Τα καλύτερα μουσικά γιουτιουμπάκια

Και για όσους δεν το ξέρατε, ο Ντέιβ Μπρούμπεκ ζούσε — μέχρι σήμερα, που πέθανε, μια μέρα πριν γίνει 92 χρονών ακριβώς, από καρδιακή προσβολή, την ώρα που πήγαινε στον καρδιολόγο του για εξέταση.

Πρώτα: Take Five



Και οπωσδήποτε: Blue Rondo à la Turk

 
Και τώρα κάτι αφόρητα γλυκερό. Το «ερωτικό μουσικό θέμα» της ταινίας Ashes of Time από τον Γιο-Γιο Μα.

 
Εγώ σκεφτόμουν σήμερα (με αφορμή ότι το άκουσα χτες σε μια ταινία που έβλεπα) άλλο κομμάτι το οποίο όπως λεει κι εδώ...
...in 7/4 time, is a challenge to the foot-tappers, finger-snappers and hand-clappers. Deceitfully simple, it refuses to be squared.
Click to expand...
 
SBE said:
Εγώ σκεφτόμουν σήμερα (με αφορμή ότι το άκουσα χτες σε μια ταινία που έβλεπα) άλλο κομμάτι το οποίο όπως λεει κι εδώ...
...in 7/4 time, is a challenge to the foot-tappers, finger-snappers and hand-clappers. Deceitfully simple, it refuses to be squared.
Click to expand...
Click to expand...

Μπράβο, SBE! Πολλά χρόνια είxα να τ' ακούσω αυτό! Take seven. :cool::cool::cool::cool::cool::cool::cool: You're no square.

Dave took five, indefinitely.
 



Εξαιρετικές όλες οι κυρίες. Αλλά τι να το κάνεις όταν υπάρχει το ορίτζιναλ αλάνι:

 
Ραβί Σανκάρ RIP (NYT)
Το γιο του ο Κολτρέιν τον έβγαλε Ράβι από τον Σανκάρ. Η Νόρα Τζόουνς είναι κόρη του. Έχει και μια κόρη, την Αννούσκα, που είναι δεξιοτέχνισσα του σιτάρ.

“On one hand,” he said in a 1985 interview, “I was lucky to have been there at a time when society was changing. And although much of the hippie movement seemed superficial, there was also a lot of sincerity in it, and a tremendous amount of energy. What disturbed me, though, was the use of drugs and the mixing of drugs with our music. And I was hurt by the idea that our classical music was treated as a fad — something that is very common in Western countries.
“People would come to my concerts stoned, and they would sit in the audience drinking Coke and making out with their girlfriends. I found it very humiliating, and there were many times I picked up my sitar and walked away.
“I tried to make the young people sit properly and listen. I assured them that if they wanted to be high, I could make them feel high through the music, without drugs, if they’d only give me a chance. It was a terrible experience at the time.
“But you know, many of those young people still come to our concerts. They have matured, they are free from drugs, and they have a better attitude. And this makes me happy that I went through all that. I have come full circle.”
 
45 χρόνια μετά το Μοντερέι. Καλά είναι. Γεμάτα πράγματα.

 
ravishankar01.jpg


Ας μην αφήσουμε το χρόνο να σβήσει γρήγορα τα ίχνη του περάσματος του μεγάλου Ραβί Σανκάρ από αυτό τον κόσμο. Στην εξαιρετικά περίπλοκη υπόθεση που λέγεται «η Δύση συναντά την Ανατολή» ήταν ένας από τους πρωτεργάτες. Χάρη σ' αυτόν μπόρεσε ο δυτικός κόσμος να έρθει σε επαφή με την τεράστια μουσική παράδοση της κλασικής (τονίζω τη λέξη «κλασικής») ινδικής μουσικής. Ήταν από τους επιδραστικότερους καλλιτέχνες, δρέποντας δάφνες σε μια εποχή που δεν υπήρχε ακόμα ο όρος «έθνικ». Επειδή είχε μεγάλη εμβέλεια στα δυτικά ακροατήρια, η μουσική βιομηχανία διέβλεψε την ευκαρία και έσπευσε να χωθεί στα χωράφια του, εφευρίσκοντας ετικέτες όπως το βραχύβιο Ράγκα ροκ. Ο ίδιος όμως παρέμενε αυθεντικός και επέβαλλε το σεβασμό, έχοντας πίσω του την ακένωτη πηγή μιας παράδοσης χιλιετιών.

Στο φόρουμ θα βρείτε αυτή την πτυχή της συνεργασίας του με δυτικό καλλιτέχνη, για την οποία ευχαριστούμε τον Δαεμάνο:
http://lexilogia.gr/forum/showthrea...ά-γιουτιουμπάκια&p=84762&viewfull=1#post84762.

Ήταν και υπομονετικός δάσκαλος ...


Την υπομονή ο Ανατολίτης την αποκτά έχοντας διαφορετική σχέση με το χρόνο. Και το παράπονο του Δασκάλου ήταν η ανυπόφορη γι’ αυτόν αντίληψη που έχουν για το χρόνο οι Δυτικοί. «Στη Δύση», έλεγε, «όταν παίζω, το ακροατήριο περιμένει να αναπτύξω τις ιδέες μου σε δεκάλεπτα, εικοσάλεπτα το πολύ κομμάτια, και όλη η παράσταση να διαρκέσει μία ώρα, μιάμιση, το πολύ δύο ώρες. Στην Ινδία το ακροατήριο αρχίζει να ζεσταίνεται μετά το τετράωρο…»
 
Last edited:
Τι σύμπτωση! κι εγώ ερχόμουν να καταθέσω ένα στιγμιότυπο όπου "υπαγορεύει" στην κόρη του διάφορα ντιρλαντά ντιρλανταντά:


Και εδώ οι δυο (ετεροθαλείς) αδερφές μαζί:

 
Ευχαριστούμε για τον σιταροβολώνα σας. Όλα άριστα, αλλά η «συνομιλία» στο πρώτο βίντεο του #2551 είναι απίστευτη!
 
Εξίσου μου άρεσε και το δεύτερο βιντεάκι, Νίκελ.

Κι επειδή στην κουβέντα μας βάλαμε μουσική υπόκρουση με σιτάρ, αξίζει να παραπέμψω, για πολλοστή φορά σε τούτο εδώ το φόρουμ, στο Norwegian Wood των Μπητλς, το τραγούδι που πρωτάναψε τη σπίθα. Ειδικά μάλιστα για τη Μπερναρντίνα, που της αρέσει ν’ ανακαλύπτει παλιά νήματα, θα τη βάλω να διαβάσει αυτό εδώ, για να δει πώς το σουηδικό ξύλο μπορεί να μεταμορφωθεί σε νορβηγικό δάσος!
 
nickel said:
Ευχαριστούμε για τον σιταροβολώνα σας. Όλα άριστα, αλλά η «συνομιλία» στο πρώτο βίντεο του #2551 είναι απίστευτη!
Click to expand...
:D
Η επανάληψη από ένα όργανο των φράσεων του/της τραγουδιστή/ίστριας είναι συνηθισμένη όχι μόνο στην ινδική αλλά και στην αραβική μουσική (φαντάζομαι και σε άλλες). Όποιος βρει κάτι στο γιουτούμπι, ας το βάλει, για του λόγου το αληθές.
 
Costas said:
:D
Η επανάληψη από ένα όργανο των φράσεων του/της τραγουδιστή/ίστριας είναι συνηθισμένη όχι μόνο στην ινδική αλλά και στην αραβική μουσική (φαντάζομαι και σε άλλες). Όποιος βρει κάτι στο γιουτούμπι, ας το βάλει, για του λόγου το αληθές.
Click to expand...

Δεν ξέρω αν ανταποκρίνεται 100% σε αυτό που ζητάς, πάντως τη θυμήθηκα τις προάλλες (με αφορμή αυτό που είχε πει ο Ραβί Σανκάρ για την ανυπομονησία των Δυτικών που έχουν την απαίτηση να αναπτύξει το μουσικό του θέμα μέσα σε τρία τέσσερα λεπτά, ενώ οι Ινδοί θέλουν ένα τετράωρο να ζεσταθούν) και μπήκα στο γιουτιούμβιον για να την ακούσω λιγάκι. Της άρεσε κι εκείνης να τραγουδάει εικοσάλεπτα+ τραγούδια. :D

υγ. Εαρίωνα, ευχαριστώ για τη σκανδιναβική παραπομπή. Repetitio est mater etc... ;)


 
Όχι, δεν έχει επαναλήψεις φωνής-οργάνου αυτό. Έχω ένα με την ΑΪσά Ρεντουάν, αλλά όχι στο Γιουτούμπι. Αλλά σημσσία έχει ο λυγμός (τραγούδι από το 6' και μετά):


Earion, ωραία υπογραφή!
 
Εδώ η Ανούσκα παίζει μια σύνθεση του πατέρα της σε ωραιότατους διαλόγους με τον ταμπλίστα Τανμόυ Μπόζε και μ' έναν....Γιαπωνέζο στην τανπούρα! (γυναίκα στο στάρ', άντρας στην ταμπούρα...:D)

 
Η Luciane Cardassi ερμηνεύει ένα ωραίο λυρικό κομμάτι με δραματικά ξεσπάσματα του Luciano Berio, το Sequenza IV:

 
Άξια η Ανούσκα! Άξια!

Κι επειδή κάνουμε λόγο για το σιτάρ, ας ανοίξω λίγο τη συζήτηση. Το σιτάρ είναι ένα όργανο με τόσο πλούσιο ήχο και τέτοια πολυμορφία που προσφέρεται για (ή οδηγεί σε) ποικίλες ψυχικές καταστάσεις. Από μουσική ενδοσκόπησης (contemplative) αρχικά, ανεβάζει κλίμακες και τέμπο και φτάνει σε πλήρες ντελίριο.

Εμείς στην παραδοσιακή μας μουσική έχουμε τα δικά μας όργανα και τους δικούς μας ρυθμούς και μπορούμε να φτάσουμε σε διονυσιακή απογείωση. Για όσους αναρωτιόνται τι θα συνέβαινε αν συνδυάζονταν οι δύο παραδόσεις, απάντηση δίνουν οι αρκετοί δίσκοι όπου συνεργάζονται Έλληνες και Ινδοί μουσικοί (αλλά όχι ισότιμα: οι Ινδοί κρατούν δευτερεύοντα ρόλο). Από αυτές τις συνεργασίες διαλέγω μία, όπου συμμετέχει ευδιάκριτα το σιτάρ, μαζί με άλλα όργανα. Μείξη αναπάντεχη και διονυσιασμός. Ινδικά κρουστά, ιδανικά για συνοδεία, κλαρίνα, κεμεντζέδες και πυρρίχιος.

Συμβουλή: Δυναμώστε το. Πολύ. Τέρμα!

 
Ωραιότατο το ντούο κεμεντζέ-τάμπλας! Δένουν πολύ.

Την περασμένη Κυριακή έγινε το σώσε στο Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας με το σεξτέτο Balkan Clarinet Summit. Τρεις Δυτικοευρωπαίοι και τρεις Βαλκάνιοι βιρτουόζοι, σε συνθέσεις των 5 από αυτούς και σε ενορχηστρώσεις του Γερμανού κοντραμπασοκλαρινετίστα που κάνει και τον κονφερασιέ, του Steffen Schorn. Το βίντεο που βρήκα είναι απελπιστικά ερασιτεχνικό, αλλά ο Schorn είπε ότι ετοιμάζουν ένα φιλμάκι ώστε να υπάρχει οπτικό υλικό του μουσικού αυτού σχήματος, που κανονικά έχει στις τάξεις του έναν Δυτικό λιγότερο κι έναν Τούρκο, ενώ οι Βαλκάνιοι την Κυριακή ήταν ο Έλληνας Σταύρος Παπαρέντζης, ο Ρουμάνος Sergiu Balutel και ο Σέρβος Slobodan Trkulja. Δεξιά είναι ο Ιταλοελβετός Claudio Puntin. Ο δεύτερος από αριστερά είναι ο Γερμανός αντικαταστάτης του απόντος Τούρκου, Tobias Klein. Πρώτη φορά το σχήμα είχε παίξει στην Ελλάδα στο BIOS, τον περασμένο Αύγουστο.


Και να και ένα δίλεπτο κλιπάκι του ίδιου του "Γκαίτε", όπου φαίνεται και ο Τούρκος:

 
You must log in or register to reply here.
Back
Top