Σίγουρα δεν είναι τραγούδι για την Αθήνη, ε;Το δεύτερο ολίσθημα είναι το «Τραγούδι για την Αθήνα ("Song for Athene")»: Athene δεν είναι ποτέ η Αθήνα, αλλά πάντοτε η Αθηνά ή η Αθήνη στον πρώτο ιωνικό της τύπο, αυτόν που έχει και ο Όμηρος.

Σίγουρα δεν είναι τραγούδι για την Αθήνη, ε;Το δεύτερο ολίσθημα είναι το «Τραγούδι για την Αθήνα ("Song for Athene")»: Athene δεν είναι ποτέ η Αθήνα, αλλά πάντοτε η Αθηνά ή η Αθήνη στον πρώτο ιωνικό της τύπο, αυτόν που έχει και ο Όμηρος.
Έχει παραγίνει το κακό πια με την γλωσσική σοβαροφάνεια! Και καλά να χτυπάει τους συνήθεις ύποπτους κύκλους της συντήρησης ;), τώρα τελευταία όμως το μικρόβιο έχει ξεφύγει και προς τα αριστερά. Τα καθωσπρέπει «έλαβε» και «εισήλθε» αντί των μπανάλ «πήρε» και «μπήκε» τα ακούω πια συχνότατα από τον σταθμό 105,5 στο κόκκινο. Αλλά προχτές άκουσα και το αμίμητο: «...και τώρα, μερικά πράγματα εν τάχει - εν τάχει» (δεν είμαστε τίποτα αμόρφωτοι να λέμε γρήγορα-γρήγορα!)
Απογοητευτικό!![]()
Ρε τον αγράμματο! Ακόμα κι ένα παιδί ξέρει ότι το σωστό είναι εν τάχει-τάχει (κατά το ταχιά-ταχιά).Αλλά προχτές άκουσα και το αμίμητο: «...και τώρα, μερικά πράγματα εν τάχει - εν τάχει» (δεν είμαστε τίποτα αμόρφωτοι να λέμε γρήγορα-γρήγορα!)
Το οποίο στη συνέχεια παρεφθάρη σε εν τάκα-τάκα (σημειωτέον ότι το εν έχει πλέον μεταπέσει σε στο, καθιστώντας αδιαφανή τη δοτική τάκα τού προελλην. τάκως — που σου φεύγει μ' όλα αυτά).Ρε τον αγράμματο! Όλοι ξέρουν ότι το σωστό είναι εν τάχει-τάχει.