Καλημέρα,
Δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ των στοιχείων, απλώς δεν είναι εύκολο να αναπτυχθεί ολόκληρο το σκεπτικό σε περιορισμένο χώρο.
Το -δ στο αρχ. ἀηδών αποτελεί μέρος τού θέματος, όπως γίνεται ευρύτερα δεκτό. Ο Beekes αποδίδει απόλυτη ισχύ στις επιφυλάξεις που έχουν διατυπωθεί για τις μακρόφωνες ρίζες και τη φύση τού αρχικού λαρυγγικού, αλλά υπάρχουν και άλλες θεωρητικές απόψεις κατά τις οποίες η επανασύνθεση *ἀ-Fηδ-ών είναι αποδεκτή, αν το ἀ- εκληφθεί ως προθεματικό (σημειώνω ότι είναι συζητήσιμη η επιμονή τού Beekes σε ορισμένες πλευρές τής λαρυγγικής θεωρίας, η οποία τον έχει οδηγήσει σε αύξηση των προελληνικών λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής, επειδή δεν εντάσσονται στο σχήμα του· του λεξικού του προτάσσεται ειδική εισαγωγή με τα χαρακτηριστικά των προελληνικών λέξεων, η οποία καλύπτει ευρείες ομάδες λέξεων χωρίς στερεή πάντοτε βάση).
Ότι το -ων είναι το επίθημα στη λέξη ἀηδ-ών αποτελεί καλά εδραιωμένη άποψη (πβ. Schwyzer 1939: Griechische Grammatik, v.1, 487, 529). Ο Chantraine, όπως και άλλοι, συνέδεσε τη λέξη με τα αρχ. χελιδών, τενθρηδών, με την εύλογη υπόθεση ότι η λέξη ἀηδών επαναναλύθηκε και θεωρήθηκε παραγωγικό τέρμα το -δών ή και το -ηδών (Chantraine 1933: La formation des noms en grec ancien, σ. 360-1).
Ευχαριστώ.
