Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Η μάχη για την εφήμερη προβολή (και) των αρχαιολόγων προφανώς δεν είναι δικό μας κατόρθωμα. Από πού κι ως πού η παρουσία ενός ελληνικού κράνους μεταφέρει την προέλευσή του σε έναν νεκρό; Τέλος πάντων, διαβάστε και κρίνετε μόνοι σας:

Τι έκανε ένας έλληνας οπλίτης στη Μάλαγα τον 6ο αιώνα π.Χ.; (Protagon)
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Αν πιστέψουμε τον Νταβίντ Γκαρθία, ανασκαφέα του τάφου, τα κτερίσματα «περιλάμβαναν στοιχεία που αποδίδονται στον οπλισμό ενός Έλληνα οπλίτη» (elementos que se identifican con la armadura de un soldado hoplita).

Η «σοβαρή» (ας πούμε) ένστασή μου βρίσκεται στο ότι ο μισθοφόρος θα μπορούσε να είναι π.χ. ένας Ίβηρας που έκανε σταδιοδρομία σε ελληνικό περιβάλλον και επέστρεψε και όταν πέθανε, τάφηκε με τα ελληνικά του όπλα και κτερίσματα.

Από την άλλη, βλέποντας και την αρχαία ονομασία της πόλης και το πώς ξεχωρίζει μέσα στο άρθρο της El Pais, δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς...

Καταγραφή.JPG
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
A Grecian Artifact Evokes Tales From the ‘Iliad’ and ‘Odyssey’

NY Times

Συνέχεια από την ανασκαφή του «Πολεμιστή του γρύπα»:



By NICHOLAS WADE, NOV. 6, 2017

Two years ago, archaeologists excavating an ancient grave at Pylos in southwestern Greece pulled out a grime-encrusted object, less than an inch and half long, that looked like some kind of large bead. They put it aside to focus on more prominent items, like gold rings, that also were packed into the rich grave.

But later, as a conservator removed the lime accretions on the bead’s face, it turned out to be something quite different: a seal stone, a gemstone engraved with a design that can be stamped on clay or wax.

The seal stone’s image, a striking depiction of one warrior in battle with two others, is carved in remarkably fine detail, with some features that are barely visible to the naked eye. The image is easier to appreciate in a large-scale drawing of the original.

“The detail is astonishing, especially given the size. Aesthetically, it’s a masterpiece of miniature art,” said John Bennet, director of the British School at Athens, an archaeological institute.

“The stunning combat scene on the seal stone, one of the greatest masterpieces of Aegean art, bears comparison with some of the drawings in the Michelangelo show now at the Metropolitan Museum of Art,” said Malcolm H. Wiener, an expert on Aegean prehistory and a trustee emeritus of the Met.

The seal stone comes from an untouched shaft grave near the ancient palace of Pylos. The grave was discovered in May 2015 by Jack L. Davis and Sharon R. Stocker, archaeologists at the University of Cincinnati who had been digging at Pylos for more than 25 years.

“It was after cleaning, during the process of drawing and photography, that our excitement slowly rose as we gradually came to realize that we had unearthed a masterpiece,” they wrote in the journal Hesperia.



The seal stone presents two mysteries. One is how and why it was engraved in such detail. The other is whether its battle scene, strongly evocative of those in Homer’s “Iliad” and “Odyssey,” depicts an event that contributed to the oral tradition behind the works of Homer.

The seal stone’s owner, known as the Griffin Warrior after the mythical animal depicted in his grave, was buried around 1450 B.C. He lived at a critical period when the Minoan civilization of Crete was being transferred to cities of the Greek mainland.

Local chieftains, as the Griffin Warrior may have been, used precious items from Crete to advertise their membership in the Greek-speaking elite of the incipient Mycenaean civilization, the first on mainland Europe. Their descendants, a century or so later, built the great palaces at Pylos, Mycenae and Tiryns, places mentioned by Homer.

Dr. Davis and Dr. Stocker believe that the seal stone, like other objects in the Griffin Warrior’s grave, was made on Crete. Work of such quality was not being produced anywhere on the Greek mainland at the time. The detail is so fine that it seems the engraver would have needed a magnifying glass, as would admirers of his work.

Yet no magnifying implements have been found on Crete from this era. Perhaps the engraver was nearsighted, the two archaeologists suggest.

Fritz Blakolmer, an expert on Aegean art at the University of Vienna, argues that the seal stone is a miniature copy of a much larger original, probably a stucco-embellished wall painting like those found at the Palace of Knossos on Crete. He said the seal must have been engraved by someone with a magnifying glass, even though none has been found, and dismissed the possibility that people of that era had sharper eyesight than today.

The seal, carved on a hard stone known as agate, shows a victorious hero slaying an adversary while a third warrior lies dead in the foreground. The seal stone is mounted so that it can worn on the wrist, and indeed the hero is wearing just such an item, as if it were a wristwatch.

The two defeated warriors seem to belong to the same group, because both are wearing patterned kilts whereas the hero sports a codpiece. The scene evidently represents some event that would have been familiar to the Minoans who made the seal stone and to the Griffin Warrior’s community.

The seal stone’s possible relevance to the Homeric epics is intriguing but elusive. Early archaeologists, such as Heinrich Schliemann, who first excavated Troy and Mycenae, believed the “Iliad” recounted historical events and were quick to see proof of this in the artifacts they found.

Later archaeologists were more doubtful, but allowed that the destruction of Troy in 1200 B.C. could have been remembered in oral poetry for 500 years until the Homeric poems were first written down, around 700 B.C.

The Griffin Warrior was buried around 1450 B.C., distancing him even further from the first written version of Homer. Still, there is some evidence that the oral tradition behind the Homeric epics traces as far back as Linear B, the first Greek writing system.

Linear B was adapted by the Mycenaean Greeks from Linear A, used by the Minoans. The oldest known Linear B inscriptions date to 1450 B.C., and the script disappeared after the collapse of Mycenaean civilization around 1200 B.C.

Some of the scansion problems in the Homeric poems “can be resolved if you restore older forms of Greek which are consistent with the dialect recorded in Linear B documents,” said Dr. Bennet of the British School at Athens.

So the oral tradition that led to the Homeric epics perhaps stretched over seven centuries.

“We’re not saying this is a representation from Homer,” Dr. Stocker said of the tableau on the seal stone, while admitting it would be “fun to believe” the hero is Achilles. Rather, the image “is part of a cycle of stories familiar to both Mycenaeans and Minoans.”

Dr. Blakolmer, too, finds it tempting to see the figures on the seal as Homeric heroes, like Hector or Nestor, but in his view the temptation must be resisted.

“Fifty years ago, you would find nice attributions to Homeric heroes, but today’s academics are very careful in their Homeric attributions,” he said. “We have to make our own mistakes, not theirs.”


 

SBE

¥
Είναι νομίζω εμφανές από την αναφορά στο καρώ κιλτ, ότι προκειται για αναπαράσταση συνάντησης Μυκηναίων και Σκωτσέζων πολεμιστών. Απόδειξη ότι μέχρι εκέι είχαν φτάσει οι ΑΗΠ.
 
Κοίτα να δεις τι βρίσκεις χάρη στις νέες τεχνολογίες και μεθόδους. Εξαιρετικό.

Και έμαθα και μία καινούργια λέξη: το mole, που έχει την ίδια ρίζα με τον μόλο και το molecule. :)
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Μοναδικό εύρημα κρυμμένο στην Επισκοπή Σικίνου - Ασύλητος τάφος επιφανούς γυναίκας γεμάτος κοσμήματα

Εντυπωσιακά ευρήματα ήρθαν στο φως στη Σίκινο καθώς κατά την διάρκεια των εργασιών αποκατάστασης του μνημείου της Επισκοπής ανακαλύφθηκε ασύλητος τάφος. Γεμάτος κοσμήματα και πολύτιμα αντικείμενα, ανήκε όπως εκτιμάται σε επιφανή γυναίκα της αρχαίας κοινωνίας του νησιού. Ο κιβωτιόσχημος τάφος είχε τοποθετηθεί σε τυφλό σημείο των υπογείων του μνημείου ώστε να διαφύγει της σύλησης και των τυμβωρύχων.

Ο πλούτος των κοσμημάτων που φορούσε η γυναίκα προδίδει ότι ήταν επιφανές πρόσωπο της Σικίνου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού: «Από τον τάφο περισυνελέγησαν χρυσά περικάρπια, δακτυλίδια, περιδέραιο, μια πόρπη με ανάγλυφο καμέο, μαζί με γυάλινα και μεταλλικά αγγεία, άλλα μικροευρήματα καθώς και οργανικά σπαράγματα της ενδυμασίας της νεκρής».

Το κτήριο του σημαντικού μνημείου της Επισκοπής Σικίνου είναι ένα καλοδιατηρημένο ναόμορφο μαυσωλείο της όψιμης αρχαιότητας που αργότερα μετατράπηκε σε τρουλλαίο βυζαντινό ναό και αποτελεί ένα εντυπωσιακό παλίμψηστο αρχαιότητας και μεσαίωνα, μοναδικό στον ελλαδικό χώρο. Κατά την διάρκεια των εργασιών αποκατάστασης του μνημείου ήλθε στο φως η ασύλητη ταφή γυναίκας.

Αναλυτικά το υπουργείο αναφέρει πως από τον τάφο περισυνελέγησαν χρυσά περικάρπια, δακτυλίδια, περιδέραιο, μια πόρπη με ανάγλυφο καμέο, μαζί με γυάλινα και μεταλλικά αγγεία, άλλα μικροευρήματα καθώς και οργανικά σπαράγματα της ενδυμασίας της νεκρής. Οι πρώτες εκτιμήσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το εντυπωσιακό μαυσωλείο ανεγέρθηκε για να στεγάσει τον τάφο αυτής της γυναίκας. Ειδικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η συσχέτιση, με άγνωστο μέχρι σήμερα, ταφικό επίγραμμα από το μνημείο που παραδίδει το γυναικείο όνομα Νεικώ.

 

SBE

¥
Eκει προς το τέλος δείχνει να πετάνε οι ΑΗΠ ντομάτες στον ρήτορα;
 

Zazula

Administrator
Staff member
Eκει προς το τέλος δείχνει να πετάνε οι ΑΗΠ ντομάτες στον ρήτορα;
Κάποιος πετάει ένα κόκκινο λαχανικό. Πιθανός αναχρονισμός, δεδομένου ότι ο Σουητώνιος αναφέρει ότι ράπες εκτοξεύτηκαν κατά του Βεσπασιανού το 63 μ.Χ.
 

nickel

Administrator
Staff member
Πλάκα θα 'χει τώρα στα γεράματα να αρχίσω να παίζω βιντεοπαιχνίδια...

 

SBE

¥
Kουραστικό για τα αυτιά πάντως, λόγω της προφοράς των ηθοποιών η οποία στα ονόματα δεν ταιριάζει με τα ονόματα όπως τα προφέρει ο εκφωνητής (κι ο μέσος αγγλόφωνος).
Που έχει επιβληθεί σε όλα και δεν έχει κανένα νόημα. Αφού όλοι υποτίθεται ότι μιλάνε μεταξύ τους την ίδια γλώσσα, που εμείς την ακούμε στα αγγλικά, γιατί δεν ακούμε στάνταρ αγγλικά κι ακούμε αγγλικά με ξενική προφορά; Αφού στην υποτίθεται μητρική τους γλώσσα δεν έχουν ξενική προφορά.

Αυτός ο έρμος ο Διοκλής τελικά στα αγγλικά λέγεται Ντάιοκλις, Δαιόκλις, Διόκλις ή κάπως αλλιώς; Γιατί όλα τα ακούμε στο δείγμα.
Δώσανε τόση σημασία στα γραφικά, σε αυτό κοιμήθηκαν;
 

Zazula

Administrator
Staff member
Με γελούν τα μάτια μου, είναι πρόβλημα της πινακίδας άραγε, ή ο νεαρός μαθητής αντέγραψε το αρχικό «CΟΦΟΥ» ως «ΟΦΟΥ»; :)
Κι εγώ έτσι το είδα, ότι έφαγε το C. Πράγμα που γεννά ένα αστείο αποτέλεσμα. :)
 

Earion

Moderator
Staff member
Όντως.
Σοφού παρ' ανδρός προσδέχου συμβουλήν / Μη πάσιν εἰκῇ τοις φίλοις πιστεύεται
Να δέχεσαι συμβουλές από σοφούς ανθρώπους / Να μη δίνεις επιπόλαια πίστη στους φίλους.
 
Top