Πρόσεχε, καρφώνεσαι. :)
Ελλάδα 2015
- Thread starter nickel
- Start date
Πρόσεχε, καρφώνεσαι. :)
Anche tu, nickel. Anche tu... :)
Με αφορμή και την παρέμβαση του Άζι, να μεταφέρω εδώ ακόμα μια τάση που επικρατεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: εάν κάνει κανείς κριτική στην κυβέρνηση, δεν υπάρχει συνήθως αντίλογος επί της κριτικής. Όποιος όμως την κάνει είναι από sore loser, οπότε να πιει ξίδι να του περάσει (λες και είναι ποδοσφαιρικός αγώνας οι εκλογές, τι να πω), μέχρι προδότης, δοσίλογος ή παπαγαλάκι. Η ακόμα ανησυχητικότερη τάση είναι έμμεσες απειλές του τύπου «ξέρουμε ποιος είσαι και θα το θυμόμαστε» - αυτό το τελευταίο ειπώθηκε πρόσφατα από δημοσιογράφο που αρθρογραφεί και στο Protagon, όχι ακριβώς έτσι αλλά περίπου.
Είδα επιτέλους και το βιντεάκι με τον Βαρουφάκη και τείνω να συμφωνήσω με την SBE: ήταν εριστικός χωρίς να υπάρχει λόγος, έλεγε ας πούμε στη δημοσιογράφο «μη με διακόπτετε και αφήστε με να τελειώσω» αμέσως μετά την ερώτησή της (δηλαδή ούτε τον είχε διακόψει ούτε δεν τον άφηνε να τελειώσει), φαντάζομαι για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης.
Αυτό που βρήκα πολύ ενδιαφέρον ήταν που της είπε σε κάποια φάση ότι η κατάσταση έτσι όπως είναι δημιουργεί αντιευρωπαϊκές, ακροδεξιές τάσεις. Φαντάζομαι δεν εννοούσε τον Καμμένο.
Είδα επιτέλους και το βιντεάκι με τον Βαρουφάκη και τείνω να συμφωνήσω με την SBE: ήταν εριστικός χωρίς να υπάρχει λόγος, έλεγε ας πούμε στη δημοσιογράφο «μη με διακόπτετε και αφήστε με να τελειώσω» αμέσως μετά την ερώτησή της (δηλαδή ούτε τον είχε διακόψει ούτε δεν τον άφηνε να τελειώσει), φαντάζομαι για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης.
Αυτό που βρήκα πολύ ενδιαφέρον ήταν που της είπε σε κάποια φάση ότι η κατάσταση έτσι όπως είναι δημιουργεί αντιευρωπαϊκές, ακροδεξιές τάσεις. Φαντάζομαι δεν εννοούσε τον Καμμένο.
Όποιος ενδιαφέρεται να δει, από περιέργεια έστω, τη στάση της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης και σήμερα ισχυρότερου εταίρου της κυβέρνησης συνασπισμού το 2012 και να συγκρίνει με τα σημερινά, μπορεί να ξεκινήσει π.χ. από εδώ (μια εβδομάδα μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης επίσης):
http://www.frontpages.gr/d/20120630/13/Αυγή
http://www.frontpages.gr/d/20120630/13/Αυγή
Παλάβρα, ελπίζω να μη με παρεξηγείς για μια ακόμη φορά... :)
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα ιστολόγια ΔΕΝ τα διαβάζω. Το μόνο ιστολόγιο που διαβάζω στη ζωή μου είναι του Σαραντάκου για να μορφώνομαι.
Μεταφέρω μια ΔΙΚΗ ΜΟΥ αίσθηση και ένσταση για τον λόγο ύπαρξης αυτού του νήματος, που την είχα εκφράσει εξαρχής και μάλλον επιβεβαιώνομαι.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα ιστολόγια ΔΕΝ τα διαβάζω. Το μόνο ιστολόγιο που διαβάζω στη ζωή μου είναι του Σαραντάκου για να μορφώνομαι.
Μεταφέρω μια ΔΙΚΗ ΜΟΥ αίσθηση και ένσταση για τον λόγο ύπαρξης αυτού του νήματος, που την είχα εκφράσει εξαρχής και μάλλον επιβεβαιώνομαι.
Φίλτατε, Άζι, στο #120 έχεις δύο ψέματα, δύο ειρωνείες και μια έμμεση παραίνεση να κλείσουμε το νήμα. Είσαι ένα βήμα απόσταση από το να κάνεις την «Αστυνομία της Σκέψης» — βρήκες το μέρος! Αν έχεις πληροφορίες, απόψεις, ερμηνείες και, φυσικά, χρήσιμες απόψεις για τις απόψεις που καταθέτουμε εδώ, με χαρά να τα καταθέσεις με την ευπρέπεια που επιχειρούμε και οι υπόλοιποι. Αλλά διατυπώσεις με εισαγωγικά («σκεπτόμενος» κόσμος) και ειρωνείες για «διασκεδαστικό νήμα» δεν θα ήθελες να απαντηθούν με τον ίδιο τρόπο.
Εγώ πάντως θεωρώ θετικό ότι ο υπουργός οικονομικών, όταν ερωτάται για την οικονομική κατάσταση, δεν αρχίζει τα "παραλάβαμε χάος/καμμένη γη", "φταίνε οι προηγούμενοι", "τα σκάτωσε η ΝΔ", κτλ. Συνεχίζει να λέει αυτό που έλεγε από το 2010, ότι ένα πρόβλημα αδυναμίας εξυπηρέτησης χρέους αντιμετωπίστηκε ως πρόβλημα ρευστότητας. Δεν βγήκε ως τώρα να κατηγορήσει την προηγούμενη κυβέρνηση και την διαχείρισή της. Αυτό τουλάχιστον είναι ένα βήμα μπροστά.
Χέλλε, επειδή εδώ μέσα δεν είμαστε Λωτοφάγοι, επειδή και μνήμη έχουμε, και ορθή κρίση, και στο Ίντερνετ ξέρουμε να κινούμαστε, και επειδή ο Βαρουφάκης έχει πει τα πάντα και τα αντίθετά τους, σου προτείνω να διαβάσεις αυτό εδώ το κείμενό του, που γράφτηκε μετά τις πρώτες εκλογές του 2012, από το οποίο και το επόμενο εισαγωγικό απόσπασμα:
Την περασμένη Κυριακή, η παράταξη του Μνημονίου ηττήθηκε κατά κράτος. Την Δευτέρα που ακολούθησε άρχισε να προδιαγράφεται μια δεύτερη ήττα: η ήττα της Αντι-μνημονιακής παράταξης. Έτσι είναι. Στον καιρό της Κρίσης είναι πολύ εύκολο να έχουμε μόνο ηττημένους. Τόσο στον πολιτικό όσο και στον οικονομικό στίβο. (Αυτή δεν ήταν άλλωστε η μοίρα των λαών την δεκαετία του 1930, η οποία ακολούθησε μετά το 2008 της εποχής εκείνης; Μετά το 1929; Τότε δεν ηττήθηκαν μαζί τόσο οι συντηρητικοί-μεν-φιλελεύθεροι-δε αστοί όσο και η Αριστερά; )
Η ήττα της παράταξης του Μνημονίου οφείλεται σε κάτι πολύ απλό: Η λογική του Μνημονίου δεν μπορούσε σε καμία των περιπτώσεων (όσο χρηστή και αποτελεσματική να ήταν η διακυβέρνηση των δύο μνημονιακών κυβερνήσεων που είχαμε) να πετύχει τον βασικό στόχο του Μνημονίου: την αποτροπή – μέσω τεράστιων δανείων και αυστηρής λιτότητας – της πτώχευσης του δημοσίου και της περαιτέρω βύθισης της πραγματικής οικονομίας στην όλο και επιταχυνόμενη Ύφεση. (Πόσο δε μάλιστα που η εν λόγω διακυβέρνηση κάθε άλλο παρά αποτελεσματική ήταν!)
Η ήττα της Αντιμνημονιακής παράταξης θα έρθει (εκτός κι αν μεσολαβήσει μια αλλαγή στάσης από τον Σύριζα) λόγω μιας άλλης εξ ίσου στυγνής πραγματικότητας: Η Ελλάδα μπορεί να βγει από αυτή την Κρίση με τις δικές της δυνάμεις όσο μπορούσε το Ohio, ανεξάρτητα και αυτόνομα από την υπόλοιπη Αμερική, να βγει από την Μεγάλη Ύφεση το 1931. Σε καμία των περιπτώσεων! Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης. Όσο βαυκαλιζόμαστε ότι μπορούμε να διαχωρίσουμε την πορεία μας από την Ευρώπη και, με τις δικές μας δυνάμεις, να πορευτούμε σε ένα καλύτερο αύριο, δημιουργούμε τις συνθήκες μιας συντριπτικής ήττας της ελπίδας ότι η Αντιμνημονιακή ψήφος θα βγει σε καλό.
Η ήττα της παράταξης του Μνημονίου οφείλεται σε κάτι πολύ απλό: Η λογική του Μνημονίου δεν μπορούσε σε καμία των περιπτώσεων (όσο χρηστή και αποτελεσματική να ήταν η διακυβέρνηση των δύο μνημονιακών κυβερνήσεων που είχαμε) να πετύχει τον βασικό στόχο του Μνημονίου: την αποτροπή – μέσω τεράστιων δανείων και αυστηρής λιτότητας – της πτώχευσης του δημοσίου και της περαιτέρω βύθισης της πραγματικής οικονομίας στην όλο και επιταχυνόμενη Ύφεση. (Πόσο δε μάλιστα που η εν λόγω διακυβέρνηση κάθε άλλο παρά αποτελεσματική ήταν!)
Η ήττα της Αντιμνημονιακής παράταξης θα έρθει (εκτός κι αν μεσολαβήσει μια αλλαγή στάσης από τον Σύριζα) λόγω μιας άλλης εξ ίσου στυγνής πραγματικότητας: Η Ελλάδα μπορεί να βγει από αυτή την Κρίση με τις δικές της δυνάμεις όσο μπορούσε το Ohio, ανεξάρτητα και αυτόνομα από την υπόλοιπη Αμερική, να βγει από την Μεγάλη Ύφεση το 1931. Σε καμία των περιπτώσεων! Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης. Όσο βαυκαλιζόμαστε ότι μπορούμε να διαχωρίσουμε την πορεία μας από την Ευρώπη και, με τις δικές μας δυνάμεις, να πορευτούμε σε ένα καλύτερο αύριο, δημιουργούμε τις συνθήκες μιας συντριπτικής ήττας της ελπίδας ότι η Αντιμνημονιακή ψήφος θα βγει σε καλό.
Και επειδή κάποιο μέλος μού υπέδειξε με ΡΜ ότι ο Βαρουφάκης παραμένει σταθερός στις απόψεις του, θα επαναλάβω πρώτα την τρίτη παράγραφο από το πιο πάνω κείμενο του Βαρ.:
και θα επισημάνω (α) την ευρωλατρεία του σημερινού ΥπΟικ και (β) ότι δεν ξέρω τι θα ίσχυε για το Οχάιο (άλλα μεγέθη, άλλες συνθήκες), αλλά στο μεταξύ βγήκαν από τα μνημόνια και η Ιρλανδία, και η Πορτογαλία· ακόμη και η Κύπρος σε καλύτερη κατάσταση είναι από εμάς, με πολύ λιγότερη βοήθεια από τους εταίρους από όση πήραμε εμείς. Αρκετά με την επίρριψη ευθυνών σε όλους τους άλλους, την άρνηση να δούμε τα στοιχεία και την πραγματικότητα.
Ας μαζέψει κάποια κυβέρνηση, έστω η τωρινή, τα λαμόγια, τα αρνητικά, για να τελειώσουν οι δικαιολογίες και να φανεί επιτέλους η γυμνή αλήθεια: Δεν παράγουμε πια τίποτα. Ούτε σοβαρό τουρισμό έχουμε (μέχρι μουσακά εισαγωγής από την Κίνα σερβίρουμε), ούτε φυσικά ναυπηγική βιομηχανία (!) όπως άκουσα έναν γραφικό Γερμανό επίτροπο να δηλώνει σε γερμανική εκπομπή.
Μόνο αέρα φρέσκο παράγουμε, και πολλές μπαρούφες.
Η ήττα της Αντιμνημονιακής παράταξης θα έρθει (εκτός κι αν μεσολαβήσει μια αλλαγή στάσης από τον Σύριζα) λόγω μιας άλλης εξ ίσου στυγνής πραγματικότητας: Η Ελλάδα μπορεί να βγει από αυτή την Κρίση με τις δικές της δυνάμεις όσο μπορούσε το Ohio, ανεξάρτητα και αυτόνομα από την υπόλοιπη Αμερική, να βγει από την Μεγάλη Ύφεση το 1931. Σε καμία των περιπτώσεων! Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης. Όσο βαυκαλιζόμαστε ότι μπορούμε να διαχωρίσουμε την πορεία μας από την Ευρώπη και, με τις δικές μας δυνάμεις, να πορευτούμε σε ένα καλύτερο αύριο, δημιουργούμε τις συνθήκες μιας συντριπτικής ήττας της ελπίδας ότι η Αντιμνημονιακή ψήφος θα βγει σε καλό.
και θα επισημάνω (α) την ευρωλατρεία του σημερινού ΥπΟικ και (β) ότι δεν ξέρω τι θα ίσχυε για το Οχάιο (άλλα μεγέθη, άλλες συνθήκες), αλλά στο μεταξύ βγήκαν από τα μνημόνια και η Ιρλανδία, και η Πορτογαλία· ακόμη και η Κύπρος σε καλύτερη κατάσταση είναι από εμάς, με πολύ λιγότερη βοήθεια από τους εταίρους από όση πήραμε εμείς. Αρκετά με την επίρριψη ευθυνών σε όλους τους άλλους, την άρνηση να δούμε τα στοιχεία και την πραγματικότητα.
Ας μαζέψει κάποια κυβέρνηση, έστω η τωρινή, τα λαμόγια, τα αρνητικά, για να τελειώσουν οι δικαιολογίες και να φανεί επιτέλους η γυμνή αλήθεια: Δεν παράγουμε πια τίποτα. Ούτε σοβαρό τουρισμό έχουμε (μέχρι μουσακά εισαγωγής από την Κίνα σερβίρουμε), ούτε φυσικά ναυπηγική βιομηχανία (!) όπως άκουσα έναν γραφικό Γερμανό επίτροπο να δηλώνει σε γερμανική εκπομπή.
Μόνο αέρα φρέσκο παράγουμε, και πολλές μπαρούφες.
Για τα της ευρωζώνης τα ΄χει ξαναπεί στο μπλογκ του:
http://yanisvaroufakis.eu/2012/06/0...uch-much-more-than-it-fears-syriza/#more-2320
Σε συνέχεια αυτού που λέει ο δόκτωρ, θα ήθελα να προσθέσω ότι κτγμ το θέμα που δεν συζητιέται καθόλου μα καθόλου αυτές τις μέρες* είναι το εξής: έστω ότι αύριο βγαίνει η ΕΕ και λέει «το αφεντικό τρελάθηκε, σας χαρίζουμε όλο το χρέος και σας δίνουμε και χρήματα για να καλύψετε τις τρύπες σας», όπως π.χ. αυτή του ασφαλιστικού. Έχουμε συναίσθηση πόσο γρήγορα θα επέστρεφαν τα ελλείμματα; Δεν υπάρχει πρωτογενής παραγωγή, στην Ελλάδα η επιχειρηματικότητα αντιμετωπίζει μεγαλύτερες δυσκολίες από ό,τι στην Αλβανία, τους τουρίστες το καλοκαίρι κοιτάμε -ακόμα!- πώς να τους δουλέψουμε, γενικώς υπάρχει απουσία καινοτομίας, οι ασφαλισμένοι εργαζόμενοι είναι σχεδόν 1 προς 1 με τους συνταξιούχους των 45, των 50 και των 55 χρονών.
______________________
*όχι ότι συζητήθηκε ιδιαίτερα και από την προηγούμενη κυβέρνηση, από την οποία ακούγονταν κατά κανόνα ευχολόγια...
Should we be afraid of Syriza’s ‘ultra-leftism’? My answer is a resounding No. I recommend that (even those who have Greek amongst their languages) you do not read their manifesto. It is not worth the paper it is written on. While replete with good intentions, it is hort on detail, full of promises that cannot, and will not be fulfilled (the greatest one is that austerity will be cancelled), a hotchpotch of policies that are neither here nor there. Just ignore it. Syriza is a party that had to progress, within weeks, from a fringe political agglomeration struggling to get into Parliament (at around the 4% mark) to a major party that may have to form government in a few short weeks. It is, in important ways, a ‘work in progress’; and so is its unappetising Manifesto. No, the reason it is safe to take a gamble on Syriza is threefold:
First, because it is probably the only party that ‘gets it’; that understands (a) that Greece must stay in the Eurozone (despite the latter’s obvious failures), and (b) that the Eurozone will not survive unless someone forces Europe to put an immediate halt on this “march off the cliff of competitive austerity”.
Secondly, because the small team of political economists that will negotiate on Syriza’s behalf are good, moderate people with a decent grasp of the grim reality that Greece and the Eurozone are facing (and, no, I am not part of that team – but I know the ones I am referring to).
First, because it is probably the only party that ‘gets it’; that understands (a) that Greece must stay in the Eurozone (despite the latter’s obvious failures), and (b) that the Eurozone will not survive unless someone forces Europe to put an immediate halt on this “march off the cliff of competitive austerity”.
Secondly, because the small team of political economists that will negotiate on Syriza’s behalf are good, moderate people with a decent grasp of the grim reality that Greece and the Eurozone are facing (and, no, I am not part of that team – but I know the ones I am referring to).
http://yanisvaroufakis.eu/2012/06/0...uch-much-more-than-it-fears-syriza/#more-2320
Σε συνέχεια αυτού που λέει ο δόκτωρ, θα ήθελα να προσθέσω ότι κτγμ το θέμα που δεν συζητιέται καθόλου μα καθόλου αυτές τις μέρες* είναι το εξής: έστω ότι αύριο βγαίνει η ΕΕ και λέει «το αφεντικό τρελάθηκε, σας χαρίζουμε όλο το χρέος και σας δίνουμε και χρήματα για να καλύψετε τις τρύπες σας», όπως π.χ. αυτή του ασφαλιστικού. Έχουμε συναίσθηση πόσο γρήγορα θα επέστρεφαν τα ελλείμματα; Δεν υπάρχει πρωτογενής παραγωγή, στην Ελλάδα η επιχειρηματικότητα αντιμετωπίζει μεγαλύτερες δυσκολίες από ό,τι στην Αλβανία, τους τουρίστες το καλοκαίρι κοιτάμε -ακόμα!- πώς να τους δουλέψουμε, γενικώς υπάρχει απουσία καινοτομίας, οι ασφαλισμένοι εργαζόμενοι είναι σχεδόν 1 προς 1 με τους συνταξιούχους των 45, των 50 και των 55 χρονών.
______________________
*όχι ότι συζητήθηκε ιδιαίτερα και από την προηγούμενη κυβέρνηση, από την οποία ακούγονταν κατά κανόνα ευχολόγια...
Ας προσθέσω και μια προσωπική μαρτυρία από την πρόσφατη προεκλογική περίοδο. Όσες φορές έτυχε να παρευρεθώ σε σοβαρή συζήτηση με ανθρώπους εκτός του σιναφιού μας (κυρίως δημόσιους ή ιδιωτικούς υπαλλήλους, όχι ελευθεροεπαγγελματίες) δεν μπορούσαν καν να διανοηθούν ότι ένας άνθρωπος όπως εγώ, στην ηλικία τους :) πρέπει να πληρώνει ένα 500άρικο τον μήνα λύτρα, εεε, συγγνώμη, ασφάλιστρα στον ΟΑΕΕ για να έχει καν το δικαίωμα να δουλέψει. Ότι η συνέπεια είναι πως ένας ελευθεροεπαγγελματίας πρέπει να εισπράξει περισσότερα από 1500 ευρώ μηνιαίως για να φτάσει, ceteris paribus, στα ίσα με τον συνταξιούχο των 700 ευρώ. Όταν τους εξηγούσα ότι ανάλογες (ίσως και λίγο μικρότερες) είναι οι συνολικές κρατήσεις (μαζί με τις εργοδοτικές) του ιδιωτικού υπαλλήλου με κοίταζαν με ανοιχτά μάτια. Το αποκορύφωμα ήταν όταν η συζήτηση έφτανε στο δικαίωμα των ΔΥ να παίρνουν υψηλότερες συντάξεις επειδή έχουν καταβάλει μεγαλύτερα ποσά για τα ασφαλιστικά ταμεία τους. Η κατανόηση της ιδέας ότι αυτά τα χρήματα απλώς έβγαιναν από τη μια τσέπη του δημόσιου κορβανά και έμπαιναν στην άλλη απαιτούσε τεράστια προσπάθεια. Το ότι κάθε χρόνο το δημόσιο ταμείο πληρώνει έξτρα δεκάδες δις για συντάξεις ήταν μια αδιανόητη στη σύλληψή της ιδέα.
Το αποκορύφωμα ήταν βέβαια όταν εξηγούσες στον ΔΥ ότι οι φόροι επί του μισθού του ήταν ανύπαρκτα χρήματα. Δεν είχαν παραχθεί πουθενά, δεν είχαν υπάρξει ποτέ. Συνήθως έπρεπε να καταφύγω στο παράδειγμα με τον μισθό των δέκα εκατομμυρίων και χιλίων ευρώ και των παρακρατούμενων φόρων δέκα εκατομμυρίων για να γίνει κατανοητό.
Το αποκορύφωμα ήταν βέβαια όταν εξηγούσες στον ΔΥ ότι οι φόροι επί του μισθού του ήταν ανύπαρκτα χρήματα. Δεν είχαν παραχθεί πουθενά, δεν είχαν υπάρξει ποτέ. Συνήθως έπρεπε να καταφύγω στο παράδειγμα με τον μισθό των δέκα εκατομμυρίων και χιλίων ευρώ και των παρακρατούμενων φόρων δέκα εκατομμυρίων για να γίνει κατανοητό.
Τι να σου πω, ρε Δόκτορα. Εγώ δεν βλέπω κάποια ιδιαίτερη αντίφαση στα λεγόμενα του Βαρουφάκη και τον παρακολουθώ χρόνια. Ο Βαρουφάκης απ' την αρχή ήταν υπέρ μιας ενοποιημένης λύσης που θα δώσει βάσεις για μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις, σε ένα πλαίσιο που κατά το δυνατόν δεν θα κάνουν ζημιά στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Δηλαδή βλέπεις κάποια αντίφαση στα τωρινά του λεγόμενα με το "Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης";
Δεν καταλαβαίνω και τι εννοείς όταν λες ότι πήραν μικρότερη βοήθεια οι άλλοι. Αναφέρεσαι στα λιγότερα μέτρα που απαιτήθηκαν και το μικρότερο μέγεθος δανείου, παράγοντες αμφότεροι αρνητικοί για την ανάκαμψη;
Δεν καταλαβαίνω και τι εννοείς όταν λες ότι πήραν μικρότερη βοήθεια οι άλλοι. Αναφέρεσαι στα λιγότερα μέτρα που απαιτήθηκαν και το μικρότερο μέγεθος δανείου, παράγοντες αμφότεροι αρνητικοί για την ανάκαμψη;
Να σου εξηγήσω τότε κι εγώ, αφού δεν ήταν τελικά τόσο εμφανές, το γιατί θεώρησα τη συγκεκριμένη τοποθέτηση «λαϊκισμό»: Διότι συνδέει δύο άσχετα μεταξύ τους πράγματα, μόνο και μόνο για τη συναισθηματική τους εργαλειοποίηση (ο κόσμος που μας ψήφισε συμπαθεί τις άδικα απολυμένες καθαρίστριες, ο κόσμος γενικά αντιπαθεί τους παχυλά αμειβόμενους και συχνά αργόμισθους συμβούλους). Πάμε λοιπόν στην ορθολογική ανάλυση:
1. Περιμένω ως φορολογούμενος να προσλαμβάνει το υπουργείο ακριβώς μόνον όσους συμβούλους χρειάζεται, και ούτε έναν παραπάνω. Αν δλδ έχει λεφτά, δεν του επιτρέπω να τα ξοδεύει σε παραπάνω-από-το-ελάχιστο-απαραίτητο συμβούλους. Περιμένω να διαπραγματεύεται με συμφέροντα τρόπο την αμοιβή τους, ώστε να μεγιστοποιεί την ανταποδοτικότητα. Περιμένω να έχει μηχανισμούς με τους οποίους θα κάνει χωρίς οικονομική επιβάρυνση purging όσων δεν αποδίδουν ή δεν χρειάζονται κι ότι θα παίρνει όποτε έχει ανάγκη έξτρα ανθρωποώρες συμβούλων χωρίς μόνιμης φύσεως συμβάσεις με υψηλές αποζημιώσεις παύσης/καταγγελίας. Μ' άλλα λόγια περιμένω να λειτουργεί το υπουργείο με αποδοτικό τρόπο, και αυτή η αποδοτικότητα να συνεισφέρει στο χαμηλό κόστος της γενικής κυβέρνησης — ιδίως σε ζητήματα προαίρεσης όπως είναι η πρόσληψη συμβούλων.
2. Αν το υπουργείο πρέπει να έχει τις συγκεκριμένες καθαρίστριες με το συγκεκριμένο μισθολόγιο, οφείλει να έχει και να τις πληρώσει· όχι κόβοντας από χαρτί φωτοτυπικού ή ό,τι άλλο, αλλά καλύπτοντας το συγκεκριμένο κονδύλι. Αλλά περιμένω να έχει φροντίσει αυτή η επιλογή να είναι η συμφερότερη και αποδοτικότερη από κάθε άποψη. Είπαμε, θέλω να δω αριθμούς για να έχω άποψη. Επί της αρχής όμως, διλήμματα του τύπου σύμβουλοι-ή-καθαρίστριες, Ιησούν-ή Βαρραβάν τα κάνουν μόνον λαϊκιστές Πόντιοι Πιλάτοι.
Από κάτι στοιχεία που είδα, πάντως, οι καθαρίστριες του υπουργείου στοίχιζαν περί τα 7 εκ. τον χρόνο και του ιδιωτικού συνεργείου τώρα κοστίζουν 4,5 εκ. τον χρόνο. Κέρδος βέβαια προκύπτει μετά το πέρας 16 μηνών από την αλλαγή, γιατί το κόστος διαθεσιμότητας των καθαριστριών ήταν γύρω στα 3,5 εκατομμύρια.
SBE
¥
Νομίζω ότι η αντίφαση δεν είναι τόσο στο τί έλεγε ο Β τότε και τί λέει τώρα αλλά στο τί έλεγε το κόμμα του τότε και τώρα.
Παρακολουθώντας και τις άλλες του συνεντεύξεις σήμερα, ο τρόπος που συντάσσει τις προτάσεις του τις κάνει να μοιάζουν σαν προσωπικές απόψεις κι όχι σαν απόψεις εκπροσώπου κυβέρνησης. Μπορεί να είναι θέμα συνήθειας, μπορεί να είναι θέμα ναρκισσισμού που ανέφεραν κάποιοι, αλλά στην ουσία δεν ξέρω τί ποσοστό αυτών που λέει έχει την έγκριση του προϊσταμένου του και δεν θα αναιρεθεί αύριο με κάποια άλλη δήλωση.
Σημ. τα ημέιλ στα κανάλια δε μετράνε, για μένα μετράει μόνο ό,τι συζητιέται κι αποφασίζεται στις διακρατικές διασκέψεις κλπ κλπ.
Στο κόστος των 7 εκ./χρόνο περιλαμβάνεται και το συνταξιοδοτικό κόστος τους απ' όταν συμπληρώσουν μέχρι το διηνεκές;
Δόκτωρ, πού πας κι εσύ και θυμάσαι το 2012!...
Αλλά και πολύ πιο φρέσκο: http://dea.org.gr/ανακοίνωση-της-δι...-για-το-εκλογικό-αποτέλεσμα-και-τις-πολιτικές
Αλλά και πολύ πιο φρέσκο: http://dea.org.gr/ανακοίνωση-της-δι...-για-το-εκλογικό-αποτέλεσμα-και-τις-πολιτικές
Έχει πολύ μεγάλη σημασία τι έλεγε ο Βαρουφάκης για το χρέος πριν τέσσερα χρόνια; (Εγώ νομίζω ότι δεν έχει αλλάξει απόψεις.) Ή ποια ήταν η γνώμη του για την οικονομική πολιτική του Σύριζα και αν πήγε ο Βαρουφάκης στον Σύριζα ή ο Σύριζα στον Βαρουφάκη; Οι συνομιλητές του δεν θα καθίσουν να διαβάσουν την παλιά αρθρογραφία του· θα κοιτάξουν τι κομίζει σήμερα.
Απορία: Έχει γράψει ο Βαρουφάκης για το κράτος και την ανάπτυξη; Δεν πρόκειται να μας επιτρέψουν οι δανειστές ουσιαστική συζήτηση για το χρέος αν δεν συνδυαστεί με συζήτηση για τα ελλείμματα, τις μεταρρυθμίσεις και την ανάπτυξη. Ξέρουμε τις απόψεις του υπουργού των οικονομικών για το κράτος και πόσο συμφωνούν με τις απόψεις των υπόλοιπων μελών του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης;
Εγώ βλέπω ότι θα γίνουν σύντομα οι προγραμματικές δηλώσεις και θα προηγηθούν των ουσιαστικών συζητήσεων με τους δανειστές. Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία τι θα λένε οι δηλώσεις αυτές προς τα έξω. Θα φτιάξουμε σοβαρό σύγχρονο κράτος; Ή θα μείνουμε στα αντιμνημονιακά αναμασήματα των τελευταίων ημερών, τα οποία, εκτός από το να μεγαλώσουν το έλλειμμα, δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με την ανάπτυξη. Περιμένω να αιφνιδιαστώ ευχάριστα.
Δεν μπορούμε να σχολιάζουμε στα σίγουρα αν δεν ακούσουμε τις προγραμματικές δηλώσεις. Στο μεταξύ, ας σταματήσει το παραμύθι με την τρόικα. Ο όρος τρόικα περιέγραφε την τριμερή ομάδα ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις παίζανε παιχνίδια με τους λογιστές της τρόικας επειδή δεν είχαν την πρωτοβουλία να καταθέσουν και να τηρήσουν ένα δικό τους πρόγραμμα καλύτερο από της τρόικας. Αν ο Σύριζα παρουσιάσει και εφαρμόσει ένα πειστικό σύγχρονο πρόγραμμα, τότε και μόνο τότε θα απαλλαγούμε από τους ξένους λογιστές. Αλλιώς δεν έχει καμιά σημασία το όνομα του σχήματος: δεν θα κάθεται η Μέρκελ να κοιτάζει αν ο άλφα ή ο βήτα υπουργός τήρησε τα ισοδύναμα. Οι συνέταιροί μας θέλουν να πειστούν. Και ως τώρα, σ’ αυτά που προορίζονται για λαϊκή κατανάλωση, δεν θα έχουν ακούσει κάτι αρκετά πειστικό.
Και δυο άσχετα, αλλά ευχάριστα:
«Δεν κάνει κακό να ξεχνούμε ποιος χαρακτηριζόταν μέχρι πριν από μερικά χρόνια ο "μεγάλος ασθενής" της Ευρώπης» συνεχίζει, αναφερόμενος στο πώς αναφερόταν προ δεκαετίας η γερμανική οικονομία. [Εδώ έχουμε και ένα προφανέστατο γλωσσικό.]
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231382137
«παραιτήθηκε αποδεχόμενος την ευθύνη του για άστοχες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, αναρτήσεις οι οποίες απέχουν από τον πολιτικό πολιτισμό του Κινήματος»
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231382140
Φαίνεται ότι αυτό το Facebook βγάζει σε πολλούς τον χειρότερό τους εαυτό.
Απορία: Έχει γράψει ο Βαρουφάκης για το κράτος και την ανάπτυξη; Δεν πρόκειται να μας επιτρέψουν οι δανειστές ουσιαστική συζήτηση για το χρέος αν δεν συνδυαστεί με συζήτηση για τα ελλείμματα, τις μεταρρυθμίσεις και την ανάπτυξη. Ξέρουμε τις απόψεις του υπουργού των οικονομικών για το κράτος και πόσο συμφωνούν με τις απόψεις των υπόλοιπων μελών του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης;
Εγώ βλέπω ότι θα γίνουν σύντομα οι προγραμματικές δηλώσεις και θα προηγηθούν των ουσιαστικών συζητήσεων με τους δανειστές. Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία τι θα λένε οι δηλώσεις αυτές προς τα έξω. Θα φτιάξουμε σοβαρό σύγχρονο κράτος; Ή θα μείνουμε στα αντιμνημονιακά αναμασήματα των τελευταίων ημερών, τα οποία, εκτός από το να μεγαλώσουν το έλλειμμα, δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με την ανάπτυξη. Περιμένω να αιφνιδιαστώ ευχάριστα.
Δεν μπορούμε να σχολιάζουμε στα σίγουρα αν δεν ακούσουμε τις προγραμματικές δηλώσεις. Στο μεταξύ, ας σταματήσει το παραμύθι με την τρόικα. Ο όρος τρόικα περιέγραφε την τριμερή ομάδα ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις παίζανε παιχνίδια με τους λογιστές της τρόικας επειδή δεν είχαν την πρωτοβουλία να καταθέσουν και να τηρήσουν ένα δικό τους πρόγραμμα καλύτερο από της τρόικας. Αν ο Σύριζα παρουσιάσει και εφαρμόσει ένα πειστικό σύγχρονο πρόγραμμα, τότε και μόνο τότε θα απαλλαγούμε από τους ξένους λογιστές. Αλλιώς δεν έχει καμιά σημασία το όνομα του σχήματος: δεν θα κάθεται η Μέρκελ να κοιτάζει αν ο άλφα ή ο βήτα υπουργός τήρησε τα ισοδύναμα. Οι συνέταιροί μας θέλουν να πειστούν. Και ως τώρα, σ’ αυτά που προορίζονται για λαϊκή κατανάλωση, δεν θα έχουν ακούσει κάτι αρκετά πειστικό.
Και δυο άσχετα, αλλά ευχάριστα:
«Δεν κάνει κακό να ξεχνούμε ποιος χαρακτηριζόταν μέχρι πριν από μερικά χρόνια ο "μεγάλος ασθενής" της Ευρώπης» συνεχίζει, αναφερόμενος στο πώς αναφερόταν προ δεκαετίας η γερμανική οικονομία. [Εδώ έχουμε και ένα προφανέστατο γλωσσικό.]
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231382137
«παραιτήθηκε αποδεχόμενος την ευθύνη του για άστοχες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, αναρτήσεις οι οποίες απέχουν από τον πολιτικό πολιτισμό του Κινήματος»
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231382140
Φαίνεται ότι αυτό το Facebook βγάζει σε πολλούς τον χειρότερό τους εαυτό.
Costas
¥
Εγώ θα έλεγα μάλλον ότι "το Facebook επιτρέπει σε όλους τους αναγνώστες του να δουν αθέατες όψεις, που συχνά μπορεί να είναι οι χειρότερες, των συνανθρώπων τους". Πιστεύω ότι φέρνει πολύ κοντά τους πολιτικούς στο κοινό, τόσο κοντά όσο μόνο οι φίλοι τους και οι δημοσιογράφοι μπορούσαν να βρεθούν ακούγοντάς τους στα πολιτικά καφενεία και σαλόνια, φτάνει να έχουν το ελάττωμα να φλυαρούν. Το θεωρώ εξαιρετικά θετικό αυτό για την απομυθοποίηση ολονών (μας). Φυσικά αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί αν προσλάμβαναν όλοι αυτοί οι "ακαπίστρωτοι" κάποιον υπεύθυνο δημόσιων σχέσεων για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά εδώ είναι Ελλάδα και γενικά προς το παρόν τα μέσα αυτά δεν έχει καταστεί ίσως σαφές πόσο μπορεί να επηρεάσουν τη ζωή τους, και άρα εξακολουθούν να γράφουν ό,τι τους έρθει, όπως τους έρθει.