χαημένος / χαϊμένος

Τη γνώμη σας ζητώ.

Κοιτάζω κάτι χρονογραφήματα του Βάρναλη, που έχω πει να τα εκδώσω με βάση τη σημερινήν ορθογραφία. Καναδυό φορές έχει την έκφραση "πάει χαημένος".

Με βάση την αρχή "το κρέας δικό μου, τα κόκαλα δικά του", δεν δικαιούμαι φυσικά να αλλάξω το "χαημένος" σε "χαμένος". Αλλά θα το αλλάζατε σε "χαϊμένος";
 
Προσωπική μου γνώμη, όχι, να μην αλλάξεις τίποτα. Μου αρέσει που το ζεύγος χαημένος/χαμένος ριμάρει με το καημένος/καμένος.
 
...
Αφού όχι χαημένος > χαμένος, γιατί χαημένος > χαϊμένος;

Έχει μεν πιο πολλά ευρήματα ο «χαϊμένος» και μάλιστα από καλές πένες, αλλά έχει και ο «χαημένος» π.χ. στη Θυσία του Αβραάμ ή στον Βασιλικό του Μάτεσι (όπου όμως βρίσκεται και ο «χαϊμένος» σε άλλες εκδόσεις).

Τι να πω κι εγώ ο καημένος; «Χαημένος» έλεγε κι ο παππούς μου (συχνό στην Κρήτη), μα δε θυμούμαι πώς τον έγραφε.


Edit: Μέχρι να φτιάξω τον καφέ και να ψειρίσω τα ευρήματα, ήρθε ο Εαρίωνας και πήγα χαημένος.
 
Εχετε δίκιο, κρατάμε το η.
Κι αυτός ο παππούς να μην κάνει διάκριση μακρών-βραχέων!
 
Διαισθάνομαι ότι υπάρχει τάση το ένα να συμφύρεται με το άλλο.
 
Back
Top