβόλ! Γεια μας! :)
Χέλλε, χρόνια πολλά (είναι και σημαδιακά τα γενέθλια)! :)
Εεεε, συγγνώμη, κι εγώ τώρα το είδα! Χρόνια πολλά πολλά, παππούλη Χέλλε! 
:clap: :clap: :clap:
:clap: :clap: :clap:
bernardina
Moderator
Καλέ! Γιορτάζει ο Ελλέ; :woot:
Χρόνια πολλά, φιλαράκο!
Χρόνια πολλά, φιλαράκο!