Τα καλύτερα μουσικά γιουτιουμπάκια

[cythere]

Κι άλλο πολύ χαρακιριακό κομμάτι, που θυμήθηκα αφού διάβασα ποστ του/της (υποθέτω, του) somnambulist.

 

[Elsa]

jump to my jaguar babe!

και κάτι χαρούμενο!

 

[zephyrous]

Και κάτι που δεν είναι χαρούμενο, για να έχουμε ισορροπία (Bauhaus - Bela Lugosi is dead):

http://youtube.com/watch?v=zq7xyjU-jsU&feature=related

 

[nickel]

Και κάτι του δικού μου γούστου (σήμερα ήταν ημέρα ορυζοφαγίας). Damien Rice, εκείνος ντε με το Blower's Daughter.

 

[cythere]

Karina-Belmondo από την ταινία του Γκοντάρ, "Pierrot le Fou".

 

[nickel]

Όχι, δεν πιάσαμε ακριβώς τη μουσική από γαλλικές ταινίες. Αλλά έτυχε να δω γαλλική ταινία απόψε, την «Μην το πεις σε κανέναν» (Ne le dis à personne, 2006) του Γκιγιόμ Κανέ (που πολύ μου άρεσε) και μέσα στην ταινία να και το Lilac Wine. Διαλέγετε και παίρνετε (οι αχόρταγοι τα παίρνουν όλα).

Η καλύτερη (κατ' εμέ) εκτέλεση, με τον Jeff Buckley, είναι εδώ:
http://www.youtube.com/v/Jf6poxXBMdM&hl=en
(Αυτή που ακούγεται στην ταινία.)

Η καλύτερη κατά τον Μπάκλεϊ εκτέλεση είναι με τη Νίνα Σιμόν:
http://www.youtube.com/v/7PT2FMjK7IU&hl=en

Η πιο πετυχημένη εμπορικά είναι με την Elkie Brooks, εδώ λάιβ:
http://www.youtube.com/v/qaJykabTxjU&hl=en

Η πιο όμορφη για γιουτιουμπάκι (έχουμε και τις συμπάθειές μας) με την Katie Melua:

Lilac Wine

 

[Porkcastle]

Αλλά έτυχε να δω γαλλική ταινία απόψε, την «Μην το πεις σε κανέναν» (Ne le dis à personne, 2006) του Γκιγιόμ Κανέ (που πολύ μου άρεσε) και μέσα στην ταινία να και το Lilac Wine.

Εμένα να δεις...
Φτου γμτ, το έχασα λόγω ταξιδίου. Παρακαλώ, την επόμενη φορά που παίζει Κανέ να πέφτει σύρμα...

 

[somnambulist]

Quoted from zephyrous: Και κάτι που δεν είναι χαρούμενο, για να έχουμε ισορροπία (Bauhaus - Bela Lugosi is dead)

Ζεφ, αγόρι μου, πρέπει ν' ανησυχείς. Aυτό είναι ένα από τα κομμάτια που ακούει ο Παλάνιουκ όταν γράφει. :) [Προσθήκη nickel: Οχ, χρωστάω γνώμη...]

Και για να κρατάμε τις ανισορροπίες: Roots Manuva, Thinking

 

[somnambulist]

Για όσες/ους έχουν πιαστεί από το καθισιό και θέλουν να χορέψουν: Underworld, Rev/cowgirl Live

 

[somnambulist]

Το πρώτο πανκ συγκρότημα χωρίς συμβατικά όργανα. Από τους σκουπιδοτενεκέδες της Νέας Υόρκης (πολλοί θα θεωρήσουν ότι εκεί ανήκει και η μουσική τους). Παρ' όλα αυτά είναι πιο πανκ από τους X Ray Spex και πιο τέκνο από τον Luke Slater (και φυσικά πιο είρωνες από τον Σωκράτη): Suicide, Mr Ray

 

[Porkcastle]

Πολύ μ' άρεσαν οι από πάνω. Μερσί για το tip!

 

[nickel]

Ό,τι θυμάται ο καθένας χαίρεται. Από τα stick figures πίσω στο 1968. Status Quo και Pictures of matchstick men. Μα πώς ήταν έτσι τα μαλλιά τους; Σαν από δύο ίμο ο καθένας.

 

[Porkcastle]

Re: Status Quo
Προσπαθώ να θυμηθώ ποιος έχει κλέψει το ριφάκι της κιθάρας (ή πόσοι).

Κι εδώ έχει πέσει ρετρολαγνεία. Για σήμερα, Wire.

 

[cythere]

Και κάτι διαφορετικό: Salif Keita & Cesaria Evora.

 

[somnambulist]

Κυρίες και κύριοι, ζωστείτε -γιατί πού να δενόμαστε σ' αυτό το κομμάτι.
Pendulum
Fasten your seatbelts

 

[somnambulist]

Ροζ σκελετοί από μαλακό ντουλάπι.

Cockney Rebel, Mr Soft

 

[zephyrous]

Κατά σειρά: μια ζωντανή εκδοχή του One Last Goodbye των Anathema, η ακουστική έκδοση του My Kantele των πολυαγαπημένων Amorphis και το πιο πρόσφατο single (Unfurl) των Katatonia.

Anathema

Amorphis

Katatonia

 

[stathis]

Αφιερωμένο στον somnambulist, για τις αναφορές στον Ανδαλουσιανό σκύλο. ;)

 

[somnambulist]

Ανταποδίδω μ' ένα εξαιρετικό ντουέτο: Μπιορκ και Σκιν

 

[cythere]

Αφιερωμένο σε όσους δεν είμαστε by the sea σήμερα!