συνελήφθη ή συνελήφθει;

Αμ δεν θα τον γλιτώσουμε τον Γαϊτάνο τελικά. Πάμε λίγες μέρες πίσω, στον Ευαγγελισμό, και ακούμε τον Γαϊτάνο να λέει από το τροπάριο: «τι δε ονομάσω σε, απορώ και εξίσταμαι».




Πολύ ωραία επισημαίνει ο Θανάσης ότι εξίσταμαι σημαίνει «σαστίζω, εκπλήσσομαι». Το ουσιαστικό του είναι η έκσταση. Δεν είχα προσέξει το μπέρδεμα. Ψάχνω τώρα στο Γκουγκλ για εξίσταται και όλα τα σύγχρονα ευρήματα θέλουν να πουν «οργίζεται» και να γίνουν εξανίσταται μόλις ενηλικιωθούν.
 
Εγώ πάντως όταν απορώ, συνήθως ούτε εξίσταμαι ούτε εξανίσταμαι. Τις πιο πολλές φορές ξύνομαι στην κεφαλή, πειράζει;
Δηλαδή, ο χρήστης ecstasy εξίσταται; Χρήσιμο για υπότιτλο, σύντομο. :p
 
nickel said:
Αμ δεν θα τον γλιτώσουμε τον Γαϊτάνο τελικά. Πάμε λίγες μέρες πίσω, στον Ευαγγελισμό, και ακούμε τον Γαϊτάνο να λέει από το τροπάριο: «τι δε ονομάσω σε, απορώ και εξίσταμαι».
[...]
Πολύ ωραία επισημαίνει ο Θανάσης ότι εξίσταμαι σημαίνει «σαστίζω, εκπλήσσομαι». Το ουσιαστικό του είναι η έκσταση. Δεν είχα προσέξει το μπέρδεμα. Ψάχνω τώρα στο Γκουγκλ για εξίσταται και όλα τα σύγχρονα ευρήματα θέλουν να πουν «οργίζεται» και να γίνουν εξανίσταται μόλις ενηλικιωθούν.
Click to expand...

Για το εξίσταμαι δεν τον γλιτώσαμε τον Γαϊτάνο, δεν χρειαζόταν όμως για το εξανίσταμαι και το εξανίστημι (ανασταίνω).
Το είχαμε εκεί, και πιο επίκαιρο, στα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής, και από καλύτερους, Ξυλούρη και Μητσιά:
«Η ζωή, πώς θνήσκεις; Πώς και τάφω οικείς; του θανάτου το βασίλειον λύεις δε, και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς [...] Μέτρα γης ο στήσας εν σμικρώ κατοικείς, Ιησού παμβασιλεύ, τάφω σήμερον, εκ μνημάτων τους θανόντας ανιστών [...] Ως βροτός μεν θνήσκεις εκουσίως Σωτήρ, ως Θεός δε τους θνητούς εξανέστησας εκ μνημάτων και βυθού αμαρτιών. [...] Υψωθέν εν ξύλω, και τους ζώντας βροτούς συνυψοίς· υπό την γην δε γενόμενος, τούς κειμένους υπ' αυτήν εξανιστάς. Ώσπερ λέων, Σώτερ, αφυπνώσας σαρκί, ως τις σκύμνος ο νεκρός εξανίστασαι, αποθέμενος το γήρας της σαρκός. [...] Έδυς υπό γην ο τον άνθρωπον χειρί σου πλάσας ιν' εξαναστήσης του πτώματος των βροτών τα στίφη πανσθενεστάτω κράτει.[...] Έφριξεν ορών, Σώτερ, Άδης σε τον ζωοδότην πλούτον τον εκείνου σκυλεύοντα και τους απ' αιώνος νεκρούς εξανιστώντα. [...] Κάλλος, Λόγε, πριν, ουδέ είδος εν τω πάσχειν έσχες, αλλ' εξαναστάς υπερέλαμψας, καλλωπίσας τους βροτούς θείαις αυγαίς.[...] Ύπνωσας μικρόν και εζώωσας τους τεθνεώτας και εξαναστάς εξανέστησας τους υπνούντας εξ αιώνων Αγαθέ. [...] Ανάστηθι, οικτίρμον, ημάς εκ των βαράθρων εξανιστών του Άδου. [...] Σπεύσον εξαναστήναι την λύπην λύων, Λόγε, της σε αγνώς τεκούσης.»
http://www.e-volos.gr/el/diafora/ta_egkomia_tou_epitafiou_8rinou_stixoi.html

Λίγο ήθελαν ακόμα και θα ήταν κανονικό κλιτικό υπόδειγμα. Και το ουσιαστικό αυτού, η εξανάσταση.
Να το θυμόμουνα κιόλας τη μέρα και την ώρα που έπρεπε...
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top