Search results

Καλό μήνα!

Ίσως την αποικία –ίσως, λέω– ο άποικος να την ίδρυε… διανοία πρωτοπατήσαντα*… Πέρα από την πλάκα, πάντως, στο αρχαιοελληνικό… Βικιλεξικό διαβάζω: ἔποικος, -ος, -ον έποικος, που εγκαθίσταται σε τόπο που ήδη υπάρχουν εγκατεστημένοι άλλοι που στέλνεται σαν μετανάστης που είναι γείτονας Αυτό...

Μετά έχουμε και τα μισοστίβαλα (τα μποτάκια, δηλαδή, τα χαμηλά) που λέει κι η Αξιώτη…

Κρατήθηκα, αλλά όχι για πολύ… :-)

Και θα μονολογάνε, λέει, οι Αρειανοί: Some hate the English . I don't. They're just wankers. We, on the other hand, are COLONIZED by wankers. Can't even find a decent culture to be colonized BY. We're ruled by effete arseholes. It's a SHITE state of affairs to be in, Tommy, and ALL the fresh...

Πάντως, η διαβόητη αποικιοκρατία αποτελεί χαρακτηριστική παρέκκλιση απ' αυτή την έννοια, και πολύ πιθανό να ευθύνεται και για την ας-πούμε «παρανόηση»… Όχι;

(Ευχαριστώ για τον σύνδεσμο.) :-) Τον μεγάλο (και μη οικοδομήσιμο) ακάλυπτο, ναι, τον έχω σίγουρα δει κι αλλού (και μάλιστα πολλάκις, θαρρώ). Και η σουηδική Βικιπαίδεια, εξάλλου, αναφέρει ότι πηγή έμπνευσης υπήρξε μεταξύ άλλων ο Αυστριακός αρχιτέκτονας Camillo Sitte, κι ότι αντίστοιχες τάσεις...

Τα γράφω λίγο βιαστικά. Πιο πολύ αναρωτήθηκα αν υπάρχει το εν λόγω… πολεοδομικό φαινόμενο και στην Αγγλία. (Δεν νομίζω να 'ναι δα και πατέντα των Βορείων… Γερμανία, αν μη τι άλλο, εικάζω ότι θα υπάρχει.)

Αυτό μου ακούγεται πιο πολύ λες και μιλάμε για διαμερίσματα στο ίδιο κτίριο… όχι; Μπροστά και πίσω πολυκατοικίες/κτίρια, σκέφτηκα… Παραμένει ασαφές βέβαια, αλλά την ασάφεια μάλλον μόνο αν το πούμε μακαρονίστικα τη γλιτώνουμε. Στ' αγγλικά, εντωμεταξύ, έχουν αντίστοιχους όρους;

Όποιος έχει πάει στη Σουηδία κι έχει τύχει να βρεθεί σε σπίτι προπολεμικής αστικής συνοικίας, ίσως να 'χει παρατηρήσει τους μεγάλους, κι ενίοτε καταπράσινους, ακάλυπτους, που βρίσκονται στο εσωτερικό του εκάστοτε οικοδομικού τετραγώνου. Μία ενδεικτική φωτογραφία που βρήκα στη Βίκη, από Μάλμε...

Δάφνια που γεννά Ούτε δάφνιες, ούτε νερόψυλλους, ούτε και ανομόποδα γενικότερα βρήκα στη Λεξιλογία. Προβληματίστηκα για λίγο μήπως θα 'πρεπε να πάει στον Οβολώνα, αλλά είπαμε: για λίγο… :-) Κατά βάση τη φωτογραφία ήθελα να μοιραστώ, αλλά για όσους θέλουν και περικείμενο, ορίστε τι λέει το...

Αυριέψατε εσείς…

Ομιχλώδες μπαλαντζάρισμα ον-εν-οφ τόπικ: Το προηγούμενο και το επόμενο είναι δυο λεξούλες που απ' το πολύ το «φόρεμα» έχουν χάσει το απίλ τους… Τις προσπερνάμε αψήφιστα, θεωρώντας τες τρόπον τινά δεδομένες – που είναι, δηλαδή, αλλά λέμε τώρα… Σαν να τις έχουμε στο τσεπάκι ένα πράμα – μια...

Ένα πολύ παράτολμο από μένα και φεύγω (θα περάσουν πιο γνωστικοί): έντοπα και μη έντοπα πλεονεκτήματα

Καλημέρα! Για το δόκιμοι ή όχι, δεν έχω τα φόντα να αποφανθώ. Προσωπικά, ομολογώ ότι τα ανάντη και κατάντη με ιντριγκάρανε (έτσι λέω όταν διστάζω να πω «μ' άρεσαν»), αλλά, αν θυμάμαι καλά, προτίμησα τα προηγούμενων/επόμενων σταδίων, που λέει κι ο dharvatis, για να υπάρχει διαφανής αντιστοιχία...

Σχετικό νήμα. Ενδιαφέρον έχει το λήμμα του LSJ: απ' ό,τι καταλαβαίνω, κλαγγάζαν οι γερανοί, και επίσης, κλαγγάζαν οι… Σκύθες! Ποιος ξέρει; Μπορεί κι ο Σωκράτης, όταν ξυπνούσε μουρτζούφλης, να έλεγε τίποτα: Σσσσς! Ξανθίππη! Ούτως μαχαίρων τε και μύστρων κλαγγαζόντων, τις δύναται κοιμάσθαι...

Προσπαθώ να προσδιορίσω τους ενδοιασμούς μου και δεν τα καταφέρνω…Μη με συνερίζεστε… ?

Ωραίο… κατατοπιστικότατο… αλλά γιατί ρε γμτ να πρέπει ν' απομακρυνθώ τόσο πια από τη λεγόμενη «κοινόλεκτο» για να βρω ένα τέτοιο ρήμα;

Το ας-το-πούμε έλλειμμα που βλέπω εγώ στην ελληνική (εικάζω ότι κι ο Νίκελ κάπου καταδώ το πάει) είναι ότι να, καληώρα, με μοναδική εξαίρεση το τσιρίζω, κανένα από τα (ενδεικτικά έστω) ρήματα που παραθέτεις δεν περιγράφει πρωτογενώς ήχο. Και το βαράω, και το χτυπάω, και το γρατζουνάω, και το...

Ε, ναι, πάει ανάλογα το στομάχι: τα μικρά γουργουρίζουν, τα ευρύχωρα το γυρνάνε σε βορβορυγμό… :D