metafrasi banner

Beauty is in the eye of the beholder = Η ομορφιά είναι εκεί που θέλεις να τη δεις

Σπάζω το κεφάλι μου να βρω κάτι κάπως πιο ποιητικό από το "η ομορφιά είναι υποκειμενική", που ναι μεν αποδίδει το νόημα, όμως μου φαίνεται μάλλον πεζό. Σε αγγλοελληνικό λεξικό βρίσκω τα "η ομορφιά εξαρτάται από αυτόν που την παρατηρεί" και "όποιον αγαπούμε τον βλέπουμε όμορφο". Όμως το πρώτο δεν νομίζω ότι το λέει κανείς, ενώ το δεύτερο, που είναι αρκετά ωραίο, δεν ταιριάζει καθόλου με τα συμφραζόμενά μου. Θέλω να κρατήσω τη λέξη "ομορφιά".
Έχω κανείς καμιά άλλη ιδέα;

Συλλογή απαντήσεων:
Η ομορφιά είναι εκεί που θέλεις να τη δεις.
Βλέπεις την ομορφιά εκεί που θέλεις να τη δεις.
Όποιον αγαπούμε τον βλέπουμε όμορφο.
Η ομορφιά είναι στα μάτια εκείνου που την κοιτάει.
Η ομορφιά κρίνεται απ' τα μάτια που τη θωρούνε.
 
Η ομορφιά είναι στα μάτια εκείνου που την κοιτάει.
 
Το χρειάστηκα, το βρήκα εδώ, και ..είμαστε βέβαιοι ότι δεν μπορούμε να κόψουμε λίγο και ότι είναι καλύτερη η ομορφιά στο υποκείμενο και όχι στο αντικείμενο (όπως είπε ο tsioutsiou);
Όχι «την ομορφιά την κρίνει όποιος τη βλέπει;» Όχι «'ποιος τη θωρεί την ομορφιά, εκείνος και την κρίνει;»
 
Σύμφωνα με τον Θεόκριτο (Ειδύλλιο vi 18):
ἦ γὰρ ἔρωτι πολλάκις, [...] τὰ μὴ καλὰ καλὰ πέφανται.
For oft the foul [...] is fair in the eyes of love.

Και για ξενέρωτη απόδοση:
Η ομορφιά είναι υποκειμενικό θέμα / ζήτημα / υποκειμενική υπόθεση.
 
Beauty is in the eye of the beer holder (a.k.a. beer goggles): :D

[Την ομορφιά, αν πίνεις, παντού θε' να τη δεις... Το reality check τ' άλλο πρωί μοναχά να φοβάσαι!]

beerholder.png
 
Το χρειάστηκα, το βρήκα εδώ, και ..είμαστε βέβαιοι ότι δεν μπορούμε να κόψουμε λίγο και ότι είναι καλύτερη η ομορφιά στο υποκείμενο και όχι στο αντικείμενο (όπως είπε ο tsioutsiou);
Όχι «την ομορφιά την κρίνει όποιος τη βλέπει;» Όχι «'ποιος τη θωρεί την ομορφιά, εκείνος και την κρίνει;»

Μ' αρέσει αυτό το τελευταίο, μα ας μου επιτρέψει ο Δρ7χ μια μικρή προσαρμογή:

Απού θωρεί την ομορφιά, εκείνος και την κρίνει
μόνο να τη θωρεί καλά και όχι όντε πίνει!

για να έχει η μαντινάδα δυο αμφιέσεις, την ποιητική/στοχαστική και τη σκωπτική/διδακτική, διατηρώντας ή παραλείποντας κατά βούληση το δεύτερο δίστιχο (σαν κάμπριο ένα πράμα).
 
Μ' αρέσει αυτό το τελευταίο, μα ας μου επιτρέψει ο Δρ7χ μια μικρή προσαρμογή:
Απού θωρεί την ομορφιά, εκείνος και την κρίνει
μόνο να τη θωρεί καλά και όχι όντε πίνει!

Το έψηνα για μαντινάδα αλλά δεν τα κατάφερνα, καλά που ήρθε ο ειδικός ... Όμως δεν θάπρεπε να είναι σε (πιο) σωστά κρητικά

Απού θωρεί την ομορφιά, εκειός και τηνε κρίνει;
 
Το έψηνα για μαντινάδα αλλά δεν τα κατάφερνα, καλά που ήρθε ο ειδικός ... Όμως δεν θάπρεπε να είναι σε (πιο) σωστά κρητικά

Απού θωρεί την ομορφιά, εκειός και τηνε κρίνει;

Το "εκειός" στην Κρήτη δεν το έχω ακούσει. Αυτό δεν σημαίνει και πολλά, βέβαια· δεν είμαι δα και ειδήμων του κρητικού ιδιώματος, αλλά μάλλον διαισθητικά κινούμαι, με βάση τραγούδια, μαντινάδες, παιδικά βιώματα και πιο πρόσφατες εμπειρίες (και στη συγκεκριμένη περίπτωση, τη γνώμη της βέρας κρητικιάς μάνας, που μόλις ρώτησα). Πιο πολύ μωραΐτικο μου θυμίζει, αν και εδώ στη Θεσσαλία ακούγεται συχνά.
Εκτός από το εκείνος, κάτι αντίστοιχο κρητικό είναι κειοσές, κεινηέ (θηλ.), κειονέ (ουδ.), προφανώς από τη ρίζα τού "εκείνος", με μεταφορά του αρχικού ε στο τέλος (δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό το πάθος της γλώσσας, αλλά σίγουρα κάποιος εδώ θα μπορεί να μας διαφωτίσει). Όμως, η άγνωστη στους περισσότερους λέξη κειοσές θα έκανε βέβαια τη μαντινάδα πιο αυθεντική και χαρακτηριστική, αλλά και πιο δυσνόητη.
Πάντως, το τονισμένο ή και άτονο ε στο τέλος της λέξης συνηθίζεται στην Κρήτη, ιδίως σε τοπωνύμια (Μάλεμε, Φόδελε, Παλέ, Κοξαρέ, Μουρνέ, και πολλά άλλα). Το Μουρνέ για παράδειγμα, όπως και πολλά άλλα τονισμένα, είναι πιθανό να προέρχεται από το Μουρνιαί/Μουρνιές (οι μουριές).
Ενδιαφέρουσα κουβέντα ανοίγουμε, αλλά δυστυχώς ο χρόνος με πιέζει. Αργότερα, ίσως.
 
Πιο πολύ μωραΐτικο μου θυμίζει, αν και εδώ στη Θεσσαλία ακούγεται συχνά.
Мιας και μπλέξαμε με τα τοπικά, οι Κεφαλλονίτες έχουν τη μούρλια τους, οι Μοραΐτες τις μουριές (>Μοριάς) :)
 
παραλλαγή σε μαντινάδα, ver.1.5
Απού θωρεί την ομορφιά, κειοσέ και τηνέ κρίνει
μόνο να τη θωρεί καλά και όχι όντε πίνει!
 
παραλλαγή σε μαντινάδα, ver.1.5
Απού θωρεί την ομορφιά, κειοσέ και τηνέ κρίνει
μόνο να τη θωρεί καλά και όχι όντε πίνει!

Μικρούτσικη διόρθωση :) v.1.5. build 02 (not a new version; just a minor update):

Απού θωρεί την ομορφιά, κειοσές και τηνέ κρίνει
μόνο να τη θωρεί καλά και όχι όντε πίνει

@ tsioutsiou:
Όμορφος είναι ο Μοριάς
και η Ελλάδα ούλη (και σύμφωνα με το παραπάνω, παντού ομορφιά θωρείς πιωμένος)
μα 'γώ την Κρήτη λαχταρώ
βαθιά, ως το μεδούλι

Είμαι, βλέπεις, της παλιάς φρουράς, σχολής, ορθογραφίας...;) Ευχαριστώ για την αφορμή για το ορθογραφικό/ετυμολογικό update!
 
Мιας και μπλέξαμε με τα τοπικά, οι Κεφαλλονίτες έχουν τη μούρλια τους, οι Μοραΐτες τις μουριές (>Μοριάς) :)
Οι Κεφαλονίτες την κούρλα τους είχαν, την τελευταία φορά που κοίταξα... :p
 
Beauty is in the eye of the beer holder (a.k.a. beer goggles): :D

[Την ομορφιά, αν πίνεις, παντού θε' να τη δεις... Το reality check τ' άλλο πρωί μοναχά να φοβάσαι!]
:D
Ιδού και το σχετικό βίδεο που βρήκα τυχαία, αναζητώντας κάτι για εκείνο το νήμα, για τον Ζάζουλα που ανέφερε το απόφθεγμα-απόφευγμα, βεβαίως:
 
Μια και το ερώτημα του νήματος έχει απαντηθεί προ πολλών ποστ :) ας παραθέσω και εγώ μια ιστοριούλα που λένε στην Κρήτη για την ομορφιά που είναι υποκειμενική...

Σε επίθεση πειρατών στην Κρήτη έτρεχαν όλοι να κρυφτούνε για να να μην τους βρούνε και τους σκοτώσουν ή τους αρπάξουν. Έτρεχαν οι άνδρες να κρύψουν τις γυναίκες τους, τρέχει και ο γέρος να κρύψει τη γρα...
-Ίντα (κατ' άλλους ήντα) να με κάνουν εμένα οι πειρατές; του λέει η γρα. Τσι όμορφες και νιες θέλουν.
-Κιανέ σε δούνε με τα μάτια μου; απαντάει ο γέρος.
 
Κι επειδή κάτι διαβάζω και μου ήρθε μια ιδέα για την απόδοση της παραπάνω πρότασης, ας την πω κι εγώ τη σαχλαμάρα μου: :D

Τα μάτια είναι ο καμβάς όπου αποτυπώνεται η ομορφιά

ή

Τα μάτια είναι ο καθρέφτης που αντανακλά την ομορφιά
 
Back
Top