Το γεγονός ότι πωλούνται σε μεγάλες ποσότητες δεν δείχνει ότι είναι "αναλώσιμα"; Προσπαθώ να σκεφτώ προϊόντα που πωλούνται με μικρό κέρδος αλλά σε μεγάλες ποσότητες, και μόνο αναλώσιμα μού έρχονται στο μυαλό.
Εύλογο το ερώτημα, αλλά η απάντηση είναι δύσκολη επειδή δεν υπάρχει σαφής ορισμός των αναλωσίμων. Το πρόβλημα γίνεται π.χ. οφθαλμοφανές βάσει των ορισμών του Webster: con•sum•a•ble (kÃn sÁÆmà bÃl), adj.
1. able or meant to be consumed, as by eating, drinking, or using: consumable goods.
2. liable to be used up or depleted: comsumable resources.
–n.
3. Usually, consumables. something that is produced to be consumed, as processed food or fuel.
Στην οικονομική ορολογία η μόνη καθιερωμένη διάκριση είναι ανάμεσα σε διαρκή / ημιδιαρκή / μη διαρκή αγαθά (όχι κατ' ανάγκην καταναλωτικά, αλλά μπορούμε να το εξειδικεύσουμε). Τα μη διαρκή καταναλωτικά αγαθά είναι εξ ορισμού αναλώσιμα, δηλαδή με τη χρήση φθείρονται και μας τελειώνουν - όσο κι αν αυτό είναι πολύ λιγότερο προφανές απ' ό,τι φαίνεται. Το ζήτημα είναι ότι το fast-moving θέλει να πει κάτι παραπάνω: όχι μόνο αναλώσιμα αλλά και λίγο-πολύ συνεχούς κατανάλωσης. Υπάρχουν αναλώσιμα είδη υπερπολυτελείας (όπως, παλαιότερα τουλάχιστον, το μαύρο χαβιάρι και πολλά που δεν υποπίπτουν εύκολα στην αισθητηριακή αντίληψη των κοινών θνητών) που εμφανώς δεν εμπίπτουν στα fast-moving. Πρόκειται δηλαδή για είδη
ευρείας και συνεχούς κατανάλωσης, άρα κατά τεκμήριο χρειώδη σχετικά χαμηλού κόστους, και ο όρος είναι σχετικά πρόσφατος και, απ' όσο ξέρω, όχι καθιερωμένος.