Παιδιά, καλή κι άγια η παρένθεση για τα ρούχα (για την οποία άλλωστε εγώ είμαι υπεύθυνος), αλλά με την περιπτωσιολογία χάνεται το ζητούμενο εδώ — το οποίο είναι ότι για υποκειμενικούς ή αντικειμενικούς λόγους η βιομηχανία (ένδυσης, τροφίμων κ.ά.) ολοκληρώνει ένα μέρος της παραγωγικής διαδικασίας σε χώρες όπου δεν υπάρχει σεβασμός στα εργασιακά δικαιώματα ή/και στην αποχή απ' την εκμετάλλευση των παιδιών ή άλλων μειονεκτικών ομάδων ή/και στους κανόνες υγείας ή ό,τι άλλο. Η δική μου επισήμανση είναι ότι ο καταναλωτής από μόνος του και με δική του πρωτοβουλία και με τα δικά του μέσα σπάνια (αν ποτέ) θα κάτσει ν' αξιολογήσει (και μάλιστα αντικειμενικά και με πλήρη στοιχεία — τα οποία σπανιότατα θα βρίσκονται στη διάθεσή του) όλες αυτές τις παραμέτρους για να τις συνυπολογίσει στις αγοραστικές του αποφάσεις. Πιο εύκολο είναι να παρασυρθεί αν εκείνη τη στιγμή υπάρχει κάτι στην επικαιρότητα που είναι υπέρ ή κατά κάποιου παραγωγού ή βιομηχανίας, ή/και αν τύχει να γίνεται κάποια έξυπνη προωθητική κίνηση υπέρ ενός ντεμέκ πιο ευαισθητοποιημένου τρόπου παραγωγής, διακίνησης ή εμπορίας.
Για τα ρούχα, επειδή γράφτηκαν διάφορα: Ο λόγος που είπα ότι δεν το παίρνεις ούτε με σφαίρες στα 9,99€ αν όλα είναι βάσει των ιδανικών προτύπων είναι απλός: τυχαίνει να γνωρίζω κάποια σχετικά κόστη. Προτού λοιπόν πείτε «μα, βρήκα ένα μπλουζάκι εντόπιας κατασκευής κάποτε σε τέτοια τιμή», σας καλώ να κάνετε τους σχετικούς υπολογισμούς σας. Πρώτα απ' όλα, μην μένετε μόνο στο τελευταίο στάδιο της κατασκευής, αλλά ξεκινήστε κανονικά, απ' την αρχή: Προμηθευτείτε βαμβάκι από Έλληνες παραγωγούς που το καλλιεργούν βιολογικά και δεν το συλλέγουν χρησιμοποιώντας ανήλικους ή κακοπληρωμένους μετανάστες. Προμηθευτείτε τα όποια απαραίτητα συνθετικά από πρωτοκοσμικούς παραγωγούς που δεν τα βγάζουν υπεργολαβικά στον τρίτο κόσμο. Και μετά κατασκευάστε τα εδώ, έχοντας πληρώσει ό,τι χρειάζεται για να βγάλετε κανονική άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας, έχοντας αγοράσει τον εξοπλισμό σας, και πληρώνοντας κανονικά το προσωπικό και όλα τα υπόλοιπα έξοδα λειτουργίας (ρεύμα, συντήρηση εξοπλισμού, μεταφορικά, αποθηκευτικά κ.ά.) και λοιπά βάρη (φορολογικά κ.ά.). Κατόπιν βρείτε ένα κατάστημα στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας ή σε mall ή shop-in-a-shop σε department store, πληρώνετέ το κανονικά, δώστε χρήματα για προβολή και διαφήμιση, και πληρώνετε επίσης και το απασχολούμενο προσωπικό με βάση την τρέχουσα νομοθεσία. Το κέρδος σας πρέπει να προκύπτει από αυτά τα “ηθικής προέλευσης” μπλουζάκια αποκλειστικά και μόνο, διότι δεν έχετε την πολυτέλεια να κάνετε μουαγιέν από άλλα είδη σας που 'χουν πολύ υψηλότερο περιθώριο κέρδους (όπως κάνει λχ η Zara με τα μπλουζάκια που 'πε η Palavra). Αν τα κάνετε όλα αυτά και βγάζετε τιμή πώλησης κάτω από δεκάευρο το μπλουζάκι, δείξτε μου το business plan να μπω συνέταιρος.
Κι επειδή κι ο υποφαινόμενος έχει κάποια σχέση ειδικά με τα μπλουζάκια, επειδή για καιρό αναζητούσαμε κι ελέγχαμε όλες τις δυνητικές πηγές προμήθειας απλών μονόχρωμων tees για αδελφή επιχείρηση, να σας πω ότι είναι ασύλληπτα δύσκολο να βρεις σταθερή, αποδεκτή και προβλέψιμη ποιότητα σε συμφέρουσα τιμή. Τελικά φτάσαμε να έχουμε ως μοναδικές εναλλακτικές το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές. Και μην νομίζετε ότι πέφταμε εύκολα κάτω απ' τα τεσσεράμισι ευρώ, έπρεπε να πάρουμε ολόκληρο κοντέινερ για κάπου στα τριάμισι — και αν, και χίλες δυο προϋποθέσεις. Αν τώρα αυτά τα θέλεις για στάμπες ή άλλο δημιουργικό, και έχεις κανονικά εργατικά (παραγωγής), προβολή, εγκατάσταση, λειτουργικά, φορολογικά, μισθοδοσία (πώλησης), να δούμε παίδες πόσο σάς βγαίνει εσάς η συνολική κοστολόγηση...
