Τη Καλλίστη

nickel

Administrator
Staff member
Τα ήτα του τίτλου διαβάζονται με υπογεγραμμένη.

Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι Ἡ Καλλίστη των Ὀτεντόντοι (sic, τῷ ὄντι). Η Καλλίστη (ντε λα Γραμμάτικα), αν δεν το γνωρίζετε ήδη, είναι η κυρία (ή μήπως κύριος;) που υπογράφει την πολυτονισμένη στήλη στο Πρώτο θέμα της Κυριακής. Κάποιοι που είμαστε πιο μέσα στα πράγματα υποψιαζόμαστε ότι πρόκειται για γνωστό μονοτονιστή, ο οποίος, με υπερβολές όπως καταῤῥίψει, δῆλα δὴ, μή πως (για την ακρίβεια, «μὴ πὼς» γράφει, χωρίς λόγο, αλλά εκεί θα κολλήσουμε;), επιδιώκει να τρομάξει τους ελάχιστους νοσταλγούς του πολυτονικού.

Στην επιφυλλίδα της (ένθετο Η ζωή μας) της Κυριακής 27/4/08 (σελ. 19), η Καλλίστη θυμήθηκε τον Γιάννη Χάρη, που της τα είχε σούρει τον περασμένο Γενάρη, και μαζί μ’ αυτόν θυμήθηκε τους 10 μύθους για την ελληνική γλώσσα (θα ανοίξω με την ευκαιρία χωριστό νήμα). Και κλείνει τη σχετική αναφορά ως εξής: «Λίγο παρακάτω, ἐκθειάζεται ἡ λεκτικὴ ὑπεροχὴ —ἄκουσον, ἄκουσον— τῶν Κάφρων, τῶν Ὀτεντόντοι καὶ τῶν Παπούα».

Διαβάζοντας σήμερα την επιφυλλίδα, με κατέκλυσε χείμαρρος ερωτημάτων:
1. Γιατί ονομαστική του πληθυντικού; Γιατί όχι έστω Οτεντόντι, ας πούμε;
2. Γιατί Οτε-;
3. Γιατί –ντοι;
4. Γιατί ψιλή;
5. Πού γράφει τέτοιο πράγμα το άρθρο της Κακριδή-Φερράρι; (Αυτό είναι το σοβαρό παράπτωμα κι ας σχολιάζω άλλα για το φαιδρό της υπόθεσης.)

Οι Οτεντότοι, αν δεν τους ξέρετε, είναι μια φυλή πυγμαίων της Νότιας Αφρικής που τους ονόμασαν έτσι (Hottentot στα αγγλικά) από την ολλανδική λέξη Huttentut — λέξη που, σύμφωνα με τους χρονικογράφους του 17ου αιώνα, χρησιμοποιούσαν οι Ολλανδοί για τους τραυλούς, επειδή οι Χοϊχόι (έτσι τους λένε σήμερα) μιλούν με εκείνο το περίεργο πλατάγισμα της γλώσσας (click language, σχετικό βιντεάκι στο τέλος, αλλά ας μην το δουν όσοι πιστεύουν ότι ο πρώτος άνθρωπος ήταν Έλληνας).

Η ορθογραφία της λέξης, πριν από την απλοποίηση, ήταν Ὁττεντότοι, με μια δασεία νά! Και καθώς την επιβεβαίωνα στον Δρανδάκη έπεσα πάνω στο αριστουργηματικό (φροϊδικό) λήμμα οτττεντοτισμός για είδος τραυλισμού. Ναι, έτσι, με τρία ταυ (και δασεία, πάντα).

Παρακαλούνται οι κύριοι που γράφουν τα προγράμματα πολυτονισμού να προσθέσουν στη βάση τους τη λέξη Ὁττεντότος και, με την ευκαιρία, ας βάλουν και το ἱστολόγιο και την ἱστοσελίδα (επιφυλλίδα της 27/1/08) να μην εκθέτουν το φίλο μας τον κρυπτομονοτονιστή με το όνομα Καλλίστη.


 

Katalexi

New member
Μια και ανασύρατε τους Οτεντότους, επιτρέψτε μου να φέρω με τη σειρά μου στην επιφάνεια τη θλιβερή ιστορία της Αφροδίτης των Οτεντότων (The Hottentot Venus), μιας νεαρής στεατοπυγικής Αφρικανής, της Σάρας Μπάαρτμαν, που έγινε έκθεμα στο Λονδίνο και το Παρίσι από το 1810 ως το θάνατό της το 1815. Τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της ιστορίας της μπορείτε να τις διαβάσετε στη Wikipedia.



Παρεμπιπτόντως και αν δεν κάνω λάθος, steatopygous, στεατοπυγική (δηλ. με άφθονο στέαρ, λίπος, στους γλουτούς) είναι μια λέξη που επινόησε ο Δαρβίνος και χρησιμοποίησε στην Καταγωγή του ανθρώπου (1871) για να περιγράψει τις γυναίκες της φυλής των Οτεντότων.
With many Hottentot women the posterior part of the body projects in a wonderful manner; they are steatopygous.

Αν σας κατέστρεψα το φαιδρόν του νήματος με τα παραπάνω, σας προτρέπω να διαβάσετε το Χειρόγραφο ανωνύμου ημιμαθούς στο Βήμα για να αποκατασταθεί η καλή σας διάθεση.
 

oublexis

Member
Αν σας κατέστρεψα το φαιδρόν του νήματος με τα παραπάνω, σας προτρέπω να διαβάσετε το Χειρόγραφο ανωνύμου ημιμαθούς στο Βήμα για να αποκατασταθεί η καλή σας διάθεση.


Αι μεταξύ των συμφοιτητριών μου καλλίπυγοι Ρούλαι, αντικείμενα του πόθου των υπολοίπων επτά αρρένων συμφοιτητών του έτους μου, ήσαν ερωτικώς ανύπαρκτοι δι' εμέ, ενώ αντιθέτως μνημειώδεις στύσεις μοι εδαψίλευσαν η στεατοπυγική Καλλιρρόη, η μακρύρρινος Αμαλία και η αιδιοφθειροβριθής Ευτέρπη.

Κόλαση! Όλα τα λεφτά...
 

nickel

Administrator
Staff member
Όποτε το θυμάμαι, πηγαίνω και διαβάζω τα πιο πρόσφατα κατορθώματα της Καλλίστης. Απολαμβάνω το πολυτονικό της, το οποίο βεβαίως βγαίνει με τον Πολυτονιστή κάποιας Ματζέντα, αφήνοντας πίσω του ουκ ολίγα λάθη: ἐπιλέγει νὰ μοιραστεῖ τὴ ζωὴ τῆς μ’ ἕναν ἄντρα (175), τὀ ὀργιῶδες παρασκήνιο τὴς τονικῆς μεταῤῥύθμισης τοῦ ’82 (174).

Απολαμβάνω τις αρχαιοπρεπείς μετοχές της δίπλα στις λανθασμένες της δημοτικής —μονίμως διεγηγερμένοι αστέρες (176), αλλά και *σκαρφίζοντας ευφυολογήματα (174)— ή το εκδημοτικισμένο αντρωνυμικά. Απολαμβάνω και τις τηλεοπτικές φαιδρότητες (176) που μεταφέρει, αλλά μου ανεβαίνει η πίεση όταν πλασάρει θεωρίες για τη γλώσσα.

Έτσι, στο φύλλο 174 (της 22/6) κλαίει και οδύρεται που με τη συνωμοσία των μονοτονιστών χάθηκε η δασεία και καταντήσαμε να λέμε αντιηλιακό αντί για ανθηλιακό. Πού να της πεις για τον αντήλιο των Ιώνων, τους αντήλιους δαίμονες, τα αντήλια των αλόγων και την αντηλιά — που όλα προηγήθηκαν των μονοτονιστών. Ίσως να έχει δίκιο που διαμαρτύρεται για λόγου της, που όλο και ξεχνάει καμιά δασεία. Ξεχνάει ότι ο όρος (175) θέλει δασεία (εφ’ όρου ζωής), αλλά ίσως να φταίει ο πολυτονιστής που τον μπέρδεψε με το βουνό. Και δασεία θέλει επίσης η Έλενα (176), όπως και η Ελένη (αλλά ο πολυτονιστής μόνο τη δεύτερη ξέρει).

Προσπαθεί στο τέλος να μας πει η Καλλίστη ότι, να, οι ξένοι «διατηρούν την πάτρια ορθογραφία» (ενώ εμείς φτιάχνουμε πλέον τέρατα σαν το αντιηλιακό αντί για ανθηλιακό) και μας δίνει μερικά παραδείγματα (συγγνώμη, άλλο πολυτονικό δεν αντέχω να μεταφέρω, μονοτονίζω το παράθεμα):

Η δάσυνση των ελληνικών λέξεων διατηρήθηκε σε όλες τις λατινογενείς γλώσσες ως Η: ιστορία - history, αρμονία - harmony, ορίζων - horizon, ως RH: ραψωδία - rhapsody, ρόμβος - rhomber (sic), αλλά και ως S: υπέρ - super, αλάτι - salt, ερπετό (όφις) - serpent κ.ά.

Να παραβλέψω το μπέρδεμα με τις «συγγενείς» λέξεις (cognates) — τα αλάτια και τα ερπετά έχουν κοινές ρίζες με τις λατινικές λέξεις, δεν τα πήραν από τα ελληνικά. Το προηγούμενο όμως τι το ήθελε, για τις λατινογενείς γλώσσες; Οι γείτονές μας, οι Ιταλοί, που λένε storia, armonia, orizzonte, rapsodia, rombo, αγράμματοι κι αυτοί;

Αφ’ όλα αυτά, κατάλαβα ότι θα πρέπει να λέω και εφθήμερο και ανθαρματικά και πενθέξι άλλα σαν αυτά για να δείξω ότι ξέρω τις δασυνόμενες.
 
Συνονόματε, με βρισκεις να φτιάχνω βαλίτσες για το λιγγρονήσι και με προκατακλυσμιαίο ιντερνέτι γιατί το dsl δεν δουλεύει, αλλά υπόσχομαι πως όταν γυρίσω θα σου το κλέψω το σημείωμά σου στεγνά (ή στυγνά).
 

danae

¥
Αφ’ όλα αυτά, κατάλαβα ότι θα πρέπει να λέω και εφθήμερο και ανθαρματικά και πενθέξι άλλα σαν αυτά για να δείξω ότι ξέρω τις δασυνόμενες.

:D:D:D:D:D:D
 

Zazula

Administrator
Staff member
Η δάσυνση των ελληνικών λέξεων διατηρήθηκε σε όλες τις λατινογενείς γλώσσες ως Η: ιστορία - history, αρμονία - harmony, ορίζων - horizon, ως RH: ραψωδία - rhapsody, ρόμβος - rhomber (sic), αλλά και ως S: υπέρ - super, αλάτι - salt, ερπετό (όφις) - serpent κ.ά.
Πλάκα έχει επίσης και η ρωσική γλώσσα η οποία, αν και μη λατινογενής, άλλοτε διατηρεί τη δασύτητα (με το αρχικό г) κι άλλοτε όχι:
гармония (αρμονία), горизонт (ορίζων), гипер- (υπερ-), гипо- (υπο-), Гадес (Άδης), гало (άλως), галоген (αλογόνο - από το αλς "άλας"), гетеро- (ετερο-), гимн (ύμνος), гипар (υπερβολικό παραβολοειδές - μέσω του hypar), гистерезис (υστέρηση), гистограмма (ιστόγραμμα), гифа (hypha - από το υφή "ύφανση"), гифема (ύφαιμα), годо- (οδο-), голо- (ολο-), гомео- (ομοιο-), гомо- (ομο-), гормон (ορμόνη - μέσω του hormone από το ορμώ)
αλλά
история (ιστορία).

Γενικότερα το αρχικό h των λατινικών λέξεων αποδίδεται με αρχικό г:
габитет (habitat), Гавана (Havana), Голландия (Holland), госпиталь (hospital), гумоген (humogen), гунн (Hun), гусар (hussar)

Αφ’ όλα αυτά, κατάλαβα ότι θα πρέπει να λέω και εφθήμερο και ανθαρματικά και πενθέξι άλλα σαν αυτά για να δείξω ότι ξέρω τις δασυνόμενες.
Και να λες επίσης και επέτος (αντί εφέτος) για να δείξεις ότι ξέρεις επίσης και τις μη δασυνόμενες (ἔτος). :D
 

nickel

Administrator
Staff member
Πήρα πάλι τη δόση μου από την κυριακάτικη στήλη της. Και αυτή τη φορά η Καλλίστη στρέφει τα πυρά της ενάντια στις κυρίες που έγραψαν το Το λέμε σωστά; Το γράφουμε σωστά; και τα βάζει με τα άκλιτα που γράφονται με μία λέξη, και ειδικότερα το επιτόπου (που δεν είναι και καμιά δική τους πρόταση).

Η Καλλίστη δεν καταφεύγει σε τέτοιες εκπτώσεις. Γράφει ἐφ’ ὅσον (λίγο πιο κάτω από το «επιμεληθέν εκ δύο μελών» και στην ίδια γραμμή με την «καλοσύνη» — οποία παραχώρηση στη δημοτική!) και, αμέσως αποκάτω (Χριστέ μου, τι θα άκουγα αν έβλεπε το «αποκάτω» μου), γράφει καθ’ ὄλου (ναι, με ψιλή και οξεία, που είναι λάθος του πολυτονιστή, μόλις το τέσταρα). Να πω ότι το καθόλου μάς παραδίδεται σαν μία λέξη ήδη στα κείμενα των αρχαίων, αλλά κυρίως ότι, αν το γράψουμε με δύο λέξεις, δίνουμε έμφαση στη σημασία που είχε στους αρχαίους: γενικά και όχι ουδαμώς.
 

Attachments

  • 182zoi_23.pdf
    159.2 KB · Views: 453
Η Καλλίστη αν θυμάμαι καλά γράφει με δύο λέξεις και το "δηλαδή" (= δήλα δη), αν και δεν πρωτοτυπεί -κι ο Κουκουλές έτσι τόγραφε. Το καθόλου είναι χοντρό λάθος όμως γιατί και στα αρχαία όπως λες αλλά και όλοι οι καθαρευουσιάνοι το γράφαν με μία λέξη, είτε με τη σημερινή σημασία είτε με την παλιότερη π.χ. ο Ν. Πολίτης. Αλλά τιμωρεί ο Θεός, βλέπεις, την ύβρη. Θέλησε να γράψει δίλεξο το καθόλου, της βγήκε η ψιλή, ανεξίτηλη απόδειξη ότι το πολυτονικό της είναι γιαλαντζί, ετοιματζίδικο.

Ασχετο με τόνους και πνεύματα, αυτό το "επιμεληθέν" δεν είναι λιγάκι σολοικισμός; Σαν να λέγαμε "επεξεργασθέν υπό...";
 

nickel

Administrator
Staff member
Ασχετο με τόνους και πνεύματα, αυτό το "επιμεληθέν" δεν είναι λιγάκι σολοικισμός; Σαν να λέγαμε "επεξεργασθέν υπό...";

Εμ, γιατί νομίζεις ότι το διάλεξα; Από ολόκληρο το κείμενο, αυτό είναι το πιο απολαυστικό. Και επιμεληθέν και εκ. Αλλά βεβαίως με κέρδισε στο τέλος που έκανε τον καβγά για το επιτόπου σερβίροντας το καθ' όλου.
 

crystal

Moderator
Πολύ ενδιαφέρον. Πριν από μήνες, στο αποκορύφωμα της κρίσης με τη Μακεδονία, θυμάμαι στον Σαμαρά σε τηλεοπτική συνέντευξη να επαναλαμβάνει το ίδιο επιχείρημα - λέγοντας, μάλιστα, πως το είχε χρησιμοποιήσει με επιτυχία για να μεταπείσει τους Ευρωπαίους το ΄91...
 
Kι εγώ τον είχα δει, αλλά φευγαλέα και δεν θυμόμουν πότε ακριβώς, γιαυτό και δεν το ανέφερα.
 

Elena

¥
Kι εγώ τον είχα δει, αλλά φευγαλέα και δεν θυμόμουν πότε ακριβώς, γιαυτό και δεν το ανέφερα.

:) Εγώ το βρίσκω εξαιρετικά σικάτο επιχείρημα, πάντως. Μου αρέσει και, μια και δεν νομίζω ότι προέρχεται από Έλληνα (εθνικιστή ή μη), λέω να το ψάξω λίγο περισσότερο. :p


Θα ήθελα πολύ να δω τι ακριβώς έχει γράψει ο Καργάκος, αλλά να μια απάντηση που βρήκα πριν από μήνες:

http://au.answers.yahoo.com/question/index?qid=20080328203751AAh5I54
 
Σικάτο επιχείρημα όπου σε μια χώρα υπαγορεύουν άλλοι ποιο όνομα να πάρει και ποιο να μην πάρει, υπάρχει, αλλά δεν είναι της Βρετανίας. Στην Αυστρία, απαγορεύτηκε (μετά τον 2ο ΠΠ μάλλον) να πάρει το όνομα Γερμανία και τα παράγωγά του.
 

curry

New member
Θα ήθελα πολύ να δω τι ακριβώς έχει γράψει ο Καργάκος

Αυτό το βιβλίο βρίσκεται στα χέρια μου αλλά ποιος ξέρει πού είναι θαμμένο (μας είχε βάλει μια καθηγήτρια να το αγοράσουμε στο λύκειο, στο "πρώτο κύμα μακεδονικού παροξυσμού"). Θα ψάξω να το βρω σήμερα-αύριο, μήπως ανακαλύψω το σχετικό απόσπασμα, εκτός αν κάποιος άλλος το έχει πιο πρόχειρο.
 

nickel

Administrator
Staff member
Και ερχόμαστε στο (προ)τελευταίο κατόρθωμα της Καλλίστης, φύλλο 186. Ετούτο εδώ δεν αντέχω να το μεταφέρω σε πολυτονικό, και σε μονοτονικό θα το αδικήσω, θα είναι σαν να κάνω ραδιοφωνική περιγραφή της Τζοκόντας.



Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;
  • «τας προάλλας» (πλάκα κάνω, αναγνώστη, μην τσιμπάς)»; [αλλά η υπογεγραμμένη στο «τσιμπάς» δεν είναι πλάκα]
  • Τη δασεία πριν από τη Ρένα, και ακόμα περισσότερο, το αριστουργηματικής νοσηρότητας ἄῤῥηκτο;
  • Τη διαπίστωση ότι οι εκπρόσωποι του υποκόσμου μιλούσαν «όμορφα, διαυγή ελληνικά»; Μα κι ο Ριζοσπάστης, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον...
  • Ή το συμπέρασμα ότι μέσα στο ελληνικό DNA (δεν πά' να 'σαι και εκπρόσωπος του υποκόσμου) διασώζεται η πεποίθηση για το γλωσσικό συνεχές της ελληνικής; Να μπορούσε αυτό το έρμο το DNA να διασώζει και όλον αυτόν τον γλωσσικόν πλούτον, τας αιτιατικάς, τας υπογεγραμμένας και τας ψιλοδασείας, έτοιμοι θα ερχόμαστε σ' αυτόν τον κόσμο και δεν θα δεινοπαθούσαμε να τα μάθουμε ή να τα ξεμάθουμε...

Δε μου το βγάζετε από το μυαλό, αυτή είναι εγκάθετη των δημοτικιστών!
 

danae

¥
Εγώ θα ήθελα να την ακούσω αυτήν την Καλλίστη να προφέρει την όμορφη γλώσσα μας με την προφορά του χρυσού αιώνος του Περικλέους! Να άκουγα πώς προφέρεται αυτό το Ρένα με τη δασεία ή το άρρηκτο με την ψιλή και τη δασεία... Δεν μπορεί, κάτι θα θυμάται το ΔΝΑ της!

Τι κρίμα να μη θυμάται το δικό μου ΔΝΑ τα αραβικά των προγόνων μου!
 

nickel

Administrator
Staff member
Εγώ θα ήθελα να την ακούσω αυτήν την Καλλίστη να προφέρει την όμορφη γλώσσα μας με την προφορά του χρυσού αιώνος του Περικλέους!
Τι μου θύμισες... Που σε εκείνη την εκπομπή για τα μυστικά της ελληνικής γλώσσας, μιλούσαν και ξαναμιλούσαν για τις θεραπευτικές ιδιότητες που έχει η απαγγελία κειμένων της αρχαίας (η γνωστή κυρία Τζιροπούλου δεν έχει χρειαστεί να αλλάξει γυαλιά από τον καιρό που απαγγέλλει Όμηρο στην τάξη, μας είπε), και όλο και διάβαζαν ή απαγγέλλανε μερικούς στίχους από Όμηρο ή δεν θυμάμαι ποιον... πάντοτε με τη σημερινή προφορά!

Αναρωτιέμαι: κάνανε τον κόπο να ρωτήσουν κάποιον γιατρό για τις ευεργετικές ιδιότητες της απαγγελίας οποιουδήποτε κειμένου, οποιασδήποτε γλώσσας; (Στα πλεμόνια κυρίως, για τα μάτια δεν ξέρω.)
 
Top