Απ' όσο γνωρίζω, η μόνη τάξη που τα θρησκευτικά είναι μια φορά την εβδομάδα είναι η τρίτη λυκείου. Σε όλες τις άλλες τάξεις, από Γ΄ δημοτικού μέχρι Β΄ λυκείου, είναι δύο ώρες την εβδομάδα. Να μειωθούν σε μισή ώρα δεν γίνεται, γίνεται όμως να μην είναι εβδομαδιαίο μάθημα (μπορεί να μοιράζεται την ώρα με κάτι άλλο). Αυτήν την στιγμή είναι 2 ώρες την εβδομάδα.
SBE
¥
Το κράτος πλήρωνε για το μάθημα, όπως πλήρωνε και για τα άλλα μαθήματα του πανεπιστημίου.
Το μάθημα δεν ήταν υποχρεωτικό, ούτε θα μπορούσε να είναι, εφόσον το πανεπιστήμιο ήταν ανεξίθρησκο.
Όμως ο λόγος που το ανέφερα ήταν άλλος:
α. ντισκλέιμερ ότι είμαι μεροληπτική γιατί είμαι στο προεδρείο του συλλόγου αποφοίτων που παρακολούθησαν αυτό το μάθημα (και έλαβαν τον αντίστοιχο τίτλο σπουδών), κι ένα από τα πράγματα που προσπαθεί να κάνει ο σύλλογος είναι να συμμετέχει στον καθορισμό της θεματολογίας του μαθήματος.
β. για να πω ότι το μάθημα αυτό όπως το παρακολούθησα εγώ δεν ήταν κατήχηση, δεν ήταν προπαγάνδα. Και για όσους δεν ξέρουν τους αγγλικανούς, είναι φοβερά χαλαροί στο ζήτημα του προσηλυτισμού. Δεν ήταν στόχος του μαθήματος η προπαγάνδα, ούτε θα μπορούσε να είναι γιατί θα είχαν ξεσηκωθεί οι φοιτητές. Ήταν ομολογουμένως πολύ στοιχειώδες μάθημα, αφού απευθυνόταν σε γενικό κοινό, και το θεολογικό μέρος του έμοιαζε στο περιεχόμενο πάρα πολύ με το μάθημα των θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία. Προφανώς γιατί λίγο- πολύ συμφωνούν όλοι οι θεολόγοι, όλων των δογμάτων, στο τι γνώσεις χρειάζεται να έχει κάποιος για τον χριστιανισμό.
ΥΓ Θυμάμαι ακόμα μια διάλεξη στο β' μέρος, όπου η ομιλήτρια έκανε μια φεμινιστική- μαρξιστική ανάλυση της θέσης της γυναίκας στην εκκλησία. Εκεί έμαθα την Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν και την Θηρεσία της Άβιλας (που την ήξερα μόνο από το άγαλμα του Μπερνίνι). Αλλά αυτή η θεματολογία είναι για μεγάλα παιδιά, όχι για το σχολείο.
Το μάθημα δεν ήταν υποχρεωτικό, ούτε θα μπορούσε να είναι, εφόσον το πανεπιστήμιο ήταν ανεξίθρησκο.
Όμως ο λόγος που το ανέφερα ήταν άλλος:
α. ντισκλέιμερ ότι είμαι μεροληπτική γιατί είμαι στο προεδρείο του συλλόγου αποφοίτων που παρακολούθησαν αυτό το μάθημα (και έλαβαν τον αντίστοιχο τίτλο σπουδών), κι ένα από τα πράγματα που προσπαθεί να κάνει ο σύλλογος είναι να συμμετέχει στον καθορισμό της θεματολογίας του μαθήματος.
β. για να πω ότι το μάθημα αυτό όπως το παρακολούθησα εγώ δεν ήταν κατήχηση, δεν ήταν προπαγάνδα. Και για όσους δεν ξέρουν τους αγγλικανούς, είναι φοβερά χαλαροί στο ζήτημα του προσηλυτισμού. Δεν ήταν στόχος του μαθήματος η προπαγάνδα, ούτε θα μπορούσε να είναι γιατί θα είχαν ξεσηκωθεί οι φοιτητές. Ήταν ομολογουμένως πολύ στοιχειώδες μάθημα, αφού απευθυνόταν σε γενικό κοινό, και το θεολογικό μέρος του έμοιαζε στο περιεχόμενο πάρα πολύ με το μάθημα των θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία. Προφανώς γιατί λίγο- πολύ συμφωνούν όλοι οι θεολόγοι, όλων των δογμάτων, στο τι γνώσεις χρειάζεται να έχει κάποιος για τον χριστιανισμό.
ΥΓ Θυμάμαι ακόμα μια διάλεξη στο β' μέρος, όπου η ομιλήτρια έκανε μια φεμινιστική- μαρξιστική ανάλυση της θέσης της γυναίκας στην εκκλησία. Εκεί έμαθα την Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν και την Θηρεσία της Άβιλας (που την ήξερα μόνο από το άγαλμα του Μπερνίνι). Αλλά αυτή η θεματολογία είναι για μεγάλα παιδιά, όχι για το σχολείο.
Μα όχι, καθόλου. Είναι ένας ευγενικός τροπος να πω ότι θεωρώ μεροληπτικό να λες ότι δεν θέλεις να γίνει το θέμα αθεϊστικό μανιφέστο, ενώ προφανώς δεν σε πείραξε καθόλου να γίνει θρησκευτική απολογία, και ότι θεωρώ άδικο να εκφράζεις την άποψή σου και να ζητάς να μην εκφράσω τη δική μου. Γι' αυτό προσπάθησα να το θέσω σε μια βάση πιο κομψή και ενδεχομένως κοινή για όλους.
Απορώ μάλιστα πώς σκέφτηκες ότι προσπαθώ να αποφύγω την αντιπαράθεση, τη στιγμή που ήδη είχα απαντήσει στο σχόλιό σου.
Τα θρησκευτικά, όπως είπε και ο Ελληγενής, είναι 2 ώρες την εβδομάδα, από 3η δημοτικού εως και Β λυκείου. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν ομολογιακή μορφή, δηλαδή συνιστούν κατήχηση σε συγκεκριμένο δόγμα. Ελπίζω να είναι αντιληπτό ότι χρησιμοποιώ την λέξη κατήχηση χωρίς κανένα αρνητικό υπονοούμενο: αναφέρω απλώς ένα γεγονός, γνωστό και παραδεκτό και από το ίδιο το κράτος και βασιζόμενο στο ίδιο το Σύνταγμα. Η ομολογιακή φύση του μαθήματος, πέρα από το ότι είναι προφανέστατη αν ανοίξεις τα βιβλία (ακόμη και οι τίτλοι είναι ενδεικτικοί: Γ δημοτικού "Ο θεός στη ζωή μας", Ε δημοτικού "Οι Χριστιανοί στον αγώνα της ζωής", Α λυκείου "Ορθόδοξη πίστη και λατρεία", Γ λυκείου "Θέματα Χριστιανικής ηθικής"), είναι εμφανής και από το γεγονός ότι υφίσταται δυνατότητα απαλλαγής από το μάθημα. Αν δεν ήταν κατήχηση, δεν θα υπήρχε λόγος να απαλλάσσεται κανείς. Μόνο στην Β λυκείου υποτίθεται ότι είναι θρησκειολογικό, αλλά πάλι από την χριστιανική σκοπιά: "Χριστιανισμός και θρησκεύματα".
Δηλ. —κι αληθινά, δίχως να το παίζω εξυπνάκιας— θα γράψεις Τάσος Παπαδόπουλος αντί Τάσσος Παπαδόπουλος για τον πρώην πρόεδρο της Κύπρου; (ή το σχόλιό σου αφορά μόνο την γενική; )
:huh:
Γεια σου. Δύο είναι τα κύρια προβλήματα και ο Τάσσος δεν είναι ένα απ' αυτά: δέχομαι ότι τα δύο -σσ- είναι μια ιδιομορφία που δικαιούται κάποιος να μας ζητά να σεβαστούμε. Ίσως σ' αυτές τις ιδιομορφίες μπαίνει και ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο θα γράψεις τον Μανώλη/Μανόλη. Ή τον Γιάνη που το θέλει με ένα -ν-. Και άλλα τέτοια, πολλά.
Εκεί που κολλάω είναι (α) στις Βίκες. Που όλες οι Βίκες που ξέρω θέλουν η Βίκυ, της Βίκυς, ενώ εγώ επιμένω ότι δεν έχει γίνει ακόμα ειδική πρόβλεψη για κλινόμενα ξενόφερτα θηλυκά ανθρωπωνύμια. Εγώ θέλω: η Βίκη, της Βίκης, τη Βίκη, οι Βίκες. Η Τζένη, της Τζένης κ.ο.κ.
Και (β) Στον Ελληγεννή. :)
Εκεί που κολλάω είναι (α) στις Βίκες. Που όλες οι Βίκες που ξέρω θέλουν η Βίκυ, της Βίκυς, ενώ εγώ επιμένω ότι δεν έχει γίνει ακόμα ειδική πρόβλεψη για κλινόμενα ξενόφερτα θηλυκά ανθρωπωνύμια. Εγώ θέλω: η Βίκη, της Βίκης, τη Βίκη, οι Βίκες. Η Τζένη, της Τζένης κ.ο.κ.
Και (β) Στον Ελληγεννή. :)
Δεν μετράνε τα ψευδώνυμα.:glare:
SBE
¥
Απόδειξη του ότι δεν γίνομαι κατανοητή, εγώ είχα πει:
Τα περί εκτός θέματος είναι ευγενικός τρόπος να πεις ότι προτιμάς να αποφύγεις την αντιπαράθεση
αναφερόμενη στο 18, που το έγραψα εγώ. Μ'άλλα λόγια ΕΓΩ προσπαθώ να αποφύγω την αντιπαράθεση και το λέω κιόλας.
Οπότε δεν ξαναγράφω τίποτα στο νήμα αυτό, γιατί δεν νομίζω ότι μπορώ να συνεχίσω τη συζήτηση.
Κοίτα, μπορεί να σου μοιάζω Θεός, αλλά δεν είμαι παρά ένα απλό υπερόν.
Πράγματι, παρανόησα τα λεγόμενά σου. Το δεύτερο πρόσωπο που χρησιμοποίησες με έκανε να νομίσω ότι αναφερόσουν σε εμένα. Το γεγονός δε ότι έγραψες την παραπάνω φράση σε ένα σχόλιο όπου συνέχιζες την συζήτηση, απαντώντας στα περί βιβλίων των θρησκευτικών, δεν με βοήθησε ιδιαίτερα να υποθέσω ότι προσπαθούσες να αποφύγεις την αντιπαράθεση.
Δεν είναι και τόσο τρομερή παρανόηση, πάντως. Άλλωστε την έλυσες, πράγμα για το οποίο σε ευχαριστώ, και τώρα νομίζω πως όντως έγινες κατανοητή. :)