κατασχέτω

Zazula

Administrator
Staff member
Μετά τον («αντικανονικό») ενεστώτα οριστικής απαγάγω, που ακόμη τον σνομπάρουν τα λεξικά, να το και το κατασχέτω... :) Βλέπω ουκ ολίγα ευρήματα για κατασχέτεις, κατασχέτει, κατασχέτουμε, κατασχέτετε, κατασχέτουν — και, με το νεοπαγές αυτό ενεστωτικό θέμα, και στον παρατατικό: κατασχέταμε, κατασχέτατε, κατασχέταν / κατασχέτανε. Εννοείται πως όλα αυτά είναι ακόμη αντιγραμματικά, αλλά λογικά θα τα λένε όλο και περισσότεροι.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
:)

Και πες, τώρα, ότι το συζητάς αυτό στην παρέα και τους λες «Παιδιά, ο τύπος είναι άκυρος». Έρχεται ο έξυπνος και το γκουγκλίζει στο κινητό. Του εξηγείς ότι είναι αρχαία προστακτική («ας κατασχεθεί»). Σε κοιτάζει λοξά και σου βρίσκει το επόμενο εύρημα: κερκυραίικο γλωσσάρι που το ξεκαθαρίζει: κονφικάρω = κατασχέτω. Σηκώνεις τα χέρια ψηλά και σκέφτεσαι ότι αν ήσαστε στο σπίτι, θα του έφερνες τον Δημητράκο (τον επίτομο, φυσικά) στο κεφάλι, αλλά με τα κινητά και τα e-book δεν αξίζει τον κόπο. Αποφασίζεις να γράψεις κάτι στη Λεξιλογία (και να φέρεις με την ευκαιρία τον σύνδεσμο για τα κερκυραίικα).

Κάποιο κέρδος έμεινε, τελικά...
 

Zazula

Administrator
Staff member
Δόκτωρ, αν πρόσεξες δεν αναφέρω ευρήματα στο α' ενικό. ;) Είναι όμως δεδομένο πως το κατασχέτω (κι ακόμη περισσότερο το κατασχέτανε κλπ) καλύπτει κάποια γλωσσική ανάγκη. Το ίδιο και το απαγάγω. Κάποιοι θα τα λένε (και θα τα λέμε :inno:) ό,τι κι αν υποστηρίζουν οι φίλοι τής γραμματικής. Και γι' αυτό άλλωστε δεν συμφωνώ* με την απόλυτη διατύπωση του φίλτατου Dr Moshe:
Ατυχώς, ορισμένες διακρίσεις χρήσιμες στον λόγο δεν έχουν ελπίδα να επικρατήσουν. Όπως συνέβη με την επικράτηση του τύπου κάνω τόσο στο συνοπτικό όσο και στο διαρκές ποιόν ενεργείας (και την απώλεια του κάμνω, για την οποία έγραφε με λύπη ο Αγαπ. Τσοπανάκης), έτσι και το αρέσκω, αντί να μεταπλαστεί ομαλά, παραχώρησε τη θέση του στον συνοπτικό τύπο αρέσω για όλες τις χρήσεις. Αυτό δεν είναι και τόσο απροσδόκητο στα Ελληνικά, όπου ορισμένα ρήματα διακρίνουν (εκτός συγκειμένου) τον συνοπτικό από τον μη συνοπτικό τύπο μόνο στη γραφή (π.χ. ανέβαλλα - ανέβαλα, συνέβαλλε - συνέβαλε, ποίκιλλαν - ποίκιλαν κ.ά.). Η περίπτωση του κατάσχω μπορεί να σας βοηθήσει να διευρύνετε ακόμη περισσότερο την εικόνα.
______
* Εδώ με το «δεν συμφωνώ» δεν αναφέρομαι στην πιθανότητα επικράτησης των διακρίσεων (όπου μάλλον όπως τα λέει ο Dr Moshe είναι τα πράγματα), αλλά στο ότι οι φυσικοί ομιλητές νιώθουν όλοι και σε όλες τις περιπτώσεις εντάξει με την μη-ύπαρξή τους.
 

MelidonisM

New member
αρχαία προστακτική («ας κατασχεθεί»).

κατάσχες
κατασχέτω (να κατασχέσει)
κατάσχετε
κατασχέτωσαν/κατασχόντων

κατάσχου
κατασχέσθω (να κατασχεθεί)
κατάσχεσθε
κατασχέσθων/κατασχέσθωσαν

αλλά αυτό σώζεται μόνο με το κατασχέζω. :laugh:
 

Pericles

New member
Το κατάσχω / κατάσχεσα, έναντι του θεωρητικά ορθού αλλά δυσπροσάρμοστου κατέχω / κατέσχον, επικράτησε όντως. Είναι ένα "λάθος" που μας κάνει τη ζωή ευκολότερη.
Το γεγονός ότι κάποιοι ακόμα κι έτσι δεν είναι σε θέση να το κλίνουν και λένε κατασχέτω (υποχωρητικά από τον αόριστο) δε βλέπω γιατί θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν. Όσο μοντέρνα κι αν είναι η γλωσσολογική ματιά, παιδιά, μερικοί άνθρωποι κάνουν λάθη! Δεν μπορούμε όλα να τα βαφτίζουμε σωστά επειδή τα είπε κάποιος κάποτε. Οι συνάδελφοί μας μαθηματικοί δεν το κάνουν: δεν γκουγκλίζουν να βρουν το δημοφιλέστερο αποτέλεσμα μιας άθροισης, για να το καθιερώσουν ως σωστό. Αυτές είναι μέθοδοι Γιουροβίζιον και Μπιγκ Μπράδερ, όχι επιστημονικές.

Για παράδειγμα, ο ενεστώτας απαγάγω είναι λάθος. Δεν εμφανίζεται ποτέ ως τίποτε άλλο παρά μόνο ως λάθος. Τώρα θα μου πεις: γιατί οι άνθρωποι κάνουν λάθη στη μητρική τους γλώσσα; Γιατί έχουν αναγκαστεί να χώσουν σ' αυτή τη γλώσσα και στοιχεία που δεν τους είναι καθόλου μητρικά, και που δε μαθαίνονται παρά με σύστημα, μέθοδο, θεωρία. Αυτό ήταν σφάλμα. Όσοι (θεωρητικά, γιατί δεν υπάρχουν πια τέτοιοι άνθρωποι) μιλούν αποκλειστικά την όντως μητρική τους γλώσσα, δεν κάνουν λάθη. Όταν έγινε η εισαγωγή όλων αυτών των απροσάρμοστων στοιχείων δεν είχε θεωρηθεί σφάλμα (τουλάχιστον όχι απ' όλους), να όμως που ο χρόνος έδειξε ότι τελικά δημιουργεί προβλήματα.
Κατόπιν τούτου η γλωσσολογία, έμπλεη τύψεων για όσα διέπραξαν οι προηγούμενες γενιές των θεραπόντων της, καθιερώνει το ακαταλόγιστο: παιδιά πείτε το όπως γουστάρετε, δεν υπάρχουν λάθη, καταργήθηκαν. Όλα σωστά. Απαγάγω; Απαγάγω. Οκτώμβριος; Οκτώμβριος. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Ναι, κι έτσι λύθηκαν όλα τα προβλήματα. Πολύ βολικό. Άλλες ελευθερίες μπορεί να μην υπάρχουν, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη μπορεί να οδεύουν σταθερά προς τον αγύριστο, όμως το δικαίωμα στην αγλωσσία είναι απαράγραπτο και θα το υπερασπιστούμε.

[Φυσικά, η αρχή ότι η γλώσσα διαμορφώνεται από τους ομιλητές της και όχι από κάποια ρυθμιστική θεωρία είναι σωστή, και μάλιστα αυτονόητη. Άλλο όμως να εφαρμόζεται εκεί όπου αρμόζει για σκοπούς πραγματικά επιστημονικούς, δηλ. για να γνωρίσουμε τη γλώσσα μας, και άλλο να θεωρείται ως η πανάκεια για όλα τα λάθη και τις ενοχές που κουβαλάει η επιστημονική κοινότητα.]
 

Zazula

Administrator
Staff member
Όσο μοντέρνα κι αν είναι η γλωσσολογική ματιά, παιδιά, μερικοί άνθρωποι κάνουν λάθη! Δεν μπορούμε όλα να τα βαφτίζουμε σωστά επειδή τα είπε κάποιος κάποτε.
Μα ναι, το 'χουμε άλλωστε πει ήδη αυτό, πως δηλαδή υπάρχουν ορισμένα αδιαπραγμάτευτα και αδιαμφισβήτητα (με τα τωρινά δεδομένα) λάθη, ό,τι κι αν λέει κάποιος ομιλητής: https://www.lexilogia.gr/threads/συνιστώ-συστήνω-συνίσταται-συνιστάται.1259/post-187510. Εγώ είπα πως θα το ακούμε συχνότερα, όχι ότι θα υιοθετεί ως σωστό — ή, τουλάχιστον, ότι θα υιοθετηθεί προτού υπάρχει λόγος απ' τη χρήση για να υιοθετηθεί.
 

nickel

Administrator
Staff member
Συμφωνώ με τις ισορροπίες που αναφέρεις, Περικλή. Πέρα από τις ισορροπίες που τηρεί ο καθένας μας (και που περιλαμβάνουν οπωσδήποτε και προσωπικές προτιμήσεις εκεί που μας παίρνει), θυμίζω ότι έχουμε μια υποχρέωση στα επαγγελματικά γραφτά μας να υπηρετούμε τη «νομιμότητα» — ή, πιο απλά, να μειώνουμε τις προστριβές με τον επιμελητή ή τον αναγνώστη. Στα ανεπίσημα γραφτά μας όμως νιώθουμε τον πειρασμό να δοκιμάζουμε τα όρια της γλώσσας, το παιχνίδι με το νέο. Να κάνουμε προβλέψεις και ακροβασίες. Να φοράμε και ένα νεγκλιζέ τις παντόφλες μας, βρε αδελφέ.
 

Pericles

New member
Ξεχνάω συνέχεια ότι το πλαίσιο κάθε "σωστού / λάθους" στις συζητήσεις εδώ είναι συνήθως επαγγελματικό και όχι "γενικά" γλωσσικό!

Σε επαγγελματικό επίπεδο δε θα έκανα κανενός είδους υπόδειξη, αφού ούτε ερασιτέχνης δεν είμαι! Συζητήσεις όμως τύπου "άραγε πιστεύετε ότι θα επικρατήσει;" / "διακρίνω μια τάση προς..." κλπ. μάλλον κινούνται στο "γενικά" γλωσσολογικό επίπεδο (γλωσσολογικό επειδή γλωσσολογούμε, όχι κατ' ανάγκην επειδή είμαστε γλωσσολόγοι με τη βούλα).
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Και «γενικά γλωσσικά» πάντως, Περικλή, νομίζω ότι είναι σωστό να παρακολουθούνται, να καταγράφονται και να αξιολογούνται διάφορα φαινόμενα και η όποια επιρροή τους στην τρέχουσα σωστή μορφή της γλώσσας. Πολύ περισσότερο που σήμερα μπορούμε να παρακολουθούμε τέτοιες εξελίξεις σχεδόν εν τω γεννάσθαι...

Και εξέλιξη δεν είναι μόνο η γέννηση φαινομένων, αλλά και ο θάνατός τους...
 

Earion

Moderator
Staff member
Τώρα θα μου πεις: γιατί οι άνθρωποι κάνουν λάθη στη μητρική τους γλώσσα; Γιατί έχουν αναγκαστεί να χώσουν σ' αυτή τη γλώσσα και στοιχεία που δεν τους είναι καθόλου μητρικά, και που δε μαθαίνονται παρά με σύστημα, μέθοδο, θεωρία. Αυτό ήταν σφάλμα. Όσοι (θεωρητικά, γιατί δεν υπάρχουν πια τέτοιοι άνθρωποι) μιλούν αποκλειστικά την όντως μητρική τους γλώσσα, δεν κάνουν λάθη. Όταν έγινε η εισαγωγή όλων αυτών των απροσάρμοστων στοιχείων δεν είχε θεωρηθεί σφάλμα (τουλάχιστον όχι απ' όλους), να όμως που ο χρόνος έδειξε ότι τελικά δημιουργεί προβλήματα.

Εγώ αναρωτιέμαι, Περικλή, αφού μόνος σου φτάνεις πολύ σωστά και εντοπίζεις το αίτιο, γιατί μετά κάνεις πίσω;

Κατόπιν τούτου η γλωσσολογία, έμπλεη τύψεων για όσα διέπραξαν οι προηγούμενες γενιές των θεραπόντων της, καθιερώνει το ακαταλόγιστο: παιδιά πείτε το όπως γουστάρετε, δεν υπάρχουν λάθη, καταργήθηκαν. Όλα σωστά. Απαγάγω; Απαγάγω. Οκτώμβριος; Οκτώμβριος. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει.

Όχι, αυτό δεν είναι σωστό. Η γλωσσολογία δεν θεωρεί ότι δεν υπάρχουν λάθη. Υπάρχουν και παραϋπάρχουν, και μάλιστα η γλωσσολογία ερευνά με ζήλο να δει πού ακριβώς γίνονται τα λάθη, και όπως λες κι εσύ πολύ σωστά, τα εντοπίζει στις χαραμάδες, στους αρμούς, στα μπαλώματα, εκεί που το σύστημα δεν λειτουργεί πρωτογενώς και αβίαστα. Εκεί γίνονται τα «λάθη», τα οποία μάλιστα, αν ξύσουμε λίγο την επιφάνειά τους, θα ανακαλύψουμε από κάτω ότι διέπονται από μια κάποια λογική: είναι το ισχύον σύστημα που προσπαθεί, σαν το χείμαρο μπροστά στο φράγμα, να διαβεί το εμπόδιο, να εξομαλύνει την ανωμαλία. Ένα παράδειγμα που έχουμε συζητήσει εδώ πάνω από μία φορά είναι το περίφημο συνδράμω. Κάτι που για το τυπικό της γραμματικής ήταν κάποτε λάθος, επιβλήθηκε γιατί εξομαλύνει μια ανωμαλία. Αυτό που λες στην παραπάνω παράγραφο θα το πω με σχεδόν τα ίδια λόγια, με μια ταυτολογία που θα φανεί σαν ανοησία: στη γλώσσα δεν γίνονται λάθη εκεί που δεν μπορούν να γίνουν λάθη, εκεί δηλαδή (στο βαθμό που και όσο) το σύστημα λειτουργεί. Ό,τι λάθος κάνει ο ομιλητής αφενός έχει άμεση επίδραση, την κατάρρευση της επικοινωνίας του με τους άλλους, αφετέρου το περιβάλλον σπεύδει και τον διορθώνει. Εκεί που γίνονται λάθη είναι γιατί το σύστημα τα σηκώνει, το σύστημα είναι που δεν λειτουργεί σωστά, αυτό τα προκαλεί.

Άλλες ελευθερίες μπορεί να μην υπάρχουν, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη μπορεί να οδεύουν σταθερά προς τον αγύριστο, όμως το δικαίωμα στην αγλωσσία είναι απαράγραπτο και θα το υπερασπιστούμε

Όχι, δεν υπάρχει δικαίωμα στην αγλωσσία. Απλώς η γλωσσολογία (σε όλες τις γλώσσες κι ακόμα περισσότερο στα νέα ελληνικά) έπαψε να είναι κανονιστική και είναι περιγραφική. Όταν έχεις καεί στο χυλό φυσάς και το γιαούρτι, και στη δική μας γλώσσα έχουμε καεί πλειστάκις. Αναλογίσου και μόνο ότι τα τελευταία σαράντα χρόνια είναι η πρώτη περίοδος στην ιστορία της σύνολης ελληνικής γλώσσας εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια που δεν υπάρχει γλωσσική διτυπία! Καλύτερα λοιπόν να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, επωφελούμενοι από τις (δυστυχώς!) πλούσιες εμπειρίες μας, και να κοιτάζουμε προς τα πού δείχνουν τα σημάδια, με τη μετριοπάθεια που πηγάζει από την αναγνώριση ότι κάθε γλώσσα πορεύεται και με τα λάθη και με τα πάθη της.

Κι έπειτα από όλα αυτά, Περικλή, εγώ ακριβώς που λέω τα παραπάνω θα σε καλέσω να κατακεραυνώσουμε δασκαλίστικα μαζί όλα τα λάθη και όσους τα διαπράττουν. Είσαι; :)
 

Pericles

New member
Εαρίων, λες τόσο πολλά και τόσο ενδιαφέροντα που δεν μπορώ να απαντήσω παρά μόνο σε συγκεκριμένα σημεία, αφού ο διάλογος είναι γραπτός. Αυτό δε σημαίνει ότι παραβλέπω τα υπόλοιπα.

[...] τα «λάθη», τα οποία μάλιστα, αν ξύσουμε λίγο την επιφάνειά τους, θα ανακαλύψουμε από κάτω ότι διέπονται από μια κάποια λογική: είναι το ισχύον σύστημα που προσπαθεί, σαν το χείμαρο μπροστά στο φράγμα, να διαβεί το εμπόδιο, να εξομαλύνει την ανωμαλία.

Ε ναι, προφανώς. Είναι φυσικό να ζητάει ο άνθρωπος λίγους κανόνες που να ρυθμίζουν πολλές περιπτώσεις, και όχι ξεχωριστό κανόνα για κάθε περίπτωση.

Όχι, δεν υπάρχει δικαίωμα στην αγλωσσία.

Μωρέ υπάρχει και παραϋπάρχει. Νταραβερίζεσαι καθόλου με παιδιά Γυμνασίου - Λυκείου; Δεν είναι μόνο τα γραπτά τους που βρίθουν ασυνταξιών, ανορθογραφιών, ακυριολεξιών κλπ.. Είναι και η πραγματική δυσκολία να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Άλλα λένε κι άλλα καταλαβαίνουν! Απλά νοήματα όπως "ραντεβού όλοι τάδε ώρα τάδε μέρος" δε γίνονται κατανοητά.
Γιατί συμβαίνει αυτό; (Και γιατί μιλάω για δικαίωμα; )
Αφενός, οι δάσκαλοι του Λυκείου δεν μπορούν να κάνουν τίποτε όταν ένα άγλωσσο παιδί έχει φτάσει μέχρι το Λύκειο, άρα απεκδύονται την ευθύνη, φταίει το Γυμνάσιο. Οι δάσκαλοι του Γυμνασίου αντίστοιχα έχουν παραλάβει αυτά τα παιδιά από το Δημοτικό και πετάνε το μπαλάκι στους δασκάλους του Δημοτικού, οι δάσκαλοι του Δημοτικού στους νηπιαγωγούς, οι νηπιαγωγοί στο σπίτι, στο σπίτι συμβαίνουν διάφορα για τα οποία δε φταίνε οι γονείς, οπότε δε φταίει τελικά κανείς κι είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Αφετέρου όμως το πρότυπο του να μη φροντίζουμε να εκφραζόμαστε σωστά καλλιεργείται συστηματικά εδώ και δεκαετίες από όλους τους φορείς δημόσιου λόγου. Πολιτικές δηλώσεις που παλιότερα δε θα τις έκανε ούτε ποδοσφαιριστής. Δημοσιογραφικά κείμενα γραμμένα στο Google translate χωρίς περαιτέρω επιμέλεια. Τηλεοπτικές συζητήσεις όπου ο καθένας βρίζει και ωρύεται για να "είναι ο εαυτός του" και να τα λέει "έξω απ' τα δόντια". Η καλλιέπεια και η ορθοέπεια δεν απασχολεί παρά μια μικρή μερίδα επαγγελματιών ή ερασιτεχνών μερακλήδων, όχι μεγαλύτερη από τη μερίδα του πληθυσμού που την απασχολεί π.χ. το γκολφ. Βέβαια και παλιότερα δεν απασχολούσε όλο τον πληθυσμό, όλοι όμως ή οι περισσότεροι από εκείνους που διαμορφώνουν και επηρεάζουν, δηλ. οι φορείς δημόσιου λόγου, ανήκαν σ' αυτή τη λέσχη. Ο τρόπος που συνδιελέγοντο δύο αντίπαλοι οδηγοί στο φανάρι προσιδίαζε στις συγκεκριμένες συνθήκες, ενώ σήμερα προβάλλεται ως ένας τρόπος που ταιριάζει παντού, στη Βουλή, σε τηλεοπτικά πάνελ, σε σειρές κατάλληλες χωρίς απαραίτητη γονική συναίνεση.
Πρόσθες τα εμπόδια στη γλωσσική καλλιέργεια που θέτει η τεχνολογία: έχεις παρατηρήσει ότι ακόμη και σ' αυτό εδώ το φόρουμ δεν είναι τεχνικά δυνατό να κλείσεις μια ερώτηση σε παρένθεση; Αν δεν κάτσεις να κάνεις διάφορες ρυθμίσεις, το ερωτηματικό μαζί με παρένθεση γίνεται φατσούλα (η άλλη επιλογή είναι να αφήσεις κενό ανάμεσα στα δύο σημεία, πράγμα κάπως οξύμωρο για ένα φόρουμ όπου συχνάζουν επιμελητές!). Το να κλείνεις μια ερώτηση σε παρένθεση είναι στοιχείο ενός κάπως σύνθετου τρόπου σκέψης και έκφρασης. Όποιος διαθέτει ήδη αυτό τον τρόπο σκέψης, θα βρει μια λύση. Όποιος όμως δεν τον διαθέτει, δεν ενθαρρύνεται καθόλου να τον αποκτήσει!
Οπότε, συνολικά, το να φροντίσει κανείς να εκφράζεται κάπως καλλιεργημένα (ακόμη δηλαδή και το να ξέρει ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα, let alone να μάθει πώς γίνεται) απαιτεί αγώνα ενάντια σε μύριες αντιξοότητες. Το μήνυμα που έρχεται από κάθε πλευρά είναι: εκφράσου με κραυγές, αρκεί (άλλωστε έτσι θα 'σαι ο εαυτός σου).

Αναλογίσου και μόνο ότι τα τελευταία σαράντα χρόνια είναι η πρώτη περίοδος στην ιστορία της σύνολης ελληνικής γλώσσας εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια που δεν υπάρχει γλωσσική διτυπία!

Έτσι κι έτσι. Δεν έχουμε δύο ολοκληρωμένα γλωσσικά συστήματα που να συνυπάρχουν παράλληλα, αυτό είναι γεγονός. Όμως, πρώτον, έχουμε ένα επίσημο σύστημα στο οποίο όποιος νογάει λίγο παραπάνω αισθάνεται υποχρέωση να προβάλει τις αντιρρήσεις του: δε θα 'πρεπε να το γράφουμε έτσι αλλά αλλιώς, το σωστό μονοτονικό δε θα 'πρεπε να 'ναι έτσι αλλά αλλιώς. Για να θυμηθώ αν γράφω αυγό ή αβγό πρέπει να θυμηθώ πρώτα με ποιους είμαι.
Ύστερα, η καθαρεύουσα δεν παύει να επιβιώνει σε λανθάνουσα μορφή στη γλώσσα των νόμων, των συμβολαίων, του στρατού κλπ.. Για μπες στη θέση ενός 20χρονου ο οποίος, αφού έμαθε (με τους τρόπους των παραπάνω παραγράφων) να εκφράζεται με κραυγές, ψάχνει να μάθει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από ένα συμβόλαιο!


Κι έπειτα από όλα αυτά, Περικλή, εγώ ακριβώς που λέω τα παραπάνω θα σε καλέσω να κατακεραυνώσουμε δασκαλίστικα μαζί όλα τα λάθη και όσους τα διαπράττουν. Είσαι; :)

Το έκοψα όταν συνειδητοποίησα ότι είναι αντιπαθητικό. Το φυλάω μόνο για χώρους όπως εδωμέσα, όπου τέτοιες παρατηρήσεις δεν είναι απλά σχόλια αλλά αφορμή για συζήτηση μεταξύ ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα.
 

nickel

Administrator
Staff member
Δεν έχουμε δύο ολοκληρωμένα γλωσσικά συστήματα που να συνυπάρχουν παράλληλα, αυτό είναι γεγονός. Όμως, πρώτον, έχουμε ένα επίσημο σύστημα στο οποίο όποιος νογάει λίγο παραπάνω αισθάνεται υποχρέωση να προβάλει τις αντιρρήσεις του: δε θα 'πρεπε να το γράφουμε έτσι αλλά αλλιώς, το σωστό μονοτονικό δε θα 'πρεπε να 'ναι έτσι αλλά αλλιώς. Για να θυμηθώ αν γράφω αυγό ή αβγό πρέπει να θυμηθώ πρώτα με ποιους είμαι.
Προβλήματα τέτοια ή παρόμοια έχουν όλες οι ζωντανές γλώσσες, επειδή είναι ζωντανές. Μόνο οι νεκροί δεν έχουν προβλήματα υγείας. Η συνύπαρξη καθαρεύουσας και δημοτικής, για όσους τη ζήσαμε, ήταν σχιζοφρένεια. Οπότε, άσ' το, καλά τα λες χωρίς αυτό το «ναι μεν, αλλά», που φαίνεται κάπως μικρόψυχο.
 
Νταραβερίζεσαι καθόλου με παιδιά Γυμνασίου - Λυκείου; [...] Είναι και η πραγματική δυσκολία να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Άλλα λένε κι άλλα καταλαβαίνουν! Απλά νοήματα όπως "ραντεβού όλοι τάδε ώρα τάδε μέρος" δε γίνονται κατανοητά.

Εγώ που νταραβερίζομαι καθημερινά με παιδιά γυμνασίου, τολμώ να πω ότι δεν συμφωνώ με αυτό.
Όταν θέλουν -και στον βαθμό που θέλουν- να συνεννοηθούν, μια χαρά συνεννοούνται.
Όχι βέβαια ότι τα γραπτά τους δεν είναι γεματά από ανορθογραφίες, ασυνταξίες κλπ. Όμως το γεγονός ότι κάποιος δυσκολεύεται να εκφραστεί γραπτά με το ακαδημαϊκό ύφος που απαιτεί το σχολείο δεν σημαίνει ότι δυσκολεύεται να κλείσει ραντεβού με τους φίλους του.

Δεν συμφωνώ επίσης καθόλου με την ιδέα ότι η τεχνολογία θέτει εμπόδια στη γλωσσική καλλιέργεια.
Η τεχνολογία είναι ένα μέσο. Το πώς το χρησιμοποιούμε είναι δικό μας θέμα. Εμπόδιο πάντως δεν είναι για τίποτα.

Σε αυτό που έχεις απόλυτο δίκιο είναι η τάση των διδασκόντων κάθε βαθμίδας να μεταθέτουν την ευθύνη στον προηγούμενο. Εκεί συμφωνώ πλήρως. Και φυσικά αυτό δεν αφορά μόνο τη γλώσσα. Συμφωνώ εν μέρει και σε ό,τι αφορά το επίπεδο του δημόσιου λόγου, αν και πιστεύω ότι πρόκειται για ένα πιο σύνθετο φαινόμενο με άλλα, βαθύτερα αίτια. Το αφήνω για άλλη στιγμή για να μην παρεκτραπεί η συζήτηση.
 
Top