Τώρα θα σας χαλάσω τη συγκίνηση και δε μου αρέσει αυτό, αλλά...
Εμένα γιατί μου φάνηκε δηλαδή πολυλογάς;
Σοβαρά πάντως, αν βγάλουμε τη φλυαρία από την ομιλία, τι μένει; Ότι μας λέει να ενθαρρύνουμε τα ταλέντα των παιδιών μας. Συμφωνώ και επαυξάνω, αλλά πώς μπορεί να εξαργυρωθεί το ταλέντο του να θυμάσαι όλα τα ασήμαντα που διαβάζεις, με αποτέλεσμα να μην χάνεις ποτέ σε trivial pursuit και παρεμφερείς διαγωνισμούς; Θα πας μια φορά σε ένα τηλεπαιχνίδι, θα πας δύο, θα πας δέκα. Δεν θα πηγαίνεις κάθε βδομάδα. Κι άμα δε σου αρέσει η δημοσιότητα δεν πηγαίνεις καμία φορά. Επίσης, αν κάποιος έχει ταλέντο στην παραχάραξη ή στην κομπίνα;
Επίσης η επίθεση στους πανεπιστημιακούς δε μου άρεσε καθόλου, ο τύπος είναι self-hating academic. Προσωπικά, από την ημέρα που μπήκα πανεπιστήμιο ανακάλυψα έναν πολύ καλύτερο κόσμο- μ' άρεσε τόσο πολύ που δε λέω να ξεκολλήσω. Η εικόνα που περιγράφει είναι το εντελώς λανθασμένο στερεότυπο αυτών που όσα δε φτάνουν τα κάνουν κρεμαστάρια κι ίσως αυτών τα αυτιά προσπαθεί αν χαϊδέψει.
Στο ΗΒ υπάρχει μια καχυποψία προς τους πανεπιστημιακούς και αυτά που λέει απλά χαϊδεύουν τα αυτιά του καχύποπτου κοινού (κι ας μην είναι αγγλικό κοινό). Η ομιλία σε αυτό το σημείο είναι τυπική της προέλευσης του ομιλητή, κι όχι ομιλία αποστασιοποιημένου ερευνητή- όπως θα έπρεπε να είναι. Συνεχίζοντας για την προέλευση του ομιλητή, δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι αυτά που λέει θα μπορούσε να τα απορρίψει κανείς λέγοντας ότι είναι middle class angst for middle class people. Προβλήματα των βολεμένων.
Γιατί τι γίνεται όταν δεν υπάρχει κάποιο ισχυρό ταλέντο αλλά πολλά μικρά που δε δημιουργούν ένα σύνολο; Τι γίνεται όταν υπάρχει ταλέντο αλλά δεν υπάρχουν ευκαιρίες; Και τι γίνεται με την ανισότητα των ευκαιριών; Τι προτείνει για όλα αυτά τα παιδάκια των οικονομικά ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων που ονειρεύονται να γίνουν σταρ της ποπ και δεν ανοίγουν κανένα βιβλίο (βιβλίο ζωγραφικής, μουσικής, όχι ντε και καλά μαθηματικών) μπας και ξεστραβωθούνε και κάνουν κάτι καλύτερο από το να γεμίζουν ράφια στο σουπερμάρκετ και να ασχολούνται με τα καλλιτεχνικά κουτσομπολιά; Γιατί κακά τα ψέμματα, εκεί καταλήγει το 99,9% αυτών.
Επιπλέον, θα συμφωνήσω μαζί του ότι δεν προετοιμαζόμαστε ή τουλάχιστον δεν μας προετοίμαζαν μέχρι πριν μερικά χρόνια για τις δουλειές που κάνουμε σήμερα. Που σπουδάζει κανείς hedge fund management; Πως θα βρω θέση ασκούμενου δικηγόρου; (βλ. ΥΓ) Γιατί δε μου είπε κανένας ότι το λιβανίζειν τον προϊστάμενό σου είναι το βασικό ταλέντο στις δουλειές γραφείου- αναπληρώνει την έλλειψη γνώσεων, την τσαπατσουλιά κλπ; Και πως γίνεται να καλλιεργήσω αυτό το ταλέντο, αν υποθέσουμε ότι το έχω;
Σας φλόμωσα με τα παραδείγματα από εδώ, αλλά εδώ ζω, αυτά έχω πρόχειρα.
ΥΓ.: τις προάλλες πέτυχα στην τηλεόραση ένα ριάλιτι όπου μια οικογένεια με λεφτά αναλαμβάνει να βοηθήσει μια οικογένεια που δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Η οικογένεια που ανάλαβαν ήταν μια γυναίκα που είχε πτυχίο και μεταπτυχιακό με άριστα στη νομική και δεν μπορούσε να βρει θέση ασκούμενης και να ξεφύγει από τη φτώχεια. Ο λεφτάς έκανε μερικά τηλεφωνήματα για να της κανονίσει καμιά συνέντευξη και δεν κατάφερε τίποτα και είχε ενοχληθεί. Και σχολίαζε ότι άμα είχε μπαμπά δικαστή η κοπέλα θα ήταν πολύ απλή υπόθεση.
