Το νήμα του κινηματογράφου

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Το "Θα χυθεί αίμα" δεν κατάφερα να το δω, αλλά ελπίζω να το πετύχω κάπου. Για το No country for old men και τον τελευταίο Γούντι Άλεν ("Το όνειρο της Κασσάνδρας") θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές, αν και βαμμένος γουντιαλενικός και φανατικός κοεντζής.
Συμφωνώ σε όλα τα ανωτέρω (ούτε εγώ έχω δει ακόμα το "Θα χυθεί αίμα").

Οφείλω να πω ότι το No country for old men θα μου άρεσε σίγουρα περισσότερο αν δεν ήταν τόσο άθλιος ο ήχος στα δύο τρίτα της ταινίας, σε σημείο που ήταν αδύνατο να παρακολουθήσεις τους διαλόγους.
Θα σου το χαρίσω να το δεις σε ιδιωτική προβολή ;)
 
Οφείλω να πω ότι το No country for old men θα μου άρεσε σίγουρα περισσότερο αν δεν ήταν τόσο άθλιος ο ήχος στα δύο τρίτα της ταινίας, σε σημείο που ήταν αδύνατο να παρακολουθήσεις τους διαλόγους.
Να διευκρινίσω ότι το πρόβλημα το είχε η συγκεκριμένη κόπια. Ήθελα μεταμεσονύκτια αβάν-πρεμιέρ, τρομάρα μου...
 
Παραχαράκτες (Die Fälscher / The counterfeiters)

Εξαιρετική αυστριακή ταινία, με θέμα έναν παραχαράκτη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ο οποίος αναγκάζεται να πάρει μέρος σε μια μυστική επιχείρηση των Ναζί. Βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, τα οποία όμως έχουν αλλαχτεί αρκετά στην ταινία. Δυνατή ταινία, φοβερή μορφή ο πρωταγωνιστής, ιδιαίτερη φωτογραφία, κι ένα μουσικό θέμα που σκίζει την καρδιά (πληροφορίες εντός). Προσωπικά με στοίχειωσε.
(Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας)





 
Γιατί νέκρωσε αυτό το πολύ ωραίο σινε-νήμα (και γαλλιστί σινε-φίλ);
Δεν πηγαίνει κανείς σας πια σινεμά;
 

nickel

Administrator
Staff member
Δεν πηγαίνει κανείς σας πια σινεμά;
Σινεμά δεν πηγαίνω εδώ και μερικά χρόνια. Ό,τι βλέπω το βλέπω συνήθως από την πολυθρόνα μου. Αλλά δεν είδα κάτι που να με κάνει να τρέξω να γράψω (αν και το σκέφτηκα όταν μελέτησα τις λεπτομέρειες του American Gangster).

Μπορώ πάντως να πω ποια θα είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες: Vicky Cristina Barcelona. Γούντι, Πενέλοπε, Σκάρλετ, Χαβιέρ (προσέξτε, δεν βάζω επώνυμα). Κίλερ καρέ.
 
Εμένα, πάντως, ο Γούντι με έχει απογοητεύσει πολύ τελευταία...
Και αμάν πια με την Σκάρλετ! Τι έχουν πάθει όλοι οι άνδρες μαζί της; Εξηγήστε μου, παρακαλώ!
 

nickel

Administrator
Staff member
Δεν βλέπω την ώρα!
Άντε, για χάρη σου και σε αίθουσα!

Εμένα, πάντως, ο Γούντι με έχει απογοητεύσει πολύ τελευταία...
Εντάξει, ένα διάλειμμα έκανε :) Στην είδηση διαβάζω: The tone of the film is light as air but the story is filled with wry vintage-Allen insights about love, art and the point of existence.

Και αμάν πια με την Σκάρλετ! Τι έχουν πάθει όλοι οι άνδρες μαζί της; Εξηγήστε μου, παρακαλώ!
Εγώ δεν μπορώ. Είμαι οπαδός της Πηνελόπης, απλώς λίγο μεγάλος για μνηστήρας.
 
Είμαι οπαδός της Πηνελόπης, απλώς λίγο μεγάλος για μνηστήρας.

Αφού είναι έτσι, σας προτείνω να τη δείτε (αγνώριστη και σε εξαιρετικές στιγμές υποκριτικής) στην ταινία Non ti Muovere (στα ελληνικά "Μείνε Ακίνητη").
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
 

nickel

Administrator
Staff member
Υπήρξες εξαιρετικά εύστοχη (ελάχιστες καλές ταινίες της δεν έχω δει). Παραγγέλθηκε ήδη. Σ' ευχαριστώ!
 
El Orfanato (Το ορφανοτροφείο)
Προβλήθηκε στους σινεμάδες το χειμώνα, και τώρα βγήκε σε DVD.
Πολύ δυνατό θρίλερ, από τα λίγα που τελειώνουν με λογική αιτιολόγηση των διάφορων αλλόκοτων που συμβαίνουν.
Ό,τι πρέπει για τους λάτρεις των ψυχολογικών θρίλερ.
Κλείστε τα φώτα στο σαλόνι και απολαύστε!
 

Elsa

¥
Πριν από λίγο τέλειωσε το "An American Crime" στην οθόνη και το στομάχι μου δεν λέει να συνέλθει. Θα προτιμούσα να μην το έχω δει, νομίζω...
Το χειρότερο δεν είναι οτι πρόκειται για αληθινή ιστορία, αλλά οτι αφορά κάτι πολύ πιο ύπουλο και αρρωστημένο από τις πράξεις μιας ψυχικά διαταραγμένης γυναίκας.

Το ορφανοτροφείο με είχε τρομάξει, (δεν θέλω και πολύ...) αλλά κάτι δεν μου άρεσε τελικά, δεν θυμάμαι τώρα τι.

Αντίθετα, μου άρεσε πολύ το γερμανικό "Vier Minuten", έργο που δεν πήρα χαμπάρι όταν παίχτηκε το 2007. Εντυπωσιακή μουσική και πολύ καλή ηθοποιία από τις δύο πρωταγωνίστριες.
 

nickel

Administrator
Staff member
Πω πω ζημιά! Νιώθω σαν ζητιάνος που βγήκε στη γύρα για προτάσεις με καλές ταινίες (τέσσερις στις τέσσερις εύστοχες προτάσεις, περιμένουν ήδη και οι τέσσερις) και πρέπει να ξαναβγώ στη γύρα να ζητιανεύω για «ένα τέταρτο της ώρας, χριστιανοί», να μαζέψω ένα οχτάωρο να τις δω.
 

Zazula

Administrator
Staff member
Επομένως, φίλτατε, αντί να κάνουμε μαζώξεις για φαγίν και μόνο, ας κανονίσουμε κάποιες φορές να βγούμε και για καμιά ταινία (και τρώμε τον άμπακο μετά τον κορεσμό σε πνευματική τροφή). :)
 

nickel

Administrator
Staff member
Ξαναείδα το Pursuit of Happyness και ξαναμελέτησα την ιστορία του Chris Gardner. Αν έχετε δει την ταινία, αυτή η συνέντευξή του στο 20/20 του ABC έχει ενδιαφέρον.


 
L'emploi du temps (Ελεύθερος Ωραρίου)

Εξαιρετική ταινία (απ' αυτές που θυμάσαι για πολύ καιρό μετά) του Laurent Cantet που κέρδισε χθες το Χρυσό Φοίνικα.
Πρόκειται για αληθινή ιστορία, που συνέβη στη Γαλλία το 1993 (μόνο που η κινηματογραφική απόδοση απέφυγε τη σκληρότητα του πραγματικού περιστατικού).
Αν σας άρεσε το Τσεκούρι του Γαβρά, θα σας αρέσει σίγουρα και ο Ελεύθερος Ωραρίου.
 

curry

New member
Μου άρεσε πάρα πολύ το Ελεύθερος Ωραρίου αλλά δεν έχω δει το Τσεκούρι... Να το δω;
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Μου άρεσε πολύ το Τσεκούρι. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
 

nickel

Administrator
Staff member
El Orfanato (Το ορφανοτροφείο)... Πολύ δυνατό θρίλερ, από τα λίγα που τελειώνουν με λογική αιτιολόγηση των διάφορων αλλόκοτων που συμβαίνουν... Κλείστε τα φώτα στο σαλόνι και απολαύστε!
Έκανα κάτι καλύτερο: το είδα 3 με 5 το πρωί. Και ομολογώ ότι δεν θυμάμαι πότε είδα τόσο καλό θρίλερ τελευταία φορά. Ο Ντελ Τόρο (που δεν μου άρεσε ο Λαβύρινθός του) είναι ο παραγωγός και βλέπουμε μια δύσκολη ταινία που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από τις πιο προσεγμένες γκόθικ του Χόλιγουντ. Πλούσια λεπτομέρεια, καλοζυγισμένη, με έξυπνο γράψιμο (μια προφανής απιθανότητα υπήρχε, που θα μπορούσε και να αποφευχθεί: που έφυγε ο σύζυγος και την άφησε μόνη, άρρωστη γυναίκα), μουσική, χώροι, σκηνικά, things that go bump in the night — και μια πρωταγωνίστρια που είναι όλα τα λεφτά.

Τις υπόλοιπες απιθανότητες τις σκεφτόμαστε αφού δούμε την ταινία, αλλά δεν μπορώ να τις συζητήσω εδώ (κι ας μην υπάρχει μπάτλερ δολοφόνος).
 

nickel

Administrator
Staff member
Sex and the City – The Movie: Αυτό που λένε bomb. Με τη σημασία της παταγώδους αποτυχίας. Φαίνεται να έχει δίκιο ο κριτικός της New York Times για το απερίφραστο θάψιμο. Στο Μ' αρέσει Δεν μ' αρέσει του περασμένου ΒΗMagazino έγραφε η Μ.Μ. «Μ' αρέσει που η ώρα για το Sex & the city στη μεγάλη οθόνη πλησιάζει», αλλά στο imdb πάνω από 2.000 θεατές έχουν δώσει μέση βαθμολογία 3,4/10 (πρωτοφανές για ταινία με τόσο καλές προοπτικές). Πρόκειται προφανώς για τους φανατικούς φίλους της σειράς, που έσπευσαν στις αίθουσες, ανεπηρέαστοι και χωρίς να έχουν διαβάσει τίποτα για την ταινία, και βγήκαν τρώγοντας τα εισιτήριά τους.

http://movies.nytimes.com/2008/05/30/movies/30sex.html?8mu&emc=mua1
“Sex and the City” delivered the television goods for six seasons, no small thing in the pop culture annals. That should have been enough or at least plenty for all concerned, but Ms. Parker apparently felt compelled to go big screen, making good on a project that had started to come together in 2004, only to fall apart over money issues and Ms. Cattrall’s reluctance to climb aboard. I wish Ms. Parker had let that bee in her bonnet go silent, because the movie that she and Mr. King have come up with is the pits, a vulgar, shrill, deeply shallow — and, at 2 hours and 22 turgid minutes, overlong — addendum to a show that had, over the years, evolved and expanded in surprising ways.

Κλαψ, κλαψ...
 
Top