Search results

Τι καλά! Βρέθηκε ένας ακόμα φαν της συγκεκριμένης σειράς. Εσύ πώς την ανακάλυψες, Κόμη; Εγώ είδα ότι δημιουργός της (ουσιαστικά executive producer) είναι ο Alan Ball που έκανε το Six Feet Under, μιας από τις πιο αγαπημένες μου τηλεοπτικές σειρές.

Εγώ αυτήν την περιφρονώ ακόμα. Μου βγάζει κάτι δήθεν. Έχω άδικο; Να τη δοκιμάσω; Επίσης, αν και οι σειρές ιατρικού περιεχομένου συνήθως μου αρέσουν, αυτό το Gray's Anatomy μου κάθεται στο λαιμό. Πολύ γλυκανάλατο μου φαίνεται. Ή είναι όντως έτσι ή μου έχει κάνει μεγάλη ζημιά ο House.

Ωραία, άλλη μια σειρά που θα έχω στα υπόψιν. Γενικώς, έπειτα από μια περίοδο ξηρασίας, ανακάλυψα διάφορες σειρές για να γεμίσω το κενό του Lost και του House εν αναμονή των νέων επισοδίων. Μπορεί ορισμένοι να μου πουν ότι ανακακάλυψα την πυρίτιδα, αλλά (από βρετανικές σειρές) πριν από λίγο...

Μάστα. Για να δούμε, λοιπόν.

Ναι, για πείτε, για πείτε. Να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή το ζήτημα, διότι εγώ τόσα χρόνια βάζω «προσδιορισμός...» για το sequencing και θέλω να ξέρω αν είναι σωστό.

I like! +1.

Αυτο δεν παραπέμπει περισσότερο σε σουβλερή μύτη;

Εγώ θα του άλλαζα τα φώτα και δεν θα περιοριζόμουν στο πρόσωπο. Θα βασιζόμουν στην περιγραφή της εμφάνισής του και θα το έκανα «κρεμανταλά», ας πούμε. Ή κάτι άλλο σχετικό με την αντίστοιχη εμφάνιση (όπως, π.χ., λέμε «μπιλιαρδόστεκα» μια πολύ ψηλή και αδύνατη γυναίκα χωρίς καμπύλες). Αλλά εγώ δεν...

Προσωπικά, με ενοχλούν εξίσου τα Αρκάνσας, Αϊόβα, Αϊντάχο και Τουσόν, που αναφέρεις, αγαπητέ Ζάζουλα. Δεν θεωρώ ότι πρόκειται για «λοιδοροφοβία», αλλά για στοιχειώδη «σεβασμό» μεταξύ γλωσσών, πολιτισμών, κ.λπ. Αν ο Αμερικάνος (και για να το κάνω ακόμα πιο συγκεκριμένο, ο κάτοικος της Αλάσκας)...

Πω πω, ναι, αυτός ήταν! Ευχαριστώ! Τώρα προσπαθώ να θυμηθώ το περίεργο επώνυμο του ανηψιού. Θα κάνω και μια έρευνα στο νέτι τώρα που ξέρω πώς λεγόταν ο τύπος. Έντιτ: Καλά θυμόμουν ότι γελούσα με το επώνυμο του πιτσιρικά. Τον έλεγαν Παμπλίτο Βαρέλα.

Ανεξάρτητα από τη διαφορά στην ορθογραφία (glaving vs glavin) είναι πιθανότατα αυτό που λέει ο drsiebenmal. Εδώ αναφέρει ένα βιντεοπαιχνίδι με θέμα τους Simpsons και ως υπότιτλο έχει το «Pain in the glavin!». Όλα τα αποτελέσματα για το «pain in the glavin» εδώ

Με συγχωρείτε που καταστρέφω έτι περαιτέρω αυτό το ωραίο νήμα, αλλά χρειάζομαι επειγόντως κάποιον να μου θυμίσει πώς λεγόταν αυτός ο ποδοσφαιριστής που έπαιζε στη Μπαρσελόνα, οδηγούσε ένα Σουμπαρού και είχε ένα ανήλικο ανηψάκι ή κάτι τέτοιο που λεγόταν, νομίζω, Παμπλίτο. Στο Μπλεκ νομίζω ήταν η...

Επειδή είπες για νιάτα: Μου 'ρθε και ο Έλβις *Πρίσλει. Άσε που η Τίνα *Τάρνερ αποκαλείται «γιαγιά της ροκ». Το ότι την ξέρω με κατηγοριοποιεί, νομίζω, αυτόματα στη γερουσία. Ρώτα έναν σημερινό δεκαπεντάρη να δεις αν ξέρει ποια είναι. Ενώ τη Ριάννα και την Αλίσια Κιζ την έχει ψωμοτύρι.

Έπειτα από τόσα χρόνια βρετανικής παιδείας εγώ το ξέρω Κάντερμπέρι (αυτό με τους δύο τόνους), όχι ότι με χαλάει ο παπάς που το προφέρει Κάντερμπρι. Για τα υπόλοιπα, το μόνο που έχω να πω είναι: επειδή κάποιος, κάπου, κάποτε (επίσημος ή μη) ξεκίνησε να το λέει κάπως (λιγότερο ή περισσότερο...

Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να κάνεις κακή μετάφραση συνειδητά; Πανεύκολο! Απλό παράδειγμα: αναλαμβάνεις να μεταφράσεις ένα, έστω και μέτριας δυσκολίας, ιατρικό κείμενο ενώ δεν έχεις ιδέα σχετικά, αλλά λες «Εντάξει, μωρέ, πόσο δύσκολο θα είναι; Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει. Δουλίτσα να υπάρχει»...

Συμφωνώ. Άσε που αν διανοηθείς να υποπέσεις σε κάποιο μεταφραστικό παράπτωμα θα σου την πει χοντρά. Άσχετα αν πληρώθηκες τρεις κι εξήντα. Κι αυτό ισχύει εξίσου για μεταφραστές και επιμελητές. Οπότε, πάει το όνομά σου, μαύρισε. Κι όπως λέω πολύ συχνά, στη δουλειά μας μόνο με ένα όνομα πορεύεσαι...

[Ξερόβηχας]Συγγνώμη, αλλά προλαβαίνεις να κοιτάξεις 5 ή ακόμα και 3 φορές τη δουλειά σου προτού την παραδώσεις; Εγώ είμαι υπερευχαριστημένη αν προλάβω να τη δω δύο φορές. Μια προσεκτική μόλις τελειώσω και άλλη μία μερικές ώρες μετά (ή αν είμαι τυχερή, την επόμενη μέρα).[/Ξερόβηχας]

Μα καλά, βαλτός είσαι, Προφέσορ; Άντε να ξαναπιάσω δουλειά τώρα! Σκατά!

Α, εμένα η νύχτα είναι η καλύτερή μου. Δεν βομβαρδίζομαι ούτε από τηλέφωνα, ούτε από μέηλ (εκτός κι αν μου έρθει τίποτα απ' το Χονγκ Κονγκ, αλλά κάνω τον Κινέζο), οπότε δουλεύω με την ησχυχία μου. Και ξαναπιάνω δουλειά όταν ανοίγει το Λονδίνο, το επόμενο πρωί στις 11. Σαν το χρηματιστήριο ένα πράμα.

Καλά έχω πέσει κάτω απ' τα γέλια. Αυτή την εκ των ενόντων και φτηνιάρικη κατασκευή τη θεωρούν πάρκο του σεξ; Εν τω μεταξύ, εγώ αυτό το φελιζολένιο πράμα δεν θα το έλεγα ποτέ «γλυπτό». Μάλλον για αρπαχτή πρόκειται και μόνο αρμονική σεξουαλική ζωή δεν θα βοηθήσει τους Κινέζους να αποκτήσουν...