Επιτέλους! Μια γενναία, ψύχραιμη και αντικειμενική ματιά στην ελληνική πραγματικότητα. Να υποθέσω ότι ο ιδών είναι ο πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ himself, με τοτινό (2009) ημερομίσθιο 1.300 € και ετήσιο μισθό, υπολογιζομένων δώρων κ.λ.π, 580.000 €) (1);
Τι να πει κανείς; Μάθαν ότι κρισωνόμαστε, πλακώσανε και οι γύφτοι. Όπως, παραδείγματος χάριν, ο πρώην Υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής ντόκτορ Domingo Cavallo, που, αφού διέλυσε την Αργεντινή κατά την δεκαετία του 1990, ήρθε να δώσει τα φώτα του (εντελώς ανιδιοτελώς, φαντάζομαι) στον κ. Παπαχελά και σε μας (2).
Ενδιαφέρουσα είναι μια πρόχειρη και ενδεικτική αντιβολή των κειμένων που χρησιμοποιήθηκαν τότε και εκεί περί υπερτροφικού δημόσιου τομέα, τεμπέληδων και αντιπαραγωγικών υπαλλήλων, ελλειμματικού σιδηροδρομικού οργανισμού κ.ά. πολλών, με την εδώ και τώρα εν χρήσει γκολντενμπόικη "επιχειρηματολογία". Τότε, εκεί έφτασαν στο να ξηλώσουν (ναι, να ξηλώσουν!) τις γραμμές ενός πληρέστατου δικτύου και σήμερα όλοι να πανηγυρίζουν, όταν συνδέονται εκ νέου βασικές πόλεις.
Ό,τι έχτισαν σε εκατό (και βάλε) χρόνια δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, το γκρέμισαν σε πέντε χρόνια μερικά βαλτά τσογλάνια και η λευκή επιταγή μιας ελαφρόμυαλης και κακεντρεχούς μικρομεσαίας τάξης.
Εμείς εδώ ακούσαμε κάτι; Μάθαμε κάτι; Καταλάβαμε κάτι;
(1)
http://kanali.wordpress.com/2009/10/23/golden_boys_ote/
(2) “Μια συνέντευξη που πρέπει να προβληματίσει σοβαρά κυβέρνηση, κόμματα και λαό”,
http://seferou.blogspot.com.ar/2011/12/blog-post_20.html