Εξηγήστε μου γιατί, ενώ τα πάω μια χαρά με τα υπεσχημένα (αυτά που μας έχουν υποσχεθεί), δεν μπορώ να χωνέψω τα υποσχόμενα όπως π.χ. «τα υποσχόμενα έσοδα και κέρδη» ή «τα υποσχόμενα αποτελέσματα» ή το σκέτο ουσιαστικό (εδώ) διότι σκέφτομαι «τα πολλά υποσχόμενα νέα ταλέντα», τους «πολλά υποσχόμενους νέους» κ.τ.ό. Φαντάζομαι ότι θα πρέπει να το βάλω μαζί με τις άλλες αχώνευτες μετοχές ενεστώτα των αποθετικών (τις διαπραγματευόμενες μετοχές, τις επεξεργαζόμενες πληροφορίες, την εκμεταλλευόμενη τάξη που δεν ξέρουμε αν πρέπει να τη λυπηθούμε ή να τη μισήσουμε, ξέρετε).
Τα άλλα θα πρέπει για την ώρα να τα θεωρούμε ξεκάθαρα λάθη εν γένει και να αρχίζουμε απλώς να φτιάχνουμε λίστα πιθανών εξαιρέσεων. Η εκμεταλλευόμενη τάξη, λόγω μακρόχρονης καθιέρωσης και πραγματικής ανάγκης, είναι ίσως ο μόνος κατηγορούμενος που θα έπαιρνε αναστολή. Οι μετοχές που διαπραγματεύονται έχουν γίνει ψωμοτύρι, αλλά αλίμονό τους αν τις δίκαζα εγώ. Οι τερατολογίες που παραθέτεις με τα υποσχόμενα θα μπορούσαν μια χαρά να καλυφθούν, κατά περίπτωση, είτε με το υπεσχημένα είτε με το προσδοκώμενα / αναμενόμενα. Κι όσο για τους κουρελοδημοσιογράφους, δεν θα γίνω κριτής υποσχόμενος επιείκεια. Αν θέλουν να κάνουν γλωσσικές τσαχπινιές, ας φροντίσουν να μάθουν τα στοιχειώδη.