Costas
¥
Συμφωνώ σε όλα (έτσι το έθεσα κι εγώ πιο πάνω).
Πάμε παρακάτω. Θεωρώ τις εξεγέρσεις σύμπτωμα ασθένειας. Αλλά ασθενείς δεν είναι οι εξεγειρόμενοι: αυτό είναι το ζήτημα. Ένα σχετικά υγιές κοινωνικό σώμα δεν χρειάζεται εξεγέρσεις, και μια τέτοια κοινωνία ονειρεύομαι. Όταν λοιπόν αυτές συμβαίνουν, πρέπει να αναγνωρίζονται γι' αυτό που είναι, ώστε να αναζητείται και η πιθανή λύση. Αν, αντιθέτως, τις κρύβουμε κάτω απ' το χαλί, υποβαθμίζοντάς τες, καταδικάζοντάς τες, αρνούμενοι ουσιαστικά ότι ήταν αυτό που ήταν, απλώς χάνουμε το τρένο. Η νεολαία (το κομμάτι της νεολαίας) που εξεγέρθηκε ποικιλοτρόπως, άλλοι/ες "απλώς" διαδηλώνοντας με γνήσια, μαχητική, ακηδεμόνευτη, ευφάνταστη και δημιουργική οργή σε πείσμα ενός καταιγισμού χημικών αερίων και με κίνδυνο να ξυλοκοπηθούν άγρια και να καταλήξουν στη φυλακή (ναι, ναι!) με κακουργήματα στην πλάτη, άλλοι/ες επιτιθέμενοι/ες στα αστυνομικά τμήματα (πότε το ξαναείδαμε αυτό;) αλλά και άλλοι(/ες;) που πέρασαν σε πράξεις καταστροφής περιουσιών οι οποίες σε έκταση και ένταση σαφώς ξεπερνούσαν τα συνήθη πεπραγμένα του στενού κύκλου των καθ' έξιν επαναστατών και/ή μπαχαλάκηδων (και αφήνω εδώ απέξω το ζήτημα των προβοκατόρων της κατ' ευφημισμόν Ασφάλειας), όλοι αυτοί λοιπόν δεν πρέπει να στιγματίζονται ως πρόβατα που ποιμαίνονται από κάποιο κόμμα (τον ΣΥΡΙΖΑ), ή ως συλλήβδην ασυνειδητοποίητοι πολιτικά λόγω ηλικίας (!!), αλλά αντιθέτως είναι ευτυχές γεγονός (και σημείο των καιρών) ότι βρέθηκε ένα κόμμα του κατεστημένου, με έδρες στη Βουλή και ίσως διψήφιο ποσοστό στις δημοσκοπήσεις, που δεν τους έφτυσε στα μούτρα, που προσπάθησε να τους εκπροσωπήσει σε επίπεδο δημόσιου λόγου, σε επίπεδο θεσμικό, αψηφώντας το πολιτικό κόστος. Αν αυτό δεν είχε συμβεί, όλο αυτό το ηφαίστειο θα γινόταν ακόμα πιο επικίνδυνο την επόμενη φορά. Για μένα αντιπροσωπευτική δημοκρατία αυτό σημαίνει. Αυτό όμως ο Γιανναράς, που κατά τα άλλα είναι εχθρός της κομματοκρατίας και συμβούλευε τους "δήθεν εξεγερμένους" να πάνε να θρυμματίσουνε τα γραφεία των κομμάτων για να εγκρίνει την εξέγερσή τους (αυτός, ο υπέρμαχος της νομιμότητας και καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου!), το θεώρησε μπουλούκι που ποδηγετείται από ένα "ναζιστικό κόμμα". Αυτό δείχνει τι είδους δημοκρατία έχει στο μυαλό του, σε συνδυασμό με τα περί Πούτιν που θα μας σώσει και θα μας βγάλει απ' τον κατήφορο: μια δημοκρατία των έτσι-κι-αλλιώς-υποταγμένων. Τα παραπάνω τα είπε πάνω στη βράση, και άρα είναι οι πραγματικές σκέψεις του. Μετά άρχισε να βάζει νερό στο κρασί του, ναι μεν αλλά, δεν εννοούσα αυτό και τέτοια κάλπικα. Σήμερα Χριστούγεννα θα ήταν στην Αγία Ειρήνη πιθανώς, αναζητώντας φώτιση για τις επόμενες δηλώσεις του. Μπορεί να του βγει ότι μας χρειάζεται ένας τσάρος, πού ξέρεις. Ίσως και κανένα πογκρομάκι, έτσι για να φέρνει πιο πολύ προς την Ορθοδοξία. (βλ. άρθρο "Ιού της Ε" στο νήμα Γιανναρά)
Μέσα στη φασαρία περί Γιανναρά, ξεχάσαμε και το "φάρο του φιλελευθερισμού", το Στέφανο Μάνο, ο οποίος ζήτησε να κατέβει ο στρατός. Είδαμε έτσι τι ακριβώς εστί δεξιός libertarianism, και πόση αξία έχουν οι συνεργασίες "ανεξάρτητων" με ορισμένα κόμματα, για να μαζέψουν καμιά ψήφο παραπάνω οι μεν και να εισπράττουν το βουλευτικό τους μισθό για μια τετραετία ακόμα οι δε. Αυτό θα πει μουνουχισμένος ταύρος.
Να αναφερθώ για δεύτερη φορά στο Λεωνίδα Κύρκο. Μου είναι συμπαθής πολιτικά, πονάει τον τόπο, δικαιούται "δια να ομιλεί", και συμφωνώ και με τις τελευταίες δηλώσεις του στα περισσότερα, ίσως ακόμα και στα κρίσιμα εκείνα περί "βολονταρισμού". Την πρώτη φορά αναφέρθηκα στον Κύρκο για να πω ότι, στον φιλιππικό του εναντίον των καταστροφέων, δε μίλησε καθόλου για τους προβοκάτορες της Ασφάλειας. Κάποιοι θεώρησαν ότι τον κατηγορώ (μικρόψυχα) που δεν είπε "τα αυτονόητα", τα οποία, ως αυτονόητα, δε χρειάζεται δα και να λέγονται, μην τυχόν και σπαταλήσουμε σάλιο. Τόσο "αυτονόητα", που ο αρχηγός του κόμματός του θεώρησε αναγκαίο, μπροστά στη συνωμοσία σιωπής, να το σπαταλήσει αυτό το σάλιο και, υπερασπιζόμενος το κόμμα του, να καταθέσει στη Βουλή τα CD που τους τσάκωσαν επ' αυτοφώρω. Τόσο "αυτονόητα", που προέκυψε και η "αυτονόητη" θεωρία ότι είναι ντυμένοι έτσι για να κάνουν συλλήψεις πραγματικών κουκουλοφόρων. Διαλέγετε και παίρνετε το "αυτονόητο" που σας ταιριάζει... Τόσο "αυτονόητα", τέλος, που ο Επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα δικαιώματα του πολίτη (ή κάτι τέτοιο) Τόμας Χάμαρμπεργκ κάλεσε την κυβέρνηση να καταργήσει τους κουκουλοφόρους/λοστοφόρους της Ασφάλειας. Κι εμείς τα κάνουμε τουμπεκί αυτά τα αυτονόητα, πα να πει τα έχουμε αποδεχτεί, αλλά κατά τα άλλα καταδικάζουμε τις καταστροφές, δεν τις θεωρούμε "αυτονόητες".
Τώρα θέλω να επισημάνω κάτι άλλο, που το ξέχασα την άλλη φορά: εκείνο το "τους ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ" να χρησιμοποιούν το όνομα της Αριστεράς κλπ., είναι θλιβερό, ειδικά όταν ξεστομίζεται από έναν υπέργηρο προς ανθρώπους 13-35 χρονών. Μου θυμίζει το αλήστου μνήμης "Απαγορεύεται η πάλη των τάξεων" της Αστυνομίας, που το γνωρίζουν οι παλιότεροι...
Για το ΚΚΕ: ανεξάρτητα από την τάση του να χτυπά τον ΣΥΡΙΖΑ-Συνασπισμό με κάθε ευκαιρία, έχω να πω ότι για μένα δικαιούται να προσπαθεί να κάνει ριζικό διαχωρισμό ανάμεσα στους καλούς και στους κακούς διαδηλωτές, και δικαιούται να ασκεί κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ ότι "χαϊδεύει τ' αφτιά των κουκουλοφόρων", χωρίς και να τον ταυτίζει με αυτούς. Και είδε και οφέλη στις δημοσκοπήσεις από αυτή του τη στάση, τουλάχιστον ως προς το ερώτημα "ποιος κράτησε πιο καλή στάση απέναντι στα γεγονότα;". Πολύ αμφιβάλλω όμως αν ο ριζικός αυτός διαχωρισμός, τον οποίο επιχειρεί ως "υπεύθυνο" κόμμα, ανάμεσα στους "καλούς" και στους "κακούς" --στους οποίους "κακούς" λέει πολύ σωστά ότι είναι εύκολο να εισχωρήσουν ασφαλίτες κλπ.--, αν αυτός ο διαχωρισμός είναι τόσο σαφής στην προκειμένη περίπτωση. Πάντως, αν φτάσουμε, για να μη μας μπερδέψουν με τους καταστροφείς, να διαδηλώνουμε με δρομολόγιο Ομόνοια-Πλατεία Κουμουνδούρου, τότε κάτι δεν πάει καλά...
Για τις καταστροφές: δεν έχω σαφή εικόνα. Θα με ενδιέφερε να δω μια σοβαρή απογραφή των ζημιών, ποια καταστήματα καταστράφηκαν κλπ., σε ποιες οδούς, τι είδους καταστροφές κλπ. Προσωπικά είμαι εναντίον, αλλά έχει σημασία το pattern. Π.χ. Τράπεζες, οδός Ερμού, μεγάλες αλυσίδες-σύμβολα πολυεθνικών, σύμβολα πλούτου, γκλαμουριάς, κλπ. Τίποτα δεν είναι άλογο, πάντα υπάρχει λόγος. Ο κατά Γιανναρά "κόσμος που προσπαθεί να βγάλει το ψωμί του" κυμαίνεται από αυτούς που όντως αυτό προσπαθούν ως εκείνους που δεν ξέρουν τι έχουν (εκεί κατά Ερμού μεριά) και που έχουν βίλα στο Φάληρο, βίλα στο Καπανδρίτι, εργοστάσιο στα Οινόφυτα, καταθέσεις στην Ελβετία, κλπ. κλπ. περνώντας από όλες τις ενδιάμεσες καταστάσεις. Επαναλαμβάνω ότι είμαι εναντίον των καταστροφών έτσι κι αλλιώς, για να μην παρεξηγηθώ. Τουλάχιστον στο πλιάτσικο αναδιανέμεται ο πλούτος· στις πυρπολήσεις, όχι! Αν κάποιος έχει κανένα λινκ σε απογραφή ζημιών, με ενδιαφέρει.
Για την αυτοδικία (Πάτρα/Λάρισα) κλπ.: Δεν έχω καλή πληροφόρηση, αλλά η υπεράσπιση της περιουσίας είναι δικαίωμα. Δεν μου αρέσει να υπεκφεύγω. Αν απειλούσαν το σπίτι μου ή το μαγαζί μου, μπορεί να ξεκινούσα δίνοντας τυρόπιτες σ' αυτούς που σκέφτονται να μου κάψουν ή όχι το μαγαζί (διηγήθηκε το περιστατικό ο Αλαβάνος), αν είχα φούρνο και αν πίστευα ότι έτσι θα τους καλοπιάσω, αλλά, αν αυτό δεν έπιανε, θεωρώ ότι θα είχα κάθε δικαίωμα ακόμα και να τους πυροβολήσω. Λυπάμαι που το λέω, αλλά το πιστεύω. Το μονοπώλιο της βίας δεν το έχουν οι αναρχικοί και οι μπαχαλάκηδες. Ακόμα κι αν περνούσε ένας χρυσαυγίτης και, για τους δικούς του λόγους, προσφερόταν να με "βοηθήσει", μάλλον θα δεχόμουν τη "βοήθειά" του, αν ένιωθα ότι η εναλλαχτική είναι να μου κάψουνε το μαγαζί. Δυστυχώς, εκεί μας έχει φτάσει η ανυπαρξία του κράτους και της "δικαιοσύνης": το ότι δεν έχει δηλαδή τιμωρηθεί ούτε ένας δολοφόνος αστυνομικός εδώ και 40 χρόνια.
Ελπίζω ο κατήφορος να σταματήσει εδώ, να μη δούμε ακροδεξιές βόμβες, να μη γίνουμε Ιταλία του '70.
Αυτά, και εύχομαι σε όλους υγεία και μακροημέρευση!
