Οι δασυνόμενες λέξεις

Σε ένα βιβλίο εκλαϊκευμένης φυσικής τον τίτλο του οποίου δεν θυμάμαι τώρα, τα hadrons (αδρόνια) είχανε μεταμορφωθεί σε... χαντρόνια (οι πράσινες, οι κόκκινες, οι θαλασσιές...)

Ε, πού να κάθεται να μαθαίνει φυσική τώρα ο άνθρωπος! Και τη δασεία του "αδρός" ποιος την θυμάται πια... Αλήθεια βρίσκεται κανείς να θυμάται τα ποιηματάκια που μας μάθαιναν στο δημοτικό με τις δασυνόμενες λέξεις; Πολύ θα το εκτιμούσα, γιατί κοντεύω να τα ξεχάσω!
 

Elsa

¥
Αλήθεια βρίσκεται κανείς να θυμάται τα ποιηματάκια που μας μάθαιναν στο δημοτικό με τις δασυνόμενες λέξεις; Πολύ θα το εκτιμούσα, γιατί κοντεύω να τα ξεχάσω!

Δεν τα θυμάμαι όλα, αλλά βολέψου με αυτά μέχρι να βρεθεί άλλος κολλημένος:

από Ε
ένα, έξι, εκατό,
έδρα έλκος, ερπετό,
Έκτωρ, Έλλη και Ελλάς,
Ελικών και εβδομάς.
εαυτός, ευρίσκω, ευθεία,
ερμηνεύω κι ερμηνεία
..............................

Από Α
Άδης άγιος αγνός
άμα άμαξα απλός
αίμα άρμα αμαρτία
απαλός αψύς αψίδα
αλυκὴ και αλυσίδα
αρμόζω κι ........
αρπάζω κι αλωνίζω

(με κάθε επιφύλαξη, ε; )
:)
 
Μπράβο Έλσα!

εγώ θυμάμαι μόνο το:

Ώρα, ώριμος, ωραίος
ώσπου, ώστε και το ως.

Παρατηρώ πάντως ότι τα ποιηματάκια σου είναι διαφορετικά από τα δικά μου.
Εμείς ξεκινούσαμε:

Έκτορας, Ελένη, έλος...

Αίμα, άμαξα, απλός,
απαλός, αδρός, αβρός...
 

Elsa

¥
Παρατηρώ πάντως ότι τα ποιηματάκια σου είναι διαφορετικά από τα δικά μου.
Εμείς ξεκινούσαμε:

Έκτορας, Ελένη, έλος...

Αίμα, άμαξα, απλός,
απαλός, αδρός, αβρός...

Ναι, εγώ ήμουν του πρακτικού... :D
 
Δεν τα θυμάμαι όλα, αλλά βολέψου με αυτά μέχρι να βρεθεί άλλος κολλημένος:

εαυτός, ευρίσκω, ευθεία,
ερμηνεύω κι ερμηνεία
Ας το κάνουμε "εστία" για ...πνευματικούς λόγους :)

Και μιας και για πνευματικά
Άγιος, αγία,
ιερεύς και ιστορία,
παίρνουν πάντοτε δασεία
 

Elsa

¥
Έχεις δίκιο! Είχα τις επιφυλάξεις μου, έχουν περάσει άλλωστε τόοοοοσα χρόνια...Αν μπορεί κάποιος, ας το διορθώσει, αν και φοβάμαι οτι κάναμε αγνώριστο το νήμα των αγνώριστων. :eek:
Τελικά, αυτά τα ποιηματάκια (και πιο πλήρη) υπάρχουν και στο διαδίκτυο, σε βλογκς πολυτονιστών!
 

nickel

Administrator
Staff member
Μια και το ξεκινήσατε...

Δασυνόμενες λέξεις είναι:
(α) Τα άρθρα: ὁ, ἡ, οἱ.
(β) Όλα τα αριθμητικά και τα παράγωγά τους (πλην των οκτώ, εννέα και είκοσι, που παίρνουν ψιλή): ἕνας (ἕνδεκα, ἑνικός, ἑνώνω), ἕξι (ἑξήντα, ἑξακόσια, ἕκτος, ἑξαπλάσιος), ἑπτά (ἕβδομος, ἑβδομάδα, ἑβδομήντα, ἑπτακόσια), ἑκατό (ἑκατοστός, ἑκατομμύριο, ἑκατονταετία).
(γ) Αντωνυμίες: ὁποῖος, ὅποιος, ὅσος, ὅ,τι, ἕκαστος, ὅλος, ἅπας, ἑαυτός.
(δ) Επιρρήματα: ἅμα, ἅπαξ, ἑξῆς, ὅθεν, ὁμοῦ, ὅπου, ὁσάκις, οὕτως, ὡς.
(ε) Σύνδεσμοι: ἕως, ὅμως, ὅπως, ὅταν, ὅποτε, ὅτι, ὁπόταν, ὥστε.
(στ) Προθέσεις: ἕνεκα, ἕως, ὡς.

Οι παρακάτω λέξεις και τα παράγωγά τους:

ἁβρός, ἅγιος, ἁγνός, Ἅδης, ἁδρός, αἷμα, Αἷμος, αἵρεση, αἱρετός, ἅλας & ἁλάτι, Ἁλιάκμων, ἁλιεία, ἁλιεύω, Ἁλικαρνασσός, ἁλίπαστος, ἁλίπεδο, ἅλμα, ἅλμη, ἁλμυρός, Ἁλόννησος, ἅλς (ὕφαλος), ἁλτῆρες, ἅλτης, ἁλυκή, ἁλυσίδα, ἁλώνι, ἅλωση, Ἁμαδρυάδα, ἅμαξα, ἁμαρτάνω, ἁμαρτία, ἅμιλλα, ἁπαλός, ἁπλός, ἅπτομαι, ἅρμα (διαφορετικὸ ἀπὸ τὰ ἄρματα < λατ. arma = ὅπλα), ἅρμη, ἁρμόζω, ἁρμονία, ἁρμός, ἁρπάζω, ἁφή, ἁψίδα, ἁψὺς (ἁψίθυμος, ἁψίκορος).

Ἑβραῖος, Ἕβρος, ἕδρα, εἵλωτας, εἱμαρμένη, εἱρκτή (κάθειρξη), εἱρμός, Ἑκάβη, Ἑκάτη, ἑκατό, Ἕκτορας, Ἑλένη, ἑλιγμός, ἕλικα(ς), Ἑλικώνας, ἑλίσσομαι, ἕλκηθρο, ἕλκος, ἑλκύω, ἑλλανοδίκης, Ἑλλάς, Ἕλλη, Ἕλληνας, ἑλληνικός, ἕλος, ἑλονοσία, ἕλξη, ἑνικός, ἑνώνω, ἑξῆς, ἕξη, ἕρμα, ἕρμαιο, ἑρμαφρόδιτος, ἑρμηνεύω, Ἑρμῆς, ἑρμητικός, Ἑρμιόνη, ἑρπετό, ἕρπω, ἑσμός, ἑσπέρα, ἑσπερινός, ἑστία, ἑστιατόριο, ἑταιρεία, ἑταῖρος, ἕτοιμος, εὑρετήριο, εὑρίσκω.

ἥβη, ἡγεμόνας, ἡγήτορας, ἡγούμενος, ἡδονή, Ἡλιαία, ἡλικία, ἥλιος, ἡμέρα, ἥμερος, ἥμισυ, ἡμι- (ἡμισφαίριο, ἡμίτονο κ.λπ.), ἡνία, ἡνίοχος, ἧπαρ, Ἥρα, Ἡρακλῆς, Ἡρόδοτος, ἥρωας, Ἡρώδης, Ἡσίοδος, ἥσυχος, ἧττα, ἡφαίστειο, Ἥφαιστος.

ἱδρύω, ἱδρώνω, ἱδρώτας, ἱέρακας, ἱερός, Ἱερουσαλήμ, ἱκανός, ἱκετεύω, ἱκέτης, ἱλαρὰ, ἱλαρός, ἱμάντας, ἱμάτιο, ἵππος, ἱππικό, ἵσταμαι, ἱστίο, ἱστορία, ἱστός.

ὁδηγῶ, ὁδός, ὁλκή, ὅλμος, ὁλόκληρος, ὅλος, ὁμάδα, ὁμαλός, ὅμηρος, Ὅμηρος, ὁμιλία, ὅμιλος, ὁμιλῶ, (ὁμίχλη και ὀμίχλη), ὁμο- (ὁμολογῶ, ὁμότεχνος κ.λπ.), ὅμοιος, ὁπλή, ὅπλο, ὅραμα, ὅραση, ὁρατός, ὁρίζω, ὅριο, ὅρκος, ὁρμόνη, ὅρμος, ὁρμῶ, ο ὅρος (ἀλλὰ το ὄρος=βουνό), ὅσιος.

Όλες οι λέξεις από ὑ, και στα αρχαία οι λέξεις από ῥ.
Επίσης: υἱοθεσία, υἱοθετῶ, υἱός.

ὥρα, ὡραῖος, ὥριμος.​

Όλα αυτά είναι χρήσιμα για να ξέρουμε γιατί λέμε σήμερα εφαρμόζω και γιατί σε ξένες γλώσσες έχουμε Hermes, hypocaust, heuristics ή rhythm (εξαιρούνται οι … Eurythmics και άλλοι ανελλήνιστοι).

Διορθώσεις και προσθήκες ευπρόσδεκτες. Και ψάχνω κάποιο παλικάρι που θα δώσει αγγλικές λέξεις που προέρχονται από τις παραπάνω (με ενδεικτικά μόνο παραδείγματα για λέξεις από hy– και rh–).
 
Last edited:
Μία περισπ. στο ομού και μία οξεία στην ήττα (αφού και στον Ερμή, Ηρακλή) και ντιλιτ στο παρόν. Καλή εβδομάδα και θα τα πούμε...
 

Zazula

Administrator
Staff member
Όλα αυτά είναι χρήσιμα για να ξέρουμε γιατί λέμε σήμερα εφαρμόζω και γιατί σε ξένες γλώσσες έχουμε Hermes, hypocaust, heuristics ή rhythm (εξαιρούνται οι … Eurythmics και άλλοι ανελλήνιστοι).

Διορθώσεις και προσθήκες ευπρόσδεκτες. Και ψάχνω κάποιο παλικάρι που θα δώσει αγγλικές λέξεις που προέρχονται από τις παραπάνω (με ενδεικτικά μόνο παραδείγματα για λέξεις από hy– και rh–).

http://www.lexilogia.gr/forum/showpost.php?p=9696&postcount=7 (πειράζει που είμαι πιο διεθνιστής απ' ό,τι εζήτησες;):
Η δάσυνση των ελληνικών λέξεων διατηρήθηκε σε όλες τις λατινογενείς γλώσσες ως Η: ιστορία - history, αρμονία - harmony, ορίζων - horizon, ως RH: ραψωδία - rhapsody, ρόμβος - rhomber (sic), αλλά και ως S: υπέρ - super, αλάτι - salt, ερπετό (όφις) - serpent κ.ά.
Πλάκα έχει επίσης και η ρωσική γλώσσα η οποία, αν και μη λατινογενής, άλλοτε διατηρεί τη δασύτητα (με το αρχικό г) κι άλλοτε όχι:
гармония (αρμονία), горизонт (ορίζων), гипер- (υπερ-), гипо- (υπο-), Гадес (Άδης), гало (άλως), галоген (αλογόνο - από το αλς "άλας"), гетеро- (ετερο-), гимн (ύμνος), гипар (υπερβολικό παραβολοειδές - μέσω του hypar), гистерезис (υστέρηση), гистограмма (ιστόγραμμα), гифа (hypha - από το υφή "ύφανση"), гифема (ύφαιμα), годо- (οδο-), голо- (ολο-), гомео- (ομοιο-), гомо- (ομο-), гормон (ορμόνη - μέσω του hormone από το ορμώ)
αλλά
история (ιστορία).

Γενικότερα το αρχικό h των λατινικών λέξεων αποδίδεται με αρχικό г:
габитет (habitat), Гавана (Havana), Голландия (Holland), госпиталь (hospital), гумоген (humogen), гунн (Hun), гусар (hussar)

Αφ’ όλα αυτά, κατάλαβα ότι θα πρέπει να λέω και εφθήμερο και ανθαρματικά και πενθέξι άλλα σαν αυτά για να δείξω ότι ξέρω τις δασυνόμενες.
Και να λες επίσης και επέτος (αντί εφέτος) για να δείξεις ότι ξέρεις επίσης και τις μη δασυνόμενες (ἔτος). :D
 
Πιστεύω ότι για να είμαστε ακριβείς πρέπει να επισημανθεί ότι το ρωσικό Г στη μεταγραφή λέξεων ξένου (για τα ρωσικά) ετύμου μεταγράφει απλώς το "h" των γερμανικών και λατινικών γλωσσών (ανεξαρτήτως αν αυτό βρίσκεται στην αρχή της λέξης ή όχι). Παραδείγματα: ο Χάινριχ Νόυχαους, γερμανικής καταγωγής Ρώσος πιανίστας και δάσκαλος του Σβιάτοσλαβ Ρίχτερ, είναι στα ρώσικα Генрих Нейгауз· ο Χέρμαν, ο γερμανικής καταγωγής ήρωας της Ντάμα Πίκα του Πούσκιν είναι Γκέρμαν στο πρωτότυπο· ο, κατά τη δεκαετία του 1990, σέντερ φορ της ποδοσφαιρικής ομάδας Ρότορ του Βολγκογκράντ, λεγόταν Νίντεργκαους (προφανώς μεταγραφή του αρχικού επωνύμου Niederhaus).
Η μεταγραφή των δασυνόμενων λέξεων είναι σύμπτωμα και όχι αιτία που θα εξηγούσε το φαινόμενο. Απλούστατα,όταν μια λέξη αρχικώς ελληνικής ετυμολογίας περνούσε στα ρωσικά μέσω γερμανικής ή λατινογενούς γλώσσας (όπου η δασεία τρεπόταν σε h) μοιραία και η ρωσική λέξη θα άρχιζε με Г. Αν η ελληνικού ετύμου λέξη είχε περάσει στη ρωσική απευθείας τότε δεν υπάρχει κανένα Г αντί δασείας, οπότε και История και όχι Гистория.
 

Zazula

Administrator
Staff member
Δεν είναι πάντως κάπως περίεργο, αναρωτιέμαι, να μην είχαν χρήση για το Γ οι Ρώσοι όταν ήρθαν σε επαφή με το Βυζάντιο και την τότε ομιλούμενη ελληνική γλώσσα, να μην έμαθαν όλες αυτές τις από τότε (και νωρίτερα) υπάρχουσες, δασυνόμενες λέξεις και να τα υιοθέτησαν όλα εκ των υστέρων όταν ενσωμάτωσαν στη γλώσσα τους γερμανικές και λατινικές λέξεις; Είναι δυνατόν να μην είχαν ακούσει ούτε ένα υπέρ ή υπό, ένα όλο, όμοιο ή οδό από τους Βυζαντινούς, με τους οποίους συνήψαν τόσο στενές σχέσεις κι υιοθέτησαν τη θρησκεία τους και την εκκλησιαστική της γλώσσα;

Ήδη το πρώιμο κυριλλικό αλφάβητο είχε σημάδι για τη δασεία, το αριστερό μέρος του Η (όπως συνέβαινε και σε ορισμένα αρχαιοελληνικά αλφάβητα), που 'ναι κάτι σαν αυτό εδώ: . Το ίδιο το Η δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη δασεία (όπως στο αρχαίο αττικό αλφάβητο), διότι αντιστοιχούσε στο γράμμα για το φθόγγο n. Ενδεχομένως το πρωτοκυριλλικό σημάδι για τη δασεία να έχασε το επάνω σκέλος του ( -> ) και να ταυτίστηκε με το Γ, (που στη ρωσική διατηρεί τον αρχαιοελληνικό ήχο g).

Βέβαια, όλα τα παραπάνω τα καταθέτω εδώ μόνον ως προϊόν δικού μου προβληματισμού, κάτι σαν φωναχτή συνομιλία με τον εαυτό μου, και περιμένω να μάθω περισσότερα και ακριβέστερα, πιθανότατα και για να διορθωθούν με επιστημονικό τρόπο οι πρόχειρες σκέψεις μου, από όσους από εσάς τα γνωρίζετε καλύτερα και σωστά. :eek:

ΥΓ Εννοείται ότι στη φράση μου «γενικότερα το αρχικό h των λατινικών λέξεων αποδίδεται με αρχικό г» μπορείτε να διαγράψετε τα δύο «αρχικό» και πάλι είναι σωστή, όπως είπε ο Ρογήρος. :)
 
Βέβαια, όλα τα παραπάνω τα καταθέτω εδώ μόνον ως προϊόν δικού μου προβληματισμού, κάτι σαν φωναχτή συνομιλία με τον εαυτό μου, και περιμένω να μάθω περισσότερα και ακριβέστερα, πιθανότατα και για να διορθωθούν με επιστημονικό τρόπο οι πρόχειρες σκέψεις μου, από όσους από εσάς τα γνωρίζετε καλύτερα και σωστά.

Οποία σύμπτωσις, που λένε! Κι εγώ το ίδιο ακριβώς περιμένω.

Αναρωτιέται ο φίλτατος Zazula: "Δεν είναι πάντως κάπως περίεργο, αναρωτιέμαι, να μην είχαν χρήση για το Γ οι Ρώσοι όταν ήρθαν σε επαφή με το Βυζάντιο και την τότε ομιλούμενη ελληνική γλώσσα, να μην έμαθαν όλες αυτές τις από τότε (και νωρίτερα) υπάρχουσες, δασυνόμενες λέξεις και να τα υιοθέτησαν όλα εκ των υστέρων όταν ενσωμάτωσαν στη γλώσσα τους γερμανικές και λατινικές λέξεις; Είναι δυνατόν να μην είχαν ακούσει ούτε ένα υπέρ ή υπό, ένα όλο, όμοιο ή οδό από τους Βυζαντινούς, με τους οποίους συνήψαν τόσο στενές σχέσεις κι υιοθέτησαν τη θρησκεία τους και την εκκλησιαστική της γλώσσα"

Είναι πολύ περίεργο. Φαίνεται όμως ότι όσα πήραν από τους δυτικούς τα μετέγραψαν κατ' αυτόν τον τρόπο σαν να είχαν ξεχάσει τις στενότατες επαφές τους με το Βυζάντιο. Ίσως η εξήγηση να είναι τόσο απλή που να δυσκολευόμαστε να την πιστέψουμε: ίσως, π.χ., η δυτικόφιλη ρωσική ελίτ του 18ου αι. και μετέπειτα να αγνοούσε τη γνώση που συσσώρευσαν οι εκκλησιστικοί και διπλωματικοί κύκλοι της μεσαιωνικής Ρωσίας (άραγε, ποιός να ήταν θεματοφύλακάς της;) ή ακόμη και να την περιφρονούσε σκόπιμα. Κι εγώ, αναρωτιέμαι φωναχτά και κάνω απλές υποθέσεις αναμένοντας αυτόν που κατέχει την απάντηση ή το κομμάτι της αυτό που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε και να εξηγήσουμε.
 
Last edited by a moderator:

Zazula

Administrator
Staff member
Βρήκα ένα παλαιοσλαβονικό λεξικό, στο οποίο είναι μεν ξεκάθαρο ότι μπαίνουν πνεύματα σε ορισμένες λέξεις, αλλά πάντως δεν κατόρθωσα να διακρίνω κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο (αλλού η δάσυνση δηλώνεται, αλλού όχι κλπ), π.χ.:
http://www.slavdict.narod.ru/_0219.htm
http://www.slavdict.narod.ru/_0220.htm
http://www.slavdict.narod.ru/_0225.htm
Να επισημάνω μόνο ότι εδώ το Γ δεν είναι ο ήχος g, αλλά γ.
 
Η δική μου σκέψη είναι ότι το κυριλλικό αλφάβητο ήταν η ελληνική της εποχής εκείνης, με την πρόσθεση γραμμάτων για τα φωνήματα που δεν υπήρχαν (τότε/πια) στα ελληνικά - ενδεικτικό είναι η διαφοφοποίηση του В (= /v/) από το Б (=/b/), καθώς και η χρήση του ОУ (= /u/). Επίσης το πρώτο κυριλλικό αλφάβητο κράτησε το ξ και το Ψ, που εμφανίζονταν μόνο σε δάνειες λέξεις από τα ελληνικά, και όπως διαβάζουμε παρακάτω, μέχρι τα πνεύματα και τους τόνους.
Η εξελίξεις στις διάφορες σλαβικές γλώσσες ακολουθούσαν ώρισμένες γενικές γραμμές ( πχ κατάργηση ωρισμένων γραμμάτων), αλλά οι μεταρρυθμίσεις και οι χρονολογίες τους διαφέρουν από γλώσσα σε γλώσσα.

ο προβληματισμός του Ζαζ για τις εξελίξεις βρίσκει υποστήριξη από το Wiki (http://en.wikipedia.org/wiki/Early_Cyrillic_alphabet) όπου διαβάζουμε:

The form of the Russian alphabet underwent a change when Tsar Peter I of Russia introduced the Civil Script (Russian graždanskij šrift, or graždanka, in contrast to the prevailing Church Typeface, cerkovnoslavjanskij šrift) in 1708. Some letters and breathing marks which were only used for historical reasons (η έμφαση δική μου - Philip) were dropped. Medieval letterforms used in typesetting were harmonized with Latin typesetting practices, exchanging medieval forms for Baroque ones, and skipping the western European Renaissance developments.

Several diacritics, adopted from Polytonic Greek orthography, were also used (these may not appear correctly in all web browsers; they are supposed to be directly above the letter, not off to its upper right):

ӓ trema, diaeresis (U+0308)
а̀ varia (grave accent), indicating stress on the last syllable (U+0340)
а́ oksia (acute accent), indicating a stressed syllable (Unicode U+0341)
а҃ titlo, indicating abbreviations, or letters used as numerals (U+0483)
а҄ kamora, indicating palatalization (U+0484), similar to an inverted breve
а҅ dasy pneuma, rough breathing mark (U+0485)
а҆ zvatel'tse, or psilon pneuma, soft breathing mark (U+0486)
а҆̀ Combined zvatel'tse and varia is called apostrof.
а҆́ Combined zvatel'tse and oksia is called iso.


Για την μετατροπή του /h/ σε /g/ που υποθέλω ότι ήταν πρώτα φαινόμενο του προφορικού λόγου (εφ' όσον ισχύει για λέξεις γερμανικής προέλευσης) στον προφορικό λόγο, αυτό από ό,τι ξέρω είναι φαινόμενο της ρωσικής και όχι των άλλων σλαβικών γλωσσών. Κάπου (πριν περιπου 30 χρόνια τώρα) θυμάμαι ότι ένας γλωσσολόγος απέδιδε το φαινόμενο στην επιρροή των φιννικών γλωσσών της Βορ. Ρωσίας. Οριστική λύση του θέματος δεν έχουμε μέχρι τώρα.

΄Ενα μικρό σχετικό ανέκδοτο. Όταν πριν μερικά χρόνια είχα ξαναπιάσει τα ρώσικα, ήταν ένας συμμαθητής που στα ρώσικα τον λέγαμε Гари - Γκάριб και επειδή μιλούσαμε μόνο ρωσικά στην τάξη νομίζαμε όλοι ότι λεγόταν Garry. Έτυχε μία μέρα να αλλάξουμε την κουβέντα στα αγγλικά, και του λέμε Garry, οπότε αυτός απαντάει "actually, my name's Harry!". Τέτοια παθαίνει κανείς καμιά φορά.
 
Αφού σήμερα βρέχει, και είμαι συνταξιούχος πια και τα καφενεία εδώ δεν έχουν τάβλι, ορίστε τα αποτελέσματα μιας μικρής έρευνας για τη μοίρα των δασυνόμενων στα αγγλικά
 

Attachments

  • dasynomenes.doc
    55 KB · Views: 297

nickel

Administrator
Staff member
Αφού σήμερα βρέχει, και είμαι συνταξιούχος πια και τα καφενεία εδώ δεν έχουν τάβλι, ορίστε τα αποτελέσματα μιας μικρής έρευνας για τη μοίρα των δασυνόμενων στα αγγλικά
Να 'σαι καλά, Φίλιπ, να σου δίνει ο θεός πολλές μέρες, έστω και βροχερές. Με / Μας γλίτωσες πολλή δουλειά.

Ενδιαφέρον το σχόλιο για το υβρίδιο, το οποίο, ναι, δείχνει ελληνικό από μπέρδεμα με το «ύβρις» κάπου στη διαδρομή του.

Περισσότερη αξιοποίηση προσεχώς.
 
Όλα αυτά είναι χρήσιμα για να ξέρουμε γιατί λέμε σήμερα εφαρμόζω
Προσοχή όμως, γιατί το (ε)φέτος και το μεθαύριο δεν σημαίνουν ότι το έτος και το αύριο δασύνονται. Και λέμε αφότου, αλλά απ' όταν· καθόλου, αλλά απ' όλα· εφόρμηση, αλλά "απ' ορμές πώς πάμε;" ;)
 
Με αφορμή το αλωνάκι του Σολωμού, θυμήθηκα κι εγώ ξανά τις δασυνόμενες λέξεις.
Μεταφέρω εδώ μέρος από τα ποιηματάκια που ανέσυραν οι παλιοί μου συμμαθητές από τη μνήμη τους.
Δεν είναι πλήρη, έβαλα αποσιωπητικά εκεί που λείπουν λέξεις.

Άδης, άγιος, αγνός,
απαλός, αδρός, αβρός,
αίμα, άμαξα, απλός,
Αίμος, Αλικαρνασσός,
αλυσίδα και αψίδα,
αίμα, άμα, αλυκή,
αμαρτάνω και αφή,
άμιλλα, αλώνι, αρπαγή.

Έκτορας, Ελένη, έλος,
εκουσίως και Εβραίος,
ερπετά, εσπέρα, εορτή,
έλκος, έλξης και ειρκτή,
είλωτες, εδώλιον
και εστιατόριον

Ήμερος, ημέρα, ήλιος,
Ήρα, ήπατα και ήρως
...

Όμηρος, ορίζω, όρος,
οδηγός, οδός και όλος
...

Ιπποκράτης, ιστορία,
ίδρυμα και ικεσία
για το φινάλε του "ι"...
κάπου έμπαιναν και το ικανός, το ιδρώς το ιλαρός...
 
Top