Search results

Βασικά πήγα με το φορμάτ του πρωτότυπου. Αν το σκεφτόμουν, θα έλεγα ότι θα βάλω το ιμπν (="γιος του ...") με κεφαλαία μόνον όταν έχει καθιερωθεί ως συστατικό στοιχείο του ονόματος (Ιμπν Χαλντούν, Ιμπν Ταϊμίγια, Ιμπν Αράμπι) ενώ το αλ, νομίζω, θα το κρατήσω πάντα με πεζά (θαρρώ η διεθνής πρακτική...

Η αλήθεια είναι ότι, αφού (όπως μόλις επιβεβαίωσες) πρόκειται για τον ίδιο φθόγγο, θα πρέπει ή να μπει και στα δύο ή καθόλου. Προσωπικά επειδή θα ήθελα να διατηρήσω κάτι από τη φενάκη της αντιστρεψιμότητας ;-) θα τον κράταγα (Ιμπραχίμ, Σάχλι).

Υπάρχουν διάφορες καθιερωμένες μέθοδοι μεταγραφής των αραβικών, αλλά μπορούν ίσως να συνοψιστούν στις εξής δύο: η μία προσπαθεί να αποδώσει την προφορά (π.χ. as-Sahli) και η άλλη περισσότερο τη γραφή, με το σκεπτικό ότι όποιος δεν ξέρει διευκολύνεται και όποιος ξέρει καταλαβαίνει (οπότε...

Τα μηνύματα πέφτουν σαν το χαλάζι και το ένα διακύβευμα διαδέχεται το άλλο. Δεν μπόρεσα να βρω το όνομα του χαρτογράφου στα αραβικά, βρήκα όμως έναν συνονόματό του ποδοσφαιριστή και τείνω να υποθέσω ότι και το Ibrahim και το Sahli (السهلي) γράφονται με το ίδιο -χ-, το ένα εκ των τριών που...

Ναι, το Ιμπραήμ δεν μου πήγαινε αλλά και δεν πήγε το μυαλό μου στον Ιμπραχίμ. Θα επιμείνω όμως στον τονισμό αλ-Σάχλι (για καιρό παρατόνιζα κι εγώ αυτού του είδους τα παρωνύμια).

Ιμπραΐμ Ιμπν Σαΐντ αλ-Σάχλι, θα έλεγα.

Η “Ανφάν Γκατέ” του ρεμπέτικου είναι κομπανία, απ' ό,τι καταλαβαίνω.

Α μπράβο, αυτό είχα κατά νου!

https://kithara.to/stixoi/MjMzMDc5MTc3/mpouzouki-glenti-tou-ntounia-bambakaris-markos-lyrics

Δεν υπάρχει και σε ένα ρεμπέτικο που τώρα μου διαφεύγει; Ίσως και του Μάρκου!

Δεν είναι πλάγια ερωτηματική, είναι ευθύς λόγος αν τα θυμάμαι σωστά άρα κύρια πρόταση. Αν ήταν πλάγια, θα ήταν π.χ. "Την ρώτησα πόση ώρα ακόμα θα τον περίμενε, αν δεν της είχε τηλεφωνήσει"

Ο Μίστερ Τέλειος

Θα μπορούσα να γράψω κι εγώ κατεβατά αλλά η παραπάνω φράση μου αρκεί. ΤΥΝ.

Στα γαλλικά χρησιμοποιείται η έκφραση légende blanche, "λευκός θρύλος". Σπάνιο ίσως, αλλά το έχω δει γραμμένο. https://forum.wordreference.com/threads/l%C3%A9gende-blanche.3326008/

Να προσθέσω και ένα ωραίο ντουέτο με τον Ντόναλντ Σάδερλαντ: The First Great Train Robbery (1978)

Alexander the Great’s Empire

Καλορίζικο!

Ευτυχώς δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς Λακάν για να συναντήσει το φαντασιακό. Υπάρχει και ο Καστοριάδης (όχι του γούστου μου) αλλά, πάνω απ' όλους, ο Λε Γκοφ. (Η γαλλική εσάνς οπωσδήποτε).

As Kazantzakis says, these are scattered pieces of a conversation between a mother and her daughters. So there is no idiom, probably a comb was just lost and never found (a common family mystery).