Ιδού λοιπόν ο λόγος!

Εμένα μ' αρέσει η διπλή τελεία αν ακολουθεί η επεξήγηση.

(«Κι εμένα» λοιπόν.)
 
Και εγώ αυτό σκεφτόμουν. Γιατί έπεται η επεξήγηση.

Θα το προτιμούσατε στην αρχή π.χ. της δεύτερης ή στο τέλος π.χ. της πρώτης είτε με : είτε με :...
 
Και κάτι ακόμη.
Ιδού ο λόγος: οι αρχαίοι Έλληνες, διαφορετικά από τους Εβραίους, δεν ξεχώριζαν Δημιουργό και δημιούργημα, αντιθέτως,
Και ιδού ο λόγος: βράδυ Τετάρτης και σε ένα από τα πιο hot ...

Ακολουθεί πεζό γράμμα, έτσι δεν είναι;
 
Και εγώ αυτό σκεφτόμουν. Γιατί έπεται η επεξήγηση.

Θα το προτιμούσατε στην αρχή π.χ. της δεύτερης ή στο τέλος π.χ. της πρώτης είτε με : είτε με :...

Σχετικά με αυτό, ποια είναι η γνώμη σου;
 
...
Στην αρχή της δεύτερης παραγράφου, είτε σαν αυτοτελή πρόταση με σκέτο θαυμαστικό εάν θέλεις να δώσεις έμφαση στην παρουσίαση του αιτίου ή στην ανακάλυψή του (όπως π.χ. στο «Εύρηκα! Αυτός ήταν ο λόγος που...»), είτε σαν αρχή της περιόδου με άνω κάτω τελεία εάν ακολουθεί η αναφορά του αιτίου χωρίς να χρειάζεται να ξεχωρίζει η εν λόγω φράση.

Μόνο αν το αίτιο αυτό αναφερόταν στην πρώτη παράγραφο θα προτιμούσα το «Ιδού λοιπόν ο λόγος» στο τέλος της σαν συμπέρασμα, με θαυμαστικό αν θέλεις έμφαση σ' αυτό ή με μια τελεία αν είναι μια απλή διαπίστωση (ή με αποσιωπητικά εάν θέλεις να αφήσεις υπόνοιες, ότι παραλείπεται κάτι άρρητο).
 
Αν κατάλαβα καλά, είναι προτιμότερο να αρχίσω την παράγραφο ή την περίοδο έτσι:

Όταν κάνω απλή αναφορά
Ιδού λοιπόν ο λόγος: ο Κώστας ήταν...

Όταν όμως θέλω να δώσω έμφαση
Ιδού λοιπόν ο λόγος! Ο Κώστας ήταν...
 
...
Ακριβώς.

Αν μας έλεγες και τι έκανε ο Κώστας, να μη μείνουμε με την αγωνία, ιδίως στη δεύτερη περίπτωση με το ταρατατζούμ που υπονοεί το θαυμαστικό... :-) Όχι, μη! Θα περιμένω να εκδοθεί το βιβλίο, με το καλό.
 
Back
Top