Το οποίο στον πληθυντικό γίνεται «μελέτες περίπτωσης» ή «μελέτες περιπτώσεων»;
Έξι χρόνια μετά τη συζήτηση που κάνατε, η μελέτη περίπτωσης έχει επικρατήσει ολοκληρωτικά θαρρώ. Το πρόβλημα του όρου είναι ακριβώς ο πληθυντικός. Για την ακρίβεια, υπάρχουν δύο ειδών προβλήματα με τον πληθυντικό, το ένα ύφους, το άλλο ουσίας.
Το πρώτο αφορά το ερώτημα του Nickel. Εγώ θα έλεγα μελέτες περίπτωσης λόγω του φόβου της γενικής: «μελετών περιπτώσεων» είναι άχαρο, ασαφές και επικίνδυνο. Όμως μου τη χαλάει το επόμενο πρόβλημα.
Το δεύτερο πρόβλημα αφορά τη δισημία (αν όχι πολυσημία) του πληθυντικού στα αγγλικά, παρά τον υποχρεωτικά έναν τύπο, case studies. Case studies μπορεί να σημαίνει αδιακρίτως και πολλές μελέτες που αφορούν μία περίπτωση η καθεμιά και πολλές μελέτες που αφορούν πολλές περιπτώσεις η καθεμιά.
Έστω δηλαδή ότι έχουμε το φαινόμενο Α. Ένας ερευνητής κάνει τη μελέτη Μ1 βάσει της περίπτωσης Α1, ένας άλλος τη μελέτη Μ2 βάσει της περίπτωσης Α2, ένας τρίτος τη μελέτη Μ3 βάσει της περίπτωσης Α3, ένας τέταρτος όμως κάνει τη μελέτη Μ[SUP]ν [/SUP](μη χαίρεσαι Μίμη Ανδρουλάκη) εξετάζοντας από κοινού τις περιπτώσεις Α4, Α5, Α6 κι ένας πέμπτος τη μελέτη Μ[SUP]σούμα[/SUP] συνεξετάζοντας τις μελέτες (και τις περιπτώσεις) Μ1, Μ2, Μ3, Μ[SUP]ν[/SUP]. Πώς διακρίνουμε ανάμεσα στα διαφορετικά είδη; Η Μ[SUP]σούμα[/SUP] δεν είναι, μεθοδολογικά, case study, οπότε δεν μας απασχολεί. Οι Μ1, Μ2, Μ3 είναι καθαρά μελέτες περίπτωσης, μίας περίπτωσης. Η Μ[SUP]ν [/SUP]είναι καθαρά μελέτη περιπτώσεων, στον πληθυντικό μελέτες περιπτώσεων.