I want to believe: Αγαπημένες σειρές

bernardina

Moderator
Μμμμ... Για να δούμε...
Τοπ φάιβ. Φτάνει για όλες οι ιατρικές και sci-fi σειρές;
Τα υπόλοιπα έπονται. :D

Και δεν βλέπω κανέναν να μιλάει για τον Σουλεημάν. Τι έγινε, αδέλφια; Μας έφαγε η κουλτούρα; :devil:
 
Επειδή έχω εντρυφήσει στο θέμα «κωμικές σειρές» και έχω αφιερώσει άπειρες ώρες στην παρακολούθηση και την εμπέδωση πολλών από αυτές :-D, έχω να πω τα εξής: βεβαίως, τα Friends, How I Met Your Mother, Two and a Half Men, Frasier (έχεις δίκιο Τόνια!), και παλιότερα το Cheers και το Taxi και άλλες αμερικανικές σειρές είναι πολύ καλές, πετυχημένες και ευχάριστες - αλλά το βρετανικό χιούμορ παραμένει αξεπέραστο. Ποιο απ' όλα αυτά συγκρίνεται με τον Blackadder, το Monty Python's Flying Circus, το Yes, Prime Minister ή (δεν ξέρω αν το βλέπατε) το Not the 9 o'clock News; Το θετικό των αμερικανικών σειρών είναι ότι έχουν λίγο-πολύ σταθερό επίπεδο: ξέρεις ότι θα γελάσεις, όποιο επεισόδιο κι αν βλέπεις, ενώ οι βρετανικές έχουν πιο μεγάλα σκαμπανεβάσματα. Πάντως κάπου είχα διαβάσει ότι οι κωμικές σειρές πηγαίνουν από την Αγγλία στην Αμερική, ενώ τα τηλεπαιχνίδια πάνε αντίστροφα :-)

Κατά τα άλλα, το Lost ήταν κτγμ από τις καλύτερες συλλήψεις στην ιστορία της τηλεόρασης (άσχετα με το πώς εξελίχθηκε στο τέλος), και ομοίως η πρώτη σαιζόν του 24 (Jack Bauer for President!). Θεωρώ το Homeland πάρα πολύ καλό μέχρι στιγμής, θα δούμε τι θα γίνει αργότερα. Το Game of Thrones είναι εξαιρετικά καλογυρισμένο, με κάνει να εύχομαι να μην είχα διαβάσει τα βιβλία ώστε να έχω έστω και ελάχιστη αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω :-) Από sci-fi, το Babylon 5 ήταν όντως καταπληκτική σειρά: μετά τον πρώτο κύκλο, που κάπως ψαχνόταν, βελτιώθηκε κατακόρυφα. Κάποιος μου είπε ότι έχει έντονες αναφορές σε Tolkien, και νομίζω ότι είχε δίκιο!

Και βέβαια, δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε λέγοντας «ιατρικές σειρές» - η ιατρική σειρά είναι μόνο μία! Το αστείο είναι πως ο Hugh Laurie, πριν γίνει House, είχε πει το εξής ως πρίγκηπας στο Blackadder:
...you have the physique of a demigod, purple of cheek, plump of fetlock, the shapely ankle and the well filled trousers: the tells of a human body in perfect working order!
Blackadder: He's dead sir.

:-D :-D :-D
 
Χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλοι που αναγνωρίζουν πόσο σπουδαία σειρά ήταν το Babylon 5.
Δεν το συναντάς συχνά. :) :up:
 
Όντως παραγνωρισμένη σειρά - πρέπει να τη μελετήσεις για να την εκτιμήσεις :-) Μ' αρέσει πώς κλείνουν και εξηγούνται στο τέλος θέματα που είχαν ανοίξει από τον πρώτο ή τον δεύτερο κύκλο!
 

SBE

¥
H διαφορά που έχω παρατηρήσει ανάμεσα σε αμερικάνικες και αγγλικές κωμωδίες είναι στην υπόθεση. Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν απλή πλοκή και στηρίζονται στο διάλογο για να κάνουν τον θεατή να γελάσει, ενώ οι Άγγλοι φτιάχνουν κωμωδία με μεγάλη πλοκή, παρεξηγήσεις και καταστάσεις στις οποίες ο θεατής ξέρει περισσότερα από τους ήρωες. Και τα δύο έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και νομίζω ότι το αμερικάνικο στυλ προέρχεται από τα πρώτα χρόνια της τηλεόρασης που ήταν περιορισμένα τα τεχνικά μέσα και ήταν όλα τα προγράμματα ζωντανά, ενώ το αγγλικό στυλ είναι από τη θεατρική παράδοση, μέχρι την κομέντια ντελ άρτε και τον Μολιέρο (και άλλα τέτοια που εμένα μου φαίνονται κρύα τον 21ο αιώνα).
Κορυφαίες κωμωδίες το Frasier (δεν είδα ποτέ το Cheers και δεν ξέρω πώς ήταν) και το Μάλιστα Κύριε Υπουργέ/ Πρωθυπουργέ. Και με τις δύο σε κάποια σημεία έχω γελάσει μέχρι δακρύων*- αυτό δεν είναι άλλωστε το μέτρο της καλής κωμωδίας;

Όσο για το πώς ταξιδεύουν οι κωμωδίες και τα τηλεπαιχνίδια, ακόμα και γι'αυτό υπάρχει κωμική σειρά, Episodes (αμερικανοί σεναριογράφοι, αγγλική δομή, αγγλοαμερικανική συμπαραγωγή).

* Το επεισόδιο του Frasier, Daphne's Room, που γελάω μέχρι δακρύων κάθε φορά που το βλέπω, έχει εντούτοις την παραδοσιακή πλοκή της κωμωδίας της παρεξήγησης σε απλό και κατανοητό επίπεδο για κάθε θεατή. Οπότε ίσως τελικά η παραδοσιακή κωμωδία να μην είναι τόσο κρύα. Από την άλλη το επεισόδιο Room Service, της ίδιας σειράς, με το οποίο γελάω επίσης μέχρι δακρύων, έχει το τέχνασμα τρεις ψυχαναλυτές σε ένα δωμάτιο προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματά τους- που κάποιοι θεατές όπως διαπίστωσα δεν το πιάνουν καθόλου.
 

And who are you, the proud lord said that I must bow so low?
Only a cat of a different coat that's all the truth I know.
In a coat of gold or a coat of red a lion still has claws.
And mine are long and sharp, My Lord as long and sharp as yours.
And so he spoke, and so he spoke,
that Lord of Castamere
but now the rains weep o'er his hall with no one there to hear.
Yes, now the rains weep o'er his hall and not a soul to hear.

Ποιος είσαι συ, ο περήφανος άρχοντας λέει, στον οποίο θα υποκλιθώ;
Μόνο μια γάτα με μανδύα διαφορετικό, την αλήθεια αυτή ξέρω μόνο εγώ.
Με μανδύα χρυσό ή μανδύα πορφυρό, το λιοντάρι έχει νύχια γαμψά.
Και τα δικά μου είναι μακριά και κοφτερά, Άρχοντά μου, σαν τα δικά σου κοφτερά.
Αυτά έλεγε, λοιπόν, αυτά
ο Άρχοντας του Κάσταμιρ
όμως τώρα οι βροχές το κάστρο του πλημμυρίζουν και δεν τον ακούει κανείς
Ναι, τώρα οι βροχές το κάστρο του πλημμυρίζουν και δεν τον ακούει ψυχή.



Οι στίχοι και μια επιτόπου μετάφραση δική μου. Καλό άκουσμα!
 

nickel

Administrator
Staff member
Μπράβο. Από τα θετικά σημεία της σειράς.

Game of Thrones: Παρότι το τραγούδι βρίσκεται στο τρίτο βιβλίο του Μάρτιν, στην τηλεοπτική μεταφορά ακούγεται στο τέλος του 9ου επεισοδίου του 2ου κύκλου. Το τραγούδι είναι ψευτομεσαιωνικό, λέγεται The Rains of Castamere και το τραγουδάει ο Matt Berninger του συγκροτήματος The National.

http://www.youtube.com/watch?v=1rmzfuQN9vk
 

crystal

Moderator
Χάρη σ' εσάς ξεκίνησα να βλέπω το Life on Mars κι έχω ξετρελαθεί (ειδικά με τον Guv, πεθαίνω).
 

nickel

Administrator
Staff member
Σίκουελ, Ashes to Ashes. Το έτος: 1983. Ο αντιπαθητικός που προστίθεται στο καστ της τρίτης σεζόν λέει:
—I got intel.
Το intelligence κόντυνε σε intel στη δεκαετία του 1960 αλλά στα 80 παραμένει σπάνιο.
Ο Χαντ (Guv) σχολιάζει λοιπόν:
— "Intel"? There's posh. Tell you what... you get "reconnoitre" into a sentence, I might buy you a fish supper.

Όταν θα φτάσεις εκεί, να ξέρεις ότι είσαι στο τελευταίο επεισόδιο της τελευταίας σεζόν και δεν έχει άλλο. (Η θλιβερή στιγμή που έζησα χτες :-) )
 

Zazula

Administrator
Staff member
Ξέρει κανείς αν η σειρά The Pretender έχει ελληνικό όνομα ή γνωστή απόδοση στα ελληνικά;
 

daeman

Administrator
Staff member
...
Ζαζ, απολύτως τίποτα δεν βρήκα, άρα υποθέτω ότι ο τίτλος έμεινε αμετάφραστος.
 

Zazula

Administrator
Staff member
Δεν ξέρω καν αν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα! Οπότε να το αφήσω στα αγγλικά και δίπλα εντός παρενθέσεως να βάλω στα ελληνικά «...» — τι; Το «Ο υποκριτής» δεν είναι ανακριβές εδώ; Τα δε «υποκρινόμενος» ή «προσποιούμενος» μου ακούγονται κάπως... οι μετοχές μου μοιάζουν κάπως αδύναμες εδώ. «Προσποιητός» πάλι... μπα. Χελπ!
 

bernardina

Moderator
Αν μου ζητούσαν να βρω πρωτότυπο τίτλο για τη συγκεκριμένη σειρά θα έδινα κάτι σαν "Ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα". Και δεν το δίνει με την έννοια του υποκριτή αλλά αυτού που διεκδικεί κάτι -εδώ για λογαριασμό άλλων. Ο Διεκδικητής, λοιπόν;
 

nickel

Administrator
Staff member
Ο άνθρωπος με τους χίλιους ρόλους;
Ο πολυπρόσωπος;
 

daeman

Administrator
Staff member
...
The Pretender is an American television series that aired on NBC from 1996 to 2000. The series starred Michael T. Weiss as Jarod, a genius and former child prodigy with the ability to become anyone he wants to be, i.e., to flawlessly impersonate anyone in virtually any line of work. (e.g. a fireman, a doctor, etc.) ...


Storyline
Jarod is a pretender, a very intelligent person with the ability to slide into somebody else's personality. For that purpose, he has been taken from his family as a child in order to work for a secret agency called The Centre. But recently, he escaped. Jarod's new mission in life is to help people in need with his gift, and to find out what really happened to his allegedly dead parents. Only, Miss Parker and her team are out to get him...

Also Known As (AKA)
Pretender (Germany, Spain)
A kaméleon (Hungary)
Hamitchaze (Israel, Hebrew title)
Jarod il camaleonte (Italy)
Kameleon (Poland)
Kameleonten (Sweden)
Kameleontti (Finland)
Kamæleonen: En mand på flugt (Denmark)
Ladrones de identidad (Spain, cable TV title)
Le caméléon (France)
Pretendentas (Lithuania, imdb display title)
Притворщик (Russia)


Μυριοκαρατερίστας ο χαμαιλεόντειος :whistle:
 

Zazula

Administrator
Staff member
Ναι, καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε (#314-316), αλλά χρειάζομαι την ανάδειξη της προσποίησης (και της κάλπικης / μη-γνήσιας συμπεριφοράς) στο κείμενό μου...
 

nickel

Administrator
Staff member
Απέρριψα το «Άνθρωπος-χαμαιλέοντας» επειδή είναι αρνητικό («άνθρωπος που αλλάζει απόψεις, ιδέες και φρονήματα ανάλογα με τις καταστάσεις και τα συμφέροντά του»). Αλλά οι άλλοι Ευρωπαίοι δεν επηρεάστηκαν.

Προσθήκη: Ε, Ζαζ!
 

bernardina

Moderator
Απέρριψα το «Άνθρωπος-χαμαιλέοντας» επειδή είναι αρνητικό («άνθρωπος που αλλάζει απόψεις, ιδέες και φρονήματα ανάλογα με τις καταστάσεις και τα συμφέροντά του»).
Κι εγώ τον χαμαιλέοντα σκέφτηκα πρώτα --μου θύμισε τον Ζέλιγκ :D
 

daeman

Administrator
Staff member
...
Τότε πάει και ο κάλπης (ο Πολύκαλπος ;)). Ο χαμαιλέοντας μου άρεσε, αλλά όντως η μεταφορική του είναι αρνητική
(ΛΚΝ: «(μτφ.) άνθρωπος άστατος, που αλλάζει πεποιθήσεις ανάλογα με τις περιστάσεις, για να εξυπηρετεί το συμφέρον του.»)
. Αν το πιάσουμε όμως σαν απλή (αχρωμάτιστη) παρομοίωση με το ερπετό; Το θέμα βέβαια είναι πώς θα το ερμηνεύσει ο αναγνώστης, οπότε...

Ο σφετεριστής; Ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα;
 
Top