Τα εφήμερα

Συνομιλία που μου μετέφερε πριν από μερικά χρόνια ένας γνωστός μου επιχειρηματίας, ανάμεσα στον ίδιον και...στον άλλον:

—Καλά, τόσα χρόνια που δεν δηλώνεις απολύτως τίποτα, δε φοβάσαι μη σε πιάσουν; και τότε τι θα γίνει;
—Κοίτα, αν με πιάσουν αφού πρώτα θα έχω ζήσει μια χαρά τη ζωή μου, με όσο γίνεται περισσότερες ανέσεις από αυτές που κάνουν τη ζωή μου ωραία, και έχω ζήσει έτσι καμιά 30 χρόνια, ε, ας με πιάσουν κι ας με βάλουν φυλακή στα 60 μου. Εγώ θα 'χω περάσει τα πιο ωραία μου χρόνια όπως πρέπει να τα περνά κανείς.

Λογικά άμεμπτο.
 
Το υπέροχο λινκ της SBE με το συγγραφέα και το μεταφραστή του (που θα μπορούσε και να είναι διαφημιστικό σενάριο για το βιβλίο του αν δεν υπήρχαν τα ονόματα των χρηστών του φόρουμ) με οδήγησε σε μια μακριά συζήτηση με τον Τσόμσκι για τον κάτω του μετρίου απολογισμό πεπραγμένων του επιστημονικού πεδίου της Τεχνητής Νοημοσύνης, κι εκεί, αρχή-αρχή, ο Τσόμσκι λέει το εξής γνωστό μεν, αλλά τόσο νόστιμα διατυπωμένο:

If you take a look at the progress of science, the sciences are kind of a continuum, but they're broken up into fields. The greatest progress is in the sciences that study the simplest systems. So take, say physics -- greatest progress there. But one of the reasons is that the physicists have an advantage that no other branch of sciences has. If something gets too complicated, they hand it to someone else.

Like the chemists?

Chomsky: If a molecule is too big, you give it to the chemists. The chemists, for them, if the molecule is too big or the system gets too big, you give it to the biologists. And if it gets too big for them, they give it to the psychologists, and finally it ends up in the hands of the literary critic, and so on.
 
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο από τη συζήτηση με τον Τσόμσκι:

There are things you just can't say, for some reason. So if I say, "The mechanics fixed the cars". And you say, "They wondered if the mechanics fixed the cars." You can ask questions about the cars, "How many cars did they wonder if the mechanics fixed?" More or less okay. Suppose you want to ask a question about the mechanics. "How many mechanics did they wonder if fixed the cars?" Somehow it doesn't work, can't say that. It's a fine thought, but you can't say it. Well, if you look into it in detail, the most efficient computational rules prevent you from saying it. But for expressing thought, for communication, it'd be better if you could say it -- so that's a conflict.


Πράγματι, μου 'χει συμβεί κι εμένα.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Αν χτυπήσει πάντως μεγάλος σεισμός την Πόλη, δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα. Οι πολυκατοικίες δεν είναι μόνο ψηλές, όπως λέει το άρθρο, αλλά φαίνονται ψεύτικες, έχουν πολύ λεπτούς τοίχους και είναι χτισμένες η μία πάνω στην άλλη.
 

Earion

Moderator
Staff member
Δυστυχώς πριν από τις μοντέρνες πολυκατοικίες, πριν ακόμη και από τα παλιά μέγαρα τα χτισμένα από Ρωμιούς αρχιτέκτονες στους περασμένους καιρούς, θα έχει καταρρεύσει η Αγία Σοφία, που έχει τρομερά προβλήματα στατικής, όσο κι αν πασχίζει να μας βεβαιώσει για το αντίθετο η σύγχρονη έρευνα. Όποιος έχει προσέξει την κλίση που έχουν πάρει οι κίονές της από την κατακόρυφο, ιδίως στο υπερώο, δικαιολογημένα τρομάζει.
 
Της Έλσας. :)

[video]http://www.telegraph.co.uk/lifestyle/pets/8667339/Dog-faking-own-death-becomes-internet-hit.html[/video]
 

SBE

¥

Μόνο που το άρθρο ακροβατεί στα όρια της πολιτiκής ορθότητας με το όνομα της γλώσσας.
Από τη Βίκι: [the name] Tok Pisin is favoured by many professional linguists to avoid spreading the misconception that Tok Pisin is still a pidgin language. Although it was originally a pidgin, Tok Pisin is now considered a distinct language in its own right, because it is a first language for some people and not merely a lingua franca to facilitate communication with speakers of other languages.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Μάλλον μόνον εμένα αφορά το παρακάτω (:p) αλλά ας το 'χουμε:
Το Gangnam Style μόλις πέρασε 2ο στη λίστα με τα περισσότερο ιδωμένα γιουτιουμπάκια! :D

Αυτό, σε ενδιαφέρει, Ζαζ;
 

nickel

Administrator
Staff member
Λοιπόν, μετά τη χτεσινή μαυρίλα και την ατέλειωτη γκρίνια και το σφίξιμο στο στομάχι με τις ομιλίες και την ψηφοφορία στη Βουλή, πήγα και παρακολούθησα την ομιλία του Μπόρις Τζόνσον, του δήμαρχου του Λονδίνου, στο συνέδριο των Συντηρητικών, και έκανα συκώτι: χιούμορ, κέφι, δημιουργικότητα. Καλά, ομιλίες με χιούμορ δεν ακούμε από τους πολιτικούς στην Ελλάδα. Αλλά πότε θα ξανακούσουμε ομιλίες που θα μας κάνουν να θέλουμε να δημιουργήσουμε;

 

nickel

Administrator
Staff member
O Mπόρις σε έκανε να θέλεις να δημιουργήσεις;
Δεν ξέρω. Δεν αποκλείεται να έπειθε κι εμένα αν μου «πουλούσε» κάτι που να με ενδιέφερε. Αλλά, δόξα τω Θεώ, εγώ πρόβλημα χρόνου έχω. Μέχρι και χρόνων.
 
Top