Ολυμπιάδα 2012, Λονδίνο
- Thread starter drsiebenmal
- Start date
SBE
¥
Τελευταίο από τις εντυπώσεις μου από την Παραολυμπιάδα. Τελευταίο, γιατί δεν έχω προγραμματίσει να πάω να δω τίποτ'άλλο. Χτες πήγα στο Ολυμπιακό Πάρκο, έκανα ό,τι είχα αφήσει απο περιήγηση και τουριστικά, μέχρι και τη φάτσα μου με τον παραολυμπιακό πυρσό αγκαλιά σε καρφίτσα πήρα*, κομπλέ δηλαδή όλες οι εξωαθλητικές δραστηριότητες.
*Υπόσχονταν να μας φωτογραφίσουν και να μας κάνουν καρφίτσα και τελικά η υπόθεση ήταν ότι τύπωσαν τη φωτογραφία σε αυτοκόλλητο χαρτί και μια κοπέλλα με ψαλίδι την έκοψε και την κόλλησε στην καρφίτσα. Τόσο λόου-τεκ πράματα. Δυστυχώς δεν είχα το χρόνο ούτε τη δύναμη να περπατήσω μέχρι το περίπτερο που σε έκαναν κονκάρδα, αλλά φαντάζομαι ήταν της ίδιας τεχνολογίας.
Πίσω στα αθλήματα: είχα εισιτήριο για το στίβο, όπου παρακολούθησα ένα σωρό τελετές απονομής, ακόντιο ανδρών που δεν ξέρω τι αναπηρία είχαν, πάντως ο νικητής έκανε συστηματικά βολές πάνω από τα 60 μέτρα κι οι άλλοι ήταν μετριότατοι. Άλμα εις μήκος αθλητών με ένα χέρι. Διάφορους δρόμους με αναπηρικά καροτσάκια και αγώνες 100, 400 και 800 μέτρων σε διάφορες κατηγορίες. Αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο είναι τα 100 μέτρα τυφλών γυναικών με οδηγό. Τις τρεις πρώτες θέσεις τις πήραν βραζιλιάνες, με πρώτη μια κυρία στολισμένη στα μαλλιά σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο. Φωτογραφίες θα δείτε εδώ. Το τι ακολούθησε όταν οι έξι της Βραζιλίας έκαναν το γύρο του θριάμβου δεν περιγράφεται. Η μία είχε ανέβει στην πλάτη του οδηγού της και την κουβάλαγε, η άλλη έκανε άλματα στον αέρα, οι δε οδηγοί μας έκαναν νόημα να χειροκροτάμε γιατί οι αθλήτριες δεν μας έβλεπαν, με αποτέλεσμα να γκρεμιστεί το στάδιο. Τα αυτιά μου βούιζαν από το θόρυβο.
Σε γενικές γραμμές αυτό το κοινό δεν είχε καμία σχέση με το ψιλοαδιάφορο κοινό των Ολυμπιακών. Όλοι οι αθλητές επευφημούνταν και ενθαρρύνονταν εξίσου, υπήρχε εξαιρετική ατμόσφαιρα και γενικά στο Πάρκο γινόταν χαμός από την πολυκοσμία. Διάβαζα ότι την περασμένη Δευτέρα είχαν 120.000 επισκέπτες μόνο στο πάρκο, και ότι γενικά όλες οι εκδηλώσεις ήταν φίσκα. Και σήμερα περίμεναν τον επισκέπτη αρ. 1 εκατομμύριο (της παραολυμπιάδας). Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, που νομίζω ότι η ΔΠΕ ενθαρρύνει ενώ η ΔΟΕ δεν ενθαρρύνει: φτηνό εισιτήριο. Με είκοσι λίρες καθόμουν βράδυ εκεί που στους ολυμπιακούς κάθισα με 100, πρωί. Εισιτήριο 5 λιρών για τα παιδιά, ανεξάρτητα από την κατηγορία της θέσης. Οργανωμένη διαφήμιση των αγώνων με σκοπό να προσελκύσουν θεατές (στην Ολυμπιάδα υπήρξε οργανωμένη τρομοκράτηση των κατοίκων με αποτέλεσμα να αδειάσει το Λονδίνο). Επίσης το φιάσκο με τα εισιτήριο των Ολυμπιακών έκανε πολύ κόσμο που δεν βρήκε εισιτήριο να αγοράσει για την Παραολυμπιάδα. Και βέβαια τώρα είναι Σεπτέμβριος κι οι πολλοί έχουν γυρίσει από τις διακοπές.
Aν και η πιο κωμική στιγμή της βραδιάς ήταν σε κάποια άλλη εκκίνηση, νομίζω στα 100μ Τ43 γυναικών (με ένα πόδι), που μας ζήτησαν απόλυτη σιγή, όλοι σώπασαν, δεν ακουγόταν τίποτα στο στάδιο και εκείνη την ώρα πάει να ρίξει ένας ακοντιστής και όπως έκανε τη βολή φωνάζει ένα "ααααααααααααα" σαν την κραυγή του Ταρζάν, που ακούστηκε φυσικά στη σιγή και όλοι έβαλαν τα γέλια και πάει η ησυχία.
Το θρίλερ της βραδιάς όμως ήταν η σκυταλοδρομία 4x100 ανδρών μικρών κατηγοριών, όπου η Ν. Αφρική με τον Πιστόριους έκανε παγκόσμιο ρεκόρ. Δεύτερη Βραζιλία, τρίτες ΗΠΑ. Πανηγυρισμοί και από τις τρεις ομάδες κλπ. Μετά από κανένα εικοσάλεπτο μας λένε έχουμε αλλαγές, Βραζιλία και ΗΠΑ αποκλείονται, μπαίνουν στα μετάλλια Γαλλία, Κίνα. Μετά από κανένα εικοσάλεπτο μας λένε έξω κι η Γαλλία. Τελικά οι νικητές ήταν Ν. Αφρική, Κίνα, Γερμανία. Ευτυχώς εκεί τελείωσε η υπόθεση. Ενδιαφέρουσα περίπτωση του πως οι έσχατοι γίνονται πρώτοι.
Έτσι τέλος για την ώρα οι αγώνες, εκτός αν μου έρθει κανένα ουρανοκατέβατο εισιτήριο για τις δυο-τρεις μέρες που μένουν. Λέω να πάω να δω τον μαραθώνιο το Σάββατο.
Παρεμπιπτόντως, πήγα στην έκθεση για την ιστορία των αγώνων και είδα ότι ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη η διοργάνωσή τους. Έλεγε επίσης ότι το 2004 εγκαταστάθηκε για τους αγώνες ασανσέρ στην Ακρόπολη. Να υποθέσω ότι υπάρχει ακόμα;
*Υπόσχονταν να μας φωτογραφίσουν και να μας κάνουν καρφίτσα και τελικά η υπόθεση ήταν ότι τύπωσαν τη φωτογραφία σε αυτοκόλλητο χαρτί και μια κοπέλλα με ψαλίδι την έκοψε και την κόλλησε στην καρφίτσα. Τόσο λόου-τεκ πράματα. Δυστυχώς δεν είχα το χρόνο ούτε τη δύναμη να περπατήσω μέχρι το περίπτερο που σε έκαναν κονκάρδα, αλλά φαντάζομαι ήταν της ίδιας τεχνολογίας.
Πίσω στα αθλήματα: είχα εισιτήριο για το στίβο, όπου παρακολούθησα ένα σωρό τελετές απονομής, ακόντιο ανδρών που δεν ξέρω τι αναπηρία είχαν, πάντως ο νικητής έκανε συστηματικά βολές πάνω από τα 60 μέτρα κι οι άλλοι ήταν μετριότατοι. Άλμα εις μήκος αθλητών με ένα χέρι. Διάφορους δρόμους με αναπηρικά καροτσάκια και αγώνες 100, 400 και 800 μέτρων σε διάφορες κατηγορίες. Αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο είναι τα 100 μέτρα τυφλών γυναικών με οδηγό. Τις τρεις πρώτες θέσεις τις πήραν βραζιλιάνες, με πρώτη μια κυρία στολισμένη στα μαλλιά σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο. Φωτογραφίες θα δείτε εδώ. Το τι ακολούθησε όταν οι έξι της Βραζιλίας έκαναν το γύρο του θριάμβου δεν περιγράφεται. Η μία είχε ανέβει στην πλάτη του οδηγού της και την κουβάλαγε, η άλλη έκανε άλματα στον αέρα, οι δε οδηγοί μας έκαναν νόημα να χειροκροτάμε γιατί οι αθλήτριες δεν μας έβλεπαν, με αποτέλεσμα να γκρεμιστεί το στάδιο. Τα αυτιά μου βούιζαν από το θόρυβο.
Σε γενικές γραμμές αυτό το κοινό δεν είχε καμία σχέση με το ψιλοαδιάφορο κοινό των Ολυμπιακών. Όλοι οι αθλητές επευφημούνταν και ενθαρρύνονταν εξίσου, υπήρχε εξαιρετική ατμόσφαιρα και γενικά στο Πάρκο γινόταν χαμός από την πολυκοσμία. Διάβαζα ότι την περασμένη Δευτέρα είχαν 120.000 επισκέπτες μόνο στο πάρκο, και ότι γενικά όλες οι εκδηλώσεις ήταν φίσκα. Και σήμερα περίμεναν τον επισκέπτη αρ. 1 εκατομμύριο (της παραολυμπιάδας). Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, που νομίζω ότι η ΔΠΕ ενθαρρύνει ενώ η ΔΟΕ δεν ενθαρρύνει: φτηνό εισιτήριο. Με είκοσι λίρες καθόμουν βράδυ εκεί που στους ολυμπιακούς κάθισα με 100, πρωί. Εισιτήριο 5 λιρών για τα παιδιά, ανεξάρτητα από την κατηγορία της θέσης. Οργανωμένη διαφήμιση των αγώνων με σκοπό να προσελκύσουν θεατές (στην Ολυμπιάδα υπήρξε οργανωμένη τρομοκράτηση των κατοίκων με αποτέλεσμα να αδειάσει το Λονδίνο). Επίσης το φιάσκο με τα εισιτήριο των Ολυμπιακών έκανε πολύ κόσμο που δεν βρήκε εισιτήριο να αγοράσει για την Παραολυμπιάδα. Και βέβαια τώρα είναι Σεπτέμβριος κι οι πολλοί έχουν γυρίσει από τις διακοπές.
Aν και η πιο κωμική στιγμή της βραδιάς ήταν σε κάποια άλλη εκκίνηση, νομίζω στα 100μ Τ43 γυναικών (με ένα πόδι), που μας ζήτησαν απόλυτη σιγή, όλοι σώπασαν, δεν ακουγόταν τίποτα στο στάδιο και εκείνη την ώρα πάει να ρίξει ένας ακοντιστής και όπως έκανε τη βολή φωνάζει ένα "ααααααααααααα" σαν την κραυγή του Ταρζάν, που ακούστηκε φυσικά στη σιγή και όλοι έβαλαν τα γέλια και πάει η ησυχία.
Το θρίλερ της βραδιάς όμως ήταν η σκυταλοδρομία 4x100 ανδρών μικρών κατηγοριών, όπου η Ν. Αφρική με τον Πιστόριους έκανε παγκόσμιο ρεκόρ. Δεύτερη Βραζιλία, τρίτες ΗΠΑ. Πανηγυρισμοί και από τις τρεις ομάδες κλπ. Μετά από κανένα εικοσάλεπτο μας λένε έχουμε αλλαγές, Βραζιλία και ΗΠΑ αποκλείονται, μπαίνουν στα μετάλλια Γαλλία, Κίνα. Μετά από κανένα εικοσάλεπτο μας λένε έξω κι η Γαλλία. Τελικά οι νικητές ήταν Ν. Αφρική, Κίνα, Γερμανία. Ευτυχώς εκεί τελείωσε η υπόθεση. Ενδιαφέρουσα περίπτωση του πως οι έσχατοι γίνονται πρώτοι.
Έτσι τέλος για την ώρα οι αγώνες, εκτός αν μου έρθει κανένα ουρανοκατέβατο εισιτήριο για τις δυο-τρεις μέρες που μένουν. Λέω να πάω να δω τον μαραθώνιο το Σάββατο.
Παρεμπιπτόντως, πήγα στην έκθεση για την ιστορία των αγώνων και είδα ότι ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη η διοργάνωσή τους. Έλεγε επίσης ότι το 2004 εγκαταστάθηκε για τους αγώνες ασανσέρ στην Ακρόπολη. Να υποθέσω ότι υπάρχει ακόμα;
Ναι, είναι στη βόρεια πλευρά: http://www.yppo.gr/files/g_423.pdf.
SBE
¥
Λειτουργεί και για τεμπελόσκυλα που βαριούνται να ανέβουν σκάλες;
Έμαθα και κάτι λεξιλογικό στο μουσείο χτες. Κατηγορία αθλητών les autres
Έμαθα και κάτι λεξιλογικό στο μουσείο χτες. Κατηγορία αθλητών les autres
SBE
¥
Δίλημμα που ίσως ενδιαφέρει τον Νίκελ: Κυριακή βράδυ, τελετή λήξης, στην τηλεόραση αυτή τη φορά να δούμε την αυλαία να πέφτει ζωντανά.
Ή να προτιμήσω το δωρεάν εισιτήριο για τη συναυλία του Λέοναρντ Κοέν που μου ήρθε ουρανοκατέβατο, και μπορεί να μην ξαναπεριοδεύσει ποτέ του γιατί όπως και να το κάνουμε, είναι σχεδόν 80;
Ή να αγνοήσω Παραολυμπιάδα και συναυλίες και να πάω στο ποτάμι να δω τη νυχτερινή παρέλαση και τα πυροτεχνήματα που οργανώνει ο δήμαρχος;
Είναι σαν αυτό που λένε με τα λεωφορεία, που περιμένεις ώρες και μετά έρχονται τρία μαζί.
Ή να προτιμήσω το δωρεάν εισιτήριο για τη συναυλία του Λέοναρντ Κοέν που μου ήρθε ουρανοκατέβατο, και μπορεί να μην ξαναπεριοδεύσει ποτέ του γιατί όπως και να το κάνουμε, είναι σχεδόν 80;
Ή να αγνοήσω Παραολυμπιάδα και συναυλίες και να πάω στο ποτάμι να δω τη νυχτερινή παρέλαση και τα πυροτεχνήματα που οργανώνει ο δήμαρχος;
Είναι σαν αυτό που λένε με τα λεωφορεία, που περιμένεις ώρες και μετά έρχονται τρία μαζί.
Μια και για πρώτη φορά είδα τόσα πολλά αγωνίσματα Παραολυμπιάδας στην τηλεόραση, θέλω να εκφράσω την απορία μου, σχετικά με τους αρτιμελείς αθλητές που (υποτίθεται ότι πρέπει να) ανήκουν στην κατηγορία Intellectual Disability. Πολλοί από αυτούς φαίνονται να ανήκουν σε άλλη κατηγορία όμως: Cheating at the Paralympic Games.
SBE
¥
Άσε ρε Νίκελ, και στο μαραθώνιο ήθελα να πάω αλλά ξύπνησα τώρα και όπως βλέπω στην τηλεόραση μέχρι να ετοιμαστώ και να πάω θα έχουν τερματίσει, είναι γρήγοροι αυτοί οι ανάπηροι. Οπότε το βλέπω στην τηλεόραση.
SBE
¥
Άλεξ, εδώ ίσως λυθεί η απορία σου.
"You can see a physical disability, but you can't see a learning disability so I think it will take the public a while to understand that there is a learning disability, a physical disability and that they're all part of a main umbrella of people with a disability."
Κι επειδή κανένας δε λέει για τι πράγμα μιλάμε, οι αθλητές συνήθως έχουν αυτισμό ή μεγάλη πνευματική καθυστέρηση, που σημαίνει ότι δεν μπορούν να πάρουν μέρος σε κανονικούς αγώνες. Στα ομαδικά αθλήματα προφανώς έχει διαφορά, δεν ξέρω γιατί έχει σημασία στα ατομικά.
"You can see a physical disability, but you can't see a learning disability so I think it will take the public a while to understand that there is a learning disability, a physical disability and that they're all part of a main umbrella of people with a disability."
Κι επειδή κανένας δε λέει για τι πράγμα μιλάμε, οι αθλητές συνήθως έχουν αυτισμό ή μεγάλη πνευματική καθυστέρηση, που σημαίνει ότι δεν μπορούν να πάρουν μέρος σε κανονικούς αγώνες. Στα ομαδικά αθλήματα προφανώς έχει διαφορά, δεν ξέρω γιατί έχει σημασία στα ατομικά.
Το πρόβλημά μου είναι ότι, απ' ό,τι διάβασα στο άρθρο για Cheating, στην Παραολυμπιάδα έχουν μία πληγή παραπάνω από την κανονική Ολυμπιάδα: όχι μόνο το ντόπινγκ, αλλά και τους αθλητές που παριστάνουν ότι έχουν κάποιο intellectual disability που δεν έχουν.
Στην Ελλάδα ξέρουμε για τον καταιγισμό πλαστών ή έστω άκυρων πιστοποιητικών δυσλεξίας. Όταν δίδασκα στο γυμνάσιο, οι ίδιοι οι γονείς που έφερναν τα πιστοποιητικά εξομολογούνταν με αφέλεια ότι δεν εξέτασε κανένας το παιδί τους. Δηλαδή, εκτός από αυτούς που πληρώνουν για το πιστοποιητικό, ειδικά στο λύκειο για να υπαχθεί το παιδί τους σε ειδική κατηγορία, υπήρχαν και αυτοί, στο γυμνάσιο, που μας έλεγαν ότι, λόγω φόρτου εργασίας, οι αρμόδιοι τούς έδωσαν το πιστοποιητικό χωρίς να εξετάσουν το παιδί.
Στην Ελλάδα ξέρουμε για τον καταιγισμό πλαστών ή έστω άκυρων πιστοποιητικών δυσλεξίας. Όταν δίδασκα στο γυμνάσιο, οι ίδιοι οι γονείς που έφερναν τα πιστοποιητικά εξομολογούνταν με αφέλεια ότι δεν εξέτασε κανένας το παιδί τους. Δηλαδή, εκτός από αυτούς που πληρώνουν για το πιστοποιητικό, ειδικά στο λύκειο για να υπαχθεί το παιδί τους σε ειδική κατηγορία, υπήρχαν και αυτοί, στο γυμνάσιο, που μας έλεγαν ότι, λόγω φόρτου εργασίας, οι αρμόδιοι τούς έδωσαν το πιστοποιητικό χωρίς να εξετάσουν το παιδί.
Δεν ξέρω για όλα τα ατομικά αθλήματα, αλλά τα αθλήματα ταχύτητας, ιδίως αυτά των μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων, θέλουν συγκεκριμένο σύστημα για να τα τρέξεις, στο οποίο συνυπολογίζονται πάντα οι επικρατούσες συνθήκες και η τρέχουσα απόδοση των πιο επικίνδυνων αντιπάλων. Φαντάζομαι ότι κάτι αντίστοιχο υπάρχει σε όλα τα ατομικά αθλήματα - ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους.
SBE
¥
Άλεξ, διάβασε σε αυτό που έστειλα τους ελέγχους που περνάνε ο αθλητές όχι μόνο στη χώρα τους αλλά και από την ΔΠΕ.
Αλλά έτσι κι αλλιώς σε όλα τα αγωνίσματα υπάρχουν έλεγχοι.
Χτες ένας άγγλος ακοντιστής έκανε δύο άκυρες βολές στο καθιστό ακόντιο και μετά γκρίνιαζε στην τηλεόραση ότι αδικήθηκε. Εντούτοις, αν έβλεπες το βίντεο ήταν εμφανές γιατί ακυρώθηκε. Οι κανονισμοί λένε όχι πόδι κάτω και λεκάνη σηκωμένη, μ'αλλα λόγια δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το ένα σου πόδι για να μισοσηκωθείς από την καρέκλα, που ήταν αυτό που έκανε αυτός.
Επίσης χτες, σε αγώνες ταχύτητας με τρίκυκλο μερικές αθλήτριες δεν είχαν τα πόδια χωμένα κάτω από το κάθισμα αλλά ακουμπούσαν σε στήριγμα- ιμάντα λίγα εκατοστά από το έδαφος. Οι κριτές έλεγξαν μετά το βίντεο για να βεβαιωθούν ότι δεν ακούμπησε καμιά φτέρνα κάτω να φρενάρει ή να βοηθήσει τη στροφή. Που σημαίνει ότι αυτά γίνονται.
Ομοίως έλεγαν ότι στην άρση βαρών το ξύλο που έτρωγε από τον προπονητή του ένας αθλητής ήταν για να του ανεβάσει την πίεση και την αδρεναλίνη, που λόγω της αναπηρίας του ήταν χαμηλά.
Αλλά έτσι κι αλλιώς σε όλα τα αγωνίσματα υπάρχουν έλεγχοι.
Χτες ένας άγγλος ακοντιστής έκανε δύο άκυρες βολές στο καθιστό ακόντιο και μετά γκρίνιαζε στην τηλεόραση ότι αδικήθηκε. Εντούτοις, αν έβλεπες το βίντεο ήταν εμφανές γιατί ακυρώθηκε. Οι κανονισμοί λένε όχι πόδι κάτω και λεκάνη σηκωμένη, μ'αλλα λόγια δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το ένα σου πόδι για να μισοσηκωθείς από την καρέκλα, που ήταν αυτό που έκανε αυτός.
Επίσης χτες, σε αγώνες ταχύτητας με τρίκυκλο μερικές αθλήτριες δεν είχαν τα πόδια χωμένα κάτω από το κάθισμα αλλά ακουμπούσαν σε στήριγμα- ιμάντα λίγα εκατοστά από το έδαφος. Οι κριτές έλεγξαν μετά το βίντεο για να βεβαιωθούν ότι δεν ακούμπησε καμιά φτέρνα κάτω να φρενάρει ή να βοηθήσει τη στροφή. Που σημαίνει ότι αυτά γίνονται.
Ομοίως έλεγαν ότι στην άρση βαρών το ξύλο που έτρωγε από τον προπονητή του ένας αθλητής ήταν για να του ανεβάσει την πίεση και την αδρεναλίνη, που λόγω της αναπηρίας του ήταν χαμηλά.
Πω πω! Στην παρέλαση έχουν κατεβάσει όλη την εικονογραφία από τους Μόντι Πάιθον μέχρι τον Τιμ Μπάρτον. Πολύ θα ήθελα να μου έλεγε κάποιος την έμπνευση για το κάθε άρμα.
Από το Λάιβ του Μπιμπισί:
This section is called Truck Invasion and there are 25 vehicles here from five huge trucks to other smaller mashed-up craft including "Hellcopter", "Time Machine", "Clamposarus" and "The Car that had to be Toad". They are the brainchildren of Joe Rush and Mike Patterson who specialise in turning old vehicles into mechanical marvels.
Από το Λάιβ του Μπιμπισί:
This section is called Truck Invasion and there are 25 vehicles here from five huge trucks to other smaller mashed-up craft including "Hellcopter", "Time Machine", "Clamposarus" and "The Car that had to be Toad". They are the brainchildren of Joe Rush and Mike Patterson who specialise in turning old vehicles into mechanical marvels.
Και καθώς πέφτει το τελευταίο πυροτέχνημα...
Μπράβο στους Βρετανούς.
It's easy to dismiss the suggestion that these are the most successful Paralympics ever as patriotic bluster, but Locog has the figures to prove it. Not only have the 2.7 million tickets sold beaten Beijing by 900,000, but the revenue generated has reached £45m, some £10m more than the expected total. Competitors have enjoyed full crowds, who took advantage of the "highly affordable" ticket prices. The Olympics, meanwhile, raised a mammoth £550m.
http://www.independent.co.uk/sport/...icially--the-greatest-games-ever-8114025.html
Η λέξη που έμαθα:
agito (από το λατινικό agito = κινούμαι) το ασύμμετρο μισοφέγγαρο που χρησιμοποιείται στη σημαία των Παραολυμπιακών Αγώνων
http://en.wiktionary.org/wiki/agito
The Paralympic symbol consists of three agitos, coloured red, blue and green, the three colours that are most widely represented in national flags around the world.
http://en.wikipedia.org/wiki/Paralympic_symbols
Από το Λάιβ του Μπιμπισί:
Seb Coe told this anecdote about a Games Maker he met on the Tube.
His name was Andrew and he told me he was a doctor at St Mary's hospital on his way to help out at boxing. But when I tried to thank him, he wouldn't let me. He said he was the one who wanted to do the thanking. And as we did a very English dance over who should thank who, he suddenly cut through all the politeness and said: “I was on duty on 7/7, that awful day. For me this is closure. I wasn't sure I should come or whether I could face it. I'm so glad I did. For I've seen the worst of mankind and now I've seen the best of mankind.”
Sir Philip Craven had an anecdote too:
Before I close I want to link Stephen Hawking’s words about changing perceptions across multiple dimensions from the ethereal Opening Ceremony, to the words of a five-year-old called George Glen. A few days ago George was reading a book "Treasure" with his mum, Emma.
The first page showed a man with an eye patch, a hook for a hand, a parrot on his shoulder and a wooden leg. Emma asked George who the man was, expecting him to say "a pirate". But he said, "Well, he only has one leg, he must be an athlete".
Μπράβο στους Βρετανούς.
It's easy to dismiss the suggestion that these are the most successful Paralympics ever as patriotic bluster, but Locog has the figures to prove it. Not only have the 2.7 million tickets sold beaten Beijing by 900,000, but the revenue generated has reached £45m, some £10m more than the expected total. Competitors have enjoyed full crowds, who took advantage of the "highly affordable" ticket prices. The Olympics, meanwhile, raised a mammoth £550m.
http://www.independent.co.uk/sport/...icially--the-greatest-games-ever-8114025.html
Η λέξη που έμαθα:
agito (από το λατινικό agito = κινούμαι) το ασύμμετρο μισοφέγγαρο που χρησιμοποιείται στη σημαία των Παραολυμπιακών Αγώνων
http://en.wiktionary.org/wiki/agito
The Paralympic symbol consists of three agitos, coloured red, blue and green, the three colours that are most widely represented in national flags around the world.
http://en.wikipedia.org/wiki/Paralympic_symbols
Από το Λάιβ του Μπιμπισί:
Seb Coe told this anecdote about a Games Maker he met on the Tube.
His name was Andrew and he told me he was a doctor at St Mary's hospital on his way to help out at boxing. But when I tried to thank him, he wouldn't let me. He said he was the one who wanted to do the thanking. And as we did a very English dance over who should thank who, he suddenly cut through all the politeness and said: “I was on duty on 7/7, that awful day. For me this is closure. I wasn't sure I should come or whether I could face it. I'm so glad I did. For I've seen the worst of mankind and now I've seen the best of mankind.”
Sir Philip Craven had an anecdote too:
Before I close I want to link Stephen Hawking’s words about changing perceptions across multiple dimensions from the ethereal Opening Ceremony, to the words of a five-year-old called George Glen. A few days ago George was reading a book "Treasure" with his mum, Emma.
The first page showed a man with an eye patch, a hook for a hand, a parrot on his shoulder and a wooden leg. Emma asked George who the man was, expecting him to say "a pirate". But he said, "Well, he only has one leg, he must be an athlete".
SBE
¥
Εγώ θα πω "μπράβο στους Βρετανούς" μόνο αν μου δώσουν τίτλο ευγενείας :laugh:, και γενικώς δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό του Νίκελ για κάθε τι βρετανικό. Ας μην αφήνουμε τις ωραίες εικόνες της Παραολυμπιάδας να σβήσουν τα παράπονα της Ολυμπιάδας, όσο κι αν ο Κόου θα το ήθελε. Αυτό που μας δίδαξαν οι Παραολυμπιακοί είναι ότι όταν ένας αθλητικός θεσμός βρίσκεται κοντά στο αθλητικό πνεύμα και δεν έχει αμαυρωθεί με εμπορευματοποίηση, σκάνδαλα κλπ και δεν έχει μετατραπεί σε διαγωνισμό ντοπαρισμένων, τότε κινεί το ενδιαφέρον του κόσμου.
Η επιτυχία στην πώληση εισιτηρίων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο φιάσκο με τα εισιτήρια των Ολυμπιακών. Όλοι οι αγανακτισμένοι πολίτες που έμειναν χωρίς εισιτήριο στους Ολυμπιακούς, είτε γιατί ήταν πολύ ακριβά είτε γιατί ατύχησαν στον κληρώσεις, έβγαλαν εισιτήριο για τους Παραολυμπιακούς. Και φυσικά όλοι ήθελαν να πάνε στο Ολυμπιακό Πάρκο γιατί αυτοί που πήγαν νωρίτερα τους είπαν ότι ήταν πολύ ωραίο (δεν εννοώ από διαρρύθμιση του χώρου, εννοώ ότι ήταν σαν διεθνής έκθεση και είχε πράγματα να δεις ακόμα κι αν δεν έβλεπες αγώνες).
Επίσης η επιτυχία νομίζω ότι οφείλεται και στο ότι τα δικαιώματα για την τηλεοπτική μετάδοση δεν είχε το Μπιμπισί αλλά ιδιωτικό κανάλι που ζει από τις διαφημίσεις (για όσους δεν γνωρίζουν, το Μπιμπισί δεν προβάλλει διαφημίσεις). Έτσι ενώ το Μπιμπισί και το τρισάθλιο αθλητικό τμήμα του, που αποτελείται κυρίως από συνταξιούχους αθλητές με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και με γηπεδική αντιμετώπιση των σπορ (όπου μετράνε μόνο "οι δικοί μας"), ακολούθησαν τη λογική "είναι ολυμπιακοί αγώνες, όλοι θα θέλουν να τους δούνε', το 4 που είχε αναλάβει την παραολυμπιάδα έκανε φοβερή διαφήμιση, έφτιαξε πολύ καλή ομάδα παρουσιαστών (και με μεταγραφές των πιο σοβαρών από το Μπιμπισί κι από εξωτερικό) και από την πρώτη μέρα τόνισε τη διεθνή διάσταση των αγώνων. Εκεί που το Μπιμπισί μας είχε φλομώσει με τους Άγγλους αθλητές σε σημείο που χρειάστηκε να γίνει παρέμβαση για να αλλάξουν τακτική, το 4 από την πρώτη μέρα τους πρόβαλε όλους, παροτρύνοντάς μας να καθίσουμε να τους δούμε (για δικό του όφελος βέβαια).
Το Μπιμπισί το συμπαθώ ιδιαίτερα, παρεμπιπτόντως, και δεν είμαι πάντα υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά η αλήθεια είναι ότι στα αθλητικά είναι απαράδεκτο και συστηματικά δεν πιάνει τον παλμό του κοινού.
Και επειδή εγώ πήγα στο μουσείο παραολυμπιακών, και διάβασα την εξέλιξή τους, δε μου κάνει εντύπωση ότι τα πήγαν πολύ καλά στο Λονδίνο. Από το '96 που μπήκαν οι βάσεις της τωρινής μορφής των αγώνων, κάθε διοργάνωση είναι καλύτερη από την προηγούμενη από άποψη θεατών και προβολής. Ίσως σε τρεις-τέσσερεις ακόμα ολυμπιάδες να μην υπάρχει καμία διαφορά. Ελπίζω να παραμείνουν κάπως πιο φιλικοί προς το κοινό.
Πριν τους αγώνες ήμουνα διστακτική με τα εισιτήρια γιατί θεωρούσα ότι είναι κάπως περίεργο το να πηγαίνω να με ψυχαγωγούν ΑΜΕΑ, και τελικά δε νομίζω ότι έχω αλλάξει γνώμη και πολύ, αν και τώρα ξέρω ακόμα περισσότερα για τους ανάπηρους (ήξερα ήδη μερικά γιατί ήμουνα παλιότερα εθελόντρια σε οργανισμό για ανάπηρους). Οι επιδόσεις τους στα πιο πολλά αθλήματα δεν είναι ιδιαίτερα θεαματικές, ούτε γίνεται μάχη στήθος με στήθος, ούτε είναι αγώνες μεταξύ ίσων, από τη μια έχεις τον Πιστόριους με όλη την τεχνολογία πίσω του, με τους σπόνσορες κλπ κι από την άλλη τους αθλητές δεν θυμάμαι ποιάς αφρικανικής χώρας που αγωνίζονταν με δανεικές αναπηρικές καρέκλες. Και για να προλάβω όποιον πει ότι το ίδιο γίνεται και στους Ολυμπιακούς, να θυμίσω ότι το ισοδύναμο θα ήταν οι αθλητές να τρέχουν με δανεικά παπούτσια.
Είδα λοιπόν αθλητές σαν αυτούς:
-πρώην τρομοκράτης της ΕΤΑ που έχασε τα πόδια του και βγαίνοντας από τη φυλακή έγινε αθλητής
- οδηγός της Φόρμουλα 1 που μετά το ατύχημά του έγινε ποδηλάτης μεγάλων αποστάσεων στους παραολυμπιακούς
- δύο αμερικανίδες δρομείς της καρέκλας, υιοθετημένες η μία από τη Ρωσία κι η άλλη από την Αλβανία
Το ενδιαφέρον για τη ζωή του κάθε αθλητή ήταν εξίσου σημαντικό όσο η επίδοση.
Τώρα, σχόλια για την τελετή: μου άρεσε καλύτερα από την άλλη τελετή λήξης παρόλο που δεν είχε συνοχή, κυρίως γιατί δεν είχε αυτό που αγγλιστί θα λέγαμε wtf moments. Νίκελ, μας είπαν οι παρουσιαστές ότι τους είπαν να μην περιμένουμε ξεκάθαρη θεματολογία με μυθοπλασία. Αναφέρθηκε βεβαίως το steampunk, και γενικώς ήταν ένας ύμνος στην ανακύκλωση. Και πάλι βέβαια φαινόταν ότι είχαν λιγότερα χρήματα από τους άλλους. Γενικά:
-Εξαιρετική εφαρμογή όλων των εφφέ και τα πυροτεχνήματα πολύ ωραία, είδες Νίκελ που μου είπες μικρό παιδί είμαι να θέλω να πάω στα πυροτεχνήματα του δήμαρχου στη γέφυρα του Πύργου; Ήταν κι αυτά μέρος του σώου.
-Με έκαναν να βαρεθώ οι Κολντπλέι. Γενικά τα σουξέ τους τα ξέρω μόνο από διαφημίσεις κλπ. Και βλέπω είπαν 15 τραγούδια, κανονική συναυλία δηλαδή και προβολή τους στο έπακρο (πλήρωνε δημοτικά τέλη κορόιδο Λονδρέζε). Μονότερμα το πήρανε! Θα προτιμούσα εναλλαγή. Τα τραγούδια που είπαν θα μπορούσαν να είναι μουσική για να παίζει στο βάθος στο σούπερμάρκετ, κι αν δεν είχαν και τα εφφέ και ακροβατικά και γενικώς πράμα να δεις θα είχα πατήσει το FFW.
- Χάθηκε το ντόπιο ταλέντο; Έπρεπε να φέρουν αυτούς του γκεστ σταρ;
- Κάποιος πρέπει να μιλήσει στη Ριάνα για τα εσώρουχά της. Και για τη συνήθειά της να φοράει σουτιέν που καλύπτουν τα άνω 3/4 του στήθους.
- Oι Βραζιλιάνοι είχαν ενδιαφέρον, αν και αυτή η παράσταση, το κομμάτι από τους Ολυμπιακούς και κάτι λίγο που παρακολούθησα στο Σπίτι της Βραζιλίας με άφησαν με την εντύπωση ότι η μουσική τους έχει μετατοπιστεί από τα γνωστά και είναι πλέον της κατηγορίας του σαματά.
- Οι σαμπαλλαρίνες ήταν ασυντόνιστες αλλά είχαν πλάκα.
- Αυτό το London 2012, Made in Britain μπορεί να ενθουσίασε τα πλήθη και να ακούγεται σοβαρό, αλλά για σταθείτε ρε παιδιά, θα μπορούσαμε να πούμε και Munich 1972, Made in W. Germany, που η Δ. Γερμανία ήταν εγγύηση ποιότητας στην ετικέτα. Θα μπορούσαμε να πούμε Rio 2016, Made in Brazil και γενικώς θα μπορούσαμε να το βγάλουμε για κάθε χώρα.
Το καλύτερο πάντως το είπε ο Κόου μετά την τελετή που του έπαιρναν συνέντευξη και είπε το πολύ αληθινό: η κάθε χώρα κάνει τη δική της διοργάνωση, δεν έχει νόημα να λες ότι θα ξεπεράσεις τους προηγούμενους, οι αγώνες πάνε από τη μια χώρα στην άλλη και αυτή η ποικιλία τους κάνει ενδιαφέροντες.
Συμφωνώ.
Και με εξαίρεση τους Ολυμπιακούς της Ατλάντας που δεν έχει νομίζω κανείς αντίρρηση ότι είχαν σοβαρά οργανωτικά προβλήματα, δεν έχω ακούσει για καμιά άλλη διοργάνωση ότι ήταν κακή.
Σε τέσσερα χρόνια λόγω της διαφοράς ώρας μάλλον δεν θα δούμε και πολλά και απλά δεν θα θυμόμαστε, όπως εγώ δεν θυμάμαι πολλά από το Πεκίνο και το Σίδνεϋ.
Η επιτυχία στην πώληση εισιτηρίων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο φιάσκο με τα εισιτήρια των Ολυμπιακών. Όλοι οι αγανακτισμένοι πολίτες που έμειναν χωρίς εισιτήριο στους Ολυμπιακούς, είτε γιατί ήταν πολύ ακριβά είτε γιατί ατύχησαν στον κληρώσεις, έβγαλαν εισιτήριο για τους Παραολυμπιακούς. Και φυσικά όλοι ήθελαν να πάνε στο Ολυμπιακό Πάρκο γιατί αυτοί που πήγαν νωρίτερα τους είπαν ότι ήταν πολύ ωραίο (δεν εννοώ από διαρρύθμιση του χώρου, εννοώ ότι ήταν σαν διεθνής έκθεση και είχε πράγματα να δεις ακόμα κι αν δεν έβλεπες αγώνες).
Επίσης η επιτυχία νομίζω ότι οφείλεται και στο ότι τα δικαιώματα για την τηλεοπτική μετάδοση δεν είχε το Μπιμπισί αλλά ιδιωτικό κανάλι που ζει από τις διαφημίσεις (για όσους δεν γνωρίζουν, το Μπιμπισί δεν προβάλλει διαφημίσεις). Έτσι ενώ το Μπιμπισί και το τρισάθλιο αθλητικό τμήμα του, που αποτελείται κυρίως από συνταξιούχους αθλητές με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και με γηπεδική αντιμετώπιση των σπορ (όπου μετράνε μόνο "οι δικοί μας"), ακολούθησαν τη λογική "είναι ολυμπιακοί αγώνες, όλοι θα θέλουν να τους δούνε', το 4 που είχε αναλάβει την παραολυμπιάδα έκανε φοβερή διαφήμιση, έφτιαξε πολύ καλή ομάδα παρουσιαστών (και με μεταγραφές των πιο σοβαρών από το Μπιμπισί κι από εξωτερικό) και από την πρώτη μέρα τόνισε τη διεθνή διάσταση των αγώνων. Εκεί που το Μπιμπισί μας είχε φλομώσει με τους Άγγλους αθλητές σε σημείο που χρειάστηκε να γίνει παρέμβαση για να αλλάξουν τακτική, το 4 από την πρώτη μέρα τους πρόβαλε όλους, παροτρύνοντάς μας να καθίσουμε να τους δούμε (για δικό του όφελος βέβαια).
Το Μπιμπισί το συμπαθώ ιδιαίτερα, παρεμπιπτόντως, και δεν είμαι πάντα υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά η αλήθεια είναι ότι στα αθλητικά είναι απαράδεκτο και συστηματικά δεν πιάνει τον παλμό του κοινού.
Και επειδή εγώ πήγα στο μουσείο παραολυμπιακών, και διάβασα την εξέλιξή τους, δε μου κάνει εντύπωση ότι τα πήγαν πολύ καλά στο Λονδίνο. Από το '96 που μπήκαν οι βάσεις της τωρινής μορφής των αγώνων, κάθε διοργάνωση είναι καλύτερη από την προηγούμενη από άποψη θεατών και προβολής. Ίσως σε τρεις-τέσσερεις ακόμα ολυμπιάδες να μην υπάρχει καμία διαφορά. Ελπίζω να παραμείνουν κάπως πιο φιλικοί προς το κοινό.
Πριν τους αγώνες ήμουνα διστακτική με τα εισιτήρια γιατί θεωρούσα ότι είναι κάπως περίεργο το να πηγαίνω να με ψυχαγωγούν ΑΜΕΑ, και τελικά δε νομίζω ότι έχω αλλάξει γνώμη και πολύ, αν και τώρα ξέρω ακόμα περισσότερα για τους ανάπηρους (ήξερα ήδη μερικά γιατί ήμουνα παλιότερα εθελόντρια σε οργανισμό για ανάπηρους). Οι επιδόσεις τους στα πιο πολλά αθλήματα δεν είναι ιδιαίτερα θεαματικές, ούτε γίνεται μάχη στήθος με στήθος, ούτε είναι αγώνες μεταξύ ίσων, από τη μια έχεις τον Πιστόριους με όλη την τεχνολογία πίσω του, με τους σπόνσορες κλπ κι από την άλλη τους αθλητές δεν θυμάμαι ποιάς αφρικανικής χώρας που αγωνίζονταν με δανεικές αναπηρικές καρέκλες. Και για να προλάβω όποιον πει ότι το ίδιο γίνεται και στους Ολυμπιακούς, να θυμίσω ότι το ισοδύναμο θα ήταν οι αθλητές να τρέχουν με δανεικά παπούτσια.
Είδα λοιπόν αθλητές σαν αυτούς:
-πρώην τρομοκράτης της ΕΤΑ που έχασε τα πόδια του και βγαίνοντας από τη φυλακή έγινε αθλητής
- οδηγός της Φόρμουλα 1 που μετά το ατύχημά του έγινε ποδηλάτης μεγάλων αποστάσεων στους παραολυμπιακούς
- δύο αμερικανίδες δρομείς της καρέκλας, υιοθετημένες η μία από τη Ρωσία κι η άλλη από την Αλβανία
Το ενδιαφέρον για τη ζωή του κάθε αθλητή ήταν εξίσου σημαντικό όσο η επίδοση.
Τώρα, σχόλια για την τελετή: μου άρεσε καλύτερα από την άλλη τελετή λήξης παρόλο που δεν είχε συνοχή, κυρίως γιατί δεν είχε αυτό που αγγλιστί θα λέγαμε wtf moments. Νίκελ, μας είπαν οι παρουσιαστές ότι τους είπαν να μην περιμένουμε ξεκάθαρη θεματολογία με μυθοπλασία. Αναφέρθηκε βεβαίως το steampunk, και γενικώς ήταν ένας ύμνος στην ανακύκλωση. Και πάλι βέβαια φαινόταν ότι είχαν λιγότερα χρήματα από τους άλλους. Γενικά:
-Εξαιρετική εφαρμογή όλων των εφφέ και τα πυροτεχνήματα πολύ ωραία, είδες Νίκελ που μου είπες μικρό παιδί είμαι να θέλω να πάω στα πυροτεχνήματα του δήμαρχου στη γέφυρα του Πύργου; Ήταν κι αυτά μέρος του σώου.
-Με έκαναν να βαρεθώ οι Κολντπλέι. Γενικά τα σουξέ τους τα ξέρω μόνο από διαφημίσεις κλπ. Και βλέπω είπαν 15 τραγούδια, κανονική συναυλία δηλαδή και προβολή τους στο έπακρο (πλήρωνε δημοτικά τέλη κορόιδο Λονδρέζε). Μονότερμα το πήρανε! Θα προτιμούσα εναλλαγή. Τα τραγούδια που είπαν θα μπορούσαν να είναι μουσική για να παίζει στο βάθος στο σούπερμάρκετ, κι αν δεν είχαν και τα εφφέ και ακροβατικά και γενικώς πράμα να δεις θα είχα πατήσει το FFW.
- Χάθηκε το ντόπιο ταλέντο; Έπρεπε να φέρουν αυτούς του γκεστ σταρ;
- Κάποιος πρέπει να μιλήσει στη Ριάνα για τα εσώρουχά της. Και για τη συνήθειά της να φοράει σουτιέν που καλύπτουν τα άνω 3/4 του στήθους.
- Oι Βραζιλιάνοι είχαν ενδιαφέρον, αν και αυτή η παράσταση, το κομμάτι από τους Ολυμπιακούς και κάτι λίγο που παρακολούθησα στο Σπίτι της Βραζιλίας με άφησαν με την εντύπωση ότι η μουσική τους έχει μετατοπιστεί από τα γνωστά και είναι πλέον της κατηγορίας του σαματά.
- Οι σαμπαλλαρίνες ήταν ασυντόνιστες αλλά είχαν πλάκα.
- Αυτό το London 2012, Made in Britain μπορεί να ενθουσίασε τα πλήθη και να ακούγεται σοβαρό, αλλά για σταθείτε ρε παιδιά, θα μπορούσαμε να πούμε και Munich 1972, Made in W. Germany, που η Δ. Γερμανία ήταν εγγύηση ποιότητας στην ετικέτα. Θα μπορούσαμε να πούμε Rio 2016, Made in Brazil και γενικώς θα μπορούσαμε να το βγάλουμε για κάθε χώρα.
Το καλύτερο πάντως το είπε ο Κόου μετά την τελετή που του έπαιρναν συνέντευξη και είπε το πολύ αληθινό: η κάθε χώρα κάνει τη δική της διοργάνωση, δεν έχει νόημα να λες ότι θα ξεπεράσεις τους προηγούμενους, οι αγώνες πάνε από τη μια χώρα στην άλλη και αυτή η ποικιλία τους κάνει ενδιαφέροντες.
Συμφωνώ.
Και με εξαίρεση τους Ολυμπιακούς της Ατλάντας που δεν έχει νομίζω κανείς αντίρρηση ότι είχαν σοβαρά οργανωτικά προβλήματα, δεν έχω ακούσει για καμιά άλλη διοργάνωση ότι ήταν κακή.
Σε τέσσερα χρόνια λόγω της διαφοράς ώρας μάλλον δεν θα δούμε και πολλά και απλά δεν θα θυμόμαστε, όπως εγώ δεν θυμάμαι πολλά από το Πεκίνο και το Σίδνεϋ.
Καλημέρα. Θα σε περιποιηθώ άλλη μέρα για τις λανθασμένες αναγνώσεις που κάνεις. Αφού είπαμε, εγώ λέω «Μπράβο» και «Ευχαριστώ» πολύ εύκολα, κρατάω τα όμορφα και χαίρομαι, και ξεχνάω τα στραβά. Δεν υπάρχει κάτι συγκριτικό στο «Μπράβο μου», γιατί ούτε εκεί ήμουν ούτε παρακολουθώ τους αγώνες με ιδιαίτερη προσοχή (αυτή τη φορά κατάλαβα δυο πράγματα παραπάνω από τις δικές σου ανταποκρίσεις). Αποκόμισα την εντύπωση ότι οι Παραολυμπιακοί είχαν μεγάλο σουξέ και μου το επαλήθευσε μια εφημερίδα. Ως εκεί. Και τις τέσσερις τελετές τις ευχαριστήθηκα, χωρίς να κάνω σύγκριση με τις παλιότερες. Ξέρεις, η ευχαρίστηση δεν είναι «Α, καλή ήταν η τελετή στο Πεκίνο, αλλά ετούτη εδώ ήταν 20% καλύτερη». Όχι. Η ευχαρίστηση είναι: «Απόψε θα κάνω κάτι ξεχωριστό». Αν θέλω να γκρινιάξω, μπορώ να φανταστώ δέκα (ή 110) καλύτερους συνδυασμούς από Coldplay + Rihanna. Και τι θα κερδίσω; Η γκρίνια θα μου μείνει. (Για τα πυροτεχνήματα εξακολουθώ να μη δίνω δεκαράκι.) Μου άρεσαν τα άρματα, η ορχήστρα, ο ντράμερ που βοήθησε τους Coldplay.
Δύο καίρια ζητήματα:
1. Δεν μας ενδιαφέρουν τα σουτιέν της Ριάνα. Περισσότερο μας ενδιαφέρουν τα σουτιέν που θα είναι στη μόδα το 2016 στη Βραζιλία.
2. Τον Κοέν τον είδες;
SBE
¥
Στη Βραζιλία η μόδα δεν αλλάζει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν ξέρω τι γίνεται με τα σουτιέν, αλλά είναι η χώρα που έφτιαξε τα μαγιώ που τα λένε οι ιθαγενείς fio-dental. Σοβαρά πάντως, πολύ θα ήθελα να πάω στο Ρίο σε τέσσερα χρόνια. Βέβαια το ίδιο είχα πει με το Πεκίνο και δεν πήγα, αλλά μπορώ πάντα να ελπίζω ότι το 2016 θα έχω λεφτά για πέταμα.
Τον Κοέν τον είδα, αλλά είναι εκτός θέματος.
Τώρα πάω να δω στην τηλεόραση την παρέλαση των αθλητών της Βρετανίας. Αρχίζει σε κανά μισάωρο. Γενικά αυτές οι παρελάσεις δε με πολυενθουσιάζουν, τείχη δεν υπάρχουν να τα γκρεμίσουμε κλπ αλλά το σημαντικό είναι ότι το τέλος της παρέλασης είναι με εισιτήρια που μοιράστηκαν στους εθελοντές μόνο και θα τους τιμήσουν για την προσφορά.
Κι από αύριο μία από τα ίδια.
Τον Κοέν τον είδα, αλλά είναι εκτός θέματος.
Τώρα πάω να δω στην τηλεόραση την παρέλαση των αθλητών της Βρετανίας. Αρχίζει σε κανά μισάωρο. Γενικά αυτές οι παρελάσεις δε με πολυενθουσιάζουν, τείχη δεν υπάρχουν να τα γκρεμίσουμε κλπ αλλά το σημαντικό είναι ότι το τέλος της παρέλασης είναι με εισιτήρια που μοιράστηκαν στους εθελοντές μόνο και θα τους τιμήσουν για την προσφορά.
Κι από αύριο μία από τα ίδια.
SBE
¥
Κάτι για αυτούς που έφτιαξαν τα μηχανήματα της τελετής λήξης, Άγγλοι που εγκαταστάθηκαν στην Ιταλία μετά το κυνηγητό της αστυνομίας της δεκαετία του '80
Είδα και την παρέλαση των αθλητών (όλων) με τους δρόμους φίσκα, έβγαλα και μερικές καλές ελπίζω φωτογραφίεςτους κόκκινους διαβόλους τα κόκκινα βέλη και τα άλλα αεροπλάνα (που έστριψαν όλα εδώ δίπλα), άκουσα και τους λόγους και τους ύμνους και γενικώς, ευχάριστο φινάλε για όλους.
Είπαν ότι τέτοιες παρελάσεις είχαν γίνει και μετά την Αθήνα και το Πεκίνο, εγώ δεν ήμουνα εδώ. Αναρωτιέμαι γιατί εμείς δεν το οργανώνουμε έτσι και απλώς έχουν οπαδοί υποδέχονται στο αεροδρόμιο κλπκλπ. Το δικό μας μπορεί να μοιάζει πιο αυθόρμητο, αλλά ο πολύς αυθορμητισμός κάνει πολλούς να θέλουν να μην συμμετέχουν.
Πάει κι αυτό...
Είδα και την παρέλαση των αθλητών (όλων) με τους δρόμους φίσκα, έβγαλα και μερικές καλές ελπίζω φωτογραφίες
Είπαν ότι τέτοιες παρελάσεις είχαν γίνει και μετά την Αθήνα και το Πεκίνο, εγώ δεν ήμουνα εδώ. Αναρωτιέμαι γιατί εμείς δεν το οργανώνουμε έτσι και απλώς έχουν οπαδοί υποδέχονται στο αεροδρόμιο κλπκλπ. Το δικό μας μπορεί να μοιάζει πιο αυθόρμητο, αλλά ο πολύς αυθορμητισμός κάνει πολλούς να θέλουν να μην συμμετέχουν.
Πάει κι αυτό...
SBE
¥
Η ώρα του ξεπουλήματος
London 2012's final race: to sell all the Olympics leftovers
London 2012's final race: to sell all the Olympics leftovers