Το γράμμα "Η" πως προφερόταν στην αρχαιότητα;

skam

New member
Διαβάζω ότι κατά την μεταρρύθμιση του Ευκλείδη κατά το 400πχ. το γράμμα Η πήρε την σημερινή του αξία σαν φθόγγος.

Ενώ πριν συχνά χρησιμοποιείτο σαν "h". Εάν βρίσκονταν παρέα με ένα άλλο γράμμα φωνήεν, όπως το ΗΑ, νομίζω ότι μπορώ να υποθέσω πως προφέρονταν, αλλά στο τέλος της λέξης και μόνο του, αναπαριστούσε τον φθόγγο "Ι" σε κάποια δασεινόμενη μορφή ή κάτι άλλο;
Για παράδειγμα στην επιγραφή της Νικάνδρα που είναι πολύ πιο παλιά από το 400πχ, το κείμενο έχει κάπως έτσι:
bΝΙΚΑΝΔΡΗ Μ ΑΝΕΘΕΚΕΝ ΗΕΚΗΒΟΛΟΙ ΙΟΧΕΑΙΡΗΙ QΟΡΗ ΔΕΙΝΟΔΙΚΗΟ ΤΟ ΝΑhΣΙΟ ΕhΣΟΧΟΣ ΑΛΗΟΝ ΔΕΙΝΟΜΕΝΕΟΣ ΔΕ ΣΑΣΙΓΝΕΤΗ ΦhΑhΣΟ Δ ΑΛΟΧΟΣ Ν[ΥΝ]
Μια σελίδα που αναφέρεται σε αυτήν είναι και η http://www.hellinon.net/NeesSelides/NEOTERES/EllAlfavito.htm

Αναρωτιέμαι λοιπόν πως στο καλό χρησιμοποιείτο το Η από την στιγμή που εμφανίζεται, παρέα με άλλα φωνήεντα ή και μόνο του στο τέλος λέξης.

Σημ.
Στην σελίδα http://www.greek-language.gr/greekLang/studies/history/thema_15/10.html για τα αλφάβητα των Ελληνικών πόλεων βλέπω ότι το Η εμφανίζεται σε δύο γραμμές, κάτι που υποθέτω ότι αφορά την προ και μετά την μεταρύθμιση εποχή, αλλά δεν μπόρεσα να βρω κάποια επιβεβαίωση ή διάψευση σε αυτό το σημείο.
 

Zazula

Administrator
Staff member
Επίσης, από το ΛΚΝ:
H(σημιτ. προέλ.)· αρχ. προφ.: , δηλ. συμβόλιζε το γλωσσιδικό εξακολ. σύμφ., αυτό που αργότερα, όταν είχε πια αρχίσει να εξαφανίζεται από την ελλην. γλώσσα, συμβολίστηκε με δασεία (῾): π.χ. HΕΛΛAΣ, HΕΛIΟΣ(αργότερα: `ΕΛΛAΣ, `HΛIΟΣ)· μετά την κλασική εποχή (στην ιων. διάλ. κιόλας κατά την κλασική εποχή) προφ.: [ε:], π.χ. HΛIΟΣ· μετά την ελνστ. εποχή προφ.: , π.χ. ήλιος, φήμη· σπάνια συμβολίζει το μπροστινό ημίφ., π.χ. βόηθα).
 
Top