Το νήμα για την παιδεία

[Resident]

Με τα όσα ξέρω από την περιφερειακή προς το ελληνικό πανεπιστήμιο θέση μου (αλλά και την παλιότερη εμπειρία μου), μια διόρθωση: οι φοιτητικές ομάδες που, ας πούμε, θα είχε λόγο να παίρνει υπόψη του ο Μπαλτάς είναι (σήμερα) από θέση αρχής (όπως και ο ίδιος) υπέρ της φοιτητικής συμμετοχής. Δεν είχαν ποτέ πραγματικό έλεγχο στη διοίκηση των πανεπιστημίων. Στη δική μου εποχή ήταν (ήμασταν) κατά της συνδιαχείρισης, κατόπιν δεν ξέρω αν άλλαξαν στάση αλλά πάντως δεν είχαν πουθενά τους εκλογικούς συσχετισμούς που θα χρειαζόταν ο "πραγματικός έλεγχος": αυτούς τους είχαν οι παρατάξεις των μεγάλων κομμάτων, που πράγματι συμφωνούσαν με υποψήφιους πρυτάνεις και ενίοτε έκριναν το αποτέλεσμα.

Απ' όσα ξέρω για τον Μπαλτά ως προσωπικότητα (ομολογώ ότι δεν τον έχω δει ποτέ μου) δεν μπορεί να κατηγορηθεί για πελατειακή πολιτική. Άμα θέτε, πείτε τον κολλημένο στα συνθήματα της παλιάς ΠΟΣΔΕΠ ή ό,τι παρόμοιο σας κάνει -- αλλά υπάρχει μια διαφορά.

Ας πω μια και άρχισα, ότι όσον αφορά τα περίφημα Συμβούλια και το πώς λειτουργούσαν με το νόμο Διαμαντοπούλου αναρωτιέμαι αν θυμάται κανείς τον ιταμό τρόπο με τον οποίο το Συμβούλιο του Αθήνησι (αν δεν κάνω λάθος) απέκλεισε υποψήφια κοσμήτορα με το αιτιολογικό ότι ήταν ...ενάντια στο νόμο.

Οι εκλογές προέδρων στα τμήματα είναι πεδίο λαμπρό για συνδιαλλαγή με τις κομματικές νεολαίες και τους φοιτητές. Αυτό το ξέρω.

Για μένα, ο νόμος Διαμαντοπούλου κινήθηκε προς την σωστή κατεύθυνση αλλά δεν έδωσε πλήρη αυτονομία στα Πανεπιστήμια. Υπήρξε συμβιβασμός. Κανένα κόμμα δεν θέλει να κόψει το μακρύ του χέρι και τις παρεμβάσεις στην διοίκηση των πανεπιστημίων. Τμήματα που μπορούν να διδάξουν μετά βίας 40 εξαναγκάζονται να δεχτούν 120-180. Ώρες διδασκαλίας ατελείωτες και μετά αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να κριθούν και για την πρωτοτυπία της έρευνας τους. Μηχανήματα αγοράστηκαν με προγράμματα της ΕΕ χωρίς προβλέψεις για συντήρηση. Τα προβλήματα πολλά και δεν πρόκειται να τ' απαριθμήσω εδώ αλλά δεν πιστεύω ότι οι λύσεις πρέπει να έρχονται εκτός πανεπιστημίου και για λόγους εκλογοθηρικούς ή απλά επίδειξης πολιτικής επιρροής εντός της κοινωνίας.

Δεν κριτικάρω την προσωπικότητα του Μπαλτά αλλά τις επιλογές που κάνει και με κάνουν να σκέφτομαι ότι λειτουργεί ως ένας ακόμη πολιτικός που εξυπηρετεί τους δικούς του.

 

[Alexandra]

Από το άρθρο του Α. Λακασά στην Καθημερινή Όταν διοικούσαν οι συνδικαλιστές, που αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο, εγώ ξεχώρισα αυτό το κομμάτι:


Ιατρική Αθηνών - Πρώτη φορά «αριστερά» σημαίνει αυθαιρεσία;
Της Κλέας Κατσουγιάννη*
Δεν γνωρίζω από επικοινωνιακές μεθόδους, αλλά όπως βλέπουμε γύρω μας (και μάθαμε από το «1984» του Οργουελ), ένας αποτελεσματικός τρόπος για να περάσεις κάτι που δεν ήταν αποδεκτό από την κοινωνία είναι να το ονομάσεις με το αντίθετό του! Ετσι, όταν θέλεις στην πραγματικότητα να δώσεις το δικαίωμα σε μια μικρή μειοψηφία να πραγματοποιήσει τη βίαιη και αντιδημοκρατική πράξη της ακύρωσης μιας συμμετοχικής και δημοκρατικής διαδικασίας, όπως είναι μια εκλογή, ονομάζοντας αυτή την ενέργεια «ενίσχυση της δημοκρατίας και της συμμετοχής των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας στις συλλογικές διαδικασίες», περνάει πολύς χρόνος ώσπου να τολμήσουν όσοι βλέπουν ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός» να το φωνάξουν. Η εποχή όμως αλλάζει, ο χρόνος τρέχει γρηγορότερα και είναι καιρός να αντισταθούμε συλλογικά.

Ετσι λοιπόν, στο σχέδιο νόμου που κατατέθηκε από τον υπουργό Παιδείας, το οποίο φέρνει μεγάλες αλλαγές στα πανεπιστήμια χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας απολύτως διάλογος (και αυτό από μια ονομαζόμενη «αριστερή» κυβέρνηση), καταργείται «ρητά» (sic) μια διαδικασία που στην πραγματικότητα ενίσχυσε τη συμμετοχή της ακαδημαϊκής κοινότητας στις αποφάσεις και διεύρυνε τη δυνατότητα να ακούγεται η πλειοψηφία. Εμπόδισε, επίσης, ορισμένου τύπου αυθαίρετες ενέργειες γνωστών μειοψηφιών. Εννοώ την ηλεκτρονική ψηφοφορία που καθιερώθηκε με το 2011.

Το σχέδιο νόμου, βέβαια, μιλάει τη γλώσσα της συγκάλυψης, τη γλώσσα των αντιθέτων. Δεν λέει το πραγματικό αποτέλεσμα της κατάργησης της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, δηλαδή ότι μικρές μειοψηφίες θα μπορούν έτσι να επιβάλλονται διά της βίας, κλέβοντας κάλπες, ενώ στο πλαίσιο της διαπλοκής θα είναι δυνατόν ομάδες της ακαδημαϊκής κοινότητας να καθοδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση τους πρόθυμους να βιαιοπραγήσουν. Οπως συνέβη και κατά το παρελθόν ουκ ολίγες φορές στα πανεπιστήμια.

Το σχέδιο νόμου δεν λέει ότι έτσι αφαιρείται και πάλι η δυνατότητα της πλειοψηφίας να διαμορφώνει τα αποτελέσματα των εκλογών. Αφήνονται τα μέλη ΔΕΠ αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών των πανεπιστημίων, ξανά, στην πικρή γεύση της αδυναμίας τους να επηρεάσουν την εξέλιξη των πραγμάτων, όταν ο νόμος ευνοεί τελικά αυτούς που θέλουν να επιβάλουν την άποψη της μειοψηφίας βίαια και αντιδημοκρατικά, ενώ δεν εξασφαλίζει ισονομία για όλους.
* Η κ. Κλέα Κατσουγιάννη είναι καθηγήτρια της Ιατρικής Αθηνών

 

[sarant]

Βέβαια η ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν εξασφαλίζει το αδιάβλητο και ίσως γι' αυτό την προτιμούν οι καθηγητές.

 

[Marinos]

Εγώ που είμαι άνθρωπος ελαφρύς αλλά παρατηρητικός θέλω μόνο να παρατηρήσω στο άρθρο της Κ (που δεν επηρεάζει καθόλου, θαρρώ, όσα έγραψα στο #1337) ότι το αρσενικό στην τούρτα του Γρυσπολάκη εξαφανίστηκε τόσο ξαφνικά όσο είχε εμφανιστεί (το είχε πει ο ίδιος το '13, κάπου εφτά χρόνια μετά από το περιστατικό).

 

[Zazula]

Βέβαια η ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν εξασφαλίζει το αδιάβλητο και ίσως γι' αυτό την προτιμούν οι καθηγητές.

Γιατί δεν το διασφαλίζει;

 

[nickel]

Φίλτατοι, εφόσον η ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι η διαδικασία που μπορούμε να δούμε να εφαρμόζεται ευρύτερα στο μέλλον και παντού, και ταυτόχρονα αυτή που έδωσε τα υψηλότερα ποσοστά συμμετοχής, νομίζω ότι οι πανεπιστημιακοί όλων των παρατάξεων πρέπει να καταβάλουν κάθε προσπάθεια ώστε να διασφαλιστούν αδιάβλητες ηλεκτρονικές ψηφοφορίες. Η επιστροφή στο σύστημα που εξυπηρετούσε δυναμικές μειοψηφίες με κάνει να υποψιάζομαι άλλα πράγματα.

 

[sarant]

Ψηφοφορία χωρίς αυτοπρόσωπη παρουσία των ψηφοφόρων σε δημόσιο χώρο ψηφοφορίας δεν διασφαλίζει το αδιάβλητο. Αν ο κάθε ψηφοφόρος έχει έναν συνθηματικό κωδικό, μπορεί κάποιος να νοθεύσει την ψηφοφορία αγοράζοντας κωδικούς άλλων και ψηφίζοντας στηη θέση τους -ή, να είναι παρών τη στιγμή που ο ψηφοφορος ρίχνει την ηλεκτρονική ψήφο του από το πισί του. Όταν μάλιστα το "εκλογικό σώμα" είναι σχετικά ολιγομελές, π.χ. 100-200 άτομα, τότε οι εξαγορασμένες ψήφοι βαραίνουν.

 

[drsiebenmal]

Πάντα υπάρχουν τρόποι διασφάλισης. Όπως λέει ο sarant, με την αυτοπρόσωπη παρουσία σε άλλους δημόσιους χώρους (π.χ. δημοτικό κατάστημα, ΚΕΠ, αστυνομικό τμήμα κ.λπ.), αλλά π.χ. και με χρήση του πρότερου κωδικού και του δηλωμένου προσωπικού κινητού τηλεφώνου για την αποστολή δεύτερου, οριστικού κωδικού. Εντάξει, όποιος θέλει να πουλήσει την ψήφο του μπορεί να δανείσει και το κινητό του, αλλά η θέση του κινητού κατά την ψηφοφορία είναι γνωστή και κάθε συνωμοσία θα είναι πιο δύσκολο να κρυφτεί.

 

[Zazula]

Πάντα υπάρχουν τρόποι διασφάλισης.

Τρόποι διασφάλισης βρίσκονται μόνον όταν κάποιος θέλει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ μια αδιάβλητη διαδικασία. Σου φαίνεται ο Μπαλτάς για τέτοιος;

 

[drsiebenmal]

Εγώ θέλω να συζητάω καλόπιστα και επομένως πιστεύω ότι ναι, ενδιαφέρεται για μια αδιάβλητη διαδικασία.

 

[Zazula]

Εγώ θέλω να συζητάω καλόπιστα και επομένως πιστεύω ότι ναι, ενδιαφέρεται για μια αδιάβλητη διαδικασία.

Τότε γιατί δεν νομοθέτησε την αδιαβλητοποίηση της ηλεκτρονικής διαδικασίας; Αυτό θα ήταν το πιο εύλογο κι εκείνο που θα 'δειχνε τη μεγαλύτερη αγάπη για την εκπαίδευση (αφού η ηλεκτρονική διαδικασία διασφαλίζει μεγαλύτερη συμμετοχή).

 

[sarant]

Εμένα το πρόβλημα με απασχολεί γενικότερα, γιατί, όπως λέει και ο Νίκελ πιο πάνω, θα το βρούμε μπροστά μας και στο μέλλον -ας πούμε, για την ψήφο των Ελλήνων εξωτερικού.

 

[drsiebenmal]

Ας συμφωνήσουμε μερικά πράγματα:

(1) Η ηλεκτρονική ψηφοφορία μπορεί να δώσει ουσιαστικές λύσεις σε προβλήματα συμμετοχής.
(2) Η τεχνολογία μπορεί να δώσει και λύσεις στα όποια προβλήματα αξιοπιστίας της εφόσον πρώτα περιγραφούν σωστά.

Δεν ξέρω γιατί ο υπουργός δεν νομοθέτησε την αδιαβλητοποίηση της ηλεκτρονικής διαδικασίας. Ίσως δεν του έγιναν σχετικές εισηγήσεις (και όχι, δεν ξέρω γιατί μπορεί να μην του έγιναν σχετικές εισηγήσεις) ίσως έκρινε ότι δεν υπάρχει δυνατότητα. Προφανώς θα κριθεί εκ του αποτελέσματος (δηλαδή, του ποσοστού της συμμετοχής) --και θα κριθεί ακόμη πιο αρνητικά αν εμφανιστούν ξανά φαινόμενα παρεμπόδισης της φυσικής ψήφου.

 

[Hellegennes]

Ψηφοφορία χωρίς αυτοπρόσωπη παρουσία των ψηφοφόρων σε δημόσιο χώρο ψηφοφορίας δεν διασφαλίζει το αδιάβλητο. Αν ο κάθε ψηφοφόρος έχει έναν συνθηματικό κωδικό, μπορεί κάποιος να νοθεύσει την ψηφοφορία αγοράζοντας κωδικούς άλλων και ψηφίζοντας στηη θέση τους -ή, να είναι παρών τη στιγμή που ο ψηφοφορος ρίχνει την ηλεκτρονική ψήφο του από το πισί του. Όταν μάλιστα το "εκλογικό σώμα" είναι σχετικά ολιγομελές, π.χ. 100-200 άτομα, τότε οι εξαγορασμένες ψήφοι βαραίνουν.

Αν κάποιος θέλει να πουλήσει την ψήφο του ποιο είναι το πρόβλημα να το κάνει με την φυσική παρουσία του;

 

[nickel]

Αν κάποιος θέλει να πουλήσει την ψήφο του ποιο είναι το πρόβλημα να το κάνει με την φυσική παρουσία του;

Ότι αυτός που έχει πληρώσει δεν έχει απόδειξη για αυτό που ψήφισε ο εξαγορασθείς.

Από αυτή την άποψη είναι καλύτερη η ηλεκτρονική ψηφοφορία σε ΚΕΠ, ας πούμε. Ενώ σε ψηφοφορία με ψηφοδέλτιο μπορεί να σε περιμένει ο άλλος απέξω να του επιδείξεις τα ψηφοδέλτια που δεν έριξες.

 

[Alexandra]

Αν κάποιος θέλει να πουλήσει την ψήφο του ποιο είναι το πρόβλημα να το κάνει με την φυσική παρουσία του;

Κι εμένα αυτή είναι η απορία μου: Γιατί ετέθη το θέμα "πώλησης της ψήφου"; Δεν μπορεί να γίνει αυτό σε οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία όπου ο "πωλών την ψήφο του" εμφανίζεται να ψηφίσει έχοντας στην τσέπη την αμοιβή που εισέπραξε; Και στις βουλευτικές εκλογές, αν θέλει κάποιος, θεωρητικά, να εξαγοράσει ψηφοφόρους, δεν μπορεί να το κάνει;

Προσθήκη: Μια άλλη ερώτηση θέλω να κάνω. Μπορεί κάποιος να υπαινιχθεί σοβαρά ότι καθηγητές πανεπιστημίου είναι δυνατόν να πουλάνε την ψήφο τους σε άλλους καθηγητές που είναι υποψήφιοι;

 

[Hellegennes]

Να πω εδώ ότι και ενδεχόμενο εκβιασμού μπορεί να καλύπτει η ψηφιακή ψηφοφορία, π.χ. με χρήση κωδικού πανικού αντί κανονικού, όπου θα εμφανίζεται στην οθόνη ότι η ψήφος έχει ληφθεί αλλά θα ειδοποιείται το σύστημα ότι έκανες χρήση του εναλλακτικού κωδικού. Αυτή είναι μια πολύ απλή ιδέα φυσικά, υπάρχουν και καλύτερα και περισσότερα μέτρα που μπορούν να καλύψουν σχεδόν όλα τα ενδεχόμενα και πάντως περισσότερα ενδεχόμενα απ' ό,τι σε μια ψηφοφορία με φυσική παρουσία.

 

[nickel]

Γιατί μόνο έναν εναλλακτικό κωδικό; Δέκα εναλλακτικούς κωδικούς-μούφες. Να μπορείς να τα πιάσεις από δέκα χωριστούς πρόθυμους να εξαγοράσουν την ψήφο σου. Να τους χρεοκοπήσεις όλους.

 

[drsiebenmal]

Γιατί μόνο έναν εναλλακτικό κωδικό; Δέκα εναλλακτικούς κωδικούς-μούφες. Να μπορείς να τα πιάσεις από δέκα χωριστούς πρόθυμους να εξαγοράσουν την ψήφο σου. Να τους χρεοκοπήσεις όλους.

Στην Εσθονία, όπου η ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι πολύ διαδεδομένη (αν και όπως θα διαβάσετε στο βικιάρθρο υπάρχουν και ενστάσεις) μπορείς να ψηφίσεις όσες φορές θέλεις μέσα στην προθεσμία που έχεις, απλώς μετράει η τελευταία. Άντε να είναι βέβαιος κανείς ότι σε εξαγόρασε με ασφάλεια...

 

[Palavra]

Ενώ σε ψηφοφορία με ψηφοδέλτιο μπορεί να σε περιμένει ο άλλος απέξω να του επιδείξεις τα ψηφοδέλτια που δεν έριξες.

Ή να βγάλει, ξερωγώ, φωτοτυπία το ψηφοδέλτιο που σου έδωσε να ρίξεις και μετά να φροντίσει στην καταμέτρηση να δει ο εκλογικός αντιπρόσωπος αν πράγματι το έριξες. Ή, ξερωγώ, να σου πει συγκεκριμένο συνδυασμό υποψηφίων, όπου ψηφίζεις το πρώτο όνομα και κάνα δυο που δεν τους ψηφίζει ούτε η μαμά τους και να φροντίσει στην καταμέτρηση να δει ο εκλογικός αντιπρόσωπος αν ψηφίστηκε ο συγκεκριμένος συνδυασμός. Λέω εγώ, τώρα, και πάσα ομοιότητα με πράγματα είναι φανταστική... :inno: