A, όχι, το κατάλαβα -εξαντλείται η δυνατότητα με την ύπαρξη του "μου". Αλλά ακριβώς, Νίκελ, το νόημα είναι " Αφού πέτυχα ως φοιτητής", όπως είπες. Εξαιρετικά διαφωτιστικό, αγαπητές φίλοι και φίλες, είναι το σχετικό άρθρο του Γ. Χάρη -δεν ξέρω αν κάποιος το προανέφερε (για καλό και για κακό το επισυνάπτω).
http://yannisharis.blogspot.com/2007/05/68.html Μεταξύ άλλων βρίσκουμε εκεί:
Δηλαδή η «ρίζα του κακού» είναι, εδώ τουλάχιστον, η αφηρημένη σύνταξη. Με εξαιρετική σαφήνεια το διατυπώνει ο Εμμ. Κριαράς στο βιβλίο του
Τα πεντάλεπτά μου (Θεσσαλονίκη, β΄ έκδ. 1988). Στη σ. 53 κ.ε. διορθώνει τις φράσεις «Η συμμετοχή στη συζήτηση
του Δημητριάδη σαν βουλευτής» σε «…ως βουλευτή», και «Ο διορισμός
του Νικολόπουλου ως καθηγητής» σε «ως καθηγητή». Και εξηγεί το μηχανισμό του λάθους:
«Συχνά μέσα μας μιλεί το ρήμα, δηλαδή η ζωντανή μας γλώσσα. Και στα χείλη μας μιλεί κατά λάθος το ουσιαστικό, καμιά φορά βέβαια. Και το ρήμα που υπονοείται απαιτεί την ονομαστική ως υποκείμενό του. [...] Είπαμε
σα βουλευτής ή καλύτερα
ως βουλευτής, σα να είχαμε πει:
συμμετέχει ο Δημητριάδης ή
διορίζεται ο Νικολόπουλος. Οπότε φυσικά θα χρειαζόταν προσδιορισμός, όπως είπα, σε ονομαστική:
ως βουλευτής, ως καθηγητής».
Και: «το Λύκειο θα αποκτούσε την παλιά, πραγματική του αξία, ως καθοριστικής βαθμίδας μιας απαιτητικότερης παιδείας»: εδώ διίστανται οι γνώμες, αν το
ως αναφέρεται στο Λύκειο, οπότε μπαίνει σε ονομαστική, ή στην αξία, οπότε καλώς είναι στη γενική.
Ευκολότερα φαίνεται η
ταυτοπροσωπία στην τυπικά λανθασμένη φράση:
«Ο Χ άρχισε τη σταδιοδρομία του ως καλλιτεχνικού υπεύθυνου…»:
ως καλλιτεχνικός υπεύθυνος· ή:
«οι διανοούμενοι δεν μπορούν να είναι πιστοί στον εαυτό τους ως διανοουμένων...»:
ως διανοούμενοι, βεβαίως.
