Δαι μουσικές (daeman's tunes)

Porkcastle said:
Χα, μόλις προχθές ξαναείδα το The Hunger (btw οι XPQ21 έχουν κάνει ένα φοβερό remix στο από πάνω κομμάτι)..
Click to expand...

Αυτό εννοείς;

Το καλύτερο remix του πάντως, το άκουσα από ένα καπρίτσιο της τύχης σε ορεινό χωριό όπου βρέθηκα Αύγουστο και είχε πανηγύρι με σκυλοκλαρίνα στην ταβέρνα δίπλα ακριβώς στο σπίτι όπου έμενα. Για να προλάβω την αναφυλαξία που μου προκαλεί το (σκυλάδικο) κλαρίνο, έβαλα τα ακουστικά ν' ακούσω στη διαπασών το πρώτο πράγμα που βρήκα μπροστά μου: μια παλιά playlist που ξεκινούσε με αυτό. Τα ακουστικά δεν ήταν κάσκες να απομονώσουν εντελώς τον ήχο και το αθέλητο μίγμα ήταν για μένα... Αποκάλυψη Τότε! με όλες τις έννοιες της λέξης. Αλλά δυστυχώς δεν ξέρω ποιο κομμάτι έπαιζαν τα κλαρίνα εκείνη την ώρα, ώστε να το επαναλάβω.:(
 
Πάντα τα έπαιζα μαζί, τριάδα. Ε, μη χαλάσω τώρα την παράδοση...
1. Bela Lugosi's Dead - Bauhaus
2. She's In Parties - Bauhaus

Admin's note: Θυμίζω ότι, αν δεν παίζει εδώ το βιντεάκι, πατάμε τον σύνδεσμο του τίτλου και βρισκόμαστε αυτομάτως στο χώρο του YouTube, όπου, κατά κανόνα, παίζει.

3. She's Lost Control - Joy Division
 
Απόψε, φέρτε μου να πιω,
να πιω και να μεθύσω...​

chasers από τον Μέγα John Lee Hooker​

 
Εξαιρετικό!
Είμαι και εξαιρετικά προκατειλημμένος με το κομμάτι αυτό, βέβαια· αλλά τελικά δεν το κάνω μόνο εγώ ;): (http://www.lexilogia.gr/forum/showthread.php?p=35699#post35699)
Σε μία από τις πολλές σελίδες του you tube όπου υπάρχει το βιντεάκι κάποιος γράφει:

This is globalization, too. We just have to get it right.

To Stand By Me είναι ίσως το καλύτερο της σειράς Playing for Change.
Ορίστε κι άλλο ένα (επισημαίνω τις εκπληκτικές φωνές τής Ισραηλινής Tula, του Clarence Bekker και των Νοτιοαφρικανών Sinamuva, και τον Ινδό Rajhesh Vaidhya με το σιτάρ):
 
Τριάδες πάλι, με το κομμάτι που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι η έμπνευση του όλου εγχειρήματος, το One Love του Bob Marley, (μ' ένα ταξιμάκι σε steel guitar ως εισαγωγή, τον Manu Chao με ολοκαίνουργια κόκκινη τραγιάσκα σαν Μαρσεγιέζος conman που μόλις έκανε μια καλή μπάζα, ένα υποδειγματικό πέρασμα από το σιτάρ στη steel guitar στο 3':06'' κι άλλη μια σειρά εξαιρετικών φωνών. Ο Keb' Mo' στο 3':45'' θα μπορούσε άνετα να σταθεί δίπλα στον Otis Redding):
Αν όλοι αυτοί είναι πράγματι μουσικοί του δρόμου, να πάρουμε τους δρόμους!
Καλημέρα!
 
Και μια που πιάσαμε τις εκτελέσεις τραγουδιών της Nancy Sinatra, ορίστε και μία του πιο γνωστού της, που εκτός από ευχάριστη ως οφθαλμόλουτρο, είναι φρέσκια και δροσερή, ό,τι πρέπει για τον καύσωνα.
Ακούστε τη βράδυ και δυνατά· συνοδεύει άριστα ένα ή περισσότερα καλοφτιαγμένα mojitο :cool:
 
Από εκείνο το νήμα, με Μπουκόβσκι, Ρόμπερτ Κραμπ κ.τ.τ. θυμήθηκα ετούτο το εμβληματικό της πρώιμης γκαραζοψυχεδέλειας:

κι ένα από τα πιο γνωστά έργα του Crumb, το εξώφυλλο του LP Cheap Thrills της Janis Joplin με τους Big Brother & the Holding Company
Cheapthrills.jpeg
 
...
Κι ένας αλλιώτικος μπουφετζής, από τον Γιώργο Πιλάλα/Ζορζ Πιλαλί και εξαιρετική slide κιθάρα

 
Last edited:
Την έσωσε τότε τη συμπατριώτισσά του ο King Ink.
Για μένα, πάντως, η Kylie ξεχώριζε σαν φωτογραφικό αρνητικό της μύγας μέσα στο γάλα (απ' όλες τις απόψεις) σ' εκείνη τη βραχύβια, ευτυχώς, συνεργασία του Νίκου Σπηλιά μαζί της.
Από τον ίδιο δίσκο (Murder Ballads, 1996), ένα κλιπάκι του Death Is Not The End του Bob Dylan, όπου επισημαίνω τον Shane McGowan των Pogues και βέβαια τον σοβαρεμένο (αλλά πάντα βαρεμένο) χαρισματικό Blixa Bargeld:
Αφιερωμένο σε όλους (και όλες, φυσικά) όσους είχαν χαμηλό σκορ σ' εκείνο το νήμα.
http://www.youtube.com/watch?v=Am1kJM823Vk
 
SBE said:
[...] Να θυμήσω επίσης στον Δαεμαν ότι η Κάιλι Μινογκ έιναι Αυστραλεζα, γι'αυτό κι οι συνεργασίες με συμπατριώτες της.
Click to expand...
daeman said:
Την έσωσε τότε τη συμπατριώτισσά του ο King Ink.
Click to expand...
Ευτυχώς, η μνήμη μου λειτουργεί ακόμα μια χαρά, για κείνη την περίοδο, τουλάχιστον...:)
SBE said:
Δεν θυμάσαι αυτά τα ενοχλητικά ντουέτα με τον Τζέισον Ντόνοβαν, τέλη δεκαετίας του '80, που είχαν αμφότεροι ακόμα την αυστραλεζικη προφορά; Θα μου πεις γιατί να τα θυμάσαι, αφού αυτά είναι να τα παίζεις για να βασανίζεις κρατουμενους να τα μαρτυρήσουν όλα.
Click to expand...
Ευτυχώς, η επιλεκτικότητα της μνήμης μου λειτουργεί ακόμα μια χαρά, για κείνη την περίοδο, τουλάχιστον...;)
SBE said:
Όσο για τα δόντια του Shane, αγγλική οδοντιατρική ειναι αυτή, δεν έιναι παίξε γέλασε.
Click to expand...
Δυστυχώς για τον Shane McGowan, η προτροπή "γέλασε" δεν ήταν καθόλου ευχάριστη, όπως λέει η επί πολλά χρόνια μνηστή του Victoria Mary Clarke:
According to Clarke, [...] "Shane, essentially a shy person, hated seeing his picture on magazine covers and on billboards because he thought he was ugly. He loathed interviews and despised schmoozing. To cope with his social anxiety, he began drinking more and more".

Αλλά, όπως γράφει πάλι εδώ:
MacGowan has, throughout life, suffered from dental problems:
"Now he is 50, the singer said he at last planned to address the ever-present problem of his trademark teeth—or lack of them. With a mouthful of bloody stumps and only the odd tooth here and there, MacGowan said 2008 would be the year he sorted his mouth out. 'I'm going to get my teeth done,' he said. 'Emergency dentures to stop my face falling apart. I might get some dentures in and leave it at that, or I might get them done gradually'."[8]
The American record company of the Pogues released a record with a cover bearing a picture of MacGowan with teeth airbrushed in, allegedly so as not to deter American buyers. [9] :eek: αμερικανιές! :-(
In May 2009 photographs were released featuring MacGowan on his holiday in Spain with his teeth fixed after extensive dental surgery. :D

Άλλο ένα, το πιο γνωστό κομμάτι των Pogues, από το τηλεοπτικό The Ghosts of Oxford Street σε σκηνοθεσία ενός άλλου γνωστού από εκείνο το σινάφι, του Malcolm McLaren:
http://www.youtube.com/watch?v=BsirA_RhMH8
 
Στους χαμένους φίλους...
με τους στίχους που ενέπνευσε ένας άλλος αδικοχαμένος φίλος, ο Γιώργης.
6 χρόνια πάνε σήμερα που αγναντεύει τον Κάστελλα, στης γοργόνας την αγκάλη.

Του Κάστελλα η ανατολή
του Τράχηλα το δείλι
κι ένα κομμάτι θάλασσα
είν' οι δικοί μου φίλοι

 
ΟΚ, για γέφυρα, ορίστε:
Και σε όποιον η θάλασσα δεν φτιάχνει τη διάθεση, καλό θα ήταν... να το κοιτάξει! ;)
 
Από εκεί, θυμήθηκα το Lip Service (από το 3':42'' και μετά), από την εποχή που ο Κοστέλο δεν είχε καταλαγιάσει τόοοσο πολύ:
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top