Περί Ουκρανίας
- Thread starter Costas
- Start date
Marinos
¥
Δικαιολογημένοι λοιπόν οι Λετονοί των Waffen SS. Πάω πάσο.*
(Πλάκα πλάκα, η ιστορία της προσοβιετικής Λετονίας έχει διάφορα ιστορικά ανάλογα).
*Τουλάχιστον οι Ιρλανδοί συνεργάτες δεν οραματίζονταν μια ναζιστική Ιρλανδία...
(Πλάκα πλάκα, η ιστορία της προσοβιετικής Λετονίας έχει διάφορα ιστορικά ανάλογα).
*Τουλάχιστον οι Ιρλανδοί συνεργάτες δεν οραματίζονταν μια ναζιστική Ιρλανδία...
Costas
¥
Και οι Άραβες, και ο μουφτής της Ιερουσαλήμ, ήταν με τον Χίτλερ. Και οι Άραβες σήμερα είναι όλοι αρνητές του Ολοκαυτώματος. Λοιπόν; Αν αρνείσαι να αναγνωρίσεις την εθνική διάσταση των συμπαρατάξεων σε συνθήκες πολέμου και σύνθλιψης των αδύναμων λαών από τις διάφορες μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, άμα δεν θες να αναγνωρίσεις ότι στην πραγματική πολιτική ο εχθρός του δυνάστη μου είναι φίλος μου, και θες να πέσει το επίπεδο σε μια κολοκυθιά γύρω από το ποιος είναι πιο "φασίστας", εγώ δεν θα πάρω. Εγώ δεν είπα ότι δεν υπάρχουν φασίστες από κει, είπα ότι αυτοί που τους κατηγορούν δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία ώστε να το λένε, καθώς είναι οι ίδιοι αυτό που υποκριτικά κατηγορούν (Πούτιν, Ντρούγκιν, κλπ.). Η συζήτηση έτσι όπως έχει εξελιχτεί δεν με ενδιαφέρει. Ούτε σε είπα φασίστα εσένα (για να αναφερθώ σε κάτι που είπες προ ημερών), μη βάζεις λόγια στο στόμα μου, σε παρακαλώ. Άμα θέλω να πω κάτι, θα το πω ο ίδιος.
Marinos
¥
Πολλά ερωτήματα αν επιμείνουμε στην κουβέντα. Οι Άραβες (όπως και οι Ινδοί του Νάγκαλαντ, π.χ.) εμπίπτουν στο παράδειγμα των Ιρλανδών (όπως, υποθέτω, και οι ρωσόφωνοι της Ουκρανίας τώρα), όπου ο εχθρός του δυνάστη είναι φίλος. Για τους SS της Βαλτικής και το όραμά τους, δεν νομίζω ότι υπάρχει αναλογία.
Αλλά, να πω την αλήθεια, ούτε εγώ έχω όρεξη για αυτή την κολοκυθιά, που μου θυμίζει το πώς η λέξη «φασίστας» χρησιμοποιούνταν σε κάθε ευκαιρία εναντίον του αντιπάλου μέχρι που έχασε το νόημά της. Και ξαναδιαβάζοντας όσα έχω γράψει εδώ (λίγα), όχι, δεν έχω να προσθέσω κάτι.
Αλλά, να πω την αλήθεια, ούτε εγώ έχω όρεξη για αυτή την κολοκυθιά, που μου θυμίζει το πώς η λέξη «φασίστας» χρησιμοποιούνταν σε κάθε ευκαιρία εναντίον του αντιπάλου μέχρι που έχασε το νόημά της. Και ξαναδιαβάζοντας όσα έχω γράψει εδώ (λίγα), όχι, δεν έχω να προσθέσω κάτι.
Costas
¥
(Το Βήμα)
Εκατοντάδες Τάταροι της Κριμαίας συγκεντρώθηκαν την Τρίτη κοντά στη Συμφερόπολη για την κηδεία 38χρονου μέλους της μουσουλμανικής μειονότητας, ο οποίος όπως καταγγέλλουν απήχθη και βασανίστηκε μέχρι θανάτου γιατί συμμετείχε σε διαδήλωση κατά της Ρωσίας. Ο θάνατός του έχει προκαλέσει στην κοινότητα των Τατάρων οργή και φόβο ότι θα δεχτούν αντίποινα για την εναντίωσή τους στην προσάρτηση της χερσονήσου στη Ρωσία.
Την ίδια στιγμή, οι φιλορωσικές αρχές της Κριμαίας δηλώνουν ότι θα απαιτήσουν από τους Τάταρους την περιοχής την επιστροφή εκτάσεων που «έχουν καταλάβει παράνομα».
Ο 38χρονος Ρεσάτ Αμέτοφ είχε εξαφανιστεί την 3η Μαρτίου και η σορός του βρέθηκε το Σάββατο σε ένα δάσος, 20 χιλιόμετρα από τη Συμφερόπολη, την παραμονή του δημοψηφίσματος που οργανώθηκε για την προσάρτηση της Αυτόνομης Ουκρανικής Δημοκρατίας στη Ρωσία.
Εξέχοντα μέλη της κοινότητας των Τατάρων επιβεβαιώνουν ότι ο άνδρας, πατέρας τριών παιδιών, βασανίστηκε μέχρι θανάτου αφού είχε συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις κατά του δημοψηφίσματος.
Οι Τάταροι, μουσουλμάνοι που αντιπροσωπεύουν το 12-15% του τοπικού πληθυσμού, απείχαν μαζικά από το δημοψήφισμα της Κυριακής για την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, στην οποία αντιτίθενται κατά τη συντριπτική τους πλειονότητα.
Περίπου 300 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν την Τρίτη σε ένα νεκροταφείο κοντά στη Συμφερόπολη προκειμένου να αποτίσουν φόρο τιμής στον Αμέτοφ, η σορός του οποίου ήταν τυλιγμένη σε ένα πράσινο σάβανο.
«Τον χτύπησαν με βία» κατήγγειλε η θεία του Ζέρα Καντίροβα. «Είπαν ότι θα διεξαχθεί έρευνα, αλλά δε γνωρίζουμε εάν είναι αλήθεια» δήλωσε η ίδια στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Πολλοί εκπρόσωποι του κοινοβουλίου των Τατάρων στην Κριμαία, του Μέντζλις, είχαν προειδοποιήσει το πλήθος έναντι κάθε απόπειρας αντιποίνων.
Η οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Human Rights Watch, βασιζόμενη σε έναν οικείο του, ανέφερε ότι μάρτυρες είχαν δει τον Αμέτοφ για τελευταία φορά κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης στην κεντρική πλατεία της Συμφερόπολης, της πρωτεύουσας της Κριμαίας, πριν τον απομακρύνουν άνδρες με στολές.
Η μη κυβερνητική οργάνωση έχει ζητήσει από τις νέες φιλορωσικές αρχές της Κριμαίας να διεξάγουν έρευνα για τον θάνατό του, που αντανακλά σύμφωνα με τη HRW «το κλίμα της αυθαιρεσίας» που κυριαρχεί στην χερσόνησο εδώ και μία εβδομάδα.
Το περιστατικό έχει προκαλέσει έντονα συναισθήματα στην Ουκρανία, όπου έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις βασανιστηρίων σε βάρος ακτιβιστών του κινήματος αμφισβήτησης που οδήγησε στην αποπομπή του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Ένας εξ αυτών είχε βρεθεί νεκρός τον Ιανουάριο σε δάσος σε προάστιο του Κιέβου.
Οι Τάταροι καλούνται να επιστρέψουν εκτάσεις
Οι νέες, φιλορωσικές αρχές της Κριμαίας εξετάζουν το ενδεχόμενο να πάρουν πίσω ορισμένες εκτάσεις τις οποίες, όπως αναφέρουν, κατέλαβαν «παρανόμως» οι Τάταροι της περιοχής, ανακοίνωσε την Τρίτη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της χερσονήσου, Ρουστάμ Τεμιργκάλιεφ.
«Θα τους ζητήσουμε να απελευθερώσουν ένα τμήμα των εδαφών [που κατέχουν] γιατί το χρειαζόμαστε για τα κοινωνικά προγράμματά μας» είπε ο Τεμιργκάλιεφ στο ρωσικό πρακτορείο RIA Novosti. Όπως υποστήριξε, πολλές εκτάσεις, κυρίως στη Συμφερόπολη, την πρωτεύουσα της χερσονήσου, έχουν καταληφθεί παράνομα από τους Τατάρους.
Το 1994 [sic· = 1944] οι Τάταροι της Κριμαίας, χαρακτηρισμένοι ως συνεργάτες των ναζί, εξορίστηκαν μαζικά στην κεντρική Ασία, κατ' εντολή του Ιωσήφ Στάλιν. Τους δόθηκε η άδεια να επιστρέψουν στη χερσόνησο μετά το 1989. Σε κάποιες περιπτώσεις εγκαταστάθηκαν σε εκτάσεις που δεν τους ανήκαν πλέον αφού μετά τον διωγμό τους είχαν δοθεί σε άλλους.
Εκατοντάδες Τάταροι της Κριμαίας συγκεντρώθηκαν την Τρίτη κοντά στη Συμφερόπολη για την κηδεία 38χρονου μέλους της μουσουλμανικής μειονότητας, ο οποίος όπως καταγγέλλουν απήχθη και βασανίστηκε μέχρι θανάτου γιατί συμμετείχε σε διαδήλωση κατά της Ρωσίας. Ο θάνατός του έχει προκαλέσει στην κοινότητα των Τατάρων οργή και φόβο ότι θα δεχτούν αντίποινα για την εναντίωσή τους στην προσάρτηση της χερσονήσου στη Ρωσία.
Την ίδια στιγμή, οι φιλορωσικές αρχές της Κριμαίας δηλώνουν ότι θα απαιτήσουν από τους Τάταρους την περιοχής την επιστροφή εκτάσεων που «έχουν καταλάβει παράνομα».
Ο 38χρονος Ρεσάτ Αμέτοφ είχε εξαφανιστεί την 3η Μαρτίου και η σορός του βρέθηκε το Σάββατο σε ένα δάσος, 20 χιλιόμετρα από τη Συμφερόπολη, την παραμονή του δημοψηφίσματος που οργανώθηκε για την προσάρτηση της Αυτόνομης Ουκρανικής Δημοκρατίας στη Ρωσία.
Εξέχοντα μέλη της κοινότητας των Τατάρων επιβεβαιώνουν ότι ο άνδρας, πατέρας τριών παιδιών, βασανίστηκε μέχρι θανάτου αφού είχε συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις κατά του δημοψηφίσματος.
Οι Τάταροι, μουσουλμάνοι που αντιπροσωπεύουν το 12-15% του τοπικού πληθυσμού, απείχαν μαζικά από το δημοψήφισμα της Κυριακής για την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, στην οποία αντιτίθενται κατά τη συντριπτική τους πλειονότητα.
Περίπου 300 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν την Τρίτη σε ένα νεκροταφείο κοντά στη Συμφερόπολη προκειμένου να αποτίσουν φόρο τιμής στον Αμέτοφ, η σορός του οποίου ήταν τυλιγμένη σε ένα πράσινο σάβανο.
«Τον χτύπησαν με βία» κατήγγειλε η θεία του Ζέρα Καντίροβα. «Είπαν ότι θα διεξαχθεί έρευνα, αλλά δε γνωρίζουμε εάν είναι αλήθεια» δήλωσε η ίδια στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Πολλοί εκπρόσωποι του κοινοβουλίου των Τατάρων στην Κριμαία, του Μέντζλις, είχαν προειδοποιήσει το πλήθος έναντι κάθε απόπειρας αντιποίνων.
Η οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Human Rights Watch, βασιζόμενη σε έναν οικείο του, ανέφερε ότι μάρτυρες είχαν δει τον Αμέτοφ για τελευταία φορά κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης στην κεντρική πλατεία της Συμφερόπολης, της πρωτεύουσας της Κριμαίας, πριν τον απομακρύνουν άνδρες με στολές.
Η μη κυβερνητική οργάνωση έχει ζητήσει από τις νέες φιλορωσικές αρχές της Κριμαίας να διεξάγουν έρευνα για τον θάνατό του, που αντανακλά σύμφωνα με τη HRW «το κλίμα της αυθαιρεσίας» που κυριαρχεί στην χερσόνησο εδώ και μία εβδομάδα.
Το περιστατικό έχει προκαλέσει έντονα συναισθήματα στην Ουκρανία, όπου έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις βασανιστηρίων σε βάρος ακτιβιστών του κινήματος αμφισβήτησης που οδήγησε στην αποπομπή του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Ένας εξ αυτών είχε βρεθεί νεκρός τον Ιανουάριο σε δάσος σε προάστιο του Κιέβου.
Οι Τάταροι καλούνται να επιστρέψουν εκτάσεις
Οι νέες, φιλορωσικές αρχές της Κριμαίας εξετάζουν το ενδεχόμενο να πάρουν πίσω ορισμένες εκτάσεις τις οποίες, όπως αναφέρουν, κατέλαβαν «παρανόμως» οι Τάταροι της περιοχής, ανακοίνωσε την Τρίτη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της χερσονήσου, Ρουστάμ Τεμιργκάλιεφ.
«Θα τους ζητήσουμε να απελευθερώσουν ένα τμήμα των εδαφών [που κατέχουν] γιατί το χρειαζόμαστε για τα κοινωνικά προγράμματά μας» είπε ο Τεμιργκάλιεφ στο ρωσικό πρακτορείο RIA Novosti. Όπως υποστήριξε, πολλές εκτάσεις, κυρίως στη Συμφερόπολη, την πρωτεύουσα της χερσονήσου, έχουν καταληφθεί παράνομα από τους Τατάρους.
Το 1994 [sic· = 1944] οι Τάταροι της Κριμαίας, χαρακτηρισμένοι ως συνεργάτες των ναζί, εξορίστηκαν μαζικά στην κεντρική Ασία, κατ' εντολή του Ιωσήφ Στάλιν. Τους δόθηκε η άδεια να επιστρέψουν στη χερσόνησο μετά το 1989. Σε κάποιες περιπτώσεις εγκαταστάθηκαν σε εκτάσεις που δεν τους ανήκαν πλέον αφού μετά τον διωγμό τους είχαν δοθεί σε άλλους.
Ποια παρενέργεια των ουκρανικών πρόλαβε κι έχει αντίκτυπο στην Ελλάδα;
http://www.athensvoice.gr/article/ειδήσεις/ευρωμπάσκετ-2015-στην-ελλάδα
http://www.athensvoice.gr/article/ειδήσεις/ευρωμπάσκετ-2015-στην-ελλάδα
Costas
¥
Από άρθρο της ΝΥΤ για τη Γιούλια Τιμοσένκο (που δεν είναι φυσική ξανθιά!...):
A presidential preference poll by one of Ukraine’s leading research institutions, SOCIS, put her third, at 9.7 percent, well behind Petro Poroshenko, 48, an oligarch known as the chocolate king, who is pro-European but politically independent, with 21.7 percent. Vitali V. Klitschko, the former boxer, 42, came second with 14.6 percent. The poll’s margin of error is 2.2 percentage points.
A presidential preference poll by one of Ukraine’s leading research institutions, SOCIS, put her third, at 9.7 percent, well behind Petro Poroshenko, 48, an oligarch known as the chocolate king, who is pro-European but politically independent, with 21.7 percent. Vitali V. Klitschko, the former boxer, 42, came second with 14.6 percent. The poll’s margin of error is 2.2 percentage points.
Costas
¥
A Forced Rethink
(Transitions Online)
The crisis in Ukraine has pushed politicians and businesspeople in Central Europe to reconsider engagement with Russia.
by Martin Ehl 18 March 2014
A ceremony took place a month ago in the South Korean port of Ulsan that for the current Ukrainian situation carries heavy weight. Lithuanian President Dalia Grybauskaite christened there an enormous storage vessel, named Independence, which the Norwegian company Hoegh LNG and the Korean company Hyundai built after an order from the Lithuanian government. At the end of the year Independence will dock on the banks of the Lithuanian port of Klaipeda, becoming a floating terminal for receiving liquefied gas. Lithuania should then become truly independent of the monopolistic and overpriced supplies from Russia’s Gazprom. Lithuanians are now paying about one-third more for their gas than is the norm in other EU countries.
At the end of this year, the Poles are also set to complete a long-planned project for a terminal for liquefied gas and have already contracted gas supplies from Qatar. So, they, too, will get some relief from Russian pressure. However, as there are no connecting pipes, they will not be able to export the gas to their Central European neighbors.
The debate about EU sanctions against Russia is a sensitive topic among European economists and entrepreneurs, especially those in the EU states of Central Europe, which are extremely dependent on Russian gas and other raw materials.
But it’s not just about raw materials. Russia and Ukraine are, for Polish, Czech, and Hungarian manufacturers, important and growing markets. For example, shares of the Hungarian pharmaceutical producer Richter Gedeon have sharply declined in the past month mainly because the Russian and Ukrainian markets are crucial for this company. For a while now, Polish and Lithuanian producers of meat and meat products have faced obstruction and import bans to the Russian market.
Even before the gas crisis in the winter of 2009, when Russian gas stopped flowing through Ukraine to Europe, the critics of Russia among Central European politicians earned the label of being Russophobes, not worth listening to. Polish President Lech Kaczynski, who died in an April 2010 plane crash, was the last to push hard in the EU on the subject of energy security in relation to Russia.
The debate about sanctions against Moscow has reopened the subject of economic relations with Russia. On the one hand it’s a tempting marketing – in a way irreplaceable for states hit hard by the financial crisis – but on the other, even without the escalation in Ukraine, an extremely risky one.
But by all indicators, it seems appropriate to use the past tense now when talking about those relations.
Even though, for example, the Hungarian government agreed with the Kremlin shortly before the Ukraine crisis on a loan to build two blocks of a nuclear power plant, it will be much more difficult for the political class and businesses to consider tying themselves more closely to the Russian market (and therefore the government). The political risk there has radically increased. And some Czech government ministers are already talking about how, under the current situation, it is unthinkable that the Russian-Czech consortium MIR.12000 would build two new blocks of the Czech nuclear power plant Temelin.
Gas pipelines among Poland, the Czech Republic, and Slovakia will not be built in a month, just as Polish meat manufacturers or Hungarian pharmaceutical companies within that time will not find new markets to replace the Russian ones. But the Russian advance on Ukraine and the more or less open aggression in the spirit of old realpolitik have undoubtedly forced economists and entrepreneurs to start to think about strategic and long-term issues.
Similarly, German companies, which often have a number of major suppliers in Central Europe, are rethinking their engagement in the East. Last week, Chancellor Angela Merkel downplayed the damage that trade disruption with Russia would cause to German businesses, comparing her country’s 76 billion euros ($106 billion) trade with Russia to that with the much smaller Czech Republic, worth more than 60 billion euros.
“It [Russian business] shows a certain size but it is not large enough to have an impact on the whole German economic engagement,” she said. She was backed up by representatives of German business groups.
Merkel thus strengthened the hand of those who argue that EU members will feel the hit from any Russian economic retaliation for EU sanctions, but that it will be only short-term. The Russian economy would suffer more in the long term. With his threats of nationalizing the assets of EU companies in Russia, the Russian president is testing how soft or how hard Europeans want to be or know how to be toward Russia.
In the current crisis the Lithuanian president belongs among the loudest critics of Russia. The tough Russian approach forced Vilnius to act, secure itself a source of gas, and not just wait until all the Baltic countries agreed on the shared construction of an LNG terminal and the project received support from Brussels. Lithuanians know that it is necessary to go from words to actions. This is why Independence is waiting a tumultuous welcome in Klaipeda.
Martin Ehl is the foreign editor of the Czech daily Hospodarske noviny, where this column originally appeared. He tweets at @MartinCZV4EU.
Translated by Anna Kotlabova.
(Transitions Online)
The crisis in Ukraine has pushed politicians and businesspeople in Central Europe to reconsider engagement with Russia.
by Martin Ehl 18 March 2014
A ceremony took place a month ago in the South Korean port of Ulsan that for the current Ukrainian situation carries heavy weight. Lithuanian President Dalia Grybauskaite christened there an enormous storage vessel, named Independence, which the Norwegian company Hoegh LNG and the Korean company Hyundai built after an order from the Lithuanian government. At the end of the year Independence will dock on the banks of the Lithuanian port of Klaipeda, becoming a floating terminal for receiving liquefied gas. Lithuania should then become truly independent of the monopolistic and overpriced supplies from Russia’s Gazprom. Lithuanians are now paying about one-third more for their gas than is the norm in other EU countries.
At the end of this year, the Poles are also set to complete a long-planned project for a terminal for liquefied gas and have already contracted gas supplies from Qatar. So, they, too, will get some relief from Russian pressure. However, as there are no connecting pipes, they will not be able to export the gas to their Central European neighbors.
The debate about EU sanctions against Russia is a sensitive topic among European economists and entrepreneurs, especially those in the EU states of Central Europe, which are extremely dependent on Russian gas and other raw materials.
But it’s not just about raw materials. Russia and Ukraine are, for Polish, Czech, and Hungarian manufacturers, important and growing markets. For example, shares of the Hungarian pharmaceutical producer Richter Gedeon have sharply declined in the past month mainly because the Russian and Ukrainian markets are crucial for this company. For a while now, Polish and Lithuanian producers of meat and meat products have faced obstruction and import bans to the Russian market.
Even before the gas crisis in the winter of 2009, when Russian gas stopped flowing through Ukraine to Europe, the critics of Russia among Central European politicians earned the label of being Russophobes, not worth listening to. Polish President Lech Kaczynski, who died in an April 2010 plane crash, was the last to push hard in the EU on the subject of energy security in relation to Russia.
The debate about sanctions against Moscow has reopened the subject of economic relations with Russia. On the one hand it’s a tempting marketing – in a way irreplaceable for states hit hard by the financial crisis – but on the other, even without the escalation in Ukraine, an extremely risky one.
But by all indicators, it seems appropriate to use the past tense now when talking about those relations.
Even though, for example, the Hungarian government agreed with the Kremlin shortly before the Ukraine crisis on a loan to build two blocks of a nuclear power plant, it will be much more difficult for the political class and businesses to consider tying themselves more closely to the Russian market (and therefore the government). The political risk there has radically increased. And some Czech government ministers are already talking about how, under the current situation, it is unthinkable that the Russian-Czech consortium MIR.12000 would build two new blocks of the Czech nuclear power plant Temelin.
Gas pipelines among Poland, the Czech Republic, and Slovakia will not be built in a month, just as Polish meat manufacturers or Hungarian pharmaceutical companies within that time will not find new markets to replace the Russian ones. But the Russian advance on Ukraine and the more or less open aggression in the spirit of old realpolitik have undoubtedly forced economists and entrepreneurs to start to think about strategic and long-term issues.
Similarly, German companies, which often have a number of major suppliers in Central Europe, are rethinking their engagement in the East. Last week, Chancellor Angela Merkel downplayed the damage that trade disruption with Russia would cause to German businesses, comparing her country’s 76 billion euros ($106 billion) trade with Russia to that with the much smaller Czech Republic, worth more than 60 billion euros.
“It [Russian business] shows a certain size but it is not large enough to have an impact on the whole German economic engagement,” she said. She was backed up by representatives of German business groups.
Merkel thus strengthened the hand of those who argue that EU members will feel the hit from any Russian economic retaliation for EU sanctions, but that it will be only short-term. The Russian economy would suffer more in the long term. With his threats of nationalizing the assets of EU companies in Russia, the Russian president is testing how soft or how hard Europeans want to be or know how to be toward Russia.
In the current crisis the Lithuanian president belongs among the loudest critics of Russia. The tough Russian approach forced Vilnius to act, secure itself a source of gas, and not just wait until all the Baltic countries agreed on the shared construction of an LNG terminal and the project received support from Brussels. Lithuanians know that it is necessary to go from words to actions. This is why Independence is waiting a tumultuous welcome in Klaipeda.
Martin Ehl is the foreign editor of the Czech daily Hospodarske noviny, where this column originally appeared. He tweets at @MartinCZV4EU.
Translated by Anna Kotlabova.
Costas
¥
Questions and Answers: Russia, Ukraine, and International Humanitarian and Human Rights Law (Human Rights Watch)
Crimea: Attacks, ‘Disappearances’ by Illegal Forces (HRW -14 Μαρτίου)
Crimea: Attacks, ‘Disappearances’ by Illegal Forces (HRW -14 Μαρτίου)
Την ίδια ώρα, στην Ουκρανία
Ukraine far-right leader Muzychko dies 'in police raid'
http://en.wikipedia.org/wiki/Oleksandr_Muzychko
Ukraine far-right leader Muzychko dies 'in police raid'
http://en.wikipedia.org/wiki/Oleksandr_Muzychko
) την ίδια τυπολογία φαλάκρας...
Costas
¥
Workers fear for the future in Ukraine's industrial east
Donbass's miners and factory workers are concerned what the geopolitical tug of war means for them
(The Guardian)
Και κάτι για τη "δική μας" Μαριούπολη από το άρθρο:
Down the road from Donetsk is the port of Mariupol, home to two of Ukraine's biggest steel factories. Mariupol, on the sea of Azov, has previously shipped its exports to Bulgaria, Italy and Turkey. Russia, however, now controls Crimea's Kerch Strait, a narrow sea lane connecting the Azov and Black seas. It has also captured practically all of Ukraine's navy. Would Mariupol still be able to function as a port? "The honest answer is that nobody knows," said a lecturer at Mariupol's technical university, Vladislav Mazur.
Donbass's miners and factory workers are concerned what the geopolitical tug of war means for them
(The Guardian)
Και κάτι για τη "δική μας" Μαριούπολη από το άρθρο:
Down the road from Donetsk is the port of Mariupol, home to two of Ukraine's biggest steel factories. Mariupol, on the sea of Azov, has previously shipped its exports to Bulgaria, Italy and Turkey. Russia, however, now controls Crimea's Kerch Strait, a narrow sea lane connecting the Azov and Black seas. It has also captured practically all of Ukraine's navy. Would Mariupol still be able to function as a port? "The honest answer is that nobody knows," said a lecturer at Mariupol's technical university, Vladislav Mazur.
Costas
¥
Από τις αρχές Μαρτίου, η ανοιχτή επιστολή Εβραίων της Ουκρανίας προς τον Πούτιν, "thanks but no thanks". (Σύμφωνα με την Kyiv Post, δημοσιεύτηκε ως πληρωμένη καταχώριση σε 3 εφημερίδες, ΝΥΤ κ.ά. και φέρει 222 υπογραφές)
Costas
¥
Τίτλοι από την Kyiv Post:
The delegates of a congress of Crimean Tatars plan to adopt a resolution titled "On the Crimean Tatar people's right to self-determination on their historical territory in Crimea," according to Refat Chubarov, the chairman of the Majilis of Crimean Tatars.
Ο Κλιτσκό στηρίζει Ποροσένκο για πρόεδρο και ο ίδιος θα κατέβει για δήμαρχος του Κιέβου.
Το Κόμμα των Περιοχών διαγράφει τους Γιανουκόβιτς, Αζάροφ, Κλυμένκο, Αρμπούζοφ.
Πρόσφυγες της Κριμαίας φτάνουν στο Λβιφ (με την μπούρκα και όλα). (The Economist)
He and his wife had moved to Crimea in 1992 from Uzbekistan, where their parents had been sent during Stalin’s deportation of the Crimean Tatars in 1944. They worked in construction and got on well with the local Russians. Then the Russian soldiers took over last month. “Now Russians are squabbling over how they will divide up the houses of their Tatar neighbours,” said Kerim’s 21-year-old son. “Even those who are still there.”
The delegates of a congress of Crimean Tatars plan to adopt a resolution titled "On the Crimean Tatar people's right to self-determination on their historical territory in Crimea," according to Refat Chubarov, the chairman of the Majilis of Crimean Tatars.
Ο Κλιτσκό στηρίζει Ποροσένκο για πρόεδρο και ο ίδιος θα κατέβει για δήμαρχος του Κιέβου.
Το Κόμμα των Περιοχών διαγράφει τους Γιανουκόβιτς, Αζάροφ, Κλυμένκο, Αρμπούζοφ.
Πρόσφυγες της Κριμαίας φτάνουν στο Λβιφ (με την μπούρκα και όλα). (The Economist)
He and his wife had moved to Crimea in 1992 from Uzbekistan, where their parents had been sent during Stalin’s deportation of the Crimean Tatars in 1944. They worked in construction and got on well with the local Russians. Then the Russian soldiers took over last month. “Now Russians are squabbling over how they will divide up the houses of their Tatar neighbours,” said Kerim’s 21-year-old son. “Even those who are still there.”
Costas
¥
Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που οι ηγέτες των ΗΠΑ και της Ρωσίας ουσιαστικά έχουν διαλεχθεί μεταξύ τους, εις επήκοον όλων, με προσωπικές τους ομιλίες, σε διαφορετικά, φυσικά, ακροατήρια, ανακατεύοντας τις αλήθειες με τα ψέματα, ως είθισται. Το θέμα, η Κριμαία και η Ουκρανία. Μου φαίνεται αρκετά ιστορικό, οπότε ας υπάρχουν εδώ τα δύο κείμενα, του Πούτιν προς τη Δούμα στις 19 Μαρτίου και του Ομπάμα προς την "ευρωπαϊκή νεολαία" στις 26 Μαρτίου, στις Βρυξέλλες.
President Putin's address to Parliament over Crimea (RT)
Remarks by the [US] President in Address to European Youth (The White House)
President Putin's address to Parliament over Crimea (RT)
Remarks by the [US] President in Address to European Youth (The White House)
SBE
¥
Βλέπω τη φωτογραφία κι αναρωτιέμαι εβδομήντα χρόνια ΕΣΣΔ, και αυτά τα χούγια δεν κατάφεραν να τα εκσυγχρονίσουν, τι ελπίδα έχουμε με τις καπιταλιστικές μεθόδους; :scared:
ΥΓ Ελπίζω να μην ακούσω γκρίνιες ότι δεν δείχνω σεβασμό στο δικαίωμα του συνανθρώπου μου να επιλέγει ελεύθερα (ναι, καλά) να κυκλοφορεί σαν συνδυασμός νίντζα και Νταρθ Βέιντερ. Ποιό Ουζμπεκιστάν; Στο Β. Πόλο έπρεπε να τους είχαν στείλει :curse::curse::angry:
Costas
¥
Δεν ξέρω αν αυτή η "στολή" συνηθιζόταν παλιά. Γενικά, δεν γνωρίζω ούτε ποια είναι σήμερα η πολιτιστική ταυτότητα των Τατάρων της Κριμαίας, για να είμαι ειλικρινής. Απλώς είδα τη φωτογραφία που ομολογώ ότι μου έκανε εντύπωση, δεν το περίμενα. Ελπίζω καταρχήν να είναι αυθεντική.
Θα ακούσεις, γιατί με την τελευταία πρότασή σου I couldn't disagree more. Τέτοιου είδους "δια ταύτα" ούτε για πλάκα μεταξύ φίλων σε ιδιωτικό χώρο δεν μου πάει να τα λέω, με το συμπάθιο.