Το νήμα για την παιδεία
- Thread starter tsioutsiou
- Start date
Ε μα, με τέτοια βλακόμετρα και κατιναριά που γράφουν τα σχολικά βιβλία, πώς να μην νοσεί η πτωχή μας παιδεία!
Όμως κύριε Ζουράρι μου, ενώ υπεραμύνεστε της Ελληνικής γλώσσης, πώς νοείται να υβρίζετε εις την Τουρκικήν!
Έχω κι εγώ ράμματα για τα σχολικά βιβλία, όμως μάλλον τα δικά μου ράμματα διαφέρουν από εκείνα του Ζουράρι. Ράψε ράψε την έρμη, σαν μανταρισμένη κάλτσα την έχουμε καταντήσει.
Όμως κύριε Ζουράρι μου, ενώ υπεραμύνεστε της Ελληνικής γλώσσης, πώς νοείται να υβρίζετε εις την Τουρκικήν!
Έχω κι εγώ ράμματα για τα σχολικά βιβλία, όμως μάλλον τα δικά μου ράμματα διαφέρουν από εκείνα του Ζουράρι. Ράψε ράψε την έρμη, σαν μανταρισμένη κάλτσα την έχουμε καταντήσει.
Καλημέρες. Ορίστε και το βιντεάκι με τον Ζουράρη (τον άκουσα λάιβ).
https://www.youtube.com/watch?v=GoBE_Y04j_U
Ναρκισσισμός, υπερβολή και, εντέλει, γραφικότητα που δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Δουλεύει για να τον κουτσομπολέψουμε λιγάκι μόνο — του φτάνει αυτό, φαίνεται.
ΥΓ. Βλέπω ότι το θέμα το κάνει φύλλο και φτερό ο Σαραντάκος σήμερα:
Ο Κ. Ζουράρις και η σκανδαλιστική καφετιέρα
https://sarantakos.wordpress.com/2015/10/08/zouraris-3/
https://www.youtube.com/watch?v=GoBE_Y04j_U
Ναρκισσισμός, υπερβολή και, εντέλει, γραφικότητα που δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Δουλεύει για να τον κουτσομπολέψουμε λιγάκι μόνο — του φτάνει αυτό, φαίνεται.
ΥΓ. Βλέπω ότι το θέμα το κάνει φύλλο και φτερό ο Σαραντάκος σήμερα:
Ο Κ. Ζουράρις και η σκανδαλιστική καφετιέρα
https://sarantakos.wordpress.com/2015/10/08/zouraris-3/
Λεπτομέρειες για την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία άλλαξε ο τρόπος εκλογής των πρυτάνεων.
https://www.lawspot.gr/nomika-nea/allaxe-o-tropos-eklogis-prytaneon-me-pnp
https://www.lawspot.gr/nomika-nea/allaxe-o-tropos-eklogis-prytaneon-me-pnp
Σε σχέση με την ΠΝΠ με την οποία καταργήθηκε προ ημερών η διαδικασία για την εκλογή πρυτάνεων που πρόβλεπε ο νόμος Διαμαντοπούλου διάβασα εδώ το άρθρο του Ιωακείμ Γρυσπολάκη, πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Ο αυταρχισμός και ο αντιευρωπαϊσμός σε συσκευασία του ενός
http://www.esos.gr/arthra/40199/o-aytarhismos-kai-o-antieyropaismos-se-syskeyasia-toy-enos (9 Οκτ. 2015)
Αν βρείτε κάτι καλό για τις απόψεις της άλλης πλευράς, να προσθέσουμε το σύνδεσμο.
Ο αυταρχισμός και ο αντιευρωπαϊσμός σε συσκευασία του ενός
http://www.esos.gr/arthra/40199/o-aytarhismos-kai-o-antieyropaismos-se-syskeyasia-toy-enos (9 Οκτ. 2015)
Αν βρείτε κάτι καλό για τις απόψεις της άλλης πλευράς, να προσθέσουμε το σύνδεσμο.
Το πώς είναι δυνατόν ένας νόμος που ψηφίστηκε από τη μεγαλύτερη πλειοψηφία που θυμάμαι ποτέ στην ελληνική Βουλή να καταργηθεί με μια "κατάπτυστη" ΠΝΠ (σύμφωνα με τους χαρακτηρισμούς της ίδιας της κυβέρνησης όταν ήταν αντιπολίτευση) ξεπερνάει τη λογική μου.
Περισσότερα για την... καφετιέρα, από τον Γιάννη Χάρη:
http://www.efsyn.gr/arthro/o-imimathis-proheirologos-kyrios-zoyraris
Τρίβω τα μάτια μου...
Καταργείται η κλήρωση για την εισαγωγή στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
Την κατάργηση της κλήρωσης για την εισαγωγή στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) ανακοίνωσε η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου την Πέμπτη κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας για θέματα έρευνας και καινοτομίας.
Η κα Αναγνωστοπούλου είπε συγκεκριμένα ότι «διαβουλευθήκαμε (με τον πρόεδρο της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Βασίλη Καρδάση) και αποφασίσαμε τη με μη κλήρωση εισαγωγή των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο».
Για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο (γίνονται περίπου 15000 αιτήσεις για 4790 θέσεις στα προπτυχιακά προγράμματα), από το 2016, έχει προταθεί άλλο σύστημα με καθιέρωση κριτηρίων (βαθμό απολυτηρίου λυκείου, επαγγελματική εμπειρία, ηλικία κ.λπ.) ή και είσοδο όλων όσων ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα των προπτυχιακών σπουδών με την καταβολή μειωμένων διδάκτρων.
Με το νέο σύστημα αναμένεται να αυξηθεί ο αριθμός των φοιτητών και των υποτροφιών. [...]
http://www.tanea.gr/news/greece/art...thn-eisodo-sto-ellhniko-anoikto-panepisthmio/
Κατάργηση της κλήρωσης; Έμφαση στην αριστεία, στην αύξηση των φοιτητών που θέλουν να πληρώσουν δίδακτρα; Τι είδους φιλελεύθερα μέτρα είναι αυτά;
Αν δεν είχα σκοντάψει σε εκείνο το «αποφασίσαμε τη με μη κλήρωση εισαγωγή», θα έπλεα σε πελάγη ευτυχίας! Σία και αράξαμε.
Καταργείται η κλήρωση για την εισαγωγή στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
Την κατάργηση της κλήρωσης για την εισαγωγή στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) ανακοίνωσε η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου την Πέμπτη κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας για θέματα έρευνας και καινοτομίας.
Η κα Αναγνωστοπούλου είπε συγκεκριμένα ότι «διαβουλευθήκαμε (με τον πρόεδρο της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Βασίλη Καρδάση) και αποφασίσαμε τη με μη κλήρωση εισαγωγή των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο».
Για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο (γίνονται περίπου 15000 αιτήσεις για 4790 θέσεις στα προπτυχιακά προγράμματα), από το 2016, έχει προταθεί άλλο σύστημα με καθιέρωση κριτηρίων (βαθμό απολυτηρίου λυκείου, επαγγελματική εμπειρία, ηλικία κ.λπ.) ή και είσοδο όλων όσων ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα των προπτυχιακών σπουδών με την καταβολή μειωμένων διδάκτρων.
Με το νέο σύστημα αναμένεται να αυξηθεί ο αριθμός των φοιτητών και των υποτροφιών. [...]
http://www.tanea.gr/news/greece/art...thn-eisodo-sto-ellhniko-anoikto-panepisthmio/
Κατάργηση της κλήρωσης; Έμφαση στην αριστεία, στην αύξηση των φοιτητών που θέλουν να πληρώσουν δίδακτρα; Τι είδους φιλελεύθερα μέτρα είναι αυτά;
Αν δεν είχα σκοντάψει σε εκείνο το «αποφασίσαμε τη με μη κλήρωση εισαγωγή», θα έπλεα σε πελάγη ευτυχίας! Σία και αράξαμε.
Ψήγματα της ειδησεογραφίας προλαβαίνω πια αυτές τις μέρες. Για το νέο νομοσχέδιο που παρέδωσαν στους πρυτάνεις οι υπεύθυνοι του υπουργείου Παιδείας διαβάζουμε τα πρώτα νέα εδώ:
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500047353
Βλέπω:
Η ψηφοφορία θα γίνεται με κάλπη και σε περίπτωση που διακοπεί δύο φορές τότε θα επαναλαμβάνεται ηλεκτρονικά.
Έξυπνο. Αλλά και σε δουλειά να βρισκόμαστε. Προτείνω να αρχίσουν τώρα να κλέβουν τις κάλπες οι τεχνολάτρες. Να βαρεθούν όλοι κάποια στιγμή, να γίνονται οι εκλογές εξαρχής ηλεκτρονικά.
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500047353
Βλέπω:
Η ψηφοφορία θα γίνεται με κάλπη και σε περίπτωση που διακοπεί δύο φορές τότε θα επαναλαμβάνεται ηλεκτρονικά.
Έξυπνο. Αλλά και σε δουλειά να βρισκόμαστε. Προτείνω να αρχίσουν τώρα να κλέβουν τις κάλπες οι τεχνολάτρες. Να βαρεθούν όλοι κάποια στιγμή, να γίνονται οι εκλογές εξαρχής ηλεκτρονικά.
Από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη συγκέντρωση της 24/1/2016
Και μόλις περάσει η πρώτη αξιολόγηση, τότε θα ανοίξουμε τη συζήτηση για τις αναγκαίες, βαθιές μεταρρυθμιστικές τομές που έχει ανάγκη ο τόπος και για τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Όχι για να κάνουμε το χατίρι κάποιων που θέλουν να φτιάξουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά για να βαθύνουμε τη δημοκρατία […]
http://syriza.gr/article/id/63874/A...-thn-Ellada-kai-thn-Eyrwph-.html#.Vq3JtOarHHA
Ευτυχώς η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση θα παραμείνει προστατευμένη σύμφωνα με τον καταστατικό μας χάρτη για να διατηρήσει την ξεχωριστή της θέση ανάμεσα στις δημόσιες και ιδιωτικές εκπαιδεύσεις των άλλων χωρών. Τι κρίμα που δεν προλάβαμε να προστατεύσουμε και τους λιμενικούς οργανισμούς και τα αεροδρόμια στο Σύνταγμά μας.
Και μόλις περάσει η πρώτη αξιολόγηση, τότε θα ανοίξουμε τη συζήτηση για τις αναγκαίες, βαθιές μεταρρυθμιστικές τομές που έχει ανάγκη ο τόπος και για τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Όχι για να κάνουμε το χατίρι κάποιων που θέλουν να φτιάξουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά για να βαθύνουμε τη δημοκρατία […]
http://syriza.gr/article/id/63874/A...-thn-Ellada-kai-thn-Eyrwph-.html#.Vq3JtOarHHA
Ευτυχώς η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση θα παραμείνει προστατευμένη σύμφωνα με τον καταστατικό μας χάρτη για να διατηρήσει την ξεχωριστή της θέση ανάμεσα στις δημόσιες και ιδιωτικές εκπαιδεύσεις των άλλων χωρών. Τι κρίμα που δεν προλάβαμε να προστατεύσουμε και τους λιμενικούς οργανισμούς και τα αεροδρόμια στο Σύνταγμά μας.
Μη χολοσκάς. Πριν από λίγο, ο αρμόδιος υπουργός (νομίζω ότι είναι ένας έμπειρος παλιός πασόκος που τον είχε διαγράψει ο ΓΑΠ) έλεγε στην τηλεόραση ότι σιγά σιγά θα προωθήσει και τις θεσμικές αλλαγές στο σύνταγμα.
SBE
¥
Tώρα που αρχίζουν τα σχολεία αποφάσισα να γραφτώ σε κάτι μαθήματα καλλιτεχνικά που γίνονται στο ένα από τα δύο σχολεία της γειτονιάς μου. Κι έτσι βρέθηκα δυο φορές τις τελευταίες μέρες στο σχολείο. Το σχολικό κτίριο είναι πάρα πολύ μεγάλο και σύγχρονο- το σχολείο χτίστηκε από την αρχή πριν μερικά χρόνια. Το βράδυ που πάω για τα μαθήματα είναι εκεί ο φύλακας στο γραφείο του στην πόρτα και μας ζητάει να υπογράψουμε και το συνεργείο καθαρισμού εκείνη την ώρα σφουγγαρίζει. Το κτίριο αστράφτει από καθαριότητα. Τα μαθήματα γίνονται στο Drama Room, μια μεγαλούτσικη αίθουσα με μπόλικες δυνατότητες διαχωριστικών και με μια κουρτίνα μεγάλη που πάει γύρω γύρω φτιάχνοντας ένα υποτίθεται θεατρικό χώρο. Στους τοίχους επαγγελματικές φωτογραφίες από τις παραστάσεις του σχολείου (έχουν μια έφεση στα κλασσικά μιούζικαλ). Και γενικά όλο το σχολείο είναι γεμάτο τέτοιους πίνακες με επαγγελματικές φωτογραφίες των μαθητικών δραστηριοτήτων, στις οποίες βλέπουμε τους μαθητές να παίζουν θέατρο, να τραγουδάνε, να ζωγραφίζουν, να αθλούνται και γενικώς να ασχολούνται με τα πάντα εκτός από το διάβασμα*.
Αλλά δεν τα γράφω αυτά για να πω για τα τις δραστηριότητες αλλά για μια ανακοίνωση που πήρε το μάτι μου. Η ανακοίνωση λοιπόν έλεγε τι πρέπει να κάνει κάθε μαθητής κάθε χρόνο, επιπλέον των άλλων δραστηριοτήτων, και είναι μοιρασμένες ανά τάξη. Παράδειγμα:
Β' γυμνασίου: κάθε μαθητής πρέπει να συμμετέχει σε μία τουλάχιστον ομαδική περιβαλλοντική δράση ανά τρίμηνο
Γ' γυμνασίου: κάθε μαθητής πρέπει να έχει έτοιμο και ελεγμένο στο τέλος της χρονιάς το βιογραφικό του και μία αίτηση για δουλειά της επιλογής του. Πρέπει επίσης να εργαστεί μέσα στο σχολείο σε μια θέση ευθύνης (π.χ. να μετράει τα χρήματα για τα εισιτήρια).
Α' Λυκείου: κάθε μαθητής πρέπει να έχει πάρει μέρος σε εικονική συνέντευξη για δουλειά και να έχει λάβει οδηγίες για το πώς να τελειοποιήσει την τεχνική του. Και να εργαστεί για ένα μήνα στις διακοπές του σε θέση που θα αποκτήσει νέες ικανότητες.
(μετά τελειώνει το σχολείο στο ΗΒ)
Και το σύγκρινα λοιπόν με το ότι τον τελευταίο καιρό έρχονται ένα σωρό νέοι Έλληνες στο Λονδίνο οι οποίοι όχι μόνο δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν δουλειά αλλά δεν ξέρουν ούτε πώς συμπληρώνουμε αιτήσεις για δουλειά και πώς φτιάχνουμε ένα καλό βιογραφικό (και ναι, έχω διαβάσει πολλά). Και το χειρότερο, δεν ξέρουν πώς να βρουν πληροφορίες ονλάιν για να τα κάνουν όλα αυτά.
Γενικά δεν έχω σε εκτίμηση το αγγλικό εκπαιδευτικό σύστημα, γιατί έχω συναντήσει πολλούς απόφοιτους κούτσουρα και ντουβάρια. Αλλά...
*Πληροφοριακά το σχολείο αναφέρει ότι στις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο το 20% των μαθητών πήρε πέρσι Α και Α* στα εξεταζόμενα μαθήματα, που μου φαίνεται καλό ποσοστό για μεγάλο δημόσιο σχολείο με πολλούς μαθητές.
Αλλά δεν τα γράφω αυτά για να πω για τα τις δραστηριότητες αλλά για μια ανακοίνωση που πήρε το μάτι μου. Η ανακοίνωση λοιπόν έλεγε τι πρέπει να κάνει κάθε μαθητής κάθε χρόνο, επιπλέον των άλλων δραστηριοτήτων, και είναι μοιρασμένες ανά τάξη. Παράδειγμα:
Β' γυμνασίου: κάθε μαθητής πρέπει να συμμετέχει σε μία τουλάχιστον ομαδική περιβαλλοντική δράση ανά τρίμηνο
Γ' γυμνασίου: κάθε μαθητής πρέπει να έχει έτοιμο και ελεγμένο στο τέλος της χρονιάς το βιογραφικό του και μία αίτηση για δουλειά της επιλογής του. Πρέπει επίσης να εργαστεί μέσα στο σχολείο σε μια θέση ευθύνης (π.χ. να μετράει τα χρήματα για τα εισιτήρια).
Α' Λυκείου: κάθε μαθητής πρέπει να έχει πάρει μέρος σε εικονική συνέντευξη για δουλειά και να έχει λάβει οδηγίες για το πώς να τελειοποιήσει την τεχνική του. Και να εργαστεί για ένα μήνα στις διακοπές του σε θέση που θα αποκτήσει νέες ικανότητες.
(μετά τελειώνει το σχολείο στο ΗΒ)
Και το σύγκρινα λοιπόν με το ότι τον τελευταίο καιρό έρχονται ένα σωρό νέοι Έλληνες στο Λονδίνο οι οποίοι όχι μόνο δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν δουλειά αλλά δεν ξέρουν ούτε πώς συμπληρώνουμε αιτήσεις για δουλειά και πώς φτιάχνουμε ένα καλό βιογραφικό (και ναι, έχω διαβάσει πολλά). Και το χειρότερο, δεν ξέρουν πώς να βρουν πληροφορίες ονλάιν για να τα κάνουν όλα αυτά.
Γενικά δεν έχω σε εκτίμηση το αγγλικό εκπαιδευτικό σύστημα, γιατί έχω συναντήσει πολλούς απόφοιτους κούτσουρα και ντουβάρια. Αλλά...
*Πληροφοριακά το σχολείο αναφέρει ότι στις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο το 20% των μαθητών πήρε πέρσι Α και Α* στα εξεταζόμενα μαθήματα, που μου φαίνεται καλό ποσοστό για μεγάλο δημόσιο σχολείο με πολλούς μαθητές.
SBE
¥
Which country really has the cleverest students?
"When it comes to advanced literacy skills, you might be better off getting a high school degree in Japan, Finland or the Netherlands than getting a tertiary degree in Italy, Spain or Greece," says Mr Schleicher.
(ωχ, λέει ότι οι πτυχιούχοι μας είναι αγράμματοι)
"When it comes to advanced literacy skills, you might be better off getting a high school degree in Japan, Finland or the Netherlands than getting a tertiary degree in Italy, Spain or Greece," says Mr Schleicher.
(ωχ, λέει ότι οι πτυχιούχοι μας είναι αγράμματοι)
Ο αρθρογράφος τελεί υπό πλήρη σύγχυση και με συγχίζει. Ας το πάρουμε από την αρχή:
Which country really has the cleverest students?
"When it comes to advanced literacy skills..."
Μπαρντόν; Cleverest students... literacy skills... όχι, δεν μπορώ να δω καμμιά συσχέτιση. Αλλά ας το αφήσουμε στην άκρη αυτό, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί τρόπος να συγκρίνουμε αντικειμενικά την ευφυΐα, πέρα από πολύ χοντρικές μεθόδους (IQ τεστ) που δεν μας αποκαλύπτουν και τίποτα που δεν είναι καταφανές.
Ας πάμε στο δεύτερο σκέλος, εκεί που συγκρίνει τις κατατάξεις των πανεπιστημίων, που θυμίζω ότι κανένας οργανισμός, εταιρεία ή μέσο που καταρτίζει τέτοιες λίστες δεν λέει τίποτα για το επίπεδο των ίδιων των σπουδαστών, με τα τεστ του ΟΟΣΑ που αφορούν μαθητές γυμνασίου. Πραγματικά, ξύνω το κεφάλι μου 10 λεπτά και δεν έχω καταφέρει να καταλάβω τι σχέση έχει το ένα με το άλλο. Μάλλον θα φταίει ότι αποφοίτησα από ελληνικό γυμνάσιο και ως εκ τούτου δεν ανήκω στους εξυπνότερους μαθητές της υφηλίου.
Το τρίτο σκέλος έχει να κάνει με την άκυρη συσχέτιση του PIAAC είτε με το επίπεδο ευφυΐας των αποφοίτων πανεπιστημίου είτε με τις ικανότητές τους. Το PIAAC είναι ένα τεστ σχεδιασμένο για να ελέγχει την σχετική απόδοση του ενήλικου πληθυσμού σε τρεις κύριους τομείς: ανάλυση κειμένου, μαθηματικά και τεχνολογικές δεξιότητες. Από την μεθοδολογία του τεστ καθίσταται σαφές ότι δεν μετράται μονοσήμαντα ο κάθε τομέας αλλά ένας πακτωλός παραγόντων, όπως αφοσίωση, επιμέλεια, ρητορική ανάλυση, αντιληπτικότητα, κτλ. Π.χ. το κομμάτι που αναφέρεται ως literacy δεν έχει να κάνει μόνο με τον γραμματισμό αλλά με όλα τα προαναφερθέντα.
Το τεστ είναι εξαιρετικά σχεδιασμένο αλλά είναι άκυρο και άδικο να τσουβαλιάζονται όλοι οι σπουδαστές σε τρεις κατηγορίες, όταν το αντικείμενο των σπουδών τους δεν έχει καθόλου να κάνει με αυτά. Οπότε η προσπάθεια συσχέτισης αυτού του τεστ με την αποδοτικότητα μιας τριτοβάθμιας σχολής στην εκπαίδευση των σπουδαστών επί του αντικειμένου της σχολής είναι παντελώς άκυρη. Το πόσο καλός θα είμαι π.χ. στην σκριπτογράφηση Java δεν έχει απολύτως μα απολύτως καμμία σχέση με την δυνατότητά μου να εντοπίσω ένα ρητορικό σφάλμα σε ένα κείμενο 10 σελίδων (το οποίο ναι, είναι πράγμα που τεστάρει το PIAAC σε υψηλού επιπέδου ερωτήσεις).
Ο αρθρογράφος δεν ξέρει όχι μόνο τι συγκρίνει αλλά και ποιο είναι το αντικείμενο και ο σκοπός των επιμέρους πραγμάτων στα οποία αναφέρεται.
rogne
¥
Μετατοπίζοντας λίγο το επίκεντρο (θεματικά και γεωγραφικά), αν ακούσεις διδάσκοντες να περιγράφουν το "μέσο" (ας πούμε) επίπεδο των τελειόφοιτων λυκείου στη Γαλλία, σε μια τυπική μεσοαστική περιοχή του Παρισιού, για να μην μπλέξουμε με τις πανίσχυρες ταξικές διακρίσεις α λα φρανσέζ, νομίζεις ότι περιγράφουν όχι απλώς αγράμματους, αλλά αναλφάβητους. Και δε νομίζω ότι φτιάχνουν και πολύ τα πράγματα όταν οι τελειόφοιτοι παίρνουν το "μπακ" τους και γίνονται απόφοιτοι-οσονούπω φοιτητές. Στο πανεπιστήμιο πάντως, η κατάσταση διορθώνεται σημαντικά. Σίγουρα όμως έχω ξαναγράψει κάπου ότι, τουλάχιστον στις κοινωνικές επιστήμες και σε μεταπτυχιακό επίπεδο, οι Έλληνες σπουδαστές στη Γαλλία θεωρούνται περίπου διάνοιες, πολύ προχωρημένοι σε σύγκριση με τους ντόπιους.
Μια και δεν έχουμε εμείς την ώρα ή τη γνώση να κάνουμε απολογισμό:
Εξαγγελίες για την Παιδεία, έτσι, χωρίς πρόγραμμα
Βάσω Κιντή
Βήμα, 24/12/2016
Το 2016 ξεκίνησε για την Παιδεία με τυμπανοκρουσίες περί Εθνικού Διαλόγου, ο οποίος ανετέθη σε τρία όργανα: στην Επιτροπή Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου, η οποία συνεστήθη από μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας. Το τελευταίο δεν συνεκλήθη ποτέ διότι το υπουργείο Παιδείας δεν όρισε ποτέ τους εκπροσώπους του. Ηδη ο πρόεδρός του παραιτήθηκε με καταγγελίες ότι σχεδιάζεται νέο Εθνικό Συμβούλιο Εκπαίδευσης με απόλυτη πλειοψηφία κυβερνητικών παραγόντων οριζομένων από τον υπουργό. Τα άλλα δύο όργανα συνέταξαν πορίσματα-συρραφές από κοινοτοπίες, μεγαλοστομίες, προχειρότητες, ευχολόγια και αοριστολογίες, τα οποία μάλιστα τροποποιούνταν ενόσω δημοσιεύονταν.
Το ότι ο διάλογος αυτός ήταν για τα μάτια του κόσμου φαίνεται από το γεγονός ότι ο υπουργός και ο ΓΓ του υπουργείου Παιδείας έσπευδαν με κάθε ευκαιρία να πουν ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσουν αυτά που προτείνονταν, ενώ τον χρησιμοποιούσαν ως κάλυμμα ώστε πίσω από αυτόν να νομοθετούν ικανοποιώντας φωτογραφικά αιτήματα και αιτήματα της συντεχνίας. Ο διάλογος αυτός εξαγγέλθηκε επίσης ως συναινετικός. Αλλά δεν κάλεσαν κανέναν πλην των φίλων τους (οι οποίοι δεν ξανακούστηκαν από την ημέρα που ανακοινώθηκαν τα ονόματά τους) και δεν τα βρήκαν ούτε μεταξύ τους.
Στον διάλογο αυτόν η κυβέρνηση προσήλθε χωρίς να θέσει δικές της απόψεις προς συζήτηση. Ηθελε, λέει, να μάθει. Αλλά τα πορίσματα τα αγνόησε κάνοντας τη δουλειά της με μεταμεσονύχτιες τροπολογίες εν κρυπτώ. Τώρα, ο νυν υπουργός Παιδείας μάς λέει, σε ένα μπαράζ συνεντεύξεων μέσα σε τέσσερις μόλις ημέρες («Εφημερίδα των Συντακτών», «Το Βήμα», «Τα Νέα», «Εποχή», Αθηναϊκό Πρακτορείο, Στο Κόκκινο, Βήμα FM, Σκάι, Star), ότι περιμένει εκ νέου να μάθει από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, το οποίο, αφού μελετήσει τα προηγούμενα πορίσματα και αυτά προηγούμενων επιτροπών, θα κάνει τις δικές του προτάσεις, τις οποίες θα φέρει και πάλι στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων για να συζητηθούν ξανά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, θα συσταθεί νέα Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για να μάθουν ποιες είναι οι ανάγκες της εκπαίδευσης που δεν ξέρουν. Δηλαδή μια αέναη συζήτηση από τον Αννα στον Καϊάφα, χωρίς χρονοδιάγραμμα, χωρίς στόχο.
Εχουν περάσει δύο ολόκληρα χρόνια από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση. Ηρθε στην εξουσία χωρίς κανένα πρόγραμμα. Ο πρώτος υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς σε συνέντευξή του τότε απαντούσε σε εύλογες ερωτήσεις για το τι θα κάνουν σε συγκεκριμένα θέματα λέγοντας «θα δούμε», «θα το μελετήσουμε». Ο σημερινός υπουργός στο ερώτημα τι θα περιέχουν τα δύο νομοσχέδια που σχεδιάζουν για τη μέση και την ανώτατη εκπαίδευση απαντά στην «Εποχή» ότι «Τώρα αρχίζουμε την πρώτη προσέγγιση για αυτά τα νομοσχέδια και θέλουμε να συζητήσουμε με τους παράγοντες της ακαδημαϊκής και σχολικής κοινότητας». Τι έκανε δηλαδή αυτό το κόμμα για να αναλάβει τη διακυβέρνηση; Ποιο ήταν το πρόγραμμά του; Υποσχόταν να σκίσει τα μνημόνια και τώρα ανακάλυψε ότι πρέπει να μάθει ποιες είναι οι ανάγκες της εκπαίδευσης και τι προβλήματα έχει;
Και τι μάθαμε από τις πολλές συνεντεύξεις του Κ. Γαβρόγλου; Λόγια που ακούγονται ευχάριστα στ' αφτιά των μαθητών, των γονέων τους και των εκπαιδευτικών αλλά τα οποία μένουν μετέωρα και ασαφή. Η αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων, λέει ο υπουργός, είναι για να μάθουμε τις ελλείψεις της Πολιτείας (δηλαδή αυτοαξιολόγηση των μονάδων για την αξιολόγηση της κυβέρνησης). Οι πανελλαδικές εξετάσεις θα καταργηθούν, οι βαθμοί θα αντικατασταθούν από περιγραφική αξιολόγηση και οι τελευταίες τάξεις του Λυκείου θα αναβαθμιστούν. Πώς; Δεν ξέρουμε ακόμη. Αντί για πανελλαδικές εξετάσεις για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα έχουμε πανελλαδικές εξετάσεις για εθνικό απολυτήριο. Και μετά; Πώς θα γίνεται η εισαγωγή στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ; Μόνο με τον βαθμό του εθνικού απολυτηρίου; Και πού θα διαφέρουν τότε οι εξετάσεις για το εθνικό απολυτήριο από τις σημερινές εξετάσεις; Ή θα υπάρχουν κι άλλες πανελλαδικές εξετάσεις μετά το εθνικό απολυτήριο; Διότι είναι σίγουρο πως πολλές σχολές και τμήματα των μεγάλων πόλεων θα έχουν ζήτηση πολύ μεγαλύτερη από την προσφορά. Θα μπαίνουν, λέει ο υπουργός, οι φοιτητές σε ιδρύματα ή σε σχολές και όχι σε τμήματα. Καλή ιδέα, που πολεμήθηκε από τον σημερινό υπουργό και το κόμμα του όταν προτάθηκε από τον νόμο Διαμαντοπούλου. Ομως ο νόμος Διαμαντοπούλου ήξερε τι πρότεινε: προέβλεπε ευέλικτα προγράμματα σπουδών εντός μιας ισχυρής σχολής. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τα στεγανά των τμημάτων σε μια ανυπόστατη στην ουσία σχολή. Τα μαθήματα ποιων τμημάτων θα διδάσκονται ως κοινά στο πρώτο έτος μιας σχολής; Ποιων τμημάτων οι διδάσκοντες θα τα αναλαμβάνουν; Πώς θα γίνεται με αδιάβλητο τρόπο η κατανομή των φοιτητών στα τμήματα μετά το πρώτο κοινό έτος; Πώς θα αποφασίζονται όλα αυτά; Τίποτε από αυτά δεν έχει μελετηθεί. Εξαγγέλλονται πράγματα εν κενώ ενώ συγχρόνως συγκρούονται με άλλες δικές τους θέσεις. Και επιπλέον μαθαίνουμε πάλι από τις συνεντεύξεις του υπουργού ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις δεν θα καταργηθούν για το υπόλοιπο της θητείας του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ενώ η περιγραφική βαθμολογία δεν θα καταργήσει τους βαθμούς.
Εχουμε δηλαδή και πάλι επικοινωνία στη θέση εκπαιδευτικής πολιτικής. Πολλά λόγια για να αποκρυβεί η ανικανότητα μιας κυβέρνησης. Κι αν είναι προβληματικό να κοροϊδεύεις ως κόμμα μια κοινωνία με υποσχέσεις που ξέρεις ότι δεν μπορούν να ικανοποιηθούν, είναι διπλά προβληματικό να παραπλανάς με ωραία λόγια μικρούς μαθητές, να τους υπόσχεσαι μια ζωή ζάχαρη, χωρίς εξετάσεις και χωρίς βαθμούς, και να τους επιφυλάσσεις μία από τα ίδια, τα οποία έχεις φροντίσει στο μεταξύ συγχρόνως να ξεχαρβαλώσεις για να ελέγξεις.
Εχουμε το πιο συγκεντρωτικό εκπαιδευτικό σύστημα στον ΟΟΣΑ, δεν τα πάμε καλά σε διεθνείς αξιολογήσεις, ο κόσμος αλλάζει με ταχύτητα, βρίσκεται μπροστά σε νέες προκλήσεις, αλλά η μέριμνα του υπουργείου είναι να ικανοποιήσει αιτήματα συντεχνιών. «Μια πρωτοβουλία, ειδικά στον χώρο της εκπαίδευσης, είναι επιτυχημένη στον βαθμό που η συλλογική συνείδηση μιας κοινωνίας συντονίζεται και με τις ώριμες απαιτήσεις των εκπαιδευτικών» λέει ο υπουργός Παιδείας. Δηλαδή το κόμμα ως έκφραση της συλλογικής συνείδησης της κοινωνίας να ικανοποιεί ούτε καν αιτήματα, αλλά απαιτήσεις των εκπαιδευτικών. Δυστυχώς, υπό τέτοιους όρους δεν μπορούμε να ελπίζουμε για το 2017.
Η κυρία Βάσω Κιντή είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Βάσω Κιντή
Βήμα, 24/12/2016
Το 2016 ξεκίνησε για την Παιδεία με τυμπανοκρουσίες περί Εθνικού Διαλόγου, ο οποίος ανετέθη σε τρία όργανα: στην Επιτροπή Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου, η οποία συνεστήθη από μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας. Το τελευταίο δεν συνεκλήθη ποτέ διότι το υπουργείο Παιδείας δεν όρισε ποτέ τους εκπροσώπους του. Ηδη ο πρόεδρός του παραιτήθηκε με καταγγελίες ότι σχεδιάζεται νέο Εθνικό Συμβούλιο Εκπαίδευσης με απόλυτη πλειοψηφία κυβερνητικών παραγόντων οριζομένων από τον υπουργό. Τα άλλα δύο όργανα συνέταξαν πορίσματα-συρραφές από κοινοτοπίες, μεγαλοστομίες, προχειρότητες, ευχολόγια και αοριστολογίες, τα οποία μάλιστα τροποποιούνταν ενόσω δημοσιεύονταν.
Το ότι ο διάλογος αυτός ήταν για τα μάτια του κόσμου φαίνεται από το γεγονός ότι ο υπουργός και ο ΓΓ του υπουργείου Παιδείας έσπευδαν με κάθε ευκαιρία να πουν ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσουν αυτά που προτείνονταν, ενώ τον χρησιμοποιούσαν ως κάλυμμα ώστε πίσω από αυτόν να νομοθετούν ικανοποιώντας φωτογραφικά αιτήματα και αιτήματα της συντεχνίας. Ο διάλογος αυτός εξαγγέλθηκε επίσης ως συναινετικός. Αλλά δεν κάλεσαν κανέναν πλην των φίλων τους (οι οποίοι δεν ξανακούστηκαν από την ημέρα που ανακοινώθηκαν τα ονόματά τους) και δεν τα βρήκαν ούτε μεταξύ τους.
Στον διάλογο αυτόν η κυβέρνηση προσήλθε χωρίς να θέσει δικές της απόψεις προς συζήτηση. Ηθελε, λέει, να μάθει. Αλλά τα πορίσματα τα αγνόησε κάνοντας τη δουλειά της με μεταμεσονύχτιες τροπολογίες εν κρυπτώ. Τώρα, ο νυν υπουργός Παιδείας μάς λέει, σε ένα μπαράζ συνεντεύξεων μέσα σε τέσσερις μόλις ημέρες («Εφημερίδα των Συντακτών», «Το Βήμα», «Τα Νέα», «Εποχή», Αθηναϊκό Πρακτορείο, Στο Κόκκινο, Βήμα FM, Σκάι, Star), ότι περιμένει εκ νέου να μάθει από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, το οποίο, αφού μελετήσει τα προηγούμενα πορίσματα και αυτά προηγούμενων επιτροπών, θα κάνει τις δικές του προτάσεις, τις οποίες θα φέρει και πάλι στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων για να συζητηθούν ξανά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, θα συσταθεί νέα Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για να μάθουν ποιες είναι οι ανάγκες της εκπαίδευσης που δεν ξέρουν. Δηλαδή μια αέναη συζήτηση από τον Αννα στον Καϊάφα, χωρίς χρονοδιάγραμμα, χωρίς στόχο.
Εχουν περάσει δύο ολόκληρα χρόνια από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση. Ηρθε στην εξουσία χωρίς κανένα πρόγραμμα. Ο πρώτος υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς σε συνέντευξή του τότε απαντούσε σε εύλογες ερωτήσεις για το τι θα κάνουν σε συγκεκριμένα θέματα λέγοντας «θα δούμε», «θα το μελετήσουμε». Ο σημερινός υπουργός στο ερώτημα τι θα περιέχουν τα δύο νομοσχέδια που σχεδιάζουν για τη μέση και την ανώτατη εκπαίδευση απαντά στην «Εποχή» ότι «Τώρα αρχίζουμε την πρώτη προσέγγιση για αυτά τα νομοσχέδια και θέλουμε να συζητήσουμε με τους παράγοντες της ακαδημαϊκής και σχολικής κοινότητας». Τι έκανε δηλαδή αυτό το κόμμα για να αναλάβει τη διακυβέρνηση; Ποιο ήταν το πρόγραμμά του; Υποσχόταν να σκίσει τα μνημόνια και τώρα ανακάλυψε ότι πρέπει να μάθει ποιες είναι οι ανάγκες της εκπαίδευσης και τι προβλήματα έχει;
Και τι μάθαμε από τις πολλές συνεντεύξεις του Κ. Γαβρόγλου; Λόγια που ακούγονται ευχάριστα στ' αφτιά των μαθητών, των γονέων τους και των εκπαιδευτικών αλλά τα οποία μένουν μετέωρα και ασαφή. Η αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων, λέει ο υπουργός, είναι για να μάθουμε τις ελλείψεις της Πολιτείας (δηλαδή αυτοαξιολόγηση των μονάδων για την αξιολόγηση της κυβέρνησης). Οι πανελλαδικές εξετάσεις θα καταργηθούν, οι βαθμοί θα αντικατασταθούν από περιγραφική αξιολόγηση και οι τελευταίες τάξεις του Λυκείου θα αναβαθμιστούν. Πώς; Δεν ξέρουμε ακόμη. Αντί για πανελλαδικές εξετάσεις για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα έχουμε πανελλαδικές εξετάσεις για εθνικό απολυτήριο. Και μετά; Πώς θα γίνεται η εισαγωγή στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ; Μόνο με τον βαθμό του εθνικού απολυτηρίου; Και πού θα διαφέρουν τότε οι εξετάσεις για το εθνικό απολυτήριο από τις σημερινές εξετάσεις; Ή θα υπάρχουν κι άλλες πανελλαδικές εξετάσεις μετά το εθνικό απολυτήριο; Διότι είναι σίγουρο πως πολλές σχολές και τμήματα των μεγάλων πόλεων θα έχουν ζήτηση πολύ μεγαλύτερη από την προσφορά. Θα μπαίνουν, λέει ο υπουργός, οι φοιτητές σε ιδρύματα ή σε σχολές και όχι σε τμήματα. Καλή ιδέα, που πολεμήθηκε από τον σημερινό υπουργό και το κόμμα του όταν προτάθηκε από τον νόμο Διαμαντοπούλου. Ομως ο νόμος Διαμαντοπούλου ήξερε τι πρότεινε: προέβλεπε ευέλικτα προγράμματα σπουδών εντός μιας ισχυρής σχολής. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τα στεγανά των τμημάτων σε μια ανυπόστατη στην ουσία σχολή. Τα μαθήματα ποιων τμημάτων θα διδάσκονται ως κοινά στο πρώτο έτος μιας σχολής; Ποιων τμημάτων οι διδάσκοντες θα τα αναλαμβάνουν; Πώς θα γίνεται με αδιάβλητο τρόπο η κατανομή των φοιτητών στα τμήματα μετά το πρώτο κοινό έτος; Πώς θα αποφασίζονται όλα αυτά; Τίποτε από αυτά δεν έχει μελετηθεί. Εξαγγέλλονται πράγματα εν κενώ ενώ συγχρόνως συγκρούονται με άλλες δικές τους θέσεις. Και επιπλέον μαθαίνουμε πάλι από τις συνεντεύξεις του υπουργού ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις δεν θα καταργηθούν για το υπόλοιπο της θητείας του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ενώ η περιγραφική βαθμολογία δεν θα καταργήσει τους βαθμούς.
Εχουμε δηλαδή και πάλι επικοινωνία στη θέση εκπαιδευτικής πολιτικής. Πολλά λόγια για να αποκρυβεί η ανικανότητα μιας κυβέρνησης. Κι αν είναι προβληματικό να κοροϊδεύεις ως κόμμα μια κοινωνία με υποσχέσεις που ξέρεις ότι δεν μπορούν να ικανοποιηθούν, είναι διπλά προβληματικό να παραπλανάς με ωραία λόγια μικρούς μαθητές, να τους υπόσχεσαι μια ζωή ζάχαρη, χωρίς εξετάσεις και χωρίς βαθμούς, και να τους επιφυλάσσεις μία από τα ίδια, τα οποία έχεις φροντίσει στο μεταξύ συγχρόνως να ξεχαρβαλώσεις για να ελέγξεις.
Εχουμε το πιο συγκεντρωτικό εκπαιδευτικό σύστημα στον ΟΟΣΑ, δεν τα πάμε καλά σε διεθνείς αξιολογήσεις, ο κόσμος αλλάζει με ταχύτητα, βρίσκεται μπροστά σε νέες προκλήσεις, αλλά η μέριμνα του υπουργείου είναι να ικανοποιήσει αιτήματα συντεχνιών. «Μια πρωτοβουλία, ειδικά στον χώρο της εκπαίδευσης, είναι επιτυχημένη στον βαθμό που η συλλογική συνείδηση μιας κοινωνίας συντονίζεται και με τις ώριμες απαιτήσεις των εκπαιδευτικών» λέει ο υπουργός Παιδείας. Δηλαδή το κόμμα ως έκφραση της συλλογικής συνείδησης της κοινωνίας να ικανοποιεί ούτε καν αιτήματα, αλλά απαιτήσεις των εκπαιδευτικών. Δυστυχώς, υπό τέτοιους όρους δεν μπορούμε να ελπίζουμε για το 2017.
Η κυρία Βάσω Κιντή είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Να αφήσω και κάτι που διάβασα και με χαροποίησε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Χ. ΠΑΞΙΝΟΣ*
Ενα ΑΕΙ στην Περιφέρεια,παράδειγμα προς μίμηση
Καθημερινή, 28.12.2016
Προσκεκλημένος από τον κοσμήτορα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (ΤΕΦΑΑ Τρικάλων) Γιάννη Κουτεντάκη, περίμενα να δω κάτι ανάλογο μ’ αυτό που συναντάς στους χώρους των Ιδρυμάτων Αθηνών. Αφίσες παντού, τοίχους λερωμένους, τσιγάρα στους προαύλιους χώρους και γενικά μια ακαταστασία, γνώριμη, λίγο έως πολύ, που παραπέμπει σε τριτοκοσμική χώρα. Οποία, όμως, έκπληξη. Περιτριγυρισμένο από συστάδες δένδρων, κάθε λογής, όλος ο περιβάλλων χώρος, σε καλεί για μια ωραία βόλτα, έστω και σε χειμωνιάτικο τοπίο. Κι όλα αυτά με μεράκι, χωρίς την κρατική βοήθεια, σιγά αλλά σταθερά κάθε χρόνο, με μεταφυτεύσεις. Ετσι, σήμερα, απολαμβάνουμε αυτό το τοπίο καθαρό, που σε προδιαθέτει ευνοϊκά για κάτι διαφορετικό. Ούτε λόγος για τσιγάρα κι αποτσίγαρα πεταμένα. Ούτε πολύ περισσότερο, για πλαστικά σκουπίδια ή άλλου είδους, παρά το γεγονός ότι υπάρχει εστιατόριο που λειτουργεί κανονικά. Ολα σε απόλυτη ευταξία.
Τα κτίρια μέσα, λες και έχουν απολυμανθεί. Λάμπουν από καθαριότητα. Ούτε στον στρατό, με την επιθεώρηση τη βδομαδιάτικη, που έψαχνε ο λοχαγός τις γωνίες για να βρει σκόνη.
Είναι η πρώτη εντύπωση από ένα εκπαιδευτήριο εκτός Αθηνών, που περιποιεί τιμή στην πανεπιστημιακή κοινότητα και αυτομάτως, συνειρμικά ασυνείδητα, σου έρχεται στη σκέψη, όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί στην Αθήνα ή και αλλού. Γιατί τα κατάφεραν στα Τρίκαλα και δεν μπορούν σ’ όλη τη χώρα να πετύχουν το αυτονόητο και είναι το ζητούμενο; Γιατί αυτή η χώρα, με το πλούσιο παρελθόν, να έχει φθάσει σ’ αυτήν την κατάντια στην παιδεία και να κατατάσσεται, σύμφωνα με το διεθνές πρόγραμμα αξιολόγησης μαθητών ΡΙSA στις τελευταίες θέσεις στη Φυσική, στα Μαθηματικά και στην Κατανόηση Κειμένου, μεταξύ 15χρονων;
Κι όλοι αυτοί που θα στελεχώσουν αύριο τα πανεπιστήμια με τις ελλιπείς γνώσεις, τι θα προσφέρουν πέρα από την παπαγαλία; Ας επανέλθουμε, όμως, στην καθημερινότητά μας, μέσα από αυτά που διαπιστώσαμε.
Τι ήταν αυτό που συνετέλεσε να υπάρχει αυτό το μικρό θαύμα σε μια απομακρυσμένη από το κέντρο περιοχή; Και όλοι, καθηγητές, φοιτητές και διοικητικό προσωπικό στην ουσία να αποτελούν μια οικογένεια, της παλιάς σχολής, και να αγαπούν αυτό που κάνουν και μάλιστα αθόρυβα, αλλά δημιουργικά; Τι είναι αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς; Μα το ότι υπάρχουν κανόνες στους οποίους όλοι υπόκεινται. Το ότι έχει επέλθει μια συνθήκη μεταξύ καθηγητών και φοιτητών που όλοι σέβονται και υπακούν. Το ότι όλοι αισθάνονται ότι συμμετέχουν και το απολαμβάνουν με τον τρόπο τους. Το ότι πράττουν το αυτονόητο, που δείχνει σεβασμό στον χώρο και πρωτίστως στον εαυτό τους. Το να μη βεβηλώνουν τα ιερά και τα όσια, το να μην καταστρέφουν αυτό το οποίο τους ανήκει το θεωρούμε, δυστυχώς, επιτυχία. Είναι απλώς ο πολιτισμός που εξέλιπε και τον βρίσκεις στα Τρίκαλα. Στην πόλη με τα ποδήλατα, που όλοι στις διασταυρώσεις τις διαγραμμισμένες, σταματάνε να περάσουν οι πεζοί. Ολοι, σχεδόν, πλην ορισμένων. Δεν είναι ντόπιοι λέει κάποιος. Και πράγματι ο αριθμός των αυτοκινήτων είναι ξένος. Μια πόλη, που θα θύμιζε ευρωπαϊκή, αν δεν υπήρχαν ακαλαίσθητα κτίρια-πολυκατοικίες, που αντικατέστησαν τα παλιά νεοκλασικά, μιας πόλης αστικής. Με τους μεγάλους πεζόδρομους, που δεν έχουν μετατραπεί σε ατελείωτα parking κάθε είδους τροχοφόρων. Και στη μέση ο ποταμός, πεντακάθαρος, φωτισμένος, με τους μικρούς καταρράκτες του να διασχίζουν την πόλη, δίνοντας ένα ξεχωριστό ευρωπαϊκό χρώμα. Γιατί να μη λέμε ελληνικό χρώμα και να είμαστε πρωτοπόροι σ’ όλα αντί ουραγοί;
Ξεχάστηκα, έφυγα από το θέμα, αν και όλα αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο και τα Τρίκαλα περηφανεύονται για τη σχολή τους. Αφού όλοι θεωρούν ότι ο καθένας, με τον τρόπο του, έχει συμβάλει σ’ αυτό το κοινωνικό γίγνεσθαι. Το τμήμα έχει ευρωπαϊκά μεταπτυχιακά προγράμματα με φοιτητές από Κίνα, Βραζιλία, Καναδά, Βρετανία, Ινδία, Γερμανία και ένα παγκοσμίως μοναδικό ξενόγλωσσο μεταπτυχιακό πρόγραμμα, που αφορά τη φυσική κατάσταση και ποιότητα ζωής των ενόπλων δυνάμεων. Τα έσοδα από τα εν λόγω μεταπτυχιακά προγράμματα δεν μοιράζονται ως πρόσθετη αμοιβή στους διδάσκοντες, αλλά επενδύονται στο ίδιο το τμήμα. Μ’ αυτόν τον τρόπο δωρίζει ποδήλατα στους φοιτητές του, κάνοντας πράξη αυτό που λέμε κοινωνική ευαισθησία, αλληλεγγύη, αγάπη προς το περιβάλλον. Αποτελέσματα, δε, μελετών που έγιναν στο ΤΕΦΑΑ Τρικάλων υιοθετήθηκαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, από τα συστήματα Υγείας Μ. Βρετανίας και Αμερικής και άλλους διεθνείς Οργανισμούς και εμφανίστηκαν σε αναγνωρισμένα έντυπα όπως η Wall Street Journal.
Ετσι, η υποτιθέμενη γεωγραφική απομόνωση μετατράπηκε σε εκπαιδευτική όαση, επιστημονική δημιουργία, κοινωνική προσφορά, όραμα για το μέλλον, αποδεικνύοντας ότι η επαρχία είναι όρθια και λειτουργεί. Ισως να στενοχωρηθούν όσοι αναφέρονται συλλήβδην στα ΑΕΙ της Περιφέρειας ότι δήθεν υπολειτουργούν και είναι υποδεέστερα των κεντρικών. Μήπως η ελληνική κοινωνία θα πρέπει επιτέλους να δει και να αντιληφθεί ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα;
* Πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.
Ενα ΑΕΙ στην Περιφέρεια,παράδειγμα προς μίμηση
Καθημερινή, 28.12.2016
Προσκεκλημένος από τον κοσμήτορα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (ΤΕΦΑΑ Τρικάλων) Γιάννη Κουτεντάκη, περίμενα να δω κάτι ανάλογο μ’ αυτό που συναντάς στους χώρους των Ιδρυμάτων Αθηνών. Αφίσες παντού, τοίχους λερωμένους, τσιγάρα στους προαύλιους χώρους και γενικά μια ακαταστασία, γνώριμη, λίγο έως πολύ, που παραπέμπει σε τριτοκοσμική χώρα. Οποία, όμως, έκπληξη. Περιτριγυρισμένο από συστάδες δένδρων, κάθε λογής, όλος ο περιβάλλων χώρος, σε καλεί για μια ωραία βόλτα, έστω και σε χειμωνιάτικο τοπίο. Κι όλα αυτά με μεράκι, χωρίς την κρατική βοήθεια, σιγά αλλά σταθερά κάθε χρόνο, με μεταφυτεύσεις. Ετσι, σήμερα, απολαμβάνουμε αυτό το τοπίο καθαρό, που σε προδιαθέτει ευνοϊκά για κάτι διαφορετικό. Ούτε λόγος για τσιγάρα κι αποτσίγαρα πεταμένα. Ούτε πολύ περισσότερο, για πλαστικά σκουπίδια ή άλλου είδους, παρά το γεγονός ότι υπάρχει εστιατόριο που λειτουργεί κανονικά. Ολα σε απόλυτη ευταξία.
Τα κτίρια μέσα, λες και έχουν απολυμανθεί. Λάμπουν από καθαριότητα. Ούτε στον στρατό, με την επιθεώρηση τη βδομαδιάτικη, που έψαχνε ο λοχαγός τις γωνίες για να βρει σκόνη.
Είναι η πρώτη εντύπωση από ένα εκπαιδευτήριο εκτός Αθηνών, που περιποιεί τιμή στην πανεπιστημιακή κοινότητα και αυτομάτως, συνειρμικά ασυνείδητα, σου έρχεται στη σκέψη, όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί στην Αθήνα ή και αλλού. Γιατί τα κατάφεραν στα Τρίκαλα και δεν μπορούν σ’ όλη τη χώρα να πετύχουν το αυτονόητο και είναι το ζητούμενο; Γιατί αυτή η χώρα, με το πλούσιο παρελθόν, να έχει φθάσει σ’ αυτήν την κατάντια στην παιδεία και να κατατάσσεται, σύμφωνα με το διεθνές πρόγραμμα αξιολόγησης μαθητών ΡΙSA στις τελευταίες θέσεις στη Φυσική, στα Μαθηματικά και στην Κατανόηση Κειμένου, μεταξύ 15χρονων;
Κι όλοι αυτοί που θα στελεχώσουν αύριο τα πανεπιστήμια με τις ελλιπείς γνώσεις, τι θα προσφέρουν πέρα από την παπαγαλία; Ας επανέλθουμε, όμως, στην καθημερινότητά μας, μέσα από αυτά που διαπιστώσαμε.
Τι ήταν αυτό που συνετέλεσε να υπάρχει αυτό το μικρό θαύμα σε μια απομακρυσμένη από το κέντρο περιοχή; Και όλοι, καθηγητές, φοιτητές και διοικητικό προσωπικό στην ουσία να αποτελούν μια οικογένεια, της παλιάς σχολής, και να αγαπούν αυτό που κάνουν και μάλιστα αθόρυβα, αλλά δημιουργικά; Τι είναι αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς; Μα το ότι υπάρχουν κανόνες στους οποίους όλοι υπόκεινται. Το ότι έχει επέλθει μια συνθήκη μεταξύ καθηγητών και φοιτητών που όλοι σέβονται και υπακούν. Το ότι όλοι αισθάνονται ότι συμμετέχουν και το απολαμβάνουν με τον τρόπο τους. Το ότι πράττουν το αυτονόητο, που δείχνει σεβασμό στον χώρο και πρωτίστως στον εαυτό τους. Το να μη βεβηλώνουν τα ιερά και τα όσια, το να μην καταστρέφουν αυτό το οποίο τους ανήκει το θεωρούμε, δυστυχώς, επιτυχία. Είναι απλώς ο πολιτισμός που εξέλιπε και τον βρίσκεις στα Τρίκαλα. Στην πόλη με τα ποδήλατα, που όλοι στις διασταυρώσεις τις διαγραμμισμένες, σταματάνε να περάσουν οι πεζοί. Ολοι, σχεδόν, πλην ορισμένων. Δεν είναι ντόπιοι λέει κάποιος. Και πράγματι ο αριθμός των αυτοκινήτων είναι ξένος. Μια πόλη, που θα θύμιζε ευρωπαϊκή, αν δεν υπήρχαν ακαλαίσθητα κτίρια-πολυκατοικίες, που αντικατέστησαν τα παλιά νεοκλασικά, μιας πόλης αστικής. Με τους μεγάλους πεζόδρομους, που δεν έχουν μετατραπεί σε ατελείωτα parking κάθε είδους τροχοφόρων. Και στη μέση ο ποταμός, πεντακάθαρος, φωτισμένος, με τους μικρούς καταρράκτες του να διασχίζουν την πόλη, δίνοντας ένα ξεχωριστό ευρωπαϊκό χρώμα. Γιατί να μη λέμε ελληνικό χρώμα και να είμαστε πρωτοπόροι σ’ όλα αντί ουραγοί;
Ξεχάστηκα, έφυγα από το θέμα, αν και όλα αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο και τα Τρίκαλα περηφανεύονται για τη σχολή τους. Αφού όλοι θεωρούν ότι ο καθένας, με τον τρόπο του, έχει συμβάλει σ’ αυτό το κοινωνικό γίγνεσθαι. Το τμήμα έχει ευρωπαϊκά μεταπτυχιακά προγράμματα με φοιτητές από Κίνα, Βραζιλία, Καναδά, Βρετανία, Ινδία, Γερμανία και ένα παγκοσμίως μοναδικό ξενόγλωσσο μεταπτυχιακό πρόγραμμα, που αφορά τη φυσική κατάσταση και ποιότητα ζωής των ενόπλων δυνάμεων. Τα έσοδα από τα εν λόγω μεταπτυχιακά προγράμματα δεν μοιράζονται ως πρόσθετη αμοιβή στους διδάσκοντες, αλλά επενδύονται στο ίδιο το τμήμα. Μ’ αυτόν τον τρόπο δωρίζει ποδήλατα στους φοιτητές του, κάνοντας πράξη αυτό που λέμε κοινωνική ευαισθησία, αλληλεγγύη, αγάπη προς το περιβάλλον. Αποτελέσματα, δε, μελετών που έγιναν στο ΤΕΦΑΑ Τρικάλων υιοθετήθηκαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, από τα συστήματα Υγείας Μ. Βρετανίας και Αμερικής και άλλους διεθνείς Οργανισμούς και εμφανίστηκαν σε αναγνωρισμένα έντυπα όπως η Wall Street Journal.
Ετσι, η υποτιθέμενη γεωγραφική απομόνωση μετατράπηκε σε εκπαιδευτική όαση, επιστημονική δημιουργία, κοινωνική προσφορά, όραμα για το μέλλον, αποδεικνύοντας ότι η επαρχία είναι όρθια και λειτουργεί. Ισως να στενοχωρηθούν όσοι αναφέρονται συλλήβδην στα ΑΕΙ της Περιφέρειας ότι δήθεν υπολειτουργούν και είναι υποδεέστερα των κεντρικών. Μήπως η ελληνική κοινωνία θα πρέπει επιτέλους να δει και να αντιληφθεί ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα;
* Πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.