Μαθηματικοί από το University College του Λονδίνου δημιούργησαν μια εξίσωση η οποία υπόσχεται σε μικρούς και μεγάλους να πετύχουν τα περισσότερα δυνατά «βατραχάκια» (αναπηδήσεις) όταν πετούν πέτρα στη θάλασσα. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=348241
Οι αρχαίοι όμως, και ιδίως τα παιδιά, είχαν κι ένα άλλο έθιμο που το έχουν και τα σημερινά παιδιά στη θάλασσα: να παίρνουν μια πλακουτσή πέτρα ή κομμάτι από αγγείο και πετώντας την με τέχνη πάνω στην επιφάνεια, να κάνουν όσο το δυνατό περισσότερες αναπηδήσεις· αυτό, εμείς το λέγαμε ‘κάνω πιατάκια’, οι κόρες μου το λένε ‘κάνω ψαράκια’, αλλά οι αρχαίοι το έλεγαν εποστρακίζω, αφού όστρακα (πλακουτσά θραύσματα αγγείων) χρησιμοποιούσαν. http://sarantakos.wordpress.com/2012/08/27/eksostrakistike/
Σε ελληνικό τοίχο του Facebook ανέβηκε αυτό το βιντεάκι και έγινε αναζήτηση του ελληνικού όρου. Δεν προέκυψαν άλλες αποδόσεις. Βατραχάκια, ψαράκια, πιατάκια — όπως κι εδώ. Θυμήθηκα όμως ότι εγώ το είχα μάθει με την αγγλική ονομασία ducks and drakes.