incunabulum, incunable = αρχέτυπο (τυπογρ.)

[Zazula]

Το incunabulum (ή incunable, πληθ. incunabula) αποδίδεται αρχέτυπο στην ελληνική, και αναφέρεται σε βιβλία που έχουν τυπωθεί μέχρι και το 1500.

Το βιβλίο που έχει τυπωθεί από το 1501 και μετά, ονομάζεται παλαίτυπο ή παλαιότυπο. Οι συλλέκτες συνήθως με τον όρο αυτόν περιγράφουν τα βιβλία τού διαστήματος 1501-1600, αλλά η χρήση τού όρου είναι γενικά πιο χαλαρή και μπορεί να αναφέρεται και σε βιβλία που τυπώθηκαν μετά το 1600.

Το παλαιότερο ελληνόγλωσσο αρχέτυπο είναι η «Επιτομή των οκτώ του λόγου μερών και άλλων τινών αναγκαίων» συντεθείσα παρά Κωνσταντίνου Λασκάρεως του Βυζαντίου Mediolani MCCCCLXXVI. http://www.booksinfo.gr/bookpublications/typography/greek/index.html

 

[nickel]

Σύμφωνα με την Britannica (και τον Πάπυρο): Ο συνολικός αριθμός των εκδόσεων που πραγματοποιήθηκαν από τα τυπογραφεία του 15ου αιώνα [δηλαδή το σύνολο των αρχετύπων] υπολογίζονται γενικά γύρω στις 35.000 και πάνω [χωρίς τα] εφήμερα έντυπα, δηλ. μονοσέλιδα άρθρα, φθηνά μυθιστορήματα, μπαλάντες και θρησκευτικά φυλλάδια.

Από τη Wikipedia:
The British Library's Incunabula Short Title Catalogue now records over 29,000 titles, of which around 27,400 are incunabula editions (not all unique works).

Περισσότερα στατιστικά στοιχεία εκεί. Κοινώς, ήταν να μη γίνει η αρχή...

 

[nickel]

Δεν έχουμε δώσει τον ξενικό όρο για τα παλαιότυπα. Το αγγλικό post-incunables (ή το λατινικό post-incunabula που συχνά μπαίνει στη θέση του) καλύπτει μια περίοδο που αρχίζει το 1501 και μπορεί να διαρκεί μέχρι το 1520 ή το 1540 ή και αρκετά αργότερα.

Το λατινικό incunabula σημαίνει «σπάργανα» και, μεταφορικά, «νηπιακή ηλικία, αρχή, ξεκίνημα».