Το νήμα για την παιδεία

[panadeli]

Panadeli, δεν είπα να μην διορθωθούν τα στραβά του συστήματος. Αλλά αυτά τα στραβά δεν είναι αποτέλεσμα διεργασιών της τελευταίας διετίας ή πενταετίας ή τριακονταετίας ακόμα, και δεν πιστεύω ότι είναι χειρότερα από τις εποχές που έχω ακούσει από μεγαλύτερους (βλ. πιο κάτω). Οπότε διαφωνώ με το ότι είναι τωρινό πρόβλημα και διαφωνώ ότι έχει χειροτερέψει σε σχέση με παλιότερα.

Συμφώνησα ήδη μαζί σου σε αυτό που λες. Ούτε εγώ πιστεύω ότι είναι τωρινό το πρόβλημα. Και απ' ό,τι καταλαβαίνω, το ίδιο ισχύει και για την Ευθυμίου, η οποία μιλάει για ευθύνες των τελευταίων τριάντα ετών. Αν τα τριάντα χρόνια σου φαίνονται λίγα και θες να τα κάνουμε πενήντα, δεν έχω καμία αντίρρηση. Αλλά δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει να συζητάμε αν η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται τριάντα ή πενήντα ή εκατό χρόνια στο παρελθόν. Μεγαλύτερη σημασία, για μένα τουλάχιστον, έχει: α. να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη του προβλήματος, και β. να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα γι' αυτό. Και πολύ φοβάμαι ότι με κουβέντες του στυλ "το σύστημα έχει τα στραβά του αλλά βγάζει επιστήμονες" ή "τα ίδια που συμβαίνουν τώρα συνέβαιναν και παλαιότερα" ή "αυτοί που επικρίνουν το σύστημα δεν είναι δα κι αναμάρτητοι", το μόνο που καταφέρνουμε είναι να κλείνουμε τα μάτια μας στο πρόβλημα.

 

[SBE]

Δηλαδή τα ελληνικά πανεπιστήμια βγάζουν επαγγελματίες. Αυτό δηλαδή τι μας λέει; Αν δεν υπήρχαν καθόλου πανεπιστήμια, αυτές οι επαγγελματικές θέσεις δεν θα πληρώνονταν από κανέναν;

ΟΚ, για να μην το ζαλίζουμε, βάλε όποια λέξη σου αρέσει η οποία δεν θα οδηγεί σε έξυπναράδικο σχόλιο από σένα.

 

[pidyo]

Α, και παρεμπιπτόντως, η κυρία που τώρα φωνάζει για το ένα ή το άλλο, πήρε τη θέση της με αξιοκρατικά κριτήρια, είμαι σίγουρη.

Δεν θέλω να μπω στην ουσία της κουβέντας, γιατί δεν τα ξέρω καλά τα πράγματα στα πανεπιστήμια, αλλά επειδή φαντάζομαι πως όλοι έχουν την ίδια υποψία, να πω δυο πράγματα. Η Ευθυμίου είχε μπει στο πανεπιστήμιο σε εποχή που ο αδερφός της δεν είχε εμπλακεί ακόμη με την πολιτική και δεν ήταν καν τόσο γνωστός. Επιπλέον, δεν μπορώ να την κρίνω ως επιστήμονα, αλλά ήταν από τις καλύτερες δασκάλες στο τμήμα Ιστορίας του ΕΚΠΑ σε αμφιθέατρο (άλλοι ήταν καλοί σε σεμιναριακό μάθημα αλλά φρίκη στο αμφιθέατρο, άλλοι ήταν καλοί ως επιστήμονες αλλά μέτριοι δάσκαλοι γενικώς, άλλοι ήταν ντενεκέδες γενικώς, δυο-τρεις λαμπρές εξαιρέσεις συνδύαζαν όλα τα καλά), ξοδεύοντας αμέτρητες ώρες για να ετοιμάσει το μάθημά της, ενώ υπέστη τα πάνδεινα από γελοίους παππούδες μιας συγκεκριμένης κλίκας που έβγαλαν ένα βιβλίο πριν από τριάντα χρόνια και έκτοτε δεν ασχολήθηκαν με τίποτε (μέχρι την θρυλική ατάκα άντε στην κουζίνα σου κυρά μου άκουσε).

 

[Hellegennes]

ΟΚ, για να μην το ζαλίζουμε, βάλε όποια λέξη σου αρέσει η οποία δεν θα οδηγεί σε έξυπναράδικο σχόλιο από σένα.

Λυπάμαι, δεν νομίζω ότι αυτό είναι εφικτό.

 

[SBE]

Panadeli, νομίζω ότι έχω ξεκαθαρίσει ότι η διαφωνία μου είναι ότι το πρόβλημα χαρακτηρίζεται τωρινό ή πρόσφατο ή συνδέεται με συγκεκριμένη περίοδο της πρόσφατης ιστορίας. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι αναγκαία τόση απαξίωση του συστήματος ΤΩΡΑ, αφού με τον ίδιο στραβό τρόπο λειτουργίας το αποτέλεσμα το θεωρούσαμε καλό για τις ανάγκες μας τόσες δεκαετίες.
Να βρούμε λύσεις, εννοείται.
Αλλά να κόψουμε και τις κορώνες περί του ότι τα πτυχία δεν αξίζουν μία επειδή υπάρχει μεγάλη αφισοκόλληση κλπ κλπ.
(και μην πεταχτείς τώρα Ελληγενή με καμιά στατιστική για το πόσο ΔΕΝ αξίζουν)

Ας έρθει τέλος πάντων ένας Έλληνας διπλωματούχος ηλ/μηχ με βαθμό πτυχίου 7.5+ (σαν εμένα δηλαδή, γιατί τα δικά μου ξέρω καλύτερα) να μου αποδείξει ότι έχει σοβαρό πρόβλημα σπουδών/ εργασίας στον κλάδο του εκτός Ελλάδας λόγω της προέλευσης του πτυχίου του.
Κι άμα διαπιστώσουμε ότι αυτοί είναι κάμποσοι, τότε ας αρχίσουμε να λέμε περί ιδρυμάτων πιστοποίησης σπουδών.

 

[SBE]

Η Ευθυμίου είχε μπει στο πανεπιστήμιο σε εποχή που ο αδερφός της δεν είχε εμπλακεί ακόμη με την πολιτική και δεν ήταν καν τόσο γνωστός.

Δεν πέρασε καν από το μυαλό μου ότι υπήρχε σχέση όταν έγραψα το σχόλιό μου.

 

[pidyo]

Δεν πέρασε καν από το μυαλό μου ότι υπήρχε σχέση όταν έγραψα το σχόλιό μου.

Α, ΟΚ, έκανα τη διευκρίνιση γιατί συνήθως οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένη τη σχέση (και την αιτιακή σχέση της σχέσης με την καριέρα της).

 

[Hellegennes]

Αλλά να κόψουμε και τις κορώνες περί του ότι τα πτυχία δεν αξίζουν μία επειδή υπαρχει μεγάλη αφισοκόλληση κλπ κλπ.

Based on work experience, job hunting and the people who agreed to speak about their work situation — regardless of nationality, intelligence and financial status — a university degree has little or no impact on making a job candidate more competitive, more viable or more powerful when negotiating a salary in Greece. And the hard stats support that.

Value of a university degree in Greece

 

[panadeli]

Panadeli, νομίζω ότι εχω ξεκαθαρίσει ότι η διαφωνία μου είναι ότι το πρόβλημα χαρακτηρίζεται τωρινό ή προσφατο ή σνδέεται με συγκεκριμένη περίοδο της πρόσφατης ιστορίας.

Όπως έγραψα και πριν, συμφωνώ πλήρως. Απλά θεώρησα άστοχη την παρέμβασή σου διότι ούτε εγώ χαρακτήρισα το πρόβλημα τωρινό ή πρόσφατο ούτε, αν τη διάβασα καλά, η Ευθυμίου.

Προσωπικά πιστέυω ότι δεν είναι αναγκαία τόση απαξίωση του συστήματος ΤΩΡΑ, αφού με τον ίδιο στραβό τρόπο λειτουργίας το αποτέλεσμα το θεωρούσαμε καλό για τις ανάγκες μας τόσες δεκαετίες.

Εδώ δεν συμφωνώ καθόλου. Πρώτα πρώτα, ποτέ δεν θεωρούσα καλό το σύστημα. Πολλά από τα πράγματα που γράφω εδώ τώρα τα έλεγα και ως πρωτοετής φοιτητής το 1992 και πλακωνόμουν γι' αυτά στα αμφιθέατρα με τα ΕΑΑΚ. Για την Ευθυμίου προφανώς δεν μπορώ να μιλήσω, αλλά το κείμενό της δεν μου δίνει την εντύπωση ότι ήταν ικανοποιημένη με το σύστημα όλες αυτές τις δεκαετίες και ότι ξαφνικά στράβωσε το 2012.

Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχω με την αρχή της πρότασής του. Αυτό το επιχείρημα σε σχέση με τον χρόνο δεν το καταλαβαίνω καθόλου. Τι πάει να πει γιατί ΤΩΡΑ; Έχεις κάθε λόγο να είσαι καχύποπτη απέναντι στην Ευθυμίου ή απέναντι σε εμένα ή απέναντι σε οποιονδήποτε εμφανίζεται σήμερα ως επικριτής καταστάσεων που πάνε πίσω δεκαετίες, ιδίως αν δεν τον έχεις δει να λέει παρόμοια πράγματα παλαιότερα. Κι εγώ είμαι καχύποπτος, κι εγώ κρατώ μικρό καλάθι. Αλλά από εκεί μέχρι το επιχείρημα να μην ταράξουμε τα νερά ΤΩΡΑ επειδή δεν τα ταράζαμε όλον αυτόν τον καιρό υπάρχει ένα τεράστιο άλμα λογικής. Δηλαδή, αν δεν τα ταράξουμε ούτε ΤΩΡΑ, που @&%^θηκε το σύμπαν και κατέρρευσαν όλοι οι μύθοι της μεταπολίτευσης, πότε θα τα ταράξουμε;

 

[SBE]

Για μια στιγμή, δεν είπα να μην ταράξουμε τα νερά τώρα γιατί τώρα υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο κλπ κλπ. Απλώς παρατηρώ πολύ μεγαλύτερη φιλολογία περί προβλημάτων κλπ κλπ τώρα σε σχέση με παλιότερα, παρόλο που τα προβλήματα δεν έχουν αλλάξει. Και η τωρινή φιλολογία είναι σχεδόν καταστροφολογία.
Το μόνο που έχει ίσως αλλάξει την τελευταία εικοσαετία είναι ότι από τη μια πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο περισσότεροι κι από την άλλη, όπως είναι αναμενόμενο, είναι περισσότεροι αυτοί που θα ήθελαν πανεπιστημιακή καριέρα οπότε είναι πιο μεγάλος ο ανταγωνισμός για τις θέσεις αυτές.

 

[SBE]

Based on work experience, job hunting and the people who agreed to speak about their work situation — regardless of nationality, intelligence and financial status — a university degree has little or no impact on making a job candidate more competitive, more viable or more powerful when negotiating a salary in Greece. And the hard stats support that.

Value of a university degree in Greece

Και τι σχέση έχει αυτό ρε Έλλη; Ναι, το ξέρουμε ότι όταν ψάχνεις για δουλειά στην Ελλάδα μετράνε οι γνωριμίες και το πτυχίο δεν έχει σχέση με το μισθό.
Παρεμπιπτόντως, για τη συνέχεια του άρθρου που παραθέτεις, στην Αγγλία είμαι overqualified, expensive, ungrateful, and most of my bosses felt threatened by me (φράσεις από το άρθρο οι οποίες περιγράφουν τη δική μου εργασιακή εμπειρία, και δεν έχω δουλέψει ποτέ στην Ελλάδα).

 

[Hellegennes]

Δεν ζήτησες να μην παραθέσω κάτι που να δείχνει ότι τα ελληνικά πτυχία δεν έχουν αξία;

 

[panadeli]

Απλώς παρατηρώ πολύ μεγαλύτερη φιλολογία περί προβλημάτων κλπ κλπ τώρα σε σχέση με παλιότερα

Ίσως και να 'χεις δίκιο ως προς το όλο μέγεθος, αλλά η φιλολογία περί προβλημάτων δεν είναι καινούργιο φρούτο. Ούτε η καταστροφολογία. Εγώ θυμάμαι να διαβάζω ανάλογα άρθρα πολλά χρόνια πριν.

παρόλο που τα προβλήματα δεν έχουν αλλάξει.

Το τραγικό της όλης υπόθεσης είναι ακριβώς αυτό: ότι τα προβλήματα δεν έχουν αλλάξει. Ούτε προφανώς έχουν λυθεί.

Και σε έναν κόσμο που κινείται, το να μένεις ακίνητος ισοδυναμεί με το κινείσαι προς τα πίσω (θέμα από ένα βιβλίο που μετέφρασα πρόσφατα).

 

[LostVerse]

Για την Ευθυμίου προφανώς δεν μπορώ να μιλήσω, αλλά το κείμενό της δεν μου δίνει την εντύπωση ότι ήταν ικανοποιημένη με το σύστημα όλες αυτές τις δεκαετίες και ότι ξαφνικά στράβωσε το 2012.

Δε νομίζω. Απλά τώρα ξεχείλισε το ποτήρι, έσκασε η φούσκα, έφτασε ο κόμπος στο χτένι κτλ κτλ κτλ you get the picture...

Εγώ πάντως επιεική την βρίσκω.

 

[drazen]

Κυκλοφόρησε το "90σέλιδο πόρισμα για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών" (εδώ)
Διάβασα διαγωνίως την εισαγωγική τεκμηρίωση, γιατί επαναλαμβάνει χιλιοειπωμένα (για μένα) κλισέ, που, μερικές φορές, είναι χρήσιμα (θα την κοιτάξω, όμως, με την δέουσα προσήλωση, χρόνου δοθέντος), και πολύ προσεκτικά την ουσία, δηλαδή τους πίνακες με τα παραδείγματα εφαρμογής.
Μερικές από τις παρατηρήσεις μου (αφήνοντας κατά μέρος τα, όντως λίγα, ορθογραφικά λάθη, π.χ. διλλήματα, σ. 69):
1. Τα φύλλα αξιολόγησης των στελεχών είναι ολιγόλογα. Για τον Διευθυντή Σχολικής Μονάδας αφιερώνεται μιάμιση σελίδα (σσ. 46-7), για τον Σχολικό Σύμβουλο δύο σελίδες (σσ. 47-9) και για τον Διευθυντή Εκπαίδευσης μιάμιση σελίδα (σσ. 49-50), δίχως παραδείγματα εφαρμογής. Προφανώς, το επιστημονικό ανάστημα και η πλούσια εμπειρία τους καθιστά εξ υπαρχής αντικειμενικό κάθε τους ισχυρισμό και κριτική.
2. Για τον εκπαιδευτικό "πεδίου", σε τριάντα εφτά (σσ. 51-87) σελίδες, δίνονται εξαντλητικότατα παραδείγματα ένταξής του σε μια "ρουμπρικωτή" περιγραφική κλίμακα από "ελλιπές" έως "εξαιρετικό" εκπαιδευτικό έργο (με ενδιάμεσους αναβαθμούς το "επαρκές" και το "πολύ καλό"), δείχνοντας με την ανισομέρεια της έκτασης το (σκοτεινό)πραγματικό αντικείμενο του ενδιαφέροντός τους.
3. Μολονότι στην εισαγωγική τεκμηρίωση οι συντάκτες τού πορίσματος δεν φείδονται καθησυχαστικών διαβεβαιώσεων για το ανισοβαρές και ανομοιογενές σχολικών μονάδων ή επιμέρους τάξεων, εξαίροντας κάθε τρεις και λίγο τον ενθαρρυντικό και μη τιμωρητικό χαρακτήρα της αξιολόγησης, είναι εμφανές ότι για την μαθησιακή διαδικασία χρίζουν εξ ολοκλήρου υπεύθυνο τον εκπαιδευτικό. Ο τελευταίος θα είναι υπεύθυνος (και υπόλογος) για θέματα, προβλήματα και στάσεις όπως, φερ' ειπείν:
- Αποφεύγει διδακτισμό σε θέματα αξιακά (σ. 53) και πολύ σωστά. Τώρα, πώς αυτό συνάδει με την υποχρεωτική διδασκαλία και κατήχηση της επίσημης θρησκείας, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
- Συστηματική παράβαση κανόνων απασχολεί την τάξη και θέτει θέμα συνεπειών, ανάλογων με την ηλικία και τη φύση του παραπτώματος, όπου τούτο είναι εφικτό (...) ομαλή ένταξη, παρέμβαση, βιογραφία παραπτώματος, ερμηνεία παραπτώματος, συζήτηση και συμφωνία με "άτακτους", αθετήσεις και κυρώσεις (σ. 55). Εξ όσων γνωρίζω, ποινολόγιο, ειδικά στην πρωτοβάθμια, δεν υπάρχει. Κάθε μαθητής έχει μιαν ιδιότυπη license to do anything, από το να χτυπά κυοφορούσες (ναι, από τις λίγες που δεν έκαναν απαράδεκτη κι αναίτια χρήση του θεσμού της "επαπειλούμενης" :laugh:εγκυμοσύνης) δασκάλες στην κοιλιά, να σκαρφαλώνει στα δέντρα και να μην κατεβαίνει, να βγαίνει στον δρόμο τρέχοντας, όποτε του καπνίσει, να κλείνει τα αυτιά σε κάθε νουθεσία ή παρατήρηση και άλλα πολλά παρόμοια.
- (Οι) Μαθητές (πρέπει να) παρακολουθούν με προσοχή τον εκπαιδευτικό (σ. 57). Τώρα, το πόσες ώρες κοιμήθηκαν, αν χλαπάκιασαν στο διάλειμμα τροφές τίγκα στην ζάχαρη, που τους αποκοιμίζουν, και άλλα συναφή, ο κάθε χαμαλοδάσκαλος ας βρει τον τρόπο να τα λύσει.
- (Ο) Εκπαιδευτικός, μαζί με τις υψηλές του προσδοκίες, μεταφέρει όραμα και προοπτική στους μαθητές (σ. 58). Να δω πώς θα ποσοτικοποιηθεί αυτό.
- συμμετέχει σε συστηματικές και οργανωμένες πρωτοβουλίες τύπου "έρευνας δράσης" για την αντιμετώπιση ευρύτερης έκτασης προβλημάτων του σχολείου, όπως είναι «η σχολική βία» και τα φαινόμενα ρατσισμού (σ. 78). Με ευχαρίστηση να συμμετάσχω σε παρόμοιες πρωτοβουλίες. Να δούμε τι θα πει και ο αυριανός χρυσαυγίτης υπουργός.

Κλείνοντας, να πω ότι σε γενικές γραμμές η φιλοσοφία του πορίσματος με βρίσκει σύμφωνο, όπως και η αξιολόγηση εν γένει. Έλα μου, ντε, που ξέρω καλά ότι πίσω από τις λέξεις κρύβεται, όχι ο Αλέξης (λες; ), αλλά τα προτάγματα της ιδιωτικοποίησης. Το πόρισμα αφήνει τόσα πολλά ασαφή σημεία, που δεν θα σωθεί κανείς, όσες Νέες Τεχνολογίες και να χρησιμοποιήσει, όσα Φύλλα Εργασιών και να δημιουργήσει, όσα "Καινοτόμα Προγράμματα και Δράσεις" να επινοήσει, κανείς, πλην των εκλεκτών. Ήδη γνωρίζουμε τους Διευθυντές, τους Συμβούλους (πολλοί των οποίων απερίφραστα έχουν κατ' ιδίαν "εξομολογηθεί" ότι επέλεξαν αυτόν τον δρόμο για γλυτώσουν από την τάξη), όπως, βεβαίως, και τους Διευθυντές Εκπαίδευσης-προϊόντα των κομματικών σωλήνων.
Το όλο σενάριο θυμίζει τα επιχειρήματα του αγγλικού στρατού κατοχής μετά την κατοχή και των ιθαγενών τοποτηρητών τους, όταν για την ίδρυση της (νέας) χωροφυλακής, χρησιμοποίησαν τους "άνδρες" των κατοχικών σωμάτων ασφαλείας: "αυτούς βρήκαμε, αυτούς έχουμε".

Μακάρι (αλήθεια!) να βγω απλώς γκρινιάρης και νεωτερικόφοβος και όλα να πάρουν τον δρόμο που το πόρισμα (ισχυρίζεται ότι) θέλει να χαράξει.
Εδώ θα είμαστε και θα το δούμε.

 

[Count Baltar]

Έχω μείνει σιωπηλός σε αυτό το νήμα, αλλά, διαβάζοντας και τα σχόλια του Ντράζεν, δεν κρατιέμαι πια, για να πω αυτό που με τρώει δυο χρόνια τώρα, και αφορά την αξιολόγηση στο δημόσιο εν γένει:
Προσωπικά, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι -δεδομένου ότι ζούμε στην Ελλάδα- η αξιολόγηση (καθώς και η κατάργηση των οργανικών θέσεων - άλλο ζήτημα ετούτο) θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά και μόνο για να παραμείνουν στο δημόσιο τα λαμόγια και οι ημέτεροι και να πάρουν πόδι όλοι οι μη έχοντες μέσο - που δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις είναι και οι πιο άξιοι.

 

[Themis†]

Προσυπογράφω το του Κόμητος, όντας κι εγώ σιωπηλός θεατής του νήματος. Τα βλέπω μάλιστα και κάπως πιο μαύρα: νομίζω ότι, με δεδομένο τον στόχο της συρρίκνωσης της δημόσιας παιδείας και τη γενικότερη κατάσταση, βαίνουμε προς επαναφορά του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων. Είναι ήδη σε γνώση μου κάποια πολύ ανησυχητικά από τον χώρο των ωρομίσθιων. Η απόσταση από το "είμαι υπέρ των δασκάλων που σέβονται τα παιδιά και θέλουν να τους μεταδώσουν γνώσεις" μέχρι το "είμαι υπέρ της αξιολόγησης" είναι χαώδης. Άλλο η συζήτηση σε επίπεδο αρχής και άλλο η ρεαλιστική πρόβλεψη για το πού είναι πιθανό να καταλήξει μια συγκεκριμένη κρατική πολιτική - του δεδομένου κράτους, με τους δεδομένους δεσπόζοντες στόχους, στον δεδομένο περίγυρο. Να 'μαστε καλά και σε άλλα δυο χρόνια τα ξαναλέμε.

 

[SBE]

Με αυτά που αναφέρει ο Ντράζεν δε βλέπω να υπάρχει κανέναν πρόβλημα, για μένα τουλάχιστον, με την αξιολόγηση.
Τώρα, ναι, η αξιολόγηση μπορεί να γίνει όπλο για την απομάκρυνση ικανών ή την προαγωγή ανάξιων, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσουμε να πιστεύουμε στο σύστημα, όσο στραβό κι αν είναι, ώστε να αρχίσει να λειτουργεί.
Έπειτα άμα δε σε χωνεύει ο προϊστάμενός σου μπορεί να σου κάνει τη ζωή πατίνι και χωρίς αξιολόγηση.
Άλλωστε σε όλες τις αξιολογήσεις ο αξιολογούμενος μπορεί να προσθέσει τα σχόλιά του ή να απαντήσει σε κάτι που δεν του αρέσει, έτσι δεν είναι; Κι είμαι σίγουρη ότι οι συνδικαλιστές θα βρίσκουν τρόπο να "σταθούν στο πλευρό του συνάδερφου".

 

[Alexandra]

Διαβάζοντας τις μαύρες σκέψεις των "απαισιόδοξων" πιο πάνω, πρέπει να καταλήξουμε στο παρακάτω συμπέρασμα;

"Ας μην κάνουμε τίποτα. Ό,τι και να επιχειρηθεί να γίνει πάντα στραβά θα γίνεται. Η Ελλάδα δεν έχει καμιά ελπίδα να γλιτώσει από τα χάλια της. Ας τα αφήσουμε όλα όπως είναι με τη μόνιμη επωδό 'Ζούμε στην Ελλάδα'."

 

[Count Baltar]

2 σκέψεις ως προς το σχόλιο της Αλεξάνδρας:

1. Σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση τα πράγματα τα βλέπω γενικώς πολύ μαύρα. Η αξιολόγηση θα έρθει σαν κερασάκι στην τούρτα της διάλυσης, ίσως όμως εκεί να υπάρχει κάποιο παραθυράκι αισιοδοξίας - το οποίο όμως μου το κλείνει η κατάργηση των οργανικών θέσεων. Έτσι, το πολιτικό σύστημα αποκτά ένα ακόμα ισχυρότερο όπλο από τον διορισμό για να κάνει ρουσφέτια - την υπόσχεση μη μετάθεσης ή μετάθεσης σε επιθυμητό τόπο.
2. Σε ό,τι αφορά το εν γένει δημόσιο, τα πράγματα τα βλέπω εντελώς μαύρα - εκτός αν καταργηθούν διαδικασίες. Δυστυχώς, όμως, δεν βλέπω να γίνεται τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση. Με τα διάφορα αυτά κόλπα θα φύγουν όσοι δουλεύουν (αφού αξιωματικά θεωρούμε δεδομένο ότι ο μη έχων βύσμα δουλεύει) αλλά ο πολίτης θα πρέπει να διεκπεραιώσει (προσοχή στο πρόσωπο: ο πολίτης θα πρέπει να διεκπεραιώσει, έτσι δεν είναι; ) ίδιο (ενδεχομένως δε και μεγαλύτερο, μιας και βλέπω ότι οι κρατιστές καλά κρατούν σε όλες τις πολιτικές παρατάξεις) αριθμό/όγκο γραφειοκρατικών διαδικασιών, εξυπηρετούμενος αφενός από μικρότερο αριθμό υπαλλήλων, και αφετέρου από τους βυσματικούς υπαλλήλους που θα έχουν μείνει, και οι οποίοι είτε οριστικά αποθρασυμένοι θα φέρονται ως μικροί δικτάτορες (κάνοντας τους σατράπηδες δημοσίους υπαλλήλους του χτες να μοιάζουν με φενταγίν της ιδιωτικής πρωτοβουλίας) είτε, σε περίπτωση που υποχρεωθούν να εργαστούν, θα παρέχουν υπηρεσίες επιπέδου ναμηνπωτι (αφού μου έκοψες την πασιέντσα, ωρέ χαϊβάνι, κάτσε τώρα στην ουρά όσο θα διεκπεραιώνω 3 πρωτοκολλήσεις ημερησίως, με το γνωστό σύστημα πληκτρολόγησης "πληκτρολογώ μόνο με τον δείκτη κάθε χεριού, έχοντας κολλημένη τη μούρη στα 10 εκατοστά από την οθόνη").

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΩ ΕΝΤΕΛΩΣ ΛΑΘΟΣ!
(Μακάρι την αξιολόγηση να την κάνουν εξωγήινοι - κάποτε συμπλήρωνα "ή Γερμανοί", αλλά τώρα δεν είμαι βέβαιος ούτε γι' αυτό)