bernardina
Moderator
Αμφιβάλλεις ότι εκεί μέσα μπαίνεις -περίπου- φυσιολογικός και βγαίνεις ζόμπι; Το λιγότερο...
Το νήμα για την παιδεία
- Thread starter tsioutsiou
- Start date
Αμφιβάλλεις ότι εκεί μέσα μπαίνεις -περίπου- φυσιολογικός και βγαίνεις ζόμπι; Το λιγότερο...
Βρήκες την εποχή να κάνεις τέτοια πρόταση. Εδώ δεν έχουμε λεφτά να πληρώσουμε τους δικούς μας υπαλλήλους. Αλλιώς είναι καλή πρόταση.
Rogerios
¥
Ά, καλά! Θύμισέ μου όταν επιτέλους βρω λίγο χρόνο και για τον εαυτό μου ;) να διηγηθώ μια ιστορία, έτσι ώς ένδειξη του ότι η αισιοδοξία σου είναι ασύμβατη με τη νεοελληνική πραγματικότητα (η οποία, βέβαια, δεν προβαίνει σε καμία διάκριση μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα).
Η άποψή μου ήταν προκλητική, γι’ αυτό και ολιγόλογη. Αλλά μπορώ και να φλυαρήσω. Πιστεύω ότι στο σύγχρονο κράτος έχουν ρόλο και το δημόσιο και η ιδιωτική πρωτοβουλία. Το μίγμα το καθορίζουν διάφοροι παράγοντες. Στη χώρα μας έχουμε δει να αποτυγχάνουν σε πολλά σημεία και το δημόσιο και η ιδιωτική πρωτοβουλία — στην περίπτωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, συνήθως εκεί που το δημόσιο την κακομάθαινε ή της έβαζε τρικλοποδιές. Η προκλητική μου πρόταση λέει: «Μήπως θα έπρεπε ναι διερευνήσουμε έξυπνους τρόπους να γίνει η αξιολόγηση από φορείς έξω από το δημόσιο έτσι ώστε να μη σκεφτόμαστε συνέχεια ότι αναπόφευκτα θα μπουν στη μέση τα κόμματα, τα συνδικάτα και οι θείοι από την Κορώνη;» Επομένως, εκτός από προτάσεις που θα ακυρώνουν την τρελή μου σκέψη, θα έκανα χαρά αν ακούγονταν και ιδέες για να γίνει σωστά η π… η αξιολόγηση.
SBE
¥
Άμα είσαι νεοπροσληφθείσα και έχεις μόλις διαπιστώσει ότι και στα πενήντα θα κάνεις ακριβώς την ίδια δουλειά και τσάμπα σε στέλνανε οι γονείς σου πανεπιστήμιο κλπ κλπ ε, λογικό είναι να είσαι ζόμπι.
Και νομίζω ότι εκεί είναι το πρόβλημα του δημοσίου: αντί να ξέρει ο νεοπροσληφθείς ότι θα φάει στη μάπα ένα-δυο χρόνια δουλειά βαρετά και μετά θα εξελιχτεί βαθμολογικά και αν γουστάρει υπάρχει και μετεκπαίδευση και γενικά θα μετρήσουν τα προσόντα του κλπ κλπ, ξέρει ότι θα τρώει στη μάπα τη χαμαλοδουλειά μια ζωή, για μετεκπαίδευση πρέπει από την τσέπη του να διαθέσει και να κάνει αίτηση για εκπαιδευτική άδεια, και για να πάρει στην καλή θέση πρέπει να βάλει πάλι μέσο ή να βρει τρόπο να εκβιάζει τον προϊστάμενό του ή να κοιμηθεί με τον προϊστάμενό του (που είδαμε ότι όλα αυτά γίνονται στην περίπτωση Τσέκου). Ε, με τι διάθεση να δουλεύει;
Και νομίζω ότι εκεί είναι το πρόβλημα του δημοσίου: αντί να ξέρει ο νεοπροσληφθείς ότι θα φάει στη μάπα ένα-δυο χρόνια δουλειά βαρετά και μετά θα εξελιχτεί βαθμολογικά και αν γουστάρει υπάρχει και μετεκπαίδευση και γενικά θα μετρήσουν τα προσόντα του κλπ κλπ, ξέρει ότι θα τρώει στη μάπα τη χαμαλοδουλειά μια ζωή, για μετεκπαίδευση πρέπει από την τσέπη του να διαθέσει και να κάνει αίτηση για εκπαιδευτική άδεια, και για να πάρει στην καλή θέση πρέπει να βάλει πάλι μέσο ή να βρει τρόπο να εκβιάζει τον προϊστάμενό του ή να κοιμηθεί με τον προϊστάμενό του (που είδαμε ότι όλα αυτά γίνονται στην περίπτωση Τσέκου). Ε, με τι διάθεση να δουλεύει;
rogne
¥
Πάνε αρκετοί μήνες από τότε που διάβασα πρώτη φορά για τον Φουρφουρά και τον κ. Πατσιά. Προφανώς δεν θα έβρισκε κανείς κακό λόγο να πει για τον άνθρωπο (κάθε άλλο), ωστόσο η ευρύτατη δημοσιότητα που έχουν πάρει οι πρωτοβουλίες του, σε συνδυασμό με τον κάπως τεχνοκρατικό και απολιτίκ χαρακτήρα τους, ίσως δείχνουν κάτι για το πόσο δύσκολο είναι να παραχθεί ένα αληθινά "αλλιώτικο σχολείο" σήμερα.
Χωρίς διάθεση να βάλω σε ανταγωνισμό τον καλό με τον καλύτερο (ή κάτι τέτοιο), προσθέτω σαν αντίστιξη ένα πιο κοντινό, πολύ λιγότερο διαφημισμένο αλλά άκρως σημαντικό παράδειγμα "αποσχολειοποίησης" εντός, εκτός και κατά του κατεστημένου μητροπολιτικού σχολείου: από το πολυεθνοτικό κέντρο της Αθήνας (πιο συγκεκριμένα, το 35ο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών), το σχολικό έντυπο Οι φιλίες των παιδιών, που εκδίδεται κάθε χρόνο από το 2008: το 2ο τεύχος υπάρχει ολόκληρο εδώ, ενώ μια παρουσίαση του 4ου τεύχους έχει δημοσιευτεί εδώ. Μια πιο θεωρητική περιγραφή της όλης πρωτοβουλίας δίνεται από τον εμπνευστή της εδώ. Ας σημειωθεί ότι το έντυπο αποτελεί απλώς το επίκεντρο γύρω από το οποίο περιστρέφονται πολλά προγράμματα και δράσεις "ανοίγματος" του σχολείου -- όπου το "άνοιγμα" όμως δεν έχει στόχο αδιακρίτως την "κοινωνία", αλλά μια ελευθεριακή κοινότητα που χτίζεται παράλληλα (και αντιστεκόμενη) στην κοινωνία ως έχει.
Ας εστιάζουμε λοιπόν όχι μόνο στα πράγματα που δεν γίνονται, όχι μόνο σε αυτά που γίνονται και φαίνονται, αλλά και σε αυτά που γίνονται και δεν φαίνονται (και ας πούμε ότι οι λόγοι που άλλα πράγματα φαίνονται ενώ άλλα όχι δεν είναι του παρόντος)...
bernardina
Moderator
Προφανώς θα ήταν πιο αξιέπαινος αν παρίστανε τον ινστρούχτορα σε ανήλικα, έτσι;
Ευτυχώς που δεν θα έβρισκε κανείς κακό λόγο να πει για τον άνθρωπο. Μόνο ότι η πρωτοβουλία του είναι τεχνoκρατική και απολιτίκ και δεν έχει καμία σχέση με το αληθινά αλλιώτικο σχολείο.
Ο ορισμός του left-handed compliment, if there is one. (pun unintended).
rogne
¥
Τζάμπα ανεβάζετε τους τόνους. Και το γράφω μόνο και μόνο για να μην ελπίζετε ματαίως σε συνέχεια.
bernardina
Moderator
Σε καμιά συνέχεια δεν ελπίζω. Δεν υπάρχει πουθενά σημείο επαφής.
Αν όμως νομίζετε ότι αυτό είναι ανέβασμα των τόνων, you'd be surprised.
Αν όμως νομίζετε ότι αυτό είναι ανέβασμα των τόνων, you'd be surprised.
Το Νυδρί το πιάσαμε εδώ, στα πολιτικά:
http://lexilogia.gr/forum/showthrea...ς-λένε-νεοναζί&p=166671&viewfull=1#post166671
Πάντως, βλέπω να καταθέτετε λόγους να μη γίνει η αξιολόγηση, όχι ιδέες για το πώς να γίνει σωστή αξιολόγηση.
http://lexilogia.gr/forum/showthrea...ς-λένε-νεοναζί&p=166671&viewfull=1#post166671
Πάντως, βλέπω να καταθέτετε λόγους να μη γίνει η αξιολόγηση, όχι ιδέες για το πώς να γίνει σωστή αξιολόγηση.
drazen
New member
Η πρότασή μου είναι:
Πρώτον, όλοι όσοι από θέση ισχύος και με έρευνες βασισμένες σε επιλεγμένα σχολεία καταθέτουν τις προτάσεις τους, και εννοώ προγράμματα σπουδών, βιβλία και ό,τι σχετικό με τον σχεδιασμό του περιεχομένου, των εργαλείων και της μεθοδολογίας της μεταδιδόμενης γνώσης, όλοι αυτοί, λοιπόν, ας κατέβουν σε σχολεία και σε τάξεις που θα τους υποδείξουν οι σύλλογοι, ας τα εφαρμόσουν (οι ίδιοι) για μία εξαετία, έτσι για να δούμε πόσα απίδια βάζει ο σάκκος, και, αφού πρώτα αξιολογηθούν, μετά ας εφαρμόσουν όποιαν αξιολόγηση θέλουν. Εννοώ ότι το σχήμα πρέπει να προβλέπει κι έναν ουσιαστικόν έλεγχο και για τους ελέγχοντες και τους αξιωματικούς (εκφραστές αξιωμάτων), κι όχι μόνο αν συμπληρώνουν και διεκπεραιώνουν σωστά την χαρτούρα.
Για τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς (της πρωτοβάθμιας) αφού πρώτα
* δοθεί προτεραιότητα κυρίως στο τί κι όχι τόσο στο πώς της διδασκαλίας,
* ακουστούν οι φωνές που εδώ και χρόνια επισημαίνουν την ανεδαφικότητα και απεραντοσύνη των αναλυτικών προγραμμάτων,
* εξοστρακιστεί η διδασκαλία φρονηματιστικών μαθημάτων (θρησκευτικά, εθνικιστική ιστορία, δεοντολογική αγωγή του πολίτη) και, φυσικά, της υποχρεωτικής πρωινής προσευχής,
* οριστεί ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί θα αναλαμβάνουν οπωσδήποτε κάθε εξαετία την πρώτη τάξη (επειδή έχουμε γεμίσει "καινοτόμους" δασκάλους τρίτης και τετάρτης που πάνω από ένα λάπτοπ συνεχώς ισχυρίζονται ότι "με παιδιά αυτού του επιπέδου δεν μπορώ να δουλέψω"),
* θεσμοθετηθεί η υποχρεωτική παραμονή των διδασκόντων στο ίδιο τμήμα παιδιών επί διετία,
* γίνει κατανοητό ότι όσα παιδιά δεν κατέκτησαν τον ελάχιστο παρονομαστή της ύλης πρέπει να επαναλαμβάνουν την τάξη, με την ευθύνη για την λήψη της σχετικής απόφασης να βαρύνει τον διδάσκοντα και μόνο αυτόν (έτσι, για να επιστρέψει και η υπευθυνότητα),
* ληφθούν υπόψη οι δυνατότητες των παιδιών με βάση το στάδιο της ανάπτυξής τους, κι όχι να βρίσκονται μπροστά σε προβλήματα που, μην έχοντας ακόμη ανεπτυγμένο το κατάλληλο υποστηρικτικό νευρωνικό πλέγμα, εξαναγκάζονται να ενεργοποιούν κατώτερης τάξης συνάψεις, με αποτέλεσμα την καθυστέρηση, αν όχι την οριστική αναστολή της φυσιολογικής νευρωνικής τους ανάπτυξης (α, ξέχασα, ο Πιαζέ και η θεωρία των σταδίων δεν είναι πια της μόδας, τώρα βασιλεύει το look and say),
* οι γονείς, μέσω κεντρικής επιθετικής εκστρατείας, πεισθούν ότι τα παιδιά τους μέχρι την μέση εφηβεία πρέπει από τις δέκα να είναι στο κρεβάτι (όταν ακολουθεί εργάσιμη) και τους μπλοκάρουν και τον υπολογιστή,
* απαγορευτεί η πώληση σε ανηλίκους συγκαλυμμένων ναρκωτικών (αναψυκτικά, κρουασάν, σοκολατοειδή),
* πάψει η διαρκής υποτίμηση των εκπαιδευτικών από επίσημα τουλάχιστον χείλη
και άλλα που τώρα δεν τα έχω ευκολοδιατύπωτα,
τότε
ναι, ας έρθουν να με αξιολογήσουν επί τη βάσει των εξατομικευμένων κατά παιδί αποτελεσμάτων (και πάντα σε σχέση με το πρότερό του σταθμισμένο επίπεδο) με όποιο σύστημα θέλουν (να λείπουν, όμως, τα μεγαλόστομα ασαφή κριτήρια τύπου "να εμπνέει ιδανικά").
Προς το παρόν, όλοι βγάζουν την ουρίτσα τους απόξω και ο μόνος αξιολογούμενος (άνωθεν και κάτωθεν) είναι ο άνθρωπος που καταφέρνει να συνυπάρχει κάθε μέρα επί πέντε ή έξι ώρες με είκοσι έως τριάντα και βάλε (πλέον) σημερινά παιδιά και τουλάχιστον σάς τα επιστρέφει εν ζωή και αρτιμελή, και αφήνω κατά μέρος την πληθώρα των "περιζήτητων" Ελλήνων επιστημόνων που όλα αυτά τα χρόνια της απαξίωσής τους μόρφωσαν οι ανεπρόκοποι δάσκαλοι (δεν προέρχονται, δα, και όλοι από ακριβά ιδιωτικά).
Εσείς στα δύο ή τρία παιδιά σας πόσες ώρες μπορείτε να αφιερώσετε δίχως διακοπή, έχοντας μιαν απλή στοχοθεσία (για παράδειγμα να μάθουν να δένουν τα κορδόνια τους);
Εν πρώτοις, αυτά που προτείνεις είναι άσχετα με την αξιολόγηση και σχετικά με το πώς βλέπεις ότι μπορεί να βελτιωθούν κάποια πράγματα στην εκπαίδευση. Αλλά το ερώτημα δεν ήταν αυτό αλλά πώς θέλεις την αξιολόγηση, αφού θεωρείς ότι δεν υπάρχει βάση για να γίνει με τον παρόντα τρόπο. Είναι σαν να σου ζητάω να αξιολογήσεις αυτοκίνητα και εσύ να δίνεις συμβουλές για την βελτίωση του οδοστρώματος.
Άφησα σε παράθεση αυτά τα δύο σημεία, γιατί το πρώτο το θεωρώ 100% λάθος προσέγγιση, αντιπαιδαγωγικό, αντιπαραγωγικό και πρακτικά μη δυνατό (αν θέλεις μπορώ να επεκταθώ) και το δεύτερο το θεωρώ όχι μόνο λάθος αλλά και φασιστικό. Το τι δίαιτα θα επιλέγει κανείς είναι αυστηρά προσωπική προτίμηση του καθενός και για την διατροφή των παιδιών είναι υπεύθυνοι οι γονείς τους, όχι το κράτος. Εξάλλου δεν βλέπω πώς είναι ναρκωτικά τα αναψυκτικά τα κρουασάν και οι σοκολάτες. Πραγματικά απορώ με βάση ποια επιστημονικά δεδομένα το ισχυρίζεσαι. Τι ακριβώς ναρκώνουν τα παραπάνω; Σε τι κατάσταση "τρανς" βάζουν τα παιδιά; Τι ναρκωτικές ουσίες περιέχουν και τι εθισμό; Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι η καφεΐνη, αλλά ισόλιτρες ποσότητες τσαγιού (ακόμα και του πιο αθώου), έχουν περισσότερη ποσότητα καφεΐνης (τυπικά διπλάσια από την ποσότητα που περιέχεται στην κόκα κόλα).
pidyo
New member
Θα περιμένω την εξιστόρηση του Ρογήρου για να προσθέσω μετά και τη δική μου, στο ίδιο κλίμα. Υπάρχουν τόσες παρεξηγήσεις και λάθος εφαρμογές της αξιολόγησης στην Ελλάδα που δεν βλέπω τον λόγο να ξεφύγει και η ιδιωτική αξιολόγηση από τη στρεβλή εφαρμογή.
Επί της ουσίας, τα πράγματα είναι απλά (και νομίζω πως τα έχω ξαναπεί). Η αξιολόγηση είναι απαραίτητη θεωρητικά και πρακτικά, δεν έχει, στη θεωρία, ύποπτα κίνητρα, αλλά επειδή ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες έχουν καθοριστική σημασία τα κριτήρια της αξιολόγησης, ποιους περιλαμβάνει και ποιοι παίρνουν το μήνυμά τους με ποιον τρόπο. Για να περιοριστώ στο παράδειγμα που ξέρω καλά, δεν είναι δυνατόν να παραγγέλνει ο υπουργικός φορέας Χ αξιολόγηση για τους εποπτευόμενους φορείς Χ1-Χν, επί είκοσι σχεδόν χρόνια τα πορίσματα της αξιολόγησης να περιέχουν μομφές και προτάσεις για τον φορέα Χ (και όχι μόνο για τους εποπτευόμενους φορείς του) και ο φορέας Χ όχι απλώς να κάνει την πάπια, αλλά να χρηματοδοτεί τους φορείς Χ1-Χν βάσει της αξιολόγησης αυτής.
Επειδή όλες οι επιφυλάξεις είναι τεκμηριωμένες και τα παραδείγματα αφθονούν, αλλά και επειδή ο κίνδυνος να γίνουν όλα αλά γκρέκ είναι εγγενής και προφανής, γι' αυτό και έγραψα πιο πάνω:
Από την αναλυτική τοποθέτηση του Ντράζεν καταλαβαίνω ότι έχει ασχοληθεί με πόνο και επί πολύ χρόνο με το θέμα και θα ήθελα, κάποια στιγμή, που θα υπάρχει χρόνος, να διαβάσω περισσότερα για τα τεχνικά μέρη της μικρής εισήγησής του (είπαμε: είμαι μηχανικός). Με μια πρώτη ματιά βλέπω πολύ εύλογες ενστάσεις, ενστάσεις σε θέματα πολιτικής, ενστάσεις σε γενικότερα, πολύ σημαντικά θέματα ανατροφής και συμπεριφοράς των παιδιών (που θα πρέπει να ενταχθούν σε άλλο κεφάλαιο: αξιολόγηση της ελληνικής κοινωνίας, ίσως), αλλά και κάποιες ενστάσεις που μου δημιουργούν απορίες. Ας πούμε, αφού και ο ίδιος ο Ντράζεν επισημαίνει την κρισιμότητα και σημασία της διδασκαλίας στις πρώτες τάξεις (και συμφωνώ ανεπιφύλακτα), πώς συμβαδίζει αυτό με την υποχρεωτική «ανακύκλωση» όλων των δασκάλων; Για να μάθουν; Είναι όλοι οι δάσκαλοι εξίσου κατάλληλοι για τη μάχη της πρώτης γραμμής; Ανάλογης τάξης είναι η απορία μου για την ένσταση να παραμένουν οι δάσκαλοι δυο χρόνια συνέχεια στην ίδια τάξη. Αν δεν το κατέχουν το άθλημα, δηλαδή;
Και για να έρθω στο παράδειγμα που έδωσε ο π2:
Πού βρίσκονται π.χ. αυτά τα πράγματα σε πρώτη, δημόσια ζήτηση; Στο νέτι, εννοώ, όχι σε κάποια καταχωνιασμένη έκθεση. Γιατί δεν διαμαρτυρόμαστε, ως κοινωνία των πολιτών πια, όχι για να μη γίνει αξιολόγηση αλλά για τη μη εφαρμογή της, όπου έχει γίνει; Γιατί πρέπει να δίνουμε αφορμή να πετάνε κάποιοι, όποιοι, την μπάλα στην εξέδρα ξεκινώντας την παρουσίαση τόσο ενδιαφερόντων θεμάτων με ένα τεράστιο οφσάιτ, όπως π.χ. αυτό εδώ:
που εύκολα μπορεί να αξιολογηθεί ;) ως μέσω συμψηφισμών πλήρης άρνηση κάθε αξιολόγησης;
Από την αναλυτική τοποθέτηση του Ντράζεν καταλαβαίνω ότι έχει ασχοληθεί με πόνο και επί πολύ χρόνο με το θέμα και θα ήθελα, κάποια στιγμή, που θα υπάρχει χρόνος, να διαβάσω περισσότερα για τα τεχνικά μέρη της μικρής εισήγησής του (είπαμε: είμαι μηχανικός). Με μια πρώτη ματιά βλέπω πολύ εύλογες ενστάσεις, ενστάσεις σε θέματα πολιτικής, ενστάσεις σε γενικότερα, πολύ σημαντικά θέματα ανατροφής και συμπεριφοράς των παιδιών (που θα πρέπει να ενταχθούν σε άλλο κεφάλαιο: αξιολόγηση της ελληνικής κοινωνίας, ίσως), αλλά και κάποιες ενστάσεις που μου δημιουργούν απορίες. Ας πούμε, αφού και ο ίδιος ο Ντράζεν επισημαίνει την κρισιμότητα και σημασία της διδασκαλίας στις πρώτες τάξεις (και συμφωνώ ανεπιφύλακτα), πώς συμβαδίζει αυτό με την υποχρεωτική «ανακύκλωση» όλων των δασκάλων; Για να μάθουν; Είναι όλοι οι δάσκαλοι εξίσου κατάλληλοι για τη μάχη της πρώτης γραμμής; Ανάλογης τάξης είναι η απορία μου για την ένσταση να παραμένουν οι δάσκαλοι δυο χρόνια συνέχεια στην ίδια τάξη. Αν δεν το κατέχουν το άθλημα, δηλαδή;
Και για να έρθω στο παράδειγμα που έδωσε ο π2:
Πού βρίσκονται π.χ. αυτά τα πράγματα σε πρώτη, δημόσια ζήτηση; Στο νέτι, εννοώ, όχι σε κάποια καταχωνιασμένη έκθεση. Γιατί δεν διαμαρτυρόμαστε, ως κοινωνία των πολιτών πια, όχι για να μη γίνει αξιολόγηση αλλά για τη μη εφαρμογή της, όπου έχει γίνει; Γιατί πρέπει να δίνουμε αφορμή να πετάνε κάποιοι, όποιοι, την μπάλα στην εξέδρα ξεκινώντας την παρουσίαση τόσο ενδιαφερόντων θεμάτων με ένα τεράστιο οφσάιτ, όπως π.χ. αυτό εδώ:
που εύκολα μπορεί να αξιολογηθεί ;) ως μέσω συμψηφισμών πλήρης άρνηση κάθε αξιολόγησης;
pidyo
New member
Έχεις απόλυτο δίκιο, γι' αυτό και πάντοτε αρχίζω οποιαδήποτε κουβέντα για την αξιολόγηση μ' ένα «δέον όπως καταστραφή η Καρχηδών, είπε ο μέγας Κάτων» (η αξιολόγηση είναι καταρχήν απαραίτητη, θεωρητικά και πρακτικά). Η δυσανεξία των πανεπιστημιακών με την αξιολόγηση γενικώς πριν από κάποια χρόνια με είχε ξενίσει πολύ. Πολλοί από εκείνους με τους οποίους είχα μιλήσει συμφωνούσαν αλλά αφήνονταν να παρασυρθούν από ένα κακώς νοούμενο «όχι στην αξιολόγηση», ίσως από ευκολία και συνδικαλιστικά αντανακλαστικά. Τα πράγματα έχουν αλλάξει τώρα, όπως έλεγα και τις προάλλες. ΠΟΣΔΕΠ και ΔΟΕ δεν δηλώνουν καταρχήν αντίθετοι στην αξιολόγηση. Κορώνες κακώς νοούμενου συνδικαλισμού πάντοτε θα υπάρχουν βεβαίως. Όσο εξακολουθούν να υφίστανται οι απολύτως πραγματικές αφορμές τους τουλάχιστον.
drazen
New member
Η κριτική σου, σε ό,τι αφορά στην ύπαρξη ολοκληρωμένης αξιολογητικής πρότασης, είναι εν μέρει σωστή και την αποδέχομαι. Δεν έχω τον χρόνο ούτε τα μέσα να κάνω επιστημονική δουλειά. Ακολουθούν κάποιες παρατηρήσεις μου.
Για την πρώτη σου ένσταση και μια και σου αρέσουν οι παραβολές, εγώ θα σου δώσω μια φεράρι και θα σε υποχρεώσω να τρέξεις σε κάποιον κακοτράχαλο επαρχιακό δρόμο και, μετά, από το ύψος ενός ελικοπτέρου, θα συμπληρώνω κουτάκια. Μέση τελική ταχύτητα: 65 χμ./ώρα, μέση τελική στις στροφές: 33 χμ./ώρα. Συμπέρασμα: μάπα ο οδηγός (γιατί το αυτοκίνητο είναι εξ ορισμού το βέλτιστο και η ποιότητα του οδοστρώματος αδιάφορη).
Για τα του ύπνου, θα υποστηρίξω ότι αντιπαιδαγωγικό και, κυρίως, αντιπαραγωγικό (για τα υποκείμενα και, κατ' επέκταση για την κοινωνία) είναι το αντίθετο. Οι αναπτυξιακές ανάγκες και δυνατότητες των παιδιών κάποτε ήταν αντικείμενο μελέτης ενός κλάδου της παιδαγωγικής, της σωματομετρίας. Αγνοώ αν στα Π.Τ.Δ.Ε. διδάσκεται πλέον έστω και για μία ώρα. Πού θα βρεις τα σχετικά πορίσματα; Εγώ τα έχω σε βιβλίο άλλης εποχής (δυστυχώς όχι μαζί μου εδώ, στην ξενητειά). Όταν επιστρέψω στην Ελλάδα (σύντομα) και αναλάβω και πάλι κάποια πρώτη δημοτικού σε κάποιο σχολείο χαμένο στον χάρτη, θα σε προσκαλέσω, για να δεις με τα ματάκια σου εξάχρονα μεταβρέφη, σχεδόν αποκλειστικά αγόρια, να μισοκοιμούνται γερμένα στο μπράτσο τους, ειδικά μετά από βραδιά τσάμπιονς λιγκ. Αν η κατανάλωση σήμερα έχει άλλες προτεραιότητες και στοχεύσεις, ουδόλως με αφορά. Δεν είμαι κοινωνιολόγος, απλώς εκπαιδευτικός πρώτης γραμμής. Για το ανεδαφικό, θα συμφωνήσω: πόσοι γονείς σήμερα θα χαλάσουν την ζαχαρένια τους, για μια μάχη χαμένη εκ των προτέρων (εκείνη της θέσπισης κανόνων);
Για τα σχετικά με την δίαιτα, βοά το ίντερνετ για τα αποτελέσματα της έκρηξης και της αναστάτωσης που προκαλεί η υπερκατανάλωση ζάχαρης και σύγχρονων γλυκαντικών. Τίποτε δεν έφτασε στην θυρίδα σου; Εκτός κι αν τα διαγράφεις όλα αυτομάτως ως (")συνωμοσιολογικά("). Βέβαια, υπάρχουν και άλλες "απόψεις", προϊόντα ερευνών χρηματοδοτηθέντων από τις εταιρείες, έτσι, για να υπάρχει πλουραλισμός.
Όσο για το φασιστικό της απαγόρευσης, μπορώ μόνο να την παραλληλίσω με την απαγόρευση πώλησης αλκοόλ και καπνού (να μην μιλήσω για ναρκωτικά) στους ανηλίκους. Αν, τώρα, ο κάθε γονιός αδιαφορεί για τα αποτελέσματα της ποιότητας του κολατσιού των βλασταριών του, ας τους αγοράζει ό,τι θέλει. Δεν είναι, όμως, δυνατόν να υπάρχουν στην παραχώρηση των (σχολικών) κυλικείων όροι απαγορευτικοί της πώλησης των προαναφερθέντων προϊόντων και πλήθος παιδιών να περνάει πρώτα από το γειτονικό ψιλικατζίδικο, προκαλώντας τα δίκαια παράπονα των παραχωρησιούχων (να μην επεκταθώ και στην απίστευτη ποσότητα σκουπιδιών. Κουίζ: πόσα σκουπιδάκια γεννάει η κατανάλωση μιας φιάλης πλαστικού αναψυκτικού; ). Ευτυχώς, τώρα που, επιτέλους, άρχισαν να μπαίνουν χορηγοί στα σχολεία, κάτι τέτοιοι φασιστικοί αναχρονισμοί θα ριχτούν συντομότατα στον καιάδα της δίχως όρια ελευθερίας της επιλογής (; ). Ίσως η κρίση να είναι μια ευκαιρία λύσης του προβλήματος εξ ανάγκης.
Κλείνω επαναλαμβάνοντας: είμαι υπέρ της αξιολόγησης γενικά, ακόμα και υπέρ της προταθείσης ειδικότερα. Η ένστασή μου εστιάζεται στον δυσανάλογο επιμερισμό της ευθύνης και στην ασυλία που απολαμβάνουν οι διαμορφωτές των κοινωνικών προτύπων, με προεξάρχουσα την τηλεόραση (πώς, όμως, να ειπωθεί επισήμως κάτι που θα αντιμάχεται τα συμφέροντα της πραγματικής εξουσίας; ). Να αξιολογηθούν όλοι οι δάσκαλοι; Όχι μόνο. Να αξιολογηθούν, στα σοβαρά, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εκπαιδευτική διαδικασία, ακόμη και ο εκάστοτε υπουργός και οι συμβουλάτορές του. Α, ξέχασα, αυτούς τους αξιολογεί ο λαός κάθε δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια στις εκλογές. Χα! :lol: