Στον χρόνο επάνω...

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Αποκαλύψεις για το βασικό περίγραμμα του Σχεδίου Β ή «Σχεδίου Χ» που προετοίμαζε από τον Μάρτιο του 2015 με εντολή του Γιάνη Βαρουφάκη και υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας το «πολεμικό συμβούλιο» του τότε υπουργού Οικονομικών με βασικό συντονιστή τον Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ περιγράφει λεπτομερώς ο Αμερικανός καθηγητής στο βιβλίο του «Καλώς όρισες στη μαρτυρική αρένα» (εκδ. Πατάκη) -- στη σημερινή Καθημερινή, σε άρθρο της Αριστοτελίας Πελώνη:

Αποκαλύψεις για το Σχέδιο Β «βόμβα»

Κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, άμεση εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος, επαναπροσδιορισμός των καταθέσεων σε Νέα Δραχμή, μέτρα για την εγγύηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, επιστράτευση δημοσίων υπαλλήλων. Σχέδιο Β: ένα άλμα προς το άγνωστο που θα βύθιζε τη χώρα σε λατινοαμερικανικό χάος το καλοκαίρι του 2015 αν κατέρρεαν πλήρως οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές.

Οι παραπάνω ενέργειες αποτελούσαν το βασικό περίγραμμα του Σχεδίου Β ή «Σχεδίου Χ» που προετοίμαζε από τον Μάρτιο του 2015 με εντολή του Γιάνη Βαρουφάκη και υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας –που περιελάμβανε ασφαλείς επικοινωνίες, ακόμη και τοποθέτηση κινητών τηλεφώνων σε ψυγεία ξενοδοχείων!– το «πολεμικό συμβούλιο» του τότε υπουργού Οικονομικών με βασικό συντονιστή τον Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ. Τις περιγράφει λεπτομερώς ο Αμερικανός καθηγητής στο βιβλίο του «Καλώς όρισες στη μαρτυρική αρένα» (εκδ. Πατάκη).

Ο Τζ. Γκάλμπρεϊθ υποστηρίζει μάλιστα ότι αυτοί που κλήθηκαν να αναπτύξουν το σχέδιο, μεγαλοποιούσαν τις δυσκολίες και παρέβλεπαν «κάποιες ευοίωνες προοπτικές». Αυτές, πάντως, σίγουρα δεν περιελάμβαναν την κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, την οποία είχαν προβλέψει οι εμπνευστές του σχεδίου. Κατά το διάστημα της έκτακτης ανάγκης, η Τράπεζα της Ελλάδος θα έπρεπε να εθνικοποιηθεί είτε μέσω προεδρικού διατάγματος, είτε μέσω Γενικής Συνέλευσης. Για την εισαγωγή νέου νομίσματος, όμως, θα έπρεπε να τροποποιηθεί και το καταστατικό της ΤτΕ. Με βάση το σενάριο του Σχεδίου Β, για την αποτροπή συμψηφισμού των καταθέσεων με τον ELA, οι τράπεζες θα εθνικοποιούνταν αμέσως, θα ανακεφαλαιοποιούνταν σε Νέα Δραχμή και θα έμεναν κλειστές για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, μέχρι τη μετατροπή του νομίσματος. Για την κάλυψη μισθών και συντάξεων θα έπρεπε να εκτυπωθούν άμεσα υποσχετικές.

Κατά τη διαδικασία μετάβασης στο νέο νόμισμα, υπεύθυνοι για τη δημόσια τάξη, την ασφάλεια και τις προμήθειες θα ήταν οι υπουργοί Aμυνας και Εσωτερικών. Θα ήταν αναγκαίο να υπάρξει έλεγχος και εξοικονόμηση στις προμήθειες καυσίμων, γράφει ο Γκάλμπρεϊθ, ενώ οι υπάλληλοι που στελεχώνουν σημαντικούς δημόσιους οργανισμούς (σχολεία, νοσοκομεία, αστυνομία), θα έπρεπε να επιστρατευθούν. Κατόπιν θα έπρεπε να ακολουθήσει διάγγελμα του πρωθυπουργού που θα ανακοίνωνε τη μετάβαση στο νέο νόμισμα και εντολή για εκτύπωση νέων χαρτονομισμάτων.

Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας δεν κρύβει την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι το Σχέδιο δεν εφαρμόστηκε. «Πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση υψηλού επιπέδου για το ζήτημα, ο πρωθυπουργός δεν ζήτησε ενημέρωση από μας και η εργασία επί του θέματος τερματίστηκε με την υποβολή ενός εκτενούς υπομνήματος στις αρχές Μαΐου», σημειώνει.

Κατά τα λοιπά, στο αφιερωμένο στον Γιάνη Βαρουφάκη και στη Δανάη Στράτου βιβλίο, ο Γκάλμπρεϊθ δεν αποφεύγει την αγιογράφηση του πρώην υπουργού Οικονομικών – τον περιγράφει ως μια «πρωτεϊκή φωνή που μιλούσε με μοναδική δύναμη και σαφήνεια γι’ αυτά που συνέβαιναν στην πατρίδα του».

Ενδιαφέρουσες είναι οι πληροφορίες που παρουσιάζει ο Γκάλμπρεϊθ για την επικοινωνία της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ, καθώς εμφανίζεται ως βασικός δίαυλος της κυβέρνησης με Αμερικανούς αξιωματούχους. «Υπάρχει η αίσθηση εδώ ότι οι ΗΠΑ είναι οι πολυτιμότεροι σύμμαχοι της Ελλάδας λόγω σύγκλισης συμφερόντων και ότι το ΔΝΤ είναι ενδεχομένως ο δεύτερος πολυτιμότερος σύμμαχος εν μέρει λόγω της επιρροής που ασκούν σ’ αυτό η κυβέρνηση των ΗΠΑ και το Κογκρέσο», έγραφε σε e-mail του προς την αναπληρώτρια υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Σάρα Ράσκιν στις 8 Φεβρουαρίου του 2015. Στο ίδιο μήνυμα, ο συγγραφέας εμφανιζόταν δυσαρεστημένος από την αποστολή του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών στην Αθήνα, ενώ διαμαρτυρόταν για τη συνεργασία του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, επικρίνοντάς τον ως «εχθρικό και τελείως εκτός γραμμής σε σχέση με τη δήλωση του προέδρου Ομπάμα».


Όπως έχω γράψει εδώ, σε άλλα νήματα, προσωπικά δεν με εκπλήσσει τίποτε από όλα αυτά. Ήταν ο μοναδικός τρόπος να γίνει προσπάθεια να υλοποιηθούν οι αυταπάτες του προγράμματος της Θεσσαλονίκης και όλα τα άλλα που ακούγαμε επί χρόνια. Αυτό που πραγματικά με αηδιάζει όμως είναι η στυγνή και κυνική δραχμοποίηση (σε ευρώ, πραφανώς) όλης της κατάστασης από τους πρωταγωνιστές προς προσωπικό ή ακαδημαϊκό, σκασίλα μου για τη διαφορά, όφελος.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Tου Γιάννη Παντελάκη, στο Liberal

Η ξεθωριασμένη αφίσα

Σε μια κολόνα της ΔΕΗ σ' έναν δρόμο στον Χολαργό, μια αφίσα φαίνεται να επιμένει. Ξεθωριασμένη πια, ωστόσο διακρίνεται ακόμα η ελληνική σημαία μ' ένα μεγάλο ΟΧΙ να κυριαρχεί και από κάτω το σύνθημα: για τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια. Σήμερα, συμπληρώνεται ένας χρόνος ακριβώς από τότε που 6.161.140 πολίτες έτρεχαν πίσω από τα παραβάν για να ψηφίσουν.

Ένα χρόνο μετά και έχει γίνει περισσότερο ξεκάθαρο από ποτέ, ότι δεν ψήφιζαν ναι ή όχι στη λιτότητα, ναι ή όχι στην πρόταση των δανειστών, ναι ή όχι στη δημοκρατία και αξιοπρέπεια, όπως γράφει η αφίσα. Ψήφιζαν -χωρίς οι περισσότεροι να το γνωρίζουν τότε- κάτι εντελώς διαφορετικό: ναι ή όχι στην πολιτική επιβίωση του σχήματος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτό ουσιαστικά ήταν το ερώτημα στο οποίο έπρεπε ν' απαντήσουν συμπληρώνοντας ένα από τα δυο κουτάκια του ψηφοδελτίου. Απλά, το πραγματικό αυτό ερώτημα το έμαθαν αρκετό καιρό αφού είχαν απομακρυνθεί από τα παραβάν.

Τρεις ημέρες πριν το δημοψήφισμα, ο Γιουνκέρ είπε κάτι που μάλλον πέρασε απαρατήρητο. Πως οι διαφορές της κυβέρνησης με τους δανειστές ήταν περίπου 60 εκατ. ευρώ. Παρόμοια εκτίμηση είχε κάνει δυο εβδομάδες πριν και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Δραγασάκης, λέγοντας ότι οι διαφορές με τους δανειστές ήταν πλέον μικρές και είχε ήδη επιτευχθεί συμβιβασμός για τα δημοσιονομικά μεγέθη του 2015. Και ο Γιουνκέρ και ο Δραγασάκης αναφερόντουσαν στις συζητήσεις που είχαν βασιστεί σε μια ελληνική πρόταση 47 σελίδων, ένα μνημόνιο δηλαδή που είχε καταθέσει η κυβέρνηση.

Βέβαια, εκείνες τις ημέρες, όλα αυτά έμοιαζαν σαν λεπτομέρειες μικρής σημασίας. Τι και αν οι διαφορές με τους δανειστές ήταν μικρές, τι και αν η κυβέρνηση η ίδια είχε προτείνει ένα μνημόνιο. Τα πλήθη είχαν ενθουσιαστεί. Για μια φορά επιτέλους είχαν κληθεί να δώσουν τη γνώμη τους για όσα συνέβαιναν στη χώρα. Την αίσθηση της συμμετοχής, τους την είχε ενισχύσει με κάλπικο τρόπο ο πρωθυπουργός που έλεγε ότι στο δημοψήφισμα θα κληθούμε ν' απαντήσουμε στο ερώτημα: ναι ή όχι στη λιτότητα! Αυτός που πρότεινε και διαπραγματευόταν ένα μνημόνιο, παράλληλα ισχυριζόταν πως στο δημοψήφισμα θα ψηφίζαμε για το αν θέλουμε λιτότητα ή όχι. Αυτό λέγεται πολιτική απάτη.

Η ελληνική κοινωνία, μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίων και με το βιοτικό της επίπεδο να πέφτει με βίαιο τρόπο, άκουγε περισσότερο όσα ταίριαζαν στο θυμικό και τις ανάγκες της. Εκεί πόνταραν και οι εμπνευστές του δημοψηφίσματος. Στο συναίσθημα και όχι στα αντικειμενικά δεδομένα. Αυτό, λέγεται λαϊκισμός.

Έτσι, παρότι τρεις ημέρες πριν το δημοψήφισμα, σε μια κρίση ειλικρίνειας, ο ίδιος Τσακαλώτος, ομολογούσε με χαρακτηριστικό τρόπο πως «το πρόγραμμα (μνημόνιο) δεν θα ψηφιζόταν από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και θα έπεφτε η κυβέρνηση και γι' αυτό προχωρήσαμε σε δημοψήφισμα», ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν ήθελε να το ακούσει αυτό. Πίστεψε σ' εκείνους που επένδυαν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος με ερωτήματα που δεν είχαν πραγματική βάση. Και με ποσοστό 61,31% είπε Όχι.

Τα περισσότερα απ' όσα ακολούθησαν είναι νωπά ακόμα για να έχουμε προλάβει να τα ξεχάσουμε. Ακόμα και αν θέλουμε να το κάνουμε, είναι θεαματικά δύσκολο...
 

nickel

Administrator
Staff member
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για το μεγαλειώδες ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο περσινό δημοψήφισμα:

Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από το μεγάλο ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015.

Ο ελληνικός λαός όρθωσε το ανάστημά του και, με την ξεκάθαρη απάντηση στο δημοψήφισμα, είπε ΟΧΙ στα τελεσίγραφα και τους εκβιασμούς, ΟΧΙ στις πολιτικές λιτότητας. Είπε ΌΧΙ στην προπαγάνδα των ΜΜΕ και στην εκστρατεία τρομοκρατίας που εξαπολύθηκε από όλο το εγχώριο και διεθνές σύστημα.

Με το ΟΧΙ του ο λαός μας έστειλε ένα σαφές μήνυμα σε όλη την Ευρώπη. Ήταν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που πυροδότησε και πυροδοτεί προοδευτικές εξελίξεις και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Με το ΟΧΙ ο ελληνικός λαός βροντοφώναξε ότι η εμμονική προσήλωση στους αριθμούς, την ώρα που οι λαοί υποφέρουν, συνιστά κίνδυνο για την Ευρώπη. Μια προειδοποίηση που, δυστυχώς, επιβεβαιώνεται σήμερα με το brexit, αλλά και την άνοδο των εθνικισμών.

Κάποιοι μίσησαν το ΟΧΙ. Επιθυμούσαν να έρθει μια καταστροφή που ποτέ δεν ήρθε για να δικαιώσουν το δικό τους «ναι σε όλα». Μένουν στην Ιστορία με το δικό τους "γκρίζο" τρόπο. Ως φορείς των πιο ακραίων πολιτικών στην οικονομία και την κοινωνία, ως εκείνοι που είχαν δεσμευτεί για 15.000 απολύσεις στο Δημόσιο, πλήρη απελευθέρωση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, πλήρη άρση προστασίας στην πρώτη κατοικία και εξωφρενικά πλεονάσματα τα οποία και ο ίδιος ο κ. Χαρδούβελης παραδέχτηκε ότι γνώριζαν ότι δεν μπορούσαν να βγουν.

Το ΟΧΙ έχει μείνει στην Ιστορία ως η μεγάλη ανατροπή. Με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου που ακολούθησαν άνοιξε ο δρόμος για μια διαφορετική πολιτική, με αναπτυξιακή προοπτική και κοινωνικό πρόσημο, δέσμευση για την αναδιάρθρωση του χρέους, χωρίς αγγλικό δίκαιο, χωρίς τα δυσθεώρητα πλεονάσματα στα οποία είχαν δεσμευτεί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Έχουμε μπροστά μας και άλλες μεγάλες μάχες και αγώνες, που μόνο με αποφασιστικότητα μπορούμε να δώσουμε και θα νικήσουμε.

http://syriza.gr/article/id/65850/S...a-dwsoyme-kai-tha-nikhsoyme.html#.V3uIH6KrE65


Μνημειώδες κείμενο. Μνημειώδους να μην πω τι...
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και σήμερα, πολλοί ψηφοφόροι του «Όχι» χαίρονται επειδή «κάποιος ρώτησε επιτέλους τη γνώμη τους», αδιαφορώντας για την ουσία του ερωτήματος.

Ας θυμηθούμε όμως και πώς επεξηγούσε πέρσι το δυσνόητο (κατά τη γνώμη μου, αστείο) ερώτημα του δημοψηφίσματος ένας βουλευτής του Σύριζα, για να καταλάβουμε πώς ξεγελάστηκε κάποιο, δεν ξέρω πόσο μεγάλο, μέρος του ελληνικού λαού (Πηγή):



Ευτυχώς που με το Όχι όλα αυτά αποφεύχτηκαν. Μας κόστισε λίγο παραπάνω, αλλά χαλάλι...
 
Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ προδίδει απύθμενο θράσος, πράγμα που δεν μου προκαλεί καθόλου έκπληξη. Δίνει άλλον ορισμό στην ρήση "το μαύρο άσπρο".
 

Zazula

Administrator
Staff member
Ευτυχώς που με το Όχι όλα αυτά αποφεύχτηκαν. Μας κόστισε λίγο παραπάνω, αλλά χαλάλι...
Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ προδίδει απύθμενο θράσος, πράγμα που δεν μου προκαλεί καθόλου έκπληξη. Δίνει άλλον ορισμό στην ρήση "το μαύρο άσπρο".
Ευτυχώς που μέσα στην ασύστολη απατεωνία της συριζανελικής κυβέρνησης, ορισμένοι είναι αφοπλιστικά ειλικρινείς: Με το «όχι» δεν έπεσε η κυβέρνησή μας, λένε. Ε ναι, βέβαια, τι άλλο να τους ενδιαφέρει;
 
Κοίταξα να βρω την αρχική δημοσίευση του Τριανταφυλλίδη που παρατίθεται παραπάνω και βλέπω ότι την έχει διαγράψει και από την προσωπική του ιστοσελίδα και απ' το Facebook. Λογικό. Πώς μετά θα μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είπε ποτέ τέτοια πράγματα και ότι αυτά είναι φωτοσοπιές;
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Εγώ θυμάμαι ότι πάντα ήμασταν σε πόλεμο με την Αυστραλασία.

Κοίταξα να βρω την αρχική δημοσίευση του Τριανταφυλλίδη που παρατίθεται παραπάνω και βλέπω ότι την έχει διαγράψει και από την προσωπική του ιστοσελίδα και απ' το Facebook. Λογικό. Πώς μετά θα μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είπε ποτέ τέτοια πράγματα και ότι αυτά είναι φωτοσοπιές;

Γι' αυτό και έδωσα πηγή.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Αυτός ξέρει ότι πάντα ήμασταν σε πόλεμο με την Αυστραλασία, άραγε;
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Και ειλικρινά, αν ήμουν στέλεχος του Σύριζα, θα πρόσεχα πια πολύ για όσα λέω ότι «θα έκαναν οι άλλοι». Είναι σαν πρόκληση να τους βάλουν να τα κάνουν αυτοί, κλαίγοντας και στηθοκοπώντας, μέχρι να καταλάβει εν μέσω της γενικότερης καταστροφής και ο τελευταίος Έλληνας τι συμβαίνει.
 
Ούτε ειδικό φόρο στα τσιγάρα, στην τηλεφωνία, στο Ίντερνετ, στον καφέ, στο κρασί, στην μπύρα, στο πετρέλαιο, στην βενζίνη.
 
Δεν κατάλαβαν τίποτα.
Δεν έμαθαν τίποτα.
Δεν μετάνοιωσαν για τίποτα.
 

SBE

¥
α. το να υπάρχουν σχέδια δεν είναι κακό, αρκεί να μένουν στα χαρτιά τα περισσότερα (να θυμίσω εδώ την περίφημη άσκηση ετοιμότητας στης ΗΠΑ για ενδεχόμενο εισβολής ζόμπι).
β. Νίκελ, πες μου ότι η ανακοίνωση του Σύριζα είναι αστείο. Ότι κάποιος τους τρολλάρει όλους.
γ. Περί του τί ψήφισε και τί πίστευε ο κόσμος: η εντύπωσή μου ήταν πέρσι τέτοια εποχή ότι ακόμα κι αν έβγαινε ο Θεός ο ίδιος και έλεγε στο εκλογικό σώμα ότι αυτά γίνονται για να σωθεί το κόμμα δεν θα τον πίστευε κανένας. Ο σοφός λαός πίστευε ό,τι ήθελε. Δεν χρειαζόταν καν να του το πουλήσουν ιδιαίτερα οι πολιτικοί. Τα περί αν ψηφίσεις αυτό θα αποφύγεις ετούτα ήταν απλά προφάσεις για όσους θέλανε να κάνουν δήθεν συζήτηση για το τί ψηφίζουνε. Από αυτή την άποψη, δεν είχε καμία σημασία το δημοψήφισμα και μάλλον όλοι ελπίζανε ότι η κυβέρνηση θα τα γυρίσει, ό,τι και να βγει. Σαν τα κακομαθημένα που κάνουν σκανταλιές εκ του ασφαλούς γιατί θα καθαρίσει ο μπαμπάς τους. Γι'αυτό το λόγο δεν βλέπεις να σκάει ιδιαίτερα κανένας που δεν εφαρμόστηκε η λαϊκή εντολή. Μάλιστα όχι μόνο δεν σκάνε αλλά θα προσπαθήσουν να σε πείσουν ότι εφαρμόστηκε. Θα μου πεις τώρα ναι, αλλά η χώρα έχασε Χ ποσό. Ε, θα σου πω κι εγώ ότι έτσι γουστάρει να τα ξοδεύει το 62% και δημοκρατία έχουμε υπερισχύουν. Ε, κι εγώ χαίρομαι που έγιναν οι Ολυμπιακοί στην Ελλάδα και χαλάλι τα δις γιατί το φχαριστήθηκα. Ο καθένας με τις ιδιοτροπίες του.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Το θέμα δεν είναι φυσικά αν γίνονταν προετοιμασίες. Για όλα πρέπει να ετοιμάζεται κανείς.

Το θέμα είναι ότι στην κυβέρνηση γνώριζαν εξαρχής ποιος ήταν ο μοναδικός δρόμος για να βγει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης --η ρήξη με την Ευρώπη, δηλαδή-- και πού οδηγούσε η διαπραγματευτική γραμμή τους: Είτε στην τήρηση συμφωνιών παρόμοιων με αυτές που είχαν κάνει οι προηγούμενοι, είτε σε μια Ελλάδα που θα ζούσε το χάος και την απόλυτη καταστροφή. Και το ακόμη πιο μεγάλο θέμα είναι ότι, γνωρίζοντας πως αυτές ήταν οι δύο πραγματικές εναλλακτικές, οι κυβερνητικοί αφενός πολέμησαν εξαρχής την τήρηση των συμφωνιών που είχαν υπογράψει «οι άλλοι» με μοναδικό στόχο να πάρουν την εξουσία και στη διαδικασία έχασαν πολύτιμο χρόνο που κόστισε πολύ στη διαδικασία της οικονομικής ανάταξης και αφετέρου μπλέχτηκαν σε μια εξαρχής χαμένη παρτίδα πόκα με μάρκες τις ζωές όλων μας, «δικών» τους και μη, ελπίζοντας στη μεγαλοθυμία των κακών Ευρωπαίων, σαν τα μικρά παιδιά που ξέρουν ότι στο τέλος ο μπαμπάς δεν θα τα δείρει για τις σκανταλιές τους.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν και πού υπάρχουν μικρές ή μεγάλες ποινικές ευθύνες ή οτιδήποτε τέτοιο, δεν είμαι νομικός. Αν υπάρχουν, πάντα πρέπει να εντοπίζονται και να αποδίδονται -- όχι να χρησιμοποιούνται για πολιτικούς εκβιασμούς. Υπάρχουν όμως τεράστιες πολιτικές ευθύνες για την καταστροφή που ήρθε μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2015 και μεγάλες ευθύνες και στη συνέχεια, από τη δεύτερη εκλογή του 15, στην καθυστέρηση των επανορθωτικών βημάτων από εκεί και πέρα. Δέχομαι ότι ένα κόμμα με ιδεολογία άλφα δεν μπορεί να εφαρμόσει την αντίθετη, βήτα. Τότε ή δεν αναλαμβάνει να κυβερνήσει (άτοπο, προφανώς, όλοι έχουν στόχο στην πολιτική να κυβερνήσουν), είτε σχηματίζει ένα ευρύτερο κυβερνητικό σχήμα μαζί με άλλους που ξέρουν/θέλουν/μπορούν -- και κρατάει τα δικά του μπόσικα.

Και ένα κόμμα που έχει καταλάβει ότι δεν μπορεί μόνο του (όπως δεν μπόρεσαν και τα άλλα, πιο πριν) φροντίζει να μη συνεχίζει να καλλιεργεί τον διχασμό αλλά ψάχνει να βρει τρόπους να επουλώσει τις πληγές που άνοιξε με τη διχαστική πολιτική του «ή εμείς ή αυτοί» και να συνεχίσει κάπως ως πρώτος μεταξύ περίπου ίσων. Αν ενδιαφέρεται για τη χώρα και τους ανθρώπους κατά κύριο λόγο. Αν αρκείται στη διατήρηση των καρεκλών, συνεχίζει όπως κάνει ως τώρα. Και όσο αντέξει και αντέξουμε.

Ένα τελευταίο. Κάποιοι γράφαμε εδώ μέσα από την αρχή της κρίσης ότι τα πράγματα εξαρτώνται κυρίως από εμάς και ότι χρειάζεται η μεγαλύτερη δυνατή συνεργασία για να διορθωθούν στραβά όχι απλώς δεκαετιών αλλά αιώνων στον τόπο μας, ώστε να επιβιώσει η χώρα στην παγκοσμιοποιημένη υφήλιο, να αξιοποιήσει τις δυνατότητές της και να αναζητήσει νέους ρόλους.

Κανένας δεν χρειάζεται τη δημόσια αναγνώριση ότι τα έλεγε καλά ή καλύτερα ή χειρότερα -- εκτός αν είναι πολιτικός που ενδιαφέρεται για το προσωπικό του, κομματικό ή άλλο ακροατήριο. Αντίθετα, χρειάζεται επιτέλους να καταλάβουμε ότι και όσοι ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα και όσοι ψήφισαν «όχι» για την ίδια πατρίδα αγωνίζονται. Όσοι ψηφίζουν το κόμμα «άλφα» ή το κόμμα «βήτα» τα ίδια προβλήματα (στην κλίμακά τους) αντιμετωπίζουν και για παρόμοιες λύσεις πρέπει να ψάχνουν.

Χρειάζεται κατανόηση του κάθε προβλήματος, αποδοχή ενός εθνικού σχεδίου μέσα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον, καταλλαγή και απαλλαγή από κάθε διχαστική φωνή και συνεργασία για τις βέλτιστες λύσεις, χωρίς κραυγές και συνθήματα. Χρειάζεται να μπει τέλος στα στραβά των δύο αιώνων της ελληνικής πολιτείας και να δούμε πώς θα πάμε, το ταχύτερο, σε μια σύγχρονη Ελλάδα που δεν θα είναι αναγκασμένη να ζει από τη μεγαθυμία των φίλων της, αλλά θα κοιτάζει προς ένα μέλλον βασισμένο στις δυνάμεις της.
 

nickel

Administrator
Staff member
Θέλω να σχολιάσω τις προκλήσεις του παραπάνω σημειώματος του δόκτορα. Αλλά πρώτα κάποια άλλα, όπως αυτό που διάβασα χτες στα Νέα, από την Πέπη Ραγκούση, που μ’ αρέσει για τον όμορφο συνδυασμό IQ και EQ που βρίσκω στα κείμενά της.


Στο σκάμμα
Πέπη Ραγκούση | Τα Νέα 05/07/2016 |

Στο πρώτο μου ταξίδι στις ΗΠΑ, ελέω της υπερβολικά άτακτης κόρης μιας φίλης μου, γνώρισα την ειδικότητα του παιδοψυχολόγου. Ο οποίος είχε συμβουλεύσει τότε τη μητέρα να φτιάξει στην αυλή ένα σκάμμα με άμμο και, όταν η μικρή εκτραχύνεται και θέλει να κατεβάσει όλο το σπίτι, να την παροτρύνει να παίξει εκεί. Πιθανότατα η συμβουλή του να μην είχε επιστημονική βάση, πάντως δούλεψε. Η μικρή λυσσομανούσε στην άμμο και, κατόπιν, γύριζε υπάκουη στο σπίτι. Δεν ξέρω γιατί μου έχει εντυπωθεί το γεγονός, ξέρω όμως γιατί το ανακάλεσα. Μα ακριβώς λόγω της ημέρας. Έναν χρόνο μετά το δημοψήφισμα σκέφτομαι ότι, τελικά, λειτούργησε ως ένα συμβολικό σκάμμα όπου θα ξεσπούσε και θα ξεθύμαινε ο λαός ώστε μετά, σαν την πιτσιρίκα, να βάλει ήσυχα ήσυχα την ουρά στα σκέλια. Και επειδή δεν πολυπιστεύω στη συγκυρία του τυχαίου, μήπως και γι' αυτό έγινε.

Θυμάμαι εκείνες τις διονυσιακές εξάρσεις των οπαδών τού Όχι. Τις μουσολινικές πόζες της Κωνσταντοπούλου στο περιστύλιο, τους αλαλαγμούς των εκπροσώπων της αντιπολίτευσης, τα τηλεοπτικά παραληρήματα των ομόφρονων καλλιτεχνών και τους ντοπαρισμένους οπαδούς με τα μπογιατισμένα μούτρα σε μια κατάσταση που παρέπεμπε περισσότερο σε θρησκευτική έκσταση, παρά σε εχέφρονα πολιτική εκτίμηση. Και πού είναι το Όχι σήμερα, πέρα από την τρύπα στα οικονομικά του κράτους; Στους πέντε ανέμους. Κατακερματισμένο σε μικρά και κοινοβουλευτικά ανύπαρκτα, όπως φαίνεται κόμματα, μεταλλαγμένο α λα Αρτέμη Μάτσα στο συριζαϊκό «Είναι καλοί οι Γερμανοί», ντροπιασμένο για την αφέλειά του, οργισμένο για τη διάψευση. Γραφικότητες. Όπως γραφικά είναι τα τύπου διονυσιακά γλέντια. Και το κρασί δωρεάν.
 

SBE

¥
Σε αυτά του Δόχτορα να πω ότι δεν πιστεύω ότι το περσινό δημοψήφισμα μας δίχασε περισσότερο απ'όσο αν δεν γινόταν. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να μας δίχασε, αλλά τώρα, ένα χρόνο αργότερα, δε βλέπω να έχει καμιά σημασία. Διαφορετικές απόψεις υπάρχουν πάντα. Και πάντα ο ένας στους τρεις δεν συμφωνούσε με τους άλλους δύο (και χειρότερα).
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Είναι που είσαι μακριά και δεν ακούς ελληνικά ραδιόφωνα και τοκ σόου, γι' αυτό...
 
Top