Καλημέρα. Επιτρέψτε μου μια γενικότερη και μια ειδικότερη τοποθέτηση και ζητώ συγγνώμη για τη φλυαρία.
Τις μέρες πριν από το ίντερνετ, που έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε την καθημερινή έκθεση στα λογής-λογής ελληνικά που έχουμε σήμερα (αρκεί να κάνουμε μια βόλτα στα διαδικτυακά δημοσιεύματα), αλλά πολύ περισσότερο δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε τι λένε οι υπόλοιποι και πώς το λένε, ήμασταν πολύ πιο επιφυλακτικοί στις εξελίξεις της γλώσσας και πιο προσκολλημένοι στα λεξικά μας. Μπορεί και σήμερα ακόμα να αποφύγουμε να χρησιμοποιήσουμε κάτι διαδεδομένο και ευρέως αποδεκτό με τη σκέψη ότι όλο και θα βρεθεί κάποιος που θα μας το πιάσει για λάθος. Στη λεξικογραφία έχει μεγάλη σημασία πόσο ενημερωμένο είναι το σώμα κειμένων που χρησιμοποιείς αλλά και πώς το αξιοποιείς. Δεν σημαίνει ότι θα καταγράψεις όλα τα στραβά και καινούργια. Και δεν σημαίνει ότι όλες τις χρήσεις θα τις καταγράψεις ως σωστές: υπάρχει άλλωστε ο χαρακτηρισμός
εσφαλμ. /
erron. Εδώ παρεμβαίνει ο λεξικογράφος, που κανονικά περιγράφει και ερμηνεύει τη γλώσσα, και σου λέει ότι υπάρχει αυτή η χρήση (που μπορεί να απαντά άπαξ σε κάποιον σπουδαίο συγγραφέα ή να είναι διαδεδομένη), αλλά καλύτερα απόφυγέ την — για διάφορους λόγους. Μπορεί, μερικά τέρμινα και εκδόσεις αργότερα, να έχουν ξεχαστεί όλα αυτά και η λέξη ή η χρήση να έχει πάρει τη σφραγίδα και του λεξικογράφου. Εμείς όμως, με το πλεονέκτημα του Google, μπορούμε πια να παίρνουμε τις αποφάσεις μας πιο γρήγορα από τα λεξικά. Θα πρέπει μόνοι μας, μέσα από την καθημερινή μας επαφή με τη γλώσσα αλλά και με οδηγό το τεράστιο σώμα κειμένων του Γκουγκλ, να αγκαλιάζουμε καινούργια πράγματα ή να διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας. Το
ανασκευάζω θα το δούμε να χρησιμοποιείται σε εκφράσεις όπως «
ανασκευάζω την κατάθεσή μου», αλλά το ότι το λεξικό δίνει την απόδοση
correct δεν σημαίνει ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το
ανασκευάζω σε ολόκληρη την γκάμα των σημασιών τού
διορθώνω. Τέτοια αντίστροφη διάσταση δεν την έχουν ποτέ τα λεξικά.