Βλέπουμε πώς το ΛΝΕΓ φτιάχνει λήμμα στο σχοινί, γιατί έτσι του λέει η ετυμολογία, αλλά σε όλες τις φράσεις γράφει σκοινί. Το ΛΚΝ δεν διστάζει να βάλει μπροστά αυτό που θεωρεί πιο συνηθισμένο. Η τροπή του χ σε κ γίνεται και σε παράγωγα ή σύνθετα (σκοινάκι, σκοινοβάτης) αλλά όχι εύκολα στις λόγιες λέξεις (σχοινοτενής). Η δική μου απορία είναι πώς λειτουργούν αυτές οι μουσικές. Γιατί κάποια τα αλλάζουμε και άλλα ούτε που τα πειράζουμε. Γιατί σχολείο αλλά ξεσκολισμένος;