Οι Μάγια, των Μάγια, είπαμε.
Το είπαμε και αλλού: Οι Ίνκας ή οι Ίνκα.
Η πλάκα είναι πως στο υπόλοιπο κείμενο, μετά το απόσπασμα που έβαλε ο Δόκτορας, γράφει μία φορά «των Μάγιας» και τρεις φορές «των Μάγια».

Πόσα τέτοια έχω κουτσουρέψει αβλεπί... Ιδίως τους αγγλόγραφτους πληθυντικούς σε ελληνικό κείμενο (π.χ. τα emails, τρις σφαγιασθέν χτες το βράδυ), αλλά και οι ελληνογραμμένοι δεν γλιτώνουν. Και καμιά φορά οι ενικοί: το τανκς, όχι το *τανκ.
Το σεντς, όχι το *σεντ, ή ακόμα καλύτερα το σέντσι, του σεντσιού, τα σέντσια, εκεί που ταιριάζει στο ύφος. Επειδή ή ελληνικά θα γράφουμε ή ξένα· καί τα δύο μαζί είναι σαν τον Μπαρμπαγιώργο με κλαπ και μπακαλιαράκια.