Anadolu [TR] = Μικρά Ασία

[Marinos]

Να λάβουμε υπόψη μας τα ευρήματα για Anatolian στο λεξικό του Γεωργακά. Αντιγράφω τον Ανατολίτη, που κουβαλά όλη τη σύγχυση:

Ανατολίτης [anatolítis] ο, Aνατολίτισσα [anatolítisa] η,

① person from the near or far East, Oriental:
ήταν σαν παραπλανημένος .. ~ π' άφησε τη χαρά του στα βάθη της Aνατολής (Rysianos) |
oι Aνατολίτες .. είχαν πραγματοποιήσει καλλιτεχνικά κατορθώματα που δύσκολα μπορεί να τα συλλάβει η δική μας φαντασία (Karantonis)

② person fr Asia Minor, Anatolian (syn Mικρασιάτης):
ποιητής ~ |
είναι ~ και αγαπά τα παραμύθια |
κάθομαι ώρες σταυροπόδι μακάριος σαν ~ (Ouranis)

③ person behaving like a Near-Easterner (leisurely or lazy, keeping his wife subjected etc):
έχει άντρα Aνατολίτη |
μην τον πης Aνατολίτη, θα του κακοφανεί |
Aνατολίτες! ανάκραξε με καταφρόνια (Prevelakis)

[fr LMG Aνατολίτης, der of Aνατολή]

Εδώ μπορούμε να μπλέξουμε όμορφα και με τον Λεβαντίνο.

 

[Earion]

Ειδικά με τη Μικρά Ασία και τα ονόματά της ο Γεωργακάς είναι ο κατεξοχήν ειδήμων, αφού έχει γράψει ολόκληρη μελέτη γι' αυτά: Demetrius J. Georgacas. The Names of the Asia Minor Peninsula (and a Register of Surviving Anatolian Pre-Turkish Placenames). Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, 1971. Εκεί τα αποδελτιώνει όλα, μεταξύ αυτών και άλλα που δεν ήθελα να περιλάβουμε στη δική μας συζήτηση (Oriental, Levantine κλπ.). Σημειωτέον ότι χρησιμοποιεί δειλά δειλά και το επίθετο Micrasiatic. Αλλά φαντάζομαι να συμφωνείτε μαζί μου ότι τέτοιο επίθετο δεν μπορεί να έχει προοπτικές επιβίωσης (στο Διαδίκτυο μου φαίνεται ότι όλες οι αναφορές είναι από Έλληνες που δεν ξέρουν όλη αυτή τη συζήτηση που κάναμε παραπάνω, άσε που η Μικρασιατική Καταστροφή ΔΕΝ λέγεται *Micrasiatic Catastrophe...).

Το αν μπορούμε να πούμε τον Μικρασιάτη Ανατολίτη δεν γεννάται θέμα. Ναι, μπορούμε, ήδη από τη «Βαβυλωνία» του Βυζάντιου, αλλά αφενός δεν είναι ακριβής η αντιστοίχηση, αφετέρου δεν απαντά στο θέμα μου. Το θέμα, θυμίζω, το έθεσα ως εξής:

Εμείς λέμε Μικρά Ασία, και έχουμε αυτό το ουσιαστικό και το επίθετο «μικρασιατικός». Οι ξένοι λένε Asia Minor (Asie Mineure, Asia Minore, Kleinasien) και μετά βίας κάποιους σχηματισμούς επιθέτων (σχεδόν καθόλου micrasiatic, ελάχιστα micrasiatique, ακόμα λιγότερα micrasiatico, φτωχά kleinasiatisch).

Αντ' αυτού στις ξένες γλώσσες επεκτείνεται μέχρι απόλυτης κυριαρχίας το «Ανατολία» (Anatolia, Anatolie, Anatolien) και τα εξ αυτού επίθετα (Anatolian, anatolien, Anatolisch), διαδικασία που δεν μπορούμε να μιμηθούμε στα νέα ελληνικά, γιατί «ανατολικός» και «Ανατολίτης» σημαίνουν άλλο πράγμα.

Ακόμα χειρότερα όταν το «Ανατολία» εφαρμόζεται αναδρομικά σε εποχές με τις οποίες δεν ταιριάζει, αφού είναι μεσαιωνικό κατασκεύασμα (και ύστερο μάλιστα). Ιδού το παράδειγμά μου: οι λαοί της Μικράς Ασίας οι προελληνικοί λέγονται Anatolians, οι γλώσσες τους Anatolian languages.

Γι' αυτές τις περιπτώσεις είναι που εισηγούμαι το «μικρασιατικός» και όχι «Ανατολίτης».

 

[Rogerios]

Για τις τελευταίες περιπτώσεις που αναφέρει ο Earion κλασσική λύση αποτελεί και ο "επιχώριος" (με τα όποια εγγενή προβληματάκια του ;) ).

 

[Zazula]

Απορώ πώς μπορούσε να λείπει από 'δώ αυτό: :)

 

[pidyo]

Εμείς λέμε Μικρά Ασία, και έχουμε αυτό το ουσιαστικό και το επίθετο «μικρασιατικός». Οι ξένοι λένε Asia Minor (Asie Mineure, Asia Minore, Kleinasien) και μετά βίας κάποιους σχηματισμούς επιθέτων (σχεδόν καθόλου micrasiatic, ελάχιστα micrasiatique, ακόμα λιγότερα micrasiatico, φτωχά kleinasiatisch).

Αντ' αυτού στις ξένες γλώσσες επεκτείνεται μέχρι απόλυτης κυριαρχίας το «Ανατολία» (Anatolia, Anatolie, Anatolien) και τα εξ αυτού επίθετα (Anatolian, anatolien, Anatolisch), διαδικασία που δεν μπορούμε να μιμηθούμε στα νέα ελληνικά, γιατί «ανατολικός» και «Ανατολίτης» σημαίνουν άλλο πράγμα.

Ακόμα χειρότερα όταν το «Ανατολία» εφαρμόζεται αναδρομικά σε εποχές με τις οποίες δεν ταιριάζει, αφού είναι μεσαιωνικό κατασκεύασμα (και ύστερο μάλιστα). Ιδού το παράδειγμά μου: οι λαοί της Μικράς Ασίας οι προελληνικοί λέγονται Anatolians, οι γλώσσες τους Anatolian languages.

Γι' αυτές τις περιπτώσεις είναι που εισηγούμαι το «μικρασιατικός» και όχι «Ανατολίτης».

Επανέρχομαι εδώ με αφορμή μια νέα έκδοση: The Oxford Handbook of Ancient Anatolia (10,000 -323 BCE), με προεπισκόπηση της εισαγωγής, και όχι μόνο, στα γκουγκλοβιβλία (βλ. και εδώ).

Διαβάζοντας, συνειδητοποιώ πως, όπως λέει και ο Εαρίων, τείνει να επικρατήσει πλήρως ο όρος Ανατολία για το σύνολο της Μικράς Ασίας και όχι μόνο. Στα νιάτα μου, οι συμπαραδηλώσεις του όρου σε αρχαιοϊστορικά και αρχαιολογικά συμφραζόμενα ήταν λίγο διαφορετικές: Ανατολία ήταν τότε όρος που παρέπεμπε κυρίως στη Μικρά Ασία εκτός των δυτικών (ή και νότιων) παραλίων. Μιλώντας για την Τρωάδα, την Αιολίδα, την Καρία, τη Λυκία, ακόμη και για την Παμφυλία και την Κιλικία των ιστορικών περιόδων, δύσκολα θα τις περιέγραφε ένας αρχαιολόγος ως Ανατολία πριν από μερικές δεκαετίες. Στα γαλλικά η διάκριση αυτή διατηρείται ακόμη: Asie Mineure hellénistique είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για τα παράλια, που διακρίνονται από τα plateaux anatoliens της ενδοχώρας.

Ίσως βέβαια αυτή η κυριαρχία της Ανατολίας να είναι απλώς θέμα χρονικής περιόδου και αντίστοιχης ειδίκευσης. Μπορώ πιο εύκολα να φανταστώ έναν προϊστορικό αρχαιολόγο να μιλάει χωρίς διακρίσεις για την Ανατολία και να εννοεί το σύνολο της Μικράς Ασίας, παρά έναν ιστορικό των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων.