Στον Αστικό Κώδικα (άρθρα 1403-1415), επικρατούν το σκέτο "κοινοκτημοσύνη" και το "σύστημα κοινοκτημοσύνης". Μου φαίνεται λογικό ότι η "κοινοκτημοσύνη
περιουσίας" καταντάει πλεονασμός, αν και μπορεί σε κάποια συμφραζόμενα να το χρειαστείς προς αποφυγή συγχύσεων (π.χ. σύστημα κοινοκτημοσύνης της περιουσίας των συζύγων). Υπάρχουν επίσης οι συνάψεις "περιουσιακά στοιχεία της κοινοκτημοσύνης" και "λύση της κοινοκτημοσύνης" (1413), καθώς και "λήξη της κοινοκτημοσύνης" (1414). Παραθέτω το 1403 ΑΚ:
Επιλογή κοινοκτημοσύνης
Οι σύζυγοι μπορούν, πριν από το γάμο ή κατά τη διάρκεια του, να επιλέγουν με σύμβαση, για τη ρύθμιση των συνεπειών του γάμου στην περιουσιακή τους κατάσταση, αντί για το σύστημα που προβλέπεται από τα άρθρα 1397 και 1400 έως 1402, σύστημα κοινωνίας κατά ίσα μέρη σε περιουσιακά τους στοιχεία χωρίς δικαίωμα διάθεσης, από τον καθένα τους, του ιδανικού του μεριδίου (σύστημα κοινοκτημοσύνης), τηρώντας τις διατάξεις των άρθρων που ακολουθούν.
Οι συμβάσεις της προηγούμενης παραγράφου καταρτίζονται με συμβολαιογραφικό έγγραφο και καταχωρίζονται στο ενιαίο ειδικό δημόσιο βιβλίο που τηρείται γι' αυτό το σκοπό. Πριν από την καταχώριση δεν ισχύουν απέναντι στους τρίτους.
Edit: Ας προστεθεί, για λόγους πληρότητας, ότι το εναλλακτικό σύστημα που αναφέρεται στην αρχή του άρθρου είναι η "περιουσιακή αυτοτέλεια των συζύγων" (1397), η οποία συνοδεύεται από "αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα" (1400 - "Αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει, αφότου τελέστηκε ο γάμος, αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιονδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή. Τεκμαίρεται ότι η συμβολή αυτή ανέρχεται στο ένα τρίτο της αύξησης, εκτός αν αποδειχθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη ή καμία συμβολή. [...]).