It is likely that some form of sex difference exists in every language. It is unlikely that the sex difference would be so great as to constitute separate languages […] There is one language situation, however, in which the most striking difference between men and women is their nearly mutually-exclusive vocabularies. In one segment of the Dublin deaf community in the Republic of Ireland, the vocabularies used by men and women were so different that they impaired communication on the most mundane of topics. For example, men and women had completely different signs for simple everyday terms such as ‘cat’, ‘Monday’, ‘night’, ‘red’, ‘carry’, and so on. These gender differences were not associated with ritual or specialized uses of language as, for example, is found among Australian aboriginal women in mourning. Nor were they associated with gender-specific semantic domains as found in the Kaluli situation or as described by Lakoff for the American situation. Nor were the differences limited to only a small percentage of vocabulary items as in the Carib language. Instead, one segment of the Dublin deaf community had largely different signs for the majority of items examined. Similar to the Carib language situation, however, men and women do not appear to use wholly separate languages. Instead, they seem to rely on the same grammar.
Μια κατά τα φαινόμενα μοναδική κατάσταση προέκυψε στην Ιρλανδία όταν τα δύο εκκλησιαστικά σχολεία κωφών, αρρένων και θηλέων, μη έχοντας ιδιαίτερη επαφή μεταξύ τους παρότι βρίσκονταν στο ίδιο προάστιο του Δουβλίνου από την ίδρυσή τους στα μέσα του 19ου αιώνα, κατέληξαν να διδάσκουν πολύ διαφορετικές νοηματικές γλώσσες στους μαθητές τους. Πέτυχα μια σύντομη αναφορά στο θέμα στο άρθρο Diglossia της αγγλικής Βικιπαίδειας, και ψάχνοντας περισσότερο βρήκα μια μελέτη του 1997 που γράφει ενδιαφέροντα πράγματα, τόσο για το πώς εξελίχθηκε αυτή η διάκριση όσο για τις κοινωνικές και γλωσσικές δυναμικές που δημιούργησε, και πώς επηρεάζει ακόμα τη σύγχρονη νοηματική γλώσσα στην Ιρλανδία. (Ή τέλος πάντων, πώς την επηρέαζε πριν από τρεις δεκαετίες· δεν πρέπει να έχουν απομείνει πολλοί ομιλητές που να γνωρίζουν το παλιό σύστημα.)
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από την εισαγωγή, και μπορείτε να βρείτε ολόκληρη τη μελέτη της Μπάρμπαρα Λεμάστερ σε αυτό τον σύνδεσμο.
Μια κατά τα φαινόμενα μοναδική κατάσταση προέκυψε στην Ιρλανδία όταν τα δύο εκκλησιαστικά σχολεία κωφών, αρρένων και θηλέων, μη έχοντας ιδιαίτερη επαφή μεταξύ τους παρότι βρίσκονταν στο ίδιο προάστιο του Δουβλίνου από την ίδρυσή τους στα μέσα του 19ου αιώνα, κατέληξαν να διδάσκουν πολύ διαφορετικές νοηματικές γλώσσες στους μαθητές τους. Πέτυχα μια σύντομη αναφορά στο θέμα στο άρθρο Diglossia της αγγλικής Βικιπαίδειας, και ψάχνοντας περισσότερο βρήκα μια μελέτη του 1997 που γράφει ενδιαφέροντα πράγματα, τόσο για το πώς εξελίχθηκε αυτή η διάκριση όσο για τις κοινωνικές και γλωσσικές δυναμικές που δημιούργησε, και πώς επηρεάζει ακόμα τη σύγχρονη νοηματική γλώσσα στην Ιρλανδία. (Ή τέλος πάντων, πώς την επηρέαζε πριν από τρεις δεκαετίες· δεν πρέπει να έχουν απομείνει πολλοί ομιλητές που να γνωρίζουν το παλιό σύστημα.)
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από την εισαγωγή, και μπορείτε να βρείτε ολόκληρη τη μελέτη της Μπάρμπαρα Λεμάστερ σε αυτό τον σύνδεσμο.
Last edited: