Τι τραβάμε κι εμείς οι μεταφραστές...
- Thread starter Alexandra
- Start date
bernardina
Moderator
Renowned author Dan Brown got out of his luxurious four-poster bed in his expensive $10 million house and paced the bedroom, using the feet located at the ends of his two legs to propel him forwards. (Κι όμως, κι όμως...)
I’ll call my agent, pondered the prosperous scribe. He reached for the telephone using one of his two hands. (απαράδεκτος εδώ ο συντάκτης· η σωστή φράση είναι: using one of his hands. Με τον ακριβή αριθμό των χεριών απροσδιόριστο, για να αναρωτιέται ο αναγνώστης αν ο αφηγητής είναι κάτι σαν σαρανταποδαρούσα ή η Παναγιά η Τριχερούσα).
The voice at the other end of the line gave a sigh, like a mighty oak toppling into a great river, or something else that didn’t sound like a sigh if you gave it a moment’s thought. (Αχ, οι παρομοιώσεις...
)
Renowned author Dan Brown smiled, the ends of his mouth curving upwards in a physical expression of pleasure. (Κι όμως, κι όμως... Πόσες φορές!)
The 190lb adult male human being nodded his head to indicate satisfaction and returned to his bedroom by walking there. (Έτσι ακριβώς!)
Ε, λοιπόν, ο συντάκτης του άρθρου έχει πέσει στο κέντρο της κόρης του ματιού του ταύρου. Είναι απίστευτο το πόσες φορές συναντά κανείς ακριβώς αυτές τις εκφράσεις και τα αδελφοξάδελφά τους σε τέτοιου είδους κείμενα. Και δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι συνάδελφοι όταν είναι αναγκασμένοι να τις μεταφράσουν, εγώ πάντως ανεβάζω πίεση και κατεβάζω καντήλια. Αλλά, φυσικά, τι τον νοιάζει τον δίμετρο λεβεντονιό που χρησιμοποιεί ένα από τα χέρια του για να τηλεφωνήσει, τα πόδια του για να περπατήσει και χαμογελά ανασηκώνοντας τις άκρες των χειλιών του; Η ουσία είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία:
If your books brought innocent delight to millions of readers, what did it matter whether you knew the difference between a transitive and an intransitive verb?
[SPOILER]Να την πω την κακία μου; Ας την πω και το κρίμα στο λαιμό μου: κάθε αναγνώστης έχει τον Νταν Μπράουν που του αξίζει[/SPOILER]
I’ll call my agent, pondered the prosperous scribe. He reached for the telephone using one of his two hands. (απαράδεκτος εδώ ο συντάκτης· η σωστή φράση είναι: using one of his hands. Με τον ακριβή αριθμό των χεριών απροσδιόριστο, για να αναρωτιέται ο αναγνώστης αν ο αφηγητής είναι κάτι σαν σαρανταποδαρούσα ή η Παναγιά η Τριχερούσα).
The voice at the other end of the line gave a sigh, like a mighty oak toppling into a great river, or something else that didn’t sound like a sigh if you gave it a moment’s thought. (Αχ, οι παρομοιώσεις...
)Renowned author Dan Brown smiled, the ends of his mouth curving upwards in a physical expression of pleasure. (Κι όμως, κι όμως... Πόσες φορές!)
The 190lb adult male human being nodded his head to indicate satisfaction and returned to his bedroom by walking there. (Έτσι ακριβώς!)
Ε, λοιπόν, ο συντάκτης του άρθρου έχει πέσει στο κέντρο της κόρης του ματιού του ταύρου. Είναι απίστευτο το πόσες φορές συναντά κανείς ακριβώς αυτές τις εκφράσεις και τα αδελφοξάδελφά τους σε τέτοιου είδους κείμενα. Και δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι συνάδελφοι όταν είναι αναγκασμένοι να τις μεταφράσουν, εγώ πάντως ανεβάζω πίεση και κατεβάζω καντήλια. Αλλά, φυσικά, τι τον νοιάζει τον δίμετρο λεβεντονιό που χρησιμοποιεί ένα από τα χέρια του για να τηλεφωνήσει, τα πόδια του για να περπατήσει και χαμογελά ανασηκώνοντας τις άκρες των χειλιών του; Η ουσία είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία:
If your books brought innocent delight to millions of readers, what did it matter whether you knew the difference between a transitive and an intransitive verb?
[SPOILER]Να την πω την κακία μου; Ας την πω και το κρίμα στο λαιμό μου: κάθε αναγνώστης έχει τον Νταν Μπράουν που του αξίζει[/SPOILER]
Ψόφησα στα γέλια. Ευχαριστώ πολύ. :)
SBE
¥
Δεν ξέρω τι λέτε για τον Νταν Μπράουν, αφού δεν τον έχω διαβάσει ποτέ, αλλά είχα ακούσει που λέγανε στο ραδιόφωνο ότι μπορεί να μην ξέρει να γράφει αλλά ξέρει να φτιάχνει ιστορίες με σασπένς. Αναρωτιέμαι όμως αν ο τίτλος του τελευταίου του είναι ένδειξη του τι αισθάνονται οι αναγνώστες όταν το διαβάζουν.
Κατά τ' άλλα, πάντα δεν υπήρχαν μπεστσελεράδες; Και πάντα δεν τους κορόιδευαν οι κριτικοί; Η γενιά των γονιών μου διάβαζε Χάρολντ Ρόμπινς και Τζάκι Κόλινς και χίλιους δυο άλλους που δεν τους θυμόμαστε γιατί δεν πούλησαν 500 εκατομμύρια βιβλία. Κι εδώ που τα λέμε, τι διαβάζεται σε εικοσάλεπτες συνέχειες ενώ είσαι στο λεωφορείο για τη δουλειά; Προφανώς όχι καμιά φιλοσοφική διατριβή.
Κατά τ' άλλα, πάντα δεν υπήρχαν μπεστσελεράδες; Και πάντα δεν τους κορόιδευαν οι κριτικοί; Η γενιά των γονιών μου διάβαζε Χάρολντ Ρόμπινς και Τζάκι Κόλινς και χίλιους δυο άλλους που δεν τους θυμόμαστε γιατί δεν πούλησαν 500 εκατομμύρια βιβλία. Κι εδώ που τα λέμε, τι διαβάζεται σε εικοσάλεπτες συνέχειες ενώ είσαι στο λεωφορείο για τη δουλειά; Προφανώς όχι καμιά φιλοσοφική διατριβή.
“Mr Unconvincingname, it’s renowned author Dan Brown,” told the voice at the other end of the line. Instantly the voice at the other end of the line was replaced by a different voice at the other end of the line. “Hello, it’s literary agent John Unconvincingname,” informed the new voice at the other end of the line.
“Hello agent John, it’s client Dan,” commented the pecunious scribbler. “I’m worried about new book Inferno. I think critics are going to say it’s badly written.”
The voice at the other end of the line gave a sigh, like a mighty oak toppling into a great river, or something else that didn’t sound like a sigh if you gave it a moment’s thought. “Who cares what the stupid critics say?” advised the literary agent. “They’re just snobs. You have millions of fans.”
"If that's what people want to read, then good for you.
You gotta remember, these are people of the land, the common clay of the new West..." :devil:
That’s true, mused the accomplished composer of thrillers that combined religion, high culture and conspiracy theories. His books were read by everyone from renowned politician President Obama to renowned musician Britney Spears. It was said that a copy of The Da Vinci Code had even found its way into the hands of renowned monarch the Queen. He was grateful for his good fortune, and gave thanks every night in his prayers to renowned deity God.
“Think of all the money you’ve made,” recommended the literary agent. That was true too.
Vi sembrano misure eccessive? Non proprio, se si guardano i numeri: «Il codice Da Vinci» ha venduto nel mondo 80 milioni di copie (4 in Italia). In tutto Dan Brown ha venduto 150 milioni di libri (10 in Italia). I due film com Tom Hanks tratti dalle sue opere («Il Codice Da Vinci» e «Angeli e demoni») hanno incassato 1,25 miliardi di dollari. (http://www.sorrisi.com/2013/04/23/dan-brown-e-inferno-il-mistero-del-libro-piu-atteso-del-mondo/)
bernardina
Moderator
Μιλούσε με τη σοφία που μόνο από την εμπειρία μπορεί να προέλθει, όπως κάποιος που τυφλώθηκε επειδή κοιτούσε ηλιακή έκλειψη χωρίς εκείνο το κουτί με την τρυπούλα, και τώρα περιοδεύει στη χώρα και κάνει ομιλίες στα σχολεία σχετικά με τους κινδύνους τού να κοιτάζεις ηλιακή έκλειψη χωρίς εκείνο το κουτί με την τρυπούλα.
Η βαρκούλα κυλούσε απαλά πάνω στη μικρή λίμνη, όπως ακριβώς δεν θα κυλούσε ποτέ μια μπάλα του μπόουλινγκ.
Από τη σοφίτα ακούστηκε ένα απόκοσμο ουρλιαχτό. Η όλη σκηνή είχε κάτι το αλλόκοτο και σουρεαλιστικό, σαν να είσαι διακοπές σε άλλη πόλη και το «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» να ξεκινάει στις 7 αντί για τις 7.30.
Και άλλα πολλά εδώ:
Μεταφοραί-μετακομίσεις-παρομοιώσεις «Το Χρυσό Μολύβι»
Έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν και οι πρώτες κριτικές για το βιβλίο του Μπράουν:
Dan Brown's Inferno: reviews round-up (Daily Telegraph)
BBC's Reviews round-up
https://www.google.com/search?q=dan+brown+inferno+reviews
Dan Brown's Inferno: reviews round-up (Daily Telegraph)
BBC's Reviews round-up
https://www.google.com/search?q=dan+brown+inferno+reviews