Τα καλύτερα μουσικά γιουτιουμπάκια

[pidyo]

Πρωτοανέβηκε εδώ πριν από ένα χρόνο, αλλά εγώ δεν θα είχα αντίρρηση να ανέβαινε και κάθε εβδομάδα.

Ε, για αλλαγή ας βάλουμε τότε τον πρόδρομο των γειτόνων (έχουν φτιάξει πέντε ή έξι):

Και για ακόμη μεγαλύτερη αλλαγή (μουσικά), τον καλύτερο video sampler της υφηλίου (όλα είναι ωραία, αλλά ακούστε τουλάχιστον το τέταρτο, που έχει και ελληνικό ενδιαφέρον):
http://www.thru-you.com/#/videos/4/

 

[Costas]

Αεροκιθαριστές, Αεριστοτέληδες κλπ. Ο συγκεκριμένος νομίζεις πως παίζει το πουλί του. Ευκαιρία όμως για καλή ροκ μουσική:

 

[nickel]

Λοιπόν, να ομολογήσω, πιδύε, ότι την Penguin Cafe Orchestra την ήξερα μοναχά από κάποια σκόρπια κομμάτια τους σε συλλογές, compilations. Από προχτές που τους ανέβασες τους έχω ερωτευτεί και τους ακούω αχόρταγα. Ευχαριστώ.

 

[pidyo]

Λοιπόν, να ομολογήσω, πιδύε, ότι την Penguin Cafe Orchestra την ήξερα μοναχά από κάποια σκόρπια κομμάτια τους σε συλλογές, compilations. Από προχτές που τους ανέβασες τους έχω ερωτευτεί και τους ακούω αχόρταγα. Ευχαριστώ.

Το Signs of Life του 1987 ήταν από τους αγαπημένους μου δίσκους όταν αγόρασα το πρώτο μου πικάπ. Ήμουνα νιος και γέρασα. Σκόνταψα πρόσφατα στο πρώτο τους LP και τους θυμήθηκα.

 

[SBE]

Πικάπ το '87 βρε Πιδύο;
Εγώ αγόρασα το πρώτο μου σιντισύστημα το '91 και ήταν πολύ παρωχημένα ήδη τα πικάπ, μόνο για όσους είχαν παλιές συλλογές.

 

[pidyo]

Πικάπ το '87 βρε Πιδύο;

Φτωχαδάκι, πιτσιρικάς, δώρο Πανελληνίων, μικρή ακόμη ποικιλία στους φτηνούς δίσκους τα σιντία τότε...

 

[daeman]

Πικάπ το '87 βρε Πιδύο;
Εγώ αγόρασα το πρώτο μου σιντισύστημα το '91 και ήταν πολύ παρωχημένα ήδη τα πικάπ, μόνο για όσους είχαν παλιές συλλογές.

Το πρώτο μου πικάπ το πήρα το '75, δώρο που μπήκα στο γυμνάσιο (και ταυτόχρονα αμνήστευση για τη ζημιά να διαλύσω το παλιό έπιπλο-ραδιοπικάπ για να δω πώς είναι τα σωθικά του, περίεργος, κατεργάρης πιτσιρικάς οπλισμένος με κατσαβίδια και μπόλικη άγνοια), ένα βαλιτσάκι με ραδιόφωνο και μικρό πλατό για 45άρια μόνο (τα LP περίσσευαν απέξω και όσα βινύλια ήταν μαλακά ψιλοστράβωναν) και δυο αφαιρούμενα ηχειάκια (τι ηχειάκια; ένα μεγάφωνο σε ξύλινο κουτάκι), με ήχο down-low-and-dirty-fi. Το δεύτερο το '78, δώρο που μπήκα στο λύκειο (ναι, δίναμε εισαγωγικές για το λύκειο τότε· mid-fi αυτό, το χάρισα, παίζει ακόμα μια χαρά). Το τρίτο και τρέχον το '95, δώρο στον εαυτό μου (hi-fi but not high-end). Το επόμενο, όταν περάσει η κρίση (που δεν το βλέπω να γίνεται πριν έρθει η ώρα της κρίσης μου), ελπίζω να είναι κάτι πιο high-end (π.χ. κάτι τέτοιο). Εκτός αν περιμένω κι άλλο, to end up high after the end of my days, οπότε λέω να προτιμήσω εκείνο (the no. 2 toy for a boy, και μια γλαρόσουπα στο 5, παρακαλώ):

 

[SBE]

Πικάπ-βαλιτσάκι είχε ένα συμφοιτητής μου, μαζί με τη συλλογή μικρών δίσκων της μητέρας του, όλα τα χιτ της δεκαετίας του '60. Να δημιουργείς δηλαδή ατμόσφαιρα για πάρτυ θερινό. Η μητέρα του είχε πολύ καλό γούστο στη μουσική. Και για του λόγου το αληθές, έχω δει και φωτογραφίες των γονιών του με την παρέα τους, με το πικάπ στο χέρι και με κιθάρες και την κλασσική φωτιά στη μέση σε κάτι παραλίες, μέσα δεκαετίας '60, όπως στις ταινίες του Δαλιανίδη στο πιο χίπικο.
Αυτό ήταν το τελευταίο πικάπ που είδα. Μετά αγόρασα το σιντί και όντως, ήταν ακριβοί οι οπτικοί δίσκοι. Υπήρχαν χίλια δυο κόλπα για να αγοράσεις φτηνότερα. Συνδρομές, μέσω Τσεχίας κλπ. Το πρώτο μου σιντί παντως το αγόρασα στην τύχη. Οι Πλανήτες, του Χόλστ. Ήμουνα με ένα φίλο, είχαμε μόλις αγοράσει το στέρεο, μπαίνουμε στο μαγαζί, λέμε ας πάρουμε κάτι κλασσικό να δοκιμάσομε το μηχάνημα και εκείνη την εποχή είχε βγει κάποια εκτέλεση που την πολυδιαφήμιζαν. Το πήραμε χωρίς να ξέρουμε καν τι θα ακούσουμε. Πήγαμε σπίτι και το βάλαμε στο τέρμα. Καλή επιλογή για να δοκιμάσεις τα ηχεία.

Και γενικώς, κάποια μέρα θα γράψω κανένα βιβλίο για την εποχή και θα με κατηγορούν ότι περιγράφω φανταστικό κόσμο που υπάρχει μόνο στο σινεμά.

 

[bernardina]

(the no. 2 toy for a boy, και μια γλαρόσουπα στο 5, παρακαλώ):

View attachment 2981

Άσε τις γλαρόσουπες και πάγαινε εκεί να ξεχαρμανιάσεις φχαριστηθεί η ψυχή σου.

 

[nickel]

Κάπου πήρε το μάτι μου ότι η Αντέλ φημολογείται ότι παντρεύτηκε κρυφά. (Πάντως, το 'χω τσεκάρει, δεν πήρα πρόσκληση.)

Στο μεταξύ βρήκα από σπόντα αυτά τα εκπληκτικά Μεξικανάκια:

 

[drsiebenmal]

Σύμφωνα με το σχόλιο, το άλμπουμ που περιέχει το κομμάτι κυκλοφορεί σήμερα, οπότε να μια από τις σπάνιες ευκαιρίες που μου παρουσιάζονται να ανεβάσω κάτι νέο από μια παλιότερη, γνώριμη φωνή:

 

[nickel]

Soap & Skin: Mr Gaunt Pt. 1000

 

[Zazula]

Θα γίνει της Κορέας! (1o μέρος)

Αφού πια μάθαμε τον όρο jingle du jour (όταν μιλάγαμε για το Call Me Maybe), καιρός πια και για λίγη κορεάτικη ποπ — με αφορμή το πλέον πρόσφατο j-d-j sensation. Με πάνω από 255.000.000 θεάσεις στο γιουτιούμπ (νούμερο το οποίο ανεβαίνει με απίστευτα ιλιγγιώδεις ρυθμούς) το Gangnam Style τού PSY έχει σαρώσει τα πάντα:

Όσον αφορά τον χορό (για τον σχετικό επιμορφωτικό ρόλο τού φόρουμ τα 'χουμε πει στο Ασήμωσέ με, Μάτα!) το συναφές εκπαιδευτικό βίντεο για τις ΣΛεξιλογίνες που ξέρουν τι θέλουν είναι εδώ:

Ο τίτλος του τραγουδιού έχει γίνει πλέον όρος της επικαιρότητας: http://stream.aljazeera.com/story/k-pop-diplomacy-0022328 — οι δε παρωδίες που 'χουν βγει, αναρίθμητες· η αναζήτηση (μόνο στο γιουτιούμπ) δίνει σήμερα πάνω από 4600 ευρήματα: http://www.youtube.com/results?search_query=gangnam+style+parody. Κατ' αρχάς το πώς βαθμολογεί ο ίδιος ο PSY τις διάφορες παρωδίες (τις δικές μου παρωδικές επιλογές θα τις βάλω στο επόμενο μήνυμα, λόγω του βιντεορίου):

 

[Zazula]

Θα γίνει της Κορέας! (2ο μέρος)

Συνεχίζουμε λοιπόν με μια μικρή επιλογή από παρωδίες τού Gangnam Style:

• Προσωπικά έχω Π-Ε-Θ-Α-Ν-Ε-Ι λαίμαι με το NBC Olympic Style (αξίζει ως το τέλος!):

• Επίσης έχουμε τις μαμάδες, οι οποίες καταφέρνουν και στέκονται στα ίσια απέναντι στο μαμίσιο βίντεο:

• Με καλή αίσθηση του χιούμορ από την Αμερικανική Σχολή Ναυτικών Δοκίμων:
• Σε εκδοχή γουέστερν:
• Και τέλος —κλασικά— ένα αμερικανοσυλλογικό, και συγκεκριμέα των Oregon Ducks (απ' τους στίχους έχει σιγηθεί το sexy, την αμερικάνικη υποκρισία μου μέσα!):

 

[daeman]

...
Για κάποιο λόγο, μου άρεσε: With Lights Out - Red Light Company

 

[Earion]

Η γη όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα !

Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης
Στίχοι: Γιάννης Κακουλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

Από τον κύκλο τραγουδιών "Ακολουθία" που κυκλοφόρησε το 1974 με ερμηνευτές τον Νίκο Ξυλούρη, τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Χρύσανθο.

Θαρρείς ξεκίνησαν τα όρη της Σκυθίας
εξήντα άνεμοι από την Μπαρμπαριά
κι έναν χρησμό καλό ζητήσαν της Πυθίας
ποια γη θα βρούνε για ν’ ανάψουνε φωτιά.

Εκεί που σμίγουνε του κόσμου τα ποτάμια
και τα φαράγγια γεννοβόλαγαν καρπούς,
εκεί που ο θάνατος γιορτάζεται σαν γέννα
κι ήρωες μάρτυρες γυρίζουν τους τροχούς.

Ξέρεις τη γη που ζουν η Ήρα και η Ρέα
και περιβρέχεται από θάλασσα ωραία
κι αυτοφυής ανθεί πανέμορφος ελαία
ξέρεις τη γη όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα;

Μουσικό σχόλιο από μια συζήτηση.

 

[Earion]

Επειδή πληροφορήθηκα ότι για τη νέα γενιά ο Julian Cope μπορεί να είναι ξεχασμένος, σας θυμίζω το I Come From Another Planet, Baby, για να το αφιερώνετε σε όσους συμπεριφέρονται σαν να έπεσαν μόλις τώρα στη Γη από το διάστημα. Ή εναλλακτικά, αν για κάποιο λόγο θέλετε να το παίξετε εσείς εξωγήινοι.

 

[Marinos]

Το είχε δοκιμάσει και ο Ξαρχάκος (Τσιτσάνειοι διάλογοι ή κάπως έτσι, ανακατεύοντας Τσιτσάνη με διάφορους κλασικούς, Σμέτανα, Μότσαρτ, Μουσόργκσκι), αλλά αυτό είναι πιο πετυχημένο, νομίζω:

Γράφει αυτός που το ανέβασε:

Ακροβατώντας στα όρια ανάμεσα στον ύμνο και την προσβολή, τολμώ να παρουσιάσω μια μίξη της «Περσεφόνης» με την «Υπόγα».
Η ιδέα προέκυψε τυχαία, όταν ο φίλος μου ο GIK, ενώ έπαιζε με το μπουζούκι του το πρώτο, ενστικτωδώς μεταπηδούσε στο δεύτερο!

 

[Earion]

Είδος μεικτόν αλλά νόμιμον. Το ρεμπέτικο μου θυμίζει το Ήσουνα τι ήσουνα, κάνω λάθος;

 

[Marinos]

Τώρα που το λες...