Παρατσούκλια ουδέτερου γένους και προσδιορισμοί

[psifio]

Έχω ένα πρόβλημα με το κείμενό μου. Το βιβλίο που μεταφράζω αναφέρεται πάλι στην Κίνα, και τα ονόματα (και τα παρατσούκλια) μερικών από τους χαρακτήρες είναι μεταφρασμένα και μοιάζουν με ινδιάνικα. Μερικά βολεύονται εύκολα, για παράδειγμα ο Second Root (δεύτερο παιδί δηλαδή) έγινε Δεύτερος Βλαστός (δεν θέλω γέλια), ο Sparrow Li έγινε Λι ο Σπουργίτης, ο Grasshopper Yao έγινε Γιάο ο Ακρίδας κ.λπ. Το πρόβλημα το έχω με έναν τύπο που τον λένε Little Mountain. Το όνομα έγινε Μικρό Βουνό (το οποίο είναι λίγο καλύτερο από το «Βουναλάκι») αλλά δεν ξέρω ως τι να τον συντάξω, ως ουδέτερο ή ως αρσενικό; Δηλαδή «ο Μικρό Βουνό» (μπλιάχ, κατά τη γνώμη μου) ή «το Μικρό Βουνό»; Κι αν θέλω να χρησιμοποιήσω κατηγορούμενο ή ομοιόπτωτο προσδιορισμό τι θα πω; «Το Μικρό Βουνό είναι χαρούμενος» ή «Το Μικρό Βουνό είναι χαρούμενο»; Το πρώτο είναι λάθος συντακτικά, το δεύτερο είναι λάθος πραγματολογικά.
Τι είναι τελικά πιο σωστό;

 

[tsioutsiou]

Γιατί δεν μένεις στον Βουναλάκη; :)

 

[nickel]

Αναρωτήθηκα τι θα κάναμε με τον Καθιστό Ταύρο αν ήταν Βόδι. Έκανα όμως ένα ψάξιμο να δω άλλους αρχηγούς των Σιού και βρήκα το Τρελό Άλογο και το Μεγάλο Πόδι και το Κόκκινο Σύννεφο. Δες εδώ πώς το χειρίζονται («Το Τρελό Άλογο ήταν επίσης αναγνωρισμένος από τους ανθρώπους του...»). Και αν δεν θες να παρακάμψεις την πρόκληση, ναι, το Μικρό Βουνό, εκτός από μικρό, είναι και χαρούμενο. Βέβαια, αν είναι κανένας Ινδιάνος δύο μέτρα: «το Μικρό Βουνό είναι θυμωμένος».

Το ίδιο δεν θα κάναμε και με άλλα παρατσούκλια; «Το Μαράκι ήταν πολύ χαρούμενο χτες» έχει κάτι το χαϊδευτικό. «Το Μαράκι ήταν πολύ χαρούμενη χτες» σημαίνει ότι κάνουμε ένα κλικ μέσα μας για να το πούμε, αλλά το λέμε, δεν το λέμε;

 

[Ambrose]

...ή «Το Μικρό Βουνό είναι χαρούμενο»;

Μα έτσι δεν το λέμε ούτως ή άλλως;

 

[Palavra]

Χμ. Διάφορες μεταφράσεις που έχω διαβάσει με αποδόσεις κινέζικων ονομάτων το αντιμετωπίζουν ή έτσι (ο Μικρός Λωτός είναι χαρούμενος - γυναίκα) ή αλλιώς (το Τρυφερό Βλαστάρι είναι χαρούμενη) και δε μου φάνηκε περίεργο ούτε το ένα ούτε το άλλο, γιατί στην πρώτη περίπτωση καταλαβαίνει κανείς ότι η προσαρμογή του γένους γίνεται ανάλογα με το όνομα και στη δεύτερη ότι γίνεται ανάλογα με το φύλο.

 

[Tapioco]

Όταν ήμουν μικρός, διάβαζα τα εικονογραφημένα περιοδικά Μπλεκ, Μαρκ, Όμπραξ, Ζαγκόρ, κ.λπ.
Σε κάποιο από αυτά, ο πρωταγωνιστής είχε μια αγαπητικιά που την έλεγαν Κονσουέλο.
Θυμάμαι ότι μου φαινόταν πολύ παράξενο που ο κειμενογράφος/μεταφραστής την αποκαλούσε "το Κονσουέλο".

 

[Costas]

Εγώ ψηφίζω τον Βουναλάκη του Τσιουτσίου. Εντάξει, σε πολλά άλλα (Τρελό Άλογο) είναι μάλλον πιο δύσκολο να σκαρφιστεί κανείς ένα αρσενικό/θηλυκό, αλλά εδώ γίνεται. Με την ευκαιρία, να προσθέσω ότι μου τη δίνει "Ο μικρός Νικόλας", όταν αυτό δεν το λέμε ποτέ στα ελληνικά και αντιθέτως λέμε "ο Νικολάκης".

 

[psifio]

Γιατί δεν μένεις στον Βουναλάκη; :)

Γιατί δεν το σκέφτηκα. :) Έχω κι άλλα όμως που δεν γυρνάνε με τίποτα.

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ!